คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Pure love - Chapter 1 ::. เเรกพบ .::
CHAPTER 1 : แรกพบ
ร่างบางไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองวิ่งมาไกลเท่าไหร่เพียงแต่รู้ว่าตัวเองต้องหนี หนีจากความเจ็บปวดที่เขาเพิ่งได้พบเจอ หนีจากสิ่งเลวร้ายต่างๆ ร่างบางวิ่งไปเรื่อยๆน้ำตาก็พลันไหลไม่หยุด ปากพร่ำเรียกถึงผู้เป็นยาย จนร่างกายของร่างนี้เริ่มที่จะรับไม่ไหว พลางขาที่ก็เริ่มอ่อนและเหนื่อยล้า หยุดขาที่เหนื่อยล้าลงตรงต้นใต้ต้นไม้ใหญ่
“โฮ่ง ๆ ๆ”
ร่างบางสัมผัสได้ถึงสัมผัสที่เปียกชื่นและลื่นของอะไรบางอย่างที่มาดุนแขนของเขา พลางเงยหน้าขึ้นไปดูก็เห็นสุนัขโกเดนรีทรีฟเวอร์ตัวใหญ่ กำลังเอาจมูกที่เปียกลื่นของมันดุนแขนเล็ก
“เจ้าหมาน้อย"
ร่างบางโถมตัวเข้าไปกอดสุนัขพร้อมร้องไห้ตัวโยนอย่างต้องการหาที่ระบาย
"หงิงๆๆ"
หมาน้อยอ้อนอย่างต้องการที่จะกอดตอบร่างบาง เจ้าหมาเอาลิ้นที่เปียกชื้นของมันเลียหน้าขาวอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ฮ่าฮ่าฮ่า หยุดได้แล้วเจ้าหมา ..คิ คิ ซินจั๊กจี๋นะ”
ร่างบางหัวเราะออกมาด้วยความเส้นตื่นของตัวเอง พลันไม่ทันสังเกตว่าอันตรายได้เข้ามาใกล้
“น้องสาวมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ”
กลุ่มวัยรุ่นกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาหา ร่างบางเงยหน้าขึ้นพร้อมกอดเจ้าสุนัขที่ตัวเองเพิ่งได้เจอจนแน่น
"โฮ่ง!"
สุนัขตัวโตแยกเขี้ยวขู่คนที่จะเข้ามาทำอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เห้ย ปล่อยนะไอ้หมาบ้า อย่ากัดซิเว่ย”
"เอ๋งๆๆๆ"
ชายหนุ่มตะโกนพร้อมเตะเจ้าหมาเข้า ไปดังอักใหญ่
“เห้ยพวกเมิงจับหมาไว้ เดี๋ยวกรูพาไอ้หนาวหวานนี่ไปเอง”
ชายหนุ่มร่างกำยำหันไปบอกตอบเพื่อนอีก3คน พร้อมลากแขนร่างบางออกมาจากใต้ต้นไม้
“ปล่อยซินนะ ปล่อย..!!”
ร่างบางกรีดร้องจนสุดเสียงจนสติที่เคยมีเริ่มพล่าเลือน
“ชื่อซินเหรอ แม้หน้าหวานแล้วชื่อยังหวานอีกนะ ไหนพี่ขอชิมหน่อยนะ”
ร่างหนาพูดขึ้นพร้อมสูดความหอมที่ซอกคอขาวเข้าไปอย่างหื่นกระหาย
“ฮือ ๆๆ” ช่วยซินด้วย ช่วยด้วย.."
..
....
"โฮ่งๆๆๆๆๆ"
“เฮ่ย บอสซ่าแกหายไปไหนมา”
ร่างเข้าเดินไปลูบหัวเจ้าหมาแสนรักเพราะตัวเองผูกเจ้าบอซซ่าไว้ที่ต้นไม้ เพื่อออกไปคุยโทรศัพท์หันมาอีกทีเจ้าหมาซนก็ไม่อยู่เสียแล้ว ร่างสูงขมวดคิ้วสงสัยเมื่อสุนัขของตนเห่าอย่างเอาเป็นเอาตายพลางงับชายเสื้อชายหนุ่มอย่างให้ต้องการตามไป
“แกจะไปไหนบอสซ่าเจอสาวอีกแล้วละสิเนี่ย”
"โฮ่งๆๆๆๆ"
เจ้าหมากระดิกหางพร้อมงับชายเสื้อของชายหนุ่มไว้ ชายหนุ่มกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปตามแรงลากของเจ้าสุนัขตัวโต
"โฮ่งๆๆๆๆๆ"
ชายหนุ่มมองเจ้ามาที่เห่าอย่างบ้าคลั่ง ใกล้ๆต้นไม้ที่ตอนนี้มีร่างบางขาวก้มปิดหูปิดตาร้องไห้พร้อมเสื้อผ้าที่หลุดรุ่ย พลางมีชายหนุ่มร่างหนากำลังฉีกเสื้อของร่างบางอย่างบ้าคลั่ง พร้อมเพื่อนอีก3คนที่หัวเราะอย่างสะใจยืนมองเพื่อนของตัวเองฉีกเสื้อของร่างตรงหน้า
“เชี่ย!!”
ชายหนุ่มอุทานออกมาพร้อมหยิบไม้หน้า3ที่อยู่ข้างโพลงหญ้า พร้อมเดินตรงเข้าไป
“ไอ้พวกชั่วมึงทำอะไรวะ”
ร่างหนาตะโกนพร้อมระดมไม้หน้าสามที่หยิบจากตรงพุ่มไม้ระดมตีใส่ไม่ยั้ง
“บอสซ่าจัดการผู้ชายคนนั้น”
ชายหนุ่มตะโกนสั่งหมาแสนรักพร้อมพร้อมชี้นิ้วไปยังไอ้ร่างหนาที่กำลังฉีกเสื้อคนตรงหน้าอยู่
“โฮ่ง”
เจ้าสุนัขพลางวิ่งตรงเข้าไปฝั่งเขี้ยวคมของร่างกำยำตรงหน้าพร้อมสะบัดหัวไปมาทำให้แขนของชายหนุ่มเริ่มมีเลือดซึมออกมา ส่วนตนเองก็กลับไปจัดการสามคนตรงหน้า ดีที่ร่างสูงถนัดเรื่องการต่อยตีอยู่เป็นทุนเดิมเพราะชอบมีเรื่องต่อยตีอยู่เป็นประจำสมัยอยู่โรงเรียนทำให้จัดการเศษสวะข้างหน้านี้ได้ไม่ยาก ทั้งสี่เมื่อเห็นเพลี่ยงพล้ำร่างสูงกับเจ้าสุนัขตัวใหญ่ตรงหน้าจึงรีบวิ่งหนีไป
“คุณ คุณ”
ร่างหนาตบหน้าขาวให้สติฟื้นคืนมา แต่เมื่อร่างหนาดูจากสภาพร่างกายและรอยช้ำรอบดวงตาที่ตอนนี้แม้ปิดสนิทแต่กลับเห็นถึงรอยบวมแดงชัดเจนชี้ให้เห็นถึงการร้องไห้อย่างหนักก็พอที่จะเดาว่าร่างบางคงเจอเรื่องเลวร้ายมามากพอสมควร เมื่อเห็นว่าร่างบางปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ฟื้น
“เอาไงดีบอสซ่า จะเอากลับไปห้องเราไหม”
"โฮ่ง!"
เจ้าหมากระโดดโลดเต้นกระดิกหางไปมาพร้อมวนรอบเจ้านายของตนและร่างบางอยู่อย่างนั้น ร่างสูงถอดหายใจพร้อมช้อนร่างบางขึ้นมา
“เฮ้อ..ผู้ชายอะไรวะตัวเบาชะมัด หน้าก็หวานขนาดนี้ ไม่แปลกที่ใครจะทำร้าย แม้เป็นผู้ชายด้วยกันก็เหอะ"
ถ้าเขาหน้ามืดๆเมาๆ คงอดใจไม่ไหวเหมือนกัน ชายหนุ่มพลางสะบัดความคิด พร้อมเดินไปยังซอยบ้านของตัวเอง
ระหว่างทางชายหนุ่มเห็นเจ้าหมาของตัวเองลิงโลดไม่หยุด เดินวิ่งนำหน้าพร้อมกระดิกหางใหญ่ด้วยความรัวและเร็ว
“หนิ บอสซ่ามากไปนะแก”
ชายหนุ่มแบะปากด้วยความหมั่นไส้ที่เจ้าหมาตัวเองดีใจยังกะได้กระดูกชิ้นโตอย่างที่มันชอบทำ แต่นี้มันต่างไป จากท่าทางมันแล้วคงเห็นว่าหน้าหวานตรงหน้านี่คงเป็นของเล่นชิ้นใหม่แน่ๆ ชายหนุ่มเดินเข้าไปยังห้องพักที่ตัวเองอาศัยอยู่ระหว่างทางที่เดินกลับก็โดนสายตาที่มองมายังร่างบางและเขา พร้อมเจ้ามาตัวใหญ่ที่เอาแต่กระดิกหางหนานี้ไม่เลิก มันก็คงไม่แปลกหรอกที่ใครจะมอง ก็เขาเล่นอุ้มร่างบางไว้ในท่าเจ้าหญิงพร้อมเสื้อผ้าที่หลุดรุ่ยของร่างตรงหน้า แล้วยังเจ้าหมาตัวโตที่กระดิกหางไปมาและวิ่งวนตัวเขาอย่างบ้าคลั่ง
ร่างสูงวางผู้ที่มาเยือนห้องเขาเป็นคนแรกลงกับโซฟาสีขาว พลางหาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ร่างนี้ แล้วหยิบแอลกอฮอล์มาล้างแผลที่ถลอกทั่วร่างกายขึ้นมาทา พร้อมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มเพราะขนาดและความสูงนั้นก็พอๆคงหน้าจะใส่ด้วยกันได้ แต่เมื่อสวมให้ร่างบางกลับหลวมจนเห็นหัวไหล่สีขาวนวลเมื่อจัดการคนตรงหน้าเสร็จ ร่างสูงเดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินตรงไปอาบน้ำเพราะวันนี้เขาผ่านเรื่องราวมามากมายเหลือเกิน รอให้ร่างที่นอนอยู่บนโซฟานี่ตื่นเสียก่อนค่อยถามไถ่กัน สังหรณ์ใจว่าคืนนี้เขาคงเจอเรื่องปวดหัวแน่ๆ
-------------------------------------------------
::.. TALK ..::
ฝันดีนะค่าผู้อ่านที่รักทุกคน คอมเม้นติชมได้นะคะ ไรต์จะชื่นใจมว๊ากกก
ความคิดเห็น