คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chap 1 : พี่ต้วน ( 15% )
×CHAPTER ONE×
TUAN'S AREA
.
.
.
.
.
“ไม่ครับแบมไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ไปจ้างคนอื่น =_=”
“ก็มันหน่ะเก่งที่สุดแล้ว ไหนๆมันก็หาเงินอยู่ เราหน่ะต้องตั้งใจนะ เราก็รู้ว่าต่อไปหน่ะ..”
“เออครับแบมเรียนก็ได้ พี่แจ็คแหละไปเคลียร์กับเพื่อนให้ดีๆ อย่ามาแกล้งแบมอีกนะ”
“เราอะตั้งใจเรียนเหอะ พี่อะห่วงแต่เราจะไม่ยอมฟังมัน”
นี่พี่แจ็คเค้ามองผมเป็นคนยังไงวะ................ เออถึงผมจะไม่ค่อยเอาวิชาการแต่ผมก็เด็กดีนะครับว้อย
ไม่เคยจะโดดเรียนเลยเหอะ ไม่เรียนก็ไม่เรียนเลย ไม่มีนะแบบพอถึงคาบแล้วหนีอะ ไม่เคย!!!!!!!!!!! แล้วดูดิครับ ดันให้ผมไปเรียนภาษาอังกฤษกับไอโจทก์เก่า โคตรแบบ ต่อไปจะเป็นแอนตี้แฟนjckgroupละนะ หมั่นไส้โว้ยยย L
ใช่ครับ แล้วเช้านี้ผมก็ต้องมาทุบกระดิ่งตีระฆังดังเหง่งหง่างรออยู่หน้าร้านเบอร์เกอร์อย่างหงุดหงิด ถ้าทำได้ผมจะแหวกวงในฝ่าวงล้อม อ้อมออกจากกรุงศรีไปเข้าตีเมืองจันทน์อะนะ แต่คือผมทำไม่ได้ไง จะให้โทรตามเดี๋ยวแม่งแซวเรื่องโทรศัพท์อีก โคตรแย่เลยเนี่ยไม่อยากจะบ่น เดี๋ยวผิดวิธีลูกผู้ชายแบบผม จริงๆแล้ววันจันทร์อะนะ ผมจะนอนกลิ้งดูครัวคุณหรีดย้อนหลังอยู่บนเตียง คนอะไรไม่รู้สวยงามหยดย้อย เป็นสาวเป็นนางดีมากๆ ไม่คิดเลยว่าต้องมาเจอกับเด็กเสิร์ฟร้านเบอร์เกอร์แบบนี้ ด้วยความเบื่อผมเลยหยิบมือถือขึ้นมาพร้อมเข้าแกลลอรี่ที่เต็มไปด้วยคลิปวีดีโอคุณหรีด วันนี้ผมเลือกดูเมนูไข่หมูแดงทอดกรอบ เพราะชุดที่คุณหรีดใส่ดูดีมากๆ ผมคิดว่าถ้าผมได้แต่งงาน ผมจะหาแบบที่ทำอาหารเก่ง มีมุมละมุนๆแบบนี้อะนะ อู้ยเดี๋ยวๆ อะไรสะกิดที่ปลายเท้า ผมละสายตาจากแม่ยอดขมองอิ่มแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปปะทะกับสายตากวนๆของไอเด็กเสิร์ฟที่วันนี้แต่งตัวได้แบบหล่อเหลือเกิน แต่ไม่ไง ผมไม่นอกใจคุณหรีดแน่ๆหึ
.
.
.
“สะกิดทำไมครับ จะเรียกก็เรียก ถ้าจะสะกิดก็เอามือมาสะกิดครับ ตีนเขี่ยแบบนี้ไม่โอเคเลย” คนตัวเล็กส่งสายตาดุๆมาให้ผม ความจริงแล้วเป็นแบบนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เจ้าตัวเหมือนจะไม่ชอบขี้หน้าผมอยู่มากเลยแหละ
“.......”
ผมได้แต่เงียบกลับไป เจ้าตัวก็เหมือนจะเพิ่งคิดออกว่าผมไม่รู้ภาษาเกาหลี... ซะทีไหนหล่ะครับ บ้ารึเปล่า จะพูดไม่ได้ได้ไงก็โตมากับไอแจ็ค มีแต่พนักงานผู้หญิงคนนั้นนั่นแหละ อยู่ดีๆก็โพล่งออกไปว่าผมพูดไม่ได้ คิดแล้วก็นะ
“ที่เงียบนี่คือฟังไม่รู้เรื่องใช่ปะครับ-_- แล้วจะสอนคนอื่นรู้เรื่องไหม”
“ร้านไม่ได้ล็อค”
“..............” เงียบ....สงสัยจะเสียหน้าเรื่องประตู
“ที่เงียบนี่คือหน้าแตกใช่ปะครับ..แล้วจะเรียนกับพี่รู้เรื่องไหม” ผมได้แต่กวนตีนกลับไป ทั้งๆที่ก็พอรู้ว่าน้องแบมคงจะโกรธไม่ใช่น้อย มันเหมือนไปหักหน้าน้องเค้าหล่ะมั้ง.. ก็ใครจะไปรู้ว่าน้องจะมาแต่เช้า เลยไม่ได้บอกให้เข้าไปรอเลยอะ..
“............”
“เข้าร้านดิครับ ไม่หนาวหรอ”
“.............”
“น้องแบม พี่บอกให้เข้าร้าน”
“.........”
“จะเข้ามั้ย นี่ถ้า..”
“แล้วบอกว่าพูดเกาหลีไม่ได้” พูดจบคนตัวเล็กก็รีบพลักประตูเข้าร้านไปดังปึงปัง ชิบหายละ..ผมก็นึกว่าโกรธเรื่องประตู ทำไงดีวะ
“พี่ไม่ได้ตั้งใจ..”
“เรียนกันเหอะครับ”
“น้องแบมมองหน้าพี่..”
“มองทำไมครับ แบมต้องอ่านหนังสือนี่ไง”
“....”
“ไม่สอนหรอ-_-? โอ้ยยยย” ผมเอื้อมมือไปหยิกแก้มยืดๆของเด็กฝั่งตรงข้าม เห็นน้องเค้าจ้องผมแบบดุๆทีไรก็อยากจะแกล้งทุกทีถ้าไม่ติดว่าเป็นเด็กไอหวังนะ จั๊ดแฮ่มมมม
“ถ้าเรางอนพี่อยู่แบบนี้จะสอนได้ไงหล่ะครับ หิวปะเนี่ย อยากกินไรบอกมาเลย นี่ถิ่นมาร์คครับ”
“โถ่พี่ครับ เป๊ะให้ได้เท่าคุณหรีดนะค่อยมาอวด-_-”
“หรีดไหนวะ จิ้งหรีดอ่อครับ ชอบกินอาหารพื้นเมืองก็ไม่บอกนะเราหน่ะ”
“ครัวคุณหรีดอะ ‘แฮปปี้ไลฟ์กะหรีดค่ะ’ อะครับ บ้านมีทีวีเปล่า” น้องแบมพูดพร้อมกับทำไม้ทำมือ โอ้โหอยากจะแปลงร่างเป็นจิ้งหรีดให้น้องแทะเลย ถ้าไม่ติดว่าหล่อก็เป็นไปละแหมๆๆๆๆ
“ ทีวีจอแบนด้วยครับแต่ไม่รู้จักโว้ย”
“เออช่างพี่เหอะครับ เดี๋ยวผมไปทำเอง”
พูดจบร่างบางก็รีบเดินเข้าหลังร้านไปคนเดียว ปล่อยให้ผู้ชายหล่อดูดีแบบผมต้องนั่งอยู่กับมือถือที่น้องเคยหาว่าผมขโมยไป..แบบว่าหน้าตาดูจนขนาดนั้นเลยอ่อวะ ไม่เข้าใจเล้ยยยย รอก่อนเหอะครับตอนนี้ก็เป็นแค่เด็กเสิร์ฟ รอแลนด์มาร์คของพี่ให้ดีๆ จะซื้อมือถือแจกน้องซะร้อยเครื่องเลย เอาแบบใช้แล้วทิ้งเป็นทิชชู่!!!!!!! แต่เดี๋ยวๆ กลิ่นอะไรกรุ่นๆวะ น้องคงไม่ทำอะไรไหม้ใช่ไหม..............................................
.
.
.
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟู่
เสียงดังๆพร้อมกับน้ำจากบนเพดาน.......
ชิบหายละ..............................................
“พี่มาร์คครับไฟหม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!”
ผมรีบวิ่งเข้าไปในครัวทันทีที่สิ้นเสียงของร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังไอไม่หยุดอยู่หลังร้าน ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมถึงกับสตั๊นไป3.725วินาที
...................น้องแบมกับกองผัดผักบุ้งไฟแดง..................
...................น้องแบมกับกองผัดผักบุ้งไฟแดง..................
...................น้องแบมกับกองผัดผักบุ้งไฟแดง..................
น้องแบมกับกองผัดผักบุ้งไฟแดง!!!!!!!!!!
☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁
“แค่กๆๆ” ผมไอเป็นรอบที่สามร้อยหกสิบเก้าของวัน จริงๆแล้ววันนี้ผมมีเรียนภาษาอังกฤษกับต้วน แต่เมื่อวานดันไปทำไฟไหม้ครัวจนได้ T_T เจ็บนี้อีกนานเจ็บนี้ไม่ลืมเลยว่ะ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าไอคนขี้โกหกขี้หลอกลวงคนนั้นเป็นคนช่วยผมออกมา ภาพที่ผมเห็นเป็นภาพสุดท้ายในวันนั้นคือภาพไอฝรั่งเอาน้ำในถังมาสาดรัวๆที่กระทะทองแดงต้นเพลิงจนไฟดับไป ผมรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ติดว่าตื่นมาแล้วอยู่ในสภาพที่ไม่คุ้นตาแบบนี้ หรือว่ากันต์พิมุกอยู่บนสวรรค์ชั้น7แล้วกันแน่นะ!! ทำไมมีแต่สีขาวไปหมดเลยวะ..
“ตื่นได้แล้วหรอเด็กตัวแสบ” ผมหันไปมองเจ้าของเสียงทุ้ม ภาพที่เห็นคือร่างสูงพร้อมกับท่อนบนที่เปลือยเปล่า ถ้าแม่งลงพุงผมก็จะไม่ว่า แต่นี่มันซิกส์แพ็คครับ มาทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ผมยังอยากมีเมียเป็นคุณหรีดอยู่นะโว้ย!!!
“อี๋ถอดทำไมเนี่ยไปใส่เสื้อดิ้ ดำก็ดำ หุ่นก็ไม่ดี”
“อะไรวะ ยังไม่ทันขอบคุณก็ไล่กันละ พี่ใส่เสื้อละเราอย่ามาเสียดายทีหลังละกันนะครับ ใจเปล่า”
“ลำไยว่ะครับต้วน จะไปไหนก็ไปเห้อ”
“เดี๋ยวๆ ลำไยนี่แปลว่าอะไร”
“ยืนทำไมเนี่ย ไปใส่เสื้อดิ” ผมพูดพร้อมกับยื่นเท้าออกจากผ้าห่มแล้วเขี่ยๆอีกคนที่ยืนได้แบบ..อวดหุ่นสุดๆ-_-++ เขี่ยๆๆ
“แบม.”
“น้องแบม...” ยังไม่ไปอีก เอาเท้ายันแม่มมมมมมมม
“แบมๆ....โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย” ไอพี่ต้วนล้มลงไปพร้อมกับกุมเป้า สีหน้าแบบเจ็บสุดๆ แม่งกุมเป้าไมอะ..เมื่อกี้ก็เขี่ยๆที่ขา...
.....รึเปล่านะ
“ผมเขี่ยขาพี่จะกุมไข่ทำไมวะเนี่ย-_-ใช่เวลาปะ”
“ที่เขี่ยที่ยันมานี่ไข่พี่เต็มๆเลยโว้ยT_T จะโหดร้ายไปไหนวะ อยู่กับไอแจ็คไม่เห็นเป็นงี้เลยไม่ใช่หรอ!!!”
อุ้ย ขอโทษ55555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
“อ้าว..ก็บอกให้ไปใส่เสื้อไง ไม่ไปเองนี่ ฮ่าๆๆ”
“ไม่ต้องมาขำเลยโว้ย จุกเลยเนี่ย เมื่อวานก็เผาร้าน วันนี้มาถีบไข่คนในร้านอีกนะ”
.
.
.
“เออขอโทษครับต้วน พอใจยังอะ ไปใส่เสื้อได้ละนะไป”
“..ทีตอนไฟไหม้ละเรียกพี่มาร์คสุดเสียง” ผมพูดเสียงอ่อยพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสาร(มากมั้ง) หวังว่าแก้วตาจะเห็นใจพี่
“ผมขอโทษครับพี่มาร์ค=_=”
“..ทีอยู่กับไอแจ็คนี่น้องแบมอย่างงั้นอย่างงี้”
“มากไปละมั้ง” คนตัวเล็กพูดพร้อมกับเอาเท้าถีบไหล่ผมหนึ่งที เด็กแจ็คครับท่องไว้ ท่องไว้
เด็กไอแจ็ค
เด็กแจ็คนะโว้ย
เด็กเพื่อนไง....
.
.
.
.
.
.
.
เด็กเพื่อนก็เหมือนเด็กผมแหละแหม.......หึๆ
☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁
จะถยอยลงให้นะคะ ไรท์ปวดไหล่แบบหาที่สุดไม่ได้ T _ T
แต่ไม่อยากให้ฟิคร้างเลยมาลงไว้ก่อน ยังไงก็ฝากไว้ด้วยนะคะ
#ฟิคเด็กเสิร์ฟ♥♥♥
☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁
themy butter
ความคิดเห็น