ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Singular "Pure love"

    ลำดับตอนที่ #1 : Pure love - Chapter 0 ::. Intro .::

    • อัปเดตล่าสุด 2 พ.ย. 55


                                         






    "ปล่อยยยย..ปล่อยซินเดี๋ยวนี้นะ"

    "อย่าตีซิน..ซินเจ็บ ฮือออ...."

    "ยายอุ่นยายครับ ช่วยซินด้วย.
     ยาย... ฮือ.. ฮือออ

    ร่างบางร้องไห้โหยหวนอย่างเจ็บปวดเมื่อหญิงตรงหน้าตีตนอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

    ยายขอร้องเถอะค่ะ คุณเนตร.. หยุดตีคุณซินเถอะนะคะ"

    หญิงสูงอายุรีบบอกหญิงสาวตรงหน้าพร้อมมองนายน้อยของตัวเองด้วยความเจ็บปวดใจ หญิงสาวหันหน้ามาด้วยความโมโห ในดวงตามีที่ไฟแค้นอยู่เต็มไปหมด ตรงไปถีบหญิงสูงอายุที่ร่างบางเรียกว่า "ยายอุ่น" เต็มกลางหน้าอก


    หยุด หยุดเดี๋ยวนี้นางแม่มดใจร้าย

    ร่างบางกรีดร้องสุดเสียงพร้อมน้ำตาที่เลอะไหลเต็มใบหน้าหวานเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยแผลจากการตีอย่างหนักหน่วง พร้อมรอยเขียวช้ำตามเนื้อตัวเต็มไปหมด พนมมือไว้หญิงสาวตรงหน้าพร้อมเอาตัวเองบังหญิงสูงอายุ


    แก อีเด็กเวร..!! ถ้าฉันหาพินัยกรรมได้เมื่อไหร่ฉันไม่เอาแกไว้แน่"

    พลางตบฉาดใหญ่บนใบหน้าขาวด้วยความโมโห


    เอกเอามันออกไปให้พ้นหูพ้นตาฉันที

    ไป!!

    หญิงสาวตะโกนกรีดร้องสุดเสียงพร้อมชี้สั่งชายหนุ่ม ร่างสูงเดินตรงเข้ามาลากร่างบางด้วยความแรง กระชากแขนให้ออกไปจากห้องพร้อมโยนลงไปบนพื้นเย็นเฉียบ


    ฮือๆๆ ยายๆช่วยซินด้วยย

    ชายหนุ่มเชิดหน้าร่างบางขึ้นพร้อมแสยะยิ้ม มือสากล้วงเขาไปในสาบเสื้อร่างบาง พร้อมฝั่งจมูกลงไปยังซอกคอขาวกลิ่นลมหายใจคาวและกลิ่นเหงื่อคละคลุ้ง  ร่างหนาไล่จมูกลงมายังหน้าอกขาวของร่างบางที่ตอนนี้เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไปหมด ก่อนที่จะเอามือสากที่เหลืออีกข้างล่วงไปยังด้านหลังกางเกงของร่างบาง



    อึก..ปล่อยนะ ซิบเจ็บ”  


    ฮืออออ

    ยายอุ่นช่วยซินด้วยยายจ๋า


    ก่อนที่สติที่เหลืออยู่อย่างเลือนรางจะพลันดับวูบเพราะเจอเรื่องราวต่างๆมามากมายที่เจอมา




    คุณหนู..

    "ตื่นได้แล้วค่ะ ยายมาช่วยแล้วนะคะคุณหนู"

    มือของหญิงร่างสูงลูบกลุ่มผมของร่างบางด้วยความเสียใจ น้ำตาของผู้เป็นยายไหลเป็นสายเมื่อเห็นว่าตลอดชีวิตของร่างบางนั้นเจออะไรมาบ้าง



    ยายอุ่น

    ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกอดหญิงสาวแน่นด้วยความกลัวพร้อมเอาหัวซุกไปยังร่างของหญิงสาวอย่างต้องการที่พึ่งพิง


    ไม่เป็นไรแล้วนะคะคุณหนู

    ผู้เป็นยายรูปหัวร่างบางอย่างปลอบโยนก่อนที่จะบอกเรื่องสำคัญที่จะต้องทำภายในคืนนี้ คือให้ร่างบางที่เขารักหนีไป หนีไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่นรกบนดินที่นี่ แม้ว่าเขาจะต้องตายเขาก็ต้องช่วยร่างบางนี้ให้ได้ไม่ว่าตัวเขาเองจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม



    คุณหนูฟังยายนะคะ คุณหนูต้องหนีไปจากที่นี่คืนนี้ เดี๋ยวป้าเปิดประตูทางหลังบ้านไว้ ป้าขโมยกุญแจจากคนใจร้ายนั่นมาแล้ว

    หญิงชราพูดขึ้นพร้อมจ้องเข้าไปยังดวงตาของร่างบาง



    ยายครับ งั้นไปเลยนะครับ

    ร่างบางพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมดึงมือผู้เป็นยายให้ลุกตามไป

    ยายไปไม่ได้ค่ะคุณหนู ยายต้องอยู่ดูแลนายท่าน ยายขอโทษ

    น้ำตาของผู้เป็นยายไหลรินด้วยความเจ็บปวด พลางกอดตอบชายหนุ่มไว้



    ไปค่ะ ต้องรีบไปแล้ว คุณหนูไม่มีเวลาแล้ว

    หญิงชราเดินจูงมือร่างบางให้ตามตนเองไปยังประตูหลังบ้าน



    โชคดีนะคะคุณหนู ดูแลตัวเองดีดีนะคะ


    หญิงชรารีบผลักร่างบางให้พ้นจากที่นี่ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งจะต้องเจ็บปวด เขารอวันนี้มานานแล้ว วันที่จะให้นายน้อยที่เขารักหลุดพ้นจากบ่วงกำนี่สักที


    อะนี่ค่ะ เงินติดตัว.. ยายมีให้คุณหนูได้เท่านี้แหละค่ะ"

    หญิงสาวรีบยัดธนบัตรไว้ในมือของชายหนุ่ม เขาไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะต้องไปเผชิญกับอะไรข้างนอกบ้าง แต่คงดีกว่าที่ชายหนุ่มเจอตอนนี้แน่นอน เขาภาวนาให้เป็นอย่างนั้น
      



    “ รีบไปค่ะคุณหนู เดี๋ยวมีคนมาเห็น


    หยุดนะแก จะทำอะไรน่ะ

    สองร่างหันไปตามเสียงพร้อมกัน พลันสะดุ้งด้วยความกลัว


    หนีไปค่ะ คุณหนูรีบหนีไป

    “ ไป?!


    หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้แก่

    หญิงสาวพูดด้วยความร้อนรนผลักให้ร่างบางรีบหนีไป  



    ร่างบางวิ่งตรงไปยังประตูพร้อมไขกุญแจออก ตัวสั่นด้วยความกลัว


    หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันเอาแกตายไอ้เด็กเวร



    "ปัง!.." 

    เสียงปืนดังขี้นพร้อมเสียงของหนักหล่นร่วงลงกับพื้น...


    "ยายอุ่น!


    หนีไปค่ะคุณหนู ไปให้ไกลจากที่นี่

    "ปัง!"

    ร่างบางรีบวิ่งด้วยความกลัว น้ำตาเลอะไหลเต็มใบหน้าด้วยความเจ็บปวดกับภาพที่เห็น ภาพสุดท้ายที่ชายหนุ่มเห็นคือร่างของยายอุ่นนอนแน่นิ่งจมกองเลือดอยู่อย่างนั้น


     


















    ------------------------------------------------------------





    ..:: TALK ::.



    อ่านจบเเล้วติชมได้นะคะ คอมเม้นทุกคอมเม้นเป็นกำลังใจอย่างมากของไรต์เลยย ><

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×