คัมภีร์รักฉบับดนตรี

ลำดับตอนที่ #4 : เล่นดนตรี...เปิดหมวก ^^

      " เจ๋งว่ะ มรึงมีความคิดดีๆหยังงี้เป็นด้วยเหรอฟ่ะบอล " ซินที่ได้ฟังบอลเล่าเรื่องการเล่นดนตรี เปิดหมวกหาเงินช่วยเด็กกำพร้าที่งานเปิดท้ายวันเสาร์นี้ ก็พูดขึ้น เพราะรู้สึกว่าเป็นโอกาสดีเหมือนกัน ที่พวกเขาจะได้ลองฝึกพัฒนาฝีมือ

" ตกลงว่าจะเล่นกันป่ะล่ะ" บอลถามขึ้น

" เอาดิ งานนี้ พลาดได้ไง ได้บุญด้วย"  อิ่มพูดขึ้นหลังจากเงียบฟังมานาน

" เหมือนกันว่ะ" ซินว่า

" ฉันไม่มี ปัญหาอยู่ล่ะ" และปิดท้ายด้วยแก้ม

" โอเค งั้นเอาเป็นว่า ใครที่มีนัดอะไรวันนี้ ยกเลิกหมดเพราะเราจะซ้อมกัน" บอลพูดขึ้น ซึ่งประโยคนี้ทำให้อิ่มถึงกับสะดุด

" แต่กรุไม่ว่างว่ะ" อิ่มพูดขึ้น

" อ้าว ได้ไงว่ะมรึง ไม่ว่างก็ต้องว่างดิ" ซินพูดแกมบังคับ

" จะไปไหนกะแฟนเหรอ" แก้มพูดขึ้นอย่างรู้ทัน

" อ๋อ น้องฟ้าใสนะเหรอ เร็วจริงนะโว้ย " ซินพูดแล้วทำปาก กิ้วก้าว แซวเพื่อนไปมา

" เอ๋ ทำไมกรุไม่รู้เรื่องว่ะ สาวที่ไหนล่ะเนี้ย " บอลที่ไม่รู้เรื่องอะไรโผล่เข้ามาร่วมบทสนทนาด้วย

" ก็สาว ม.5 โรงเรียนเรานี้ล่ะว่ะ " ซินพูดแล้วกิ้วก้าว แซวอิ่มต่อ

" เฮ้ มรึงอย่าไปหลอกน้องเขาอีกล่ะ เจ็บมากี่รายแล้ว เพราะมรึงเนี้ย "

" พูดมากน้า ซ้อมก็ซ้อมว่ะ บ่นมากน่ารำคาญ" ว่าแล้วไอ้เพื่อนอิ่มก็เดินออกจากห้องไป

       " อยู่ในฝัน ฉันก็ได้พบเธอ เฮ้อ...ได้พูดกับเธอ หัวเราะกับเธอ" เสียงดนตรีที่ดังมาจากห้องซ้อมดนตรี  วันนี้ในห้องนั่นดูจะอบอวลไปด้วยความรัก เพราะมีฟ้าใสมานั่งให้กำลังใจอิ่มอยู่

" สนุกจังเลยนะค่ะ " ฟ้าว่าแล้วหันไปยิ้มให้กับมือกีต้าร์ประจำวง

" แหม่ สวีทกันจังนะ " แล้วเสียงแซวจากเพื่อนน่าถีบก็ดังขึ้น

" หวัดดีจ้า" จังหวะนั้นเชอร์รี่เปิดประตูเข้ามาในห้องพอดี สายตาของหล่อนจ้องมองไปยังสาวน้อยฟ้าใส

" อ้าว แกมีไรเนี้ย บุกมาถึงนี้เชียว " ซินพูดแล้วหันหน้าไปทางเชอร์รี่

" เปล่าว่ะ ฉันมาดูพวกแกซ้อม ไม่นึกว่าวันนี้จะมีแขกรับเชิญมาด้วยเหอะ" เชอร์รี่พูดแล้วส่งสายตาไปทางฟ้าใส ส่วนเจ้าหล่อนพอเห็นสายตาที่มองมาอย่างสงสัย ก้ได้แต่ยิ้มตอบกลับไปให้

" สาวน้อยรายนั่น เป็นแฟนไอ้ตัวแสบอิ่มนี้ไง" ซินว่าแล้วส่งเสียงกิ้วก้าว ตามสไตล์คนชอบกวน

" เอาเป็นว่าวันนี้พอแค่นี้ละกันนะ" ว่าแล้วไอ้อิ่มตัวดีก็พูดขึ้น เดาไม่ยากว่าจุดประสงค์ของเขาคืออะไร

" โอเคๆ"
แล้วทุกคนก็ช่วยกันเก็บข้างของ ก่อนจะแยกย้ายกัยกลับบ้าน

                                         ******

          " นี้ ซิน ฉันถามไรหน่อย"  เชอร์รี่พูดขึ้นในขณะที่ทั้งสองนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันอยู่

"ไรฟ่ะ " ซินว่าแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ

" ยัยฟ้าใสอะไรนั่นเป็นแฟนไอ้อิ่มจริงอ่ะ"

" จริงวิว่ะ ทำไมว่ะ มรึงมีปัญหาอะไร" ซินว่าแล้วเงยหน้าขึ้นมาหาเพื่อน

" มันก็ไม่มีอะไรหรอกน่ะ แต่น้องฟ้าใสนั่นนะ กำลังคบอยู่กะน้องเมื่อยของฉันนี้หว่า เมื่อตอนเที่ยงยังจู่จี๋กะน้องเมื่อยอยู่เลย ตกเย็นก็โผล่มาหาไอ้อิ่มงั้นเหรอว่ะ"

" ฮ่าๆ สงสัยไอ้อิ่มจะเจอเพลย์บอยเกิลแล้วล่ะมั้ง" ซินว่าแล้วก็ก้มไปกินก๋วยเตี๋ยวต่อ

" นี้แกไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยรึไงว่ะ ไอ้อิ่มมันเพื่อนเรานะโว้ย" เชอร์รี่ว่าแล้วคุมดึงตะเกียบจากมือของคนที่ไม่สนใจอะไร แต่แน่นอนคนถือตะเกียบอยู่ย่อมเร็วกว่า

" แกไม่ต้องมาทำเป็นพูดหรอก เชอร์รี่ แกก็รู้ว่าไอ้อิ่มนะเพลย์บอยจะตายน้องฟ้าอะไรนั่น มันคงไม่คิดจริงจังด้วยหรอก ที่แกห่วงนะ น้องเมื่อยต่างหากล่ะมั้ง"
เชอร์รี่ไม่ว่าอะไรต่อ เพียงแค่ก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวต่อ
                                            *******


    " เฮ้ ! พี่ " เสียงน้องเมื่อยคนนั้นตะโกนเรียกซินให้หยุดเดินแล้วเมื่อยก็วิ่งเข้ามาหาซิน

" ทำไมมาสายจังพี่" เสียงน้องเมื่อยที่เอ่ยถามซินในขณะที่ทั้งคู่เดินมาโรงเรียน

" ก็ พี่ทำนู่น..ทำนี้ทำนั่นมากมายนะ" ซิน ตอบกลับไม่อยากจะบอกเลยว่าตัวเองตื่นสาย

แล้วทั้งสองก้อเดินกันมาเงียบๆ ก่อนที่ซินจะเกริ่นขึ้นว่า
 " นี้ น้องรู้จักคนชื่อ เชอร์รี่ป่ะ" ว่าแล้วซินก็หันหน้าไปมองคนที่ตัวเองถามคำถาม

" รู้จักครับ" น้องเมื่อยตอบแบบยิ้มๆขำๆ

" นี้น้อง มันชอบน้องมากเลยนะ " ว่าแล้วซินก็ใส่ต่ออย่างไม่ยั้ง อิอิ

" แล้วพี่ล่ะ" เมื่อยถามขึ้นเบาๆ ฝ่ายซินที่ไม่ค่อยได้ยินก็ทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถาม

" ฮือ อะไรนะ"

" ร้องเท้าเคยซักไม่เนี้ย พี่ ทำไมมันดำจัง ขนาดของผมยังซักเลย" ว่าแล้วน้องเมื่อยก็พูดไปเรื่องอื่น ชี้รองเท้าของตัวเองแล้วก็มาชี้ของซิน

" อ๋อ แบบว่าพี่กะว่าซื้อคู่ใหม่เมื่อไหร่ก็ทิ้งเลย ไอ้เนี้ยเอาไว้งี้แหละ ซักไปมันก้อดำเหมือนเดิม ฮ่าๆ " ซินว่าแล้วหัวเราะชอบใจ คิ้กคัก

 " เออ ! พี่ได้ยินข่าวมาว่า แกเป็นแฟนกะน้องฟ้าใสเหรอ" แล้วคำถามนี้ก้อหลุดออกจากปากซิน

" ใครบอกมาพี่ เปล้าเปล่า" เมื่อยตอบแล้วโบกมือไปมา

" แน่เหรอ ข่าวพี่เนี้ยชัวว์นะ" ว่าแล้วซินก็หันหน้าไปมองน้องเมื่อย ทำสายตาเจ้าเล่ห์ให้น้องเขาไป

" ถึงโรงเรียนแล้วพี่รีบไปเหอะ" เมื่อยว่าแล้วรีบดึงมือของซินวิ่งเข้าโรงเรียนไป
------------ หาทางเอาตัวรอดจนได้นะ--------  ซินคิด
                                              ********

" เมื่อไหร่ไอ้อิ่มจะมาว่ะ" ซินบ่นพึมพำกับเพื่อนๆในวง ตอนนี้ จะเที่ยงแล้วที่นัดไอ้อิ่มไว้ 5 โมง เลทมาได้ตั้งชั่วโมงนึง

" แอบไปไหนกะน้องฟ้าแน่เลยดิ มรึงนะ มาเมื่อไหร่กรุจะด่าให้เข้ด" ซินยังคงบ่นต่อไป

เมื่อรอนานเข้า ก็เริ่มหมดความอดทน ซินจึงเป็นคนรับหน้าที่โทรศัพท์ไปตาม
"ไอ้อิ่ม เมื่อไหร่มรึงจะมาว่ะ รู้ไหมพวกกรุรอเป็นชาติแล้วนะเฟ้ย" ทันทีที่รับโทรศัพท์ ซินก็ตะดกนด่าไปตามสาย

" หนูซินเหรอจ้า นี้แม่เองจ๊ะ ไม่ใช่ไอ้อิ่มมัน คือตอนนี้มันอยู่โรงบาลนะจ๊ะ คงจะไปไม่ได้" แป๋ว ว่าแล้วซินก็หน้าตาทันใด ดีที่แม่ของไอ้อิ่มท่านใจดี แต่เรื่องที่น่าตกใจกว่านั้นคือ มันไปทำอะไรอยู่โรงบาล

" เออ ! แม่ค่ะ แล้วนี้ไอ้อิ่มมันเป็นอะไรค่ะ " ซินถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

" เออ..แม่ว่าไว้เด๋วค่อยถามมันดีกว่านะจ้า"

" แล้วอยู่โรงบาลไหนกันค่ะเนี้ย "
ว่าแล้วซินและพรรคพวก Loser ก็ตามไปที่โรงบาล
-------มรึงจะปล่อยให้พวกกรุโชว์พาวกัน 3 คนเหรอว่ะ ----- ซินคิดว่าแล้วก็รีบขึ้นรถโดยสารไป