คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
บทที่ 1
หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ร่างบางเก็บตัวอยู่ในห้องเป็นเวลา2วันเต็มๆแล้ว ไม่ออกไปไหน ไม่ไปเจอเพื่อนฝูง ในใจเฝ้าแต่สาปแช่งเผาพริกเผาเกลือผู้ชายที่เขาเรียกกันว่านายโชติวุฒิ เขาคิดว่าตัวเองเป็นเหมือนสาวน้อยที่เสียตัวแล้วก็มิปาน
“ซินลูก” .
”ออกมาเถอะนะ ม๊าขอร้อง”
"....."
“ถ้าไม่ออกมา พี่จะพังประตูเข้าไปจริงๆแล้วนะซิน”
สิ้นเสียงบอกเล่าพี่ชายของผมก็พังประตูเข้ามาและตามด้วยพ่อแม่และแสงดาว ทุกคนร้อนใจขนาดนี้เชียวหรือ ผมคิดในใจอย่างรู้สึกผิด ร่างหนาตรงเข้ามากอดผมลูบหัวผมเบาๆด้วยความอ่อนโยน พี่ชินพี่ชายที่ผมรักมากที่สุด
“พี่จะไม่ถามหรอกนะว่าเราเป็นอะไรแต่เลิกเป็นอย่างนี้ได้แล้ว พี่ทรมานสุดๆเลย”
ผมเงยหน้าขึ้นสบตาพี่ชายของผมที่สะท้อนถึงความห่วงหาอาทรอย่างมากมาย จริงๆตัวเขาเองก็ไม่ได้เป็นอะไรมากมายเพียงแต่รู้สึกเสียหน้า อายและไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนจึงเก็บตัวอยู่แต่ในห้องแต่หารู้ไม่ว่าทำให้คนที่ตัวเองรักเป็นห่วงได้มากมายเพียงไหน
“ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว ผมสัญญา”
พูดจบร่างบางก็โผเข้ากอดพี่ช่าย ป๊า ม๊าและเกาคางให้แสงดาวด้วยความรักใคร่ นี่เขาทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย??..
“ไปเถอะซิน ไปกินข้าวกัน”
พี่ชินพูดด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นน้องชายสุดที่รักยิ้มออกมา ทั้งหมดจึงเดินออกจากประตูห้องลงไปยังชั้นล่างเพื่อนรับประทานอาหาร เวลาผ่านไปสักระยะหนึ่งก็มีเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น
“เดี๋ยวม๊าไปรับเองน้องซิน” ผู้เป็นมารดาตอบรับ
“สวัสดีค่ะ”
“ค่ะ”
“อยู่ค่ะรอสักครู่นะคะ”
"ซินลูกโทรศัพท์นะลูก" ผู้เป็นมารดาเรียกชายหนุ่ม
“ฮะม๊า”
“สวัสดีฮะผมซิน”
“ไม่ครับผมไม่รับงานนี้!!!”
เสียงตะคอกออกมาอย่างลืมตัวทำให้ทุกคนหันมามองด้วยความตกใจ ร่างบางจึงเดินออกไปคุยข้างนอกเขานึกโกรธมากที่อยู่ๆ ปลายสายที่เขาไม่คิดว่าจะโทรมาหาเขา
“น้องซินนี่ พี่แม่วเองนะค่ะน้องสัมภาษณ์งานผ่านแล้วนะคะ น้องมารายงานตัวพรุ่งนี้เลยนะ”
“ผมไม่รับงานนี้ครับ” ร่างบางแทบจะตอบไปในทันทีโดยไม่ต้องคิด
“พี่ขอร้องนะซิน ช่วยพี่หน่อยไม่งั้น...”
ไม่ทันที่เสียงของหญิงสาวจะพูดจบก็มีอีกเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาทันทีเป็นเสียงที่เขาจำได้ดีว่าเป็นใคร
"ผมให้เงือนเดือนคุณเพิ่ม3เท่าครับ ซินเซียร์ของผม ถ้าคุณรับงานนี้"
เสียงของชายหนุ่มพูดออกมา ร่างบางแทบอยากจะขว้างโทรศัพท์แทบจะในทันทีเมื่อได้ยิน
“ไม่..กูไม่รับครับ”
“ทำไม..หึ..รสจูบของผมทำให้คุณกลัวจนไม่กล้ารับงานนี้เลยเหรอครับ ผมรู้แล้วว่าคุณเป็นผู้ชายผมไม่ปล้ำคุณหรอกครับคนดี”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นร่างบางถึงกับสะอึกแล้วโกรธเป็นอย่างมากจึงพูดออกไปด้วยความโมโห
“ได้..ผมรับ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“เวลาเดิมนะครับซินเซียร์” ตืด ตืด ตืด…..
ร่างบางยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองอย่างระบายอารมณ์ นี่ชีวิตเขามันเกิดอะไรขึ้นนะ เขาคิดในใจ แต่ถึงจะเสียตัว ซินเซียร์อย่าเสียหน้าเด็ดขาด ชายหนุ่มคิดในใจพร้อมเดินย่ำเท้าเข้าบ้าน
“เอาพี่ชินจะไปไหนครับ”
“พี่จะไปหาดาต้าซักหน่อยน่ะ ซินจำได้ไหมเขาเพิ่งกลับมาจากอเมริกา ผับใกล้ๆนี่เอง เดี๋ยวพี่มา”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปขยี้หัวร่างบาง
“ผมไปด้วยพี่ชิน ซินอยากเมาอะ”
สิ้นเสียงชายหนุ่มร่างบางผู้เป็นพี่ชายเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างบางเซาซี้ไม่เลิก จึง ยอมใจอ่อน แต่มีข้อแม้ว่าต้องไปเปลี่ยนชุดก่อน ร่างบางเชื่อฟังผู้เป็นพี่และขึ้นไปเปลี่ยนเสื้ออย่างว่าง่าย แต่ร่างหนาคว้าข้อมือและหันมาพูดกับน้องชายตัวเองก่อนไป
"ใส่แขนยาวนะซิน เอากางเกงยีนไม่ต้องรัดรูป เออ..แล้วก็ใส่ผ้าพันคอด้วยเผื่อหนาว”
“โถ่พี่ชินครับผมโตแล้วนะ”
“โตไม่โตก็ต้องทำ ไปได้แล้วเจ้าตัวยุ่งไม่งั้นพี่ไม่พาไปนะ”
ร่างบางเดินขึ้นไปเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็วก่อนที่พี่ชายจะเปลี่ยนใจเขาหยิบเสื้อแขนยาวตัวเก่งและกางเกงยีนสีซีดที่พี่ชินซื้อให้ในวันเกิดพร้อมกับผ้าพันคอผืนเก่ง
บรรยากาศภายในร้านตบแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ บรรยากาศกึ่งผับกึ่งร้านอาหารเสียมากกว่าแต่ก็มีดนตรีขับร้องตาม พี่ชินบอกกับพนักงานว่าได้จองโต๊ะไว้แล้วพนักงานจึงพาเดินไปยังโต๊ะที่พี่ชินได้จองไว้
“พี่ซินครับ เดี๋ยวซินไปนั่งที่อื่นแล้วกันครับพี่ชินจะได้ไม่อึดอัด”
“ไอ้ตัวยุ่งนั่งด้วยกันตรงนี้นี่แหละ มาเลยมานั่งข้างพี่ไม่มีใคร คนกันเองทั้งนั้น”
พี่ชินหันมาพูดพร้อมดึงตัวผมไปนั่งข้างๆ สักพักหญิงสาวในเดรสกระโปรงสีแดงแปร๋น ที่ตัดกับสีผิวขาวผ่องได้อย่างหน้ามอง เดินเข้ามายังโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่ พร้อมตรงเข้ากอดพี่ชายของเขา
“ชิน” :D
“ดาต้า” ทั้งคู่คุยกันสักครู่ก่อนที่พี่ชายของผมจะหันมาแนะนำ
“นี่ซินน้องชายผม”
“สัวัสดีค่ะ ตายเเล้วฉันนึกว่าผู้หญิงเสียอีก”
ผมยิ้มให้อย่างเซ็งๆก่อนที่จะหันไปทางอื่น ให้ตายเหอะใครก็คิดว่าผมเป็นผู้หญิงกันหมด ผมไม่มีนมนะ!
เวลาผ่านไปเพื่อนพี่ชินทยอยมากันเรื่อยๆ จำนวนคนแปรผันตรงกับจำนวนแก้วที่ผมซัดเข้าไป ตอนนี้หน้าผมเริ่มแดงเป็นมะเขือเทศสุกเพราะเหล้าหลายยี่ห้อที่ผมกระดกเข้าไปก่อนที่ผมจะได้ซัดเข้าไปอีกแก้ว พี่ชินหันมาเอามืออังแก้มผมพร้อมแย่งแก้วเหล้าออกไปจากมือ
“พอแล้วซิน ไปรอในรถก่อนนะ เดี๋ยวพี่ขับไปส่งแล้วพี่ค่อยกลับมาใหม่”
“เพ่ชายยยย..ผมม่ายเมาวววครับ ผมไหวว” ร่างบางพูดตอบพี่ชายพลางทำจมูกย่นอย่างน่ารัก
“ไม่เอาซิน มาเดี๋ยวพี่พาไปส่ง”
ผมเสหน้าไปทางอื่นพร้อมเริ่มถอดผ้าพันคอของตัวเองทิ้งพร้อมเลิกเสื้อที่หนาเกินความจำเป็นจนเห็นหน้าท้องแบนราบ
“ซิน”
พี่ชินตะโกนขึ้นอย่างตกใจพร้อมปิดมือที่ซุกซนของร่างบางแทบไม่ทัน
แล้วพี่ชินก็ฉุดมือผมให้ลุกตามไป แต่ก่อนที่ผมจะลุกเสียงที่ฟังดูคุ้นหูก็พูดขึ้นมาขัดผมซะก่อน
“ยั่ว”
ผมหันคอไปตามต้นเสียงพร้อมกับพี่ชายผม
“ไอ้นัท มาแล้วเหรอแก เดี๋ยวกูพาน้องชายไปส่งก่อน เดี๋ยวกูมา”
ไม่ทันที่พี่ชายของร่างบางจะทันได้เอ่ยอะไรอีก ร่างบางตรงไปชกหน้าของชายหนุ่มที่มาใหม่ทันที สร้างความตกใจให้กับคนที่อยู่รอบข้างเป็นอย่างมาก แต่กับต้องตกตะลึงขึ้นไปอีกเมื่อร่างบางดึงเสื้อของชายหนุ่มเข้ามาพร้อมมืออีกข้างจับท้ายทอยของชายหนุ่มไว้เพื่อรับรสจูบที่แสนเร้าร้อน มีหรอที่ร่างหนาจะปล่อยโอกาสนี้ผ่านไป ร่างหนาจับหัวของร่างบางเข้ามาให้รับลิ้นร้อนของเข้าที่เข้าไปในโพรงปากหวาน ก่อนที่มืออีกข้างจะเลื่อนไปยังสะโพกมนด้วยความเร้าร้อนก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้เสียงหญิงสาวได้ปลุกสติของชายหนุ่มให้กลับมา
“พี่นัทพี่นัททำอะไรค่ะ”
หญิงสาวที่ชื่อดาต้าแผดเสียงใส่พร้อมที่จะหันไปเล่นงานร่างบางแต่ เมื่อหันไปกับไม่เจอใครสักคนเพราะตอนนี้ร่างบางได้ไปกองอยู่กับพื้นด้วยความเมาเสียแล้ว
“ซิน”
เสียงพี่ชินดังขึ้นพร้อมกับช้อนตัวน้องชายตัวดีขึ้นมาพาดไว้กับบ่ากว่าง พร้อมหันหน้าไปหาชายหนุ่ม
“ไอ้นัท เดี๋ยวกลับมาเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
สิ้นเสียงชายหนุ่มก็เดินออกไปพร้อมมีร่างบางที่หลับพริ้มสบายอยู่บนบ่า
ชายหนุ่มเลียลิ้มฝีปากตัวเองและแสยะยิ้มด้วยความสะใจก่อนพูดออกไปว่า
“ซินเซียร์คุณมายั่วผมก่อนเองนะครับ”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.
...
....
......
........
..........
TALK :
สวัสดีคร่ากลับมาอัพต่อเเย้วน้า ไม่รู้จักสนุกไหม เเม้ไม่มีคนอ่านก็ยังจะเเต่งต่อไปค่ะเพราะตอนนี้ ร่างกายสูบฉีดดเต็มที่เเว้ววว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ติชมเเละเสนอได้ค่ะ เป็นกำลังใจอย่างมากเลยยยยย คำไหนที่อาจไม่สุภาพหรือภาษาเเปลกๆก็ขออภัยไว้อย่างสูงงงง เลยนะคะ>< รักคนอ่านทุกคนค่ะ 
.........
........
.......
....
..
.
ความคิดเห็น