น้ำผึ้ง ซาตาน

แอด fav นิด คอมเม้นหน่อย สร้างรอยยิ้มให้นักเขียนนะคะ

           ริมฝีปากหยักเข้มเผยอยกขึ้นจากริมฝีปากอุ่นชื้นที่ตอนนี้บวมเจ่อจนเห็นไรซี่เล็กขาวสะอาด อัศวินกดย้ำริมฝีปากเขาลงไปอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง เรียวลิ้นซอกซอนความหาเรียวลิ้นเปียกชื้นที่พยายามหลบหลีก ทำให้ต้องเขากดริมฝีปากให้แนบแน่นลงไปอีก

“อื้อ อื้อ” เสียงร้องประทวงเกิดขึ้นพร้อมกลับศีรษะเล็กส่ายไปมาเพื่อหลีกหนีการรุกราน มือเล็กที่ตกอยู่ใต้อาณัติมือแข็งแรงพยายามดิ้นรนหลีกหนีจนรู้สึกเจ็บไปหมด

              จูบของเขาไม่ได้มีรสหวานสักนิด มันเต็มไปด้วยความดุดันรุกเร้าเอาแต่ใจ

“อื้อ อื้อ” น้ำผึ้งพยายามต่อสู้อย่างเต็มที่เพื่อให้หลุดจากพันธนาการร้อนระอุของเขา แต่ดูเหมือนมันสร้างความสำราญให้เขาเสียมากว่า เมื่ออกอิ่มที่เบียดเสียดไปมาอยู่กับอกกว้างของเขามันทำให้เลือดในกายเขายิ่งร้อนขึ้น จูบเขายิ่งเร่งเร้าเอาแต่ใจและไร้ความปราณี มือที่ว่างอีกข้างนึงดันสะโพกกลมกลึงเข้าใกล้ชิดกับความเป็นชายที่ดุนแข็งอยู่ตรงกึ่งกลางกาย

“ยังอยากแต่งงานกับผมอีกมั้ย” น้ำเสียงคุกคามถามชิดริมฝีปากนิ่ม...

“น้ำผึ้งไม่เคยอยากแต่งงานกับคุณ” เสียงเล็กที่สั่นเครือแก้ความเข้าใจผิดของเขา

“ฮึ ก็เห็นอยู่ตอนนี้ว่าอยากจนตัวสั่น” น้ำผึ้งเบิ่งตาที่โตอยู่แล้ว

               ...เธอตัวสั่นด้วยความกลัว ไม่ใช่ความอยาก...

ยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่านเข้าสู่อ้อมกอดซาตานค่ะ ^^