[gintama] หยุดวางมาดจงเทกระจาดประสาทจะกิน - นิยาย [gintama] หยุดวางมาดจงเทกระจาดประสาทจะกิน : Dek-D.com - Writer
×

    [gintama] หยุดวางมาดจงเทกระจาดประสาทจะกิน

    เมื่อเพื่อนรักขอร้องมา มีหรือที่เหล่าสามสหายแห่งสงครามขับไล่ต่างแดนจะทิ้งกัน แต่ไหงเรื่องราวมันช่างกวนโอ๊ยชวนให้โรคประสาทถามหาแบบนี้ล่ะ!?

    ผู้เข้าชมรวม

    1,605

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    28

    ผู้เข้าชมรวม


    1.6K

    ความคิดเห็น


    14

    คนติดตาม


    46
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 เม.ย. 61 / 20:56 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ขอต้อนรับเข้าสู่เรื่องราวที่ดูน่าจะไร้สาระ แต่ก็แฝงสาระ...ด้วยการทำตัวไร้สาระเช่นกัน



    เพียงเพราะความปากพล่อยของคนใดคนหนึ่งในแก๊ง...

    ดันทำให้พวกเขาทั้งสามตกล่องปล่องชิ้นไปสู่วิบากกรรมอันสุดแสนทรหด...

    แต่ยังไงพวกเขาก็เป็นเพื่อนกัน...

    คงไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว...

    เนอะ...

    เนอะ...

    เนอะ...




    ขอสวัสดี และขอต้อนรับทุกท่านที่กดเข้ามาอ่านผลงานของน้องชิ้นนี้ค่ะ อะฮุอะฮิ ว่าแล้วก็ขอยิ้มหยีตาโชว์ให้ดูนิดนึง เผื่อทุกท่านจะใจละลาย ><

    เอาเป็นว่า นี่คือการกลับมาอีกครั้งของฟิคกินทามะในสังกัดของน้องเอง 

    ถามว่าเกี่ยวข้องกับผลงานที่ผ่านๆ มามั้ย...ก็ไม่อะค่ะ 

    ถามว่าแล้วเรื่องนี้มีพัฒนาการจากเรื่องเก่าๆ มั้ย...ก็ไม่อะค่ะ 

    ถามว่าเรื่องนี้จะอยู่ยั้งยืนยงคงกระพันชนิดติดทนนานหรือเปล่า...ก็ไม่อะค่ะ คิดว่าไม่กี่ตอนก็จบแล้ว เป็นฟิคสั้นๆ ค่ะ

    ถามว่าเรื่องนี้อ่านแล้วได้คุณค่าทางสารอาหารแก่ผู้อ่านหรือเปล่า...ก็ไม่อะค่ะ เดาว่าทุกท่านน่าจะได้โรคประสาทกลับบ้านไปเป็นของแถมแทน อุอิ ><

    ถามว่าเรื่องนี้มีสาระมั้ย...อันนี้ทุกคนรู้อยู่แล้วแหละ ก็ไม่อะค่ะ ถถถถ

    ถ้างั้นขอถามที่มาที่ไปของฟิคเรื่องนี้หน่อยได้มั้ย...อะได้อยู่แล้วค่ะ อะปิ๊งๆ ><



    ที่มาที่ไปของฟิคอันไร้สาระเรื่องนี้ มาจากการเรียนวิชาชีววิทยาที่มีสาระโคตรๆ ของน้องเองค่ะ ตอนนั้นก็เรียกได้ว่าเป็นมหากาพย์ของการท่องจำเลยทีเดียว แต่เรียนไปเรียนมา ดันไปเจอกับเรื่อง "การทำงานของระบบประสาท" ที่บอกได้เลยว่า ยังไง้ยังไง ก็เข้าใจยากมากๆ สำหรับน้องค่ะ จึงต้องใช้ความพยายามพอสมควร กว่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ พูดให้เวอร์ๆ ก็คือ แลกไปทั้งหยาดเหงื่อ หยาดน้ำตา หยาดเลือด พลังกาย และพลังใจเลยทีเดียวค่ะ แต่ถามว่าคุ้มค่ามั้ย ยังไงการเรียนรู้ก็ไม่มีอะไรสูญเปล่าหรอกค่ะ น้องยังคงเหลือพลังงานอันน้อยนิดจากการเรียนอยู่ จึงนำพลังงานอันน้อยนิดนี่แหละ...มาจุดประกายในการรังสรรฟิคเรื่องนี้นั่นเองค่า!

    แหม...พูดซะเวอร์ เอาจริงๆ ก็คือ มีช่วงหนึ่งเรียนหนัก จนสมองอาจจะเพี้ยนๆ ไปบ้าง เลยเกิดอารมณ์อยากแต่งขึ้นมานั่นแหละค่ะ




    ขอให้ทุกท่านสนุกกับฟิคเรื่องนะคะ หากอ่านแล้วมีข้อติชมอันใดสามารถตักเตือนน้องได้ทุกช่องทางเลยนะคะ ทั้งข้อความลับ เมสเสจในมายไอดี หรือจะคอมเม้นบอกกันแบบตรงๆ แรงๆ เน้นๆ กระแทกกระทั้นกระฉอกไปถึงน้ำหล่อเลี้ยงในไขสันหลังได้เต็มที่เลยค่า ตอนนี้น้องขอซียาบ๊ายบายตาตาปาลามและลาไปก่อน สวัสดีค่า




    ขอขอบคุณธีมและของตกแต่งสวยๆ จาก 



    ทุกท่านที่ไปใช้บริการร้านนี้ก็อย่าลืมติดเครดิตให้เขาด้วยน้า ><



    หมายเหตุ : ผู้ที่กดติดตามฟิคเรื่องนี้ภายในวันที่ 20 เม.ย. น้องต้องขอภัยจริงๆ นะคะถ้าหากระบบทำการแจ้งเตือนถี่รัวเกินไป พอดีลิ้งค์มีปัญหาทางเทคนิค(ซึ่งมีที่มาจากฟาร์มโง่ของตัวเอง ถถถ)เล็กน้อยค่ะ เลยใช้เวลาในการแก้ไขนิดหน่อย ><



    T
    B

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น