คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : เริ่มต้น
Chapter 1 : เริ่มต้น
แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านสีสันสดใสเข้ามาในห้องนอนที่ตกแต่งด้วยตุ๊กตาสีชมพูเต็มห้องไปหมด ร่างบางบนที่นอนเริ่มขยับตัวหนีแสงเล็กน้อยพลางมือน้อยๆขวานหานาฬิกาปลุกสีชมพูบนหัวนอน
“โอ้ย~~~ จะร้องอะไรนักหนาเนี่ย~~~” ร่างบางเอ่ยด้วยความงัวเงียก่อนจะผงกหัวขึ้นมาดูนาฬิกาลายกระต่ายสีชมพูเรือนโปรด
“อืม~~ 8 โมงเองจะรีบปลุกทำไมก็ไม่รู้....” ว่าแล้วร่างบางก็มุดเข้าไปในผ้าห่มอีกรอบ - -
………
……
…
“8 โมง!!!!!!!!!!!” ร่างบางผลุดหัวออกมาจากผ้าห่มก่อนจะหันไปมองนาฬิกาสีชมพูอีกครั้ง แล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำไป....
‘ย้ากกกกกกกกกกกกกก สายอีกแล้วลี ซองมิน~~~~~~~~~~~~~~~~~ TOT’
--- ห้องเรียน 5/ C ---
“ไง...ซองมิน...วันนี้แกวิ่งมาโรงเรียนอีกแล้วหรอวะ??? จะเอาถ้วยโอลิมปิกกี่ใบอ่ะ??? ฮ่าๆๆ” ชายหนุ่มหน้าตาเหมือนไก่ผสมลิง = = เอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนสนิทวิ่งเข้ามาในห้องทันโฮมรูมอย่างฉิวเฉียด - -
“เออ...พูดดีไปเหอะไอย็อก - -* ” ร่างบางตอบด้วยอาการหื่นกระหอบเนื่องจากการวิ่งมาราธอนเมื่อกี้นี้แล - -
“แก...ไอย็อกก็ไปว่ามัน...ว่าแต่แกจะไปแข่งโอลิมปิกวันไหนบอกชั้นด้วยนะเว้ย! ฮ่าๆๆ”
“ไอด้อง - -+ ” ซองมินหันไปมองเพื่อนรักด้วยสายตาอาฆาตก่อนจะนั่งลงที่นั่งประจำข้างๆ
“ฮ่าๆๆ ไหนแกบอกไม่ให้ชั้นว่ามันไง” ฮยอกแจก็ยังสนุกกับการล้อเพื่อนไม่เลิก จนอาจารย์ประจำชั้นคนสวยที่ยืนอยู่หน้าห้องทักท้วง
“เอ้าๆๆ หลังห้องนั่นน่ะ ซองมิน ฮยอกแจ ดงเฮ โฮมรูมเริ่มแล้วจ้ะ หยุดคุยกันได้แล้วน้า ^^”
“คร้าบบบบบบบบบบบ ^^” ทั้ง 3 คนตอบรับโดยพร้อมเพรียง อาจารย์ ลีทึก ยิ้มอย่างใจดีแล้วหันไปสนใจกระดานต่อ ก็เพราะอาจารย์ใจดีอย่างงี้ไง ถึงมีแต่คนรักอาจารย์ อิอิ ><
“เอาหล่ะจ้ะเป็นอันว่าตกลงตามนี้นะจ้ะ วันนี้หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว คาบต่อไปตั้งใจเรียนนะ ^^” พูดเสร็จอาจารย์คนสวยก็หอบเอกสารแล้วเดินออกไป
***********************
---ประเทศฝรั่งเศส---
“เอายังไงดีหล่ะซีวอน???” แวมไพม์ผู้แสนเย็นชาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ขนแกะราคาแพงและดูภูมิฐานเอ่ยถามเพื่อนตน
หึ....ก็อย่างที่บอกไง เราต้องไปอยู่กับมนุษย์ที่มีพลังสัมพันธ์กับพวกเรา...” คนที่ถูกถามตอบ
“ให้มนุษย์พวกนั้นช่วยเราแล้วเราจะหลุดพ้นจากคำสาปใช่มั้ย???” แวมไพม์ผมสีขาวถามพลางยกแก้วไวน์พร้อมกับกระดกของเหลวในแก้วนั้น
“หึ...ใช่คยูคยอน” คนถูกถามยกยิ้มอย่างพอใจ
“แล้วนายหามนุษย์พวกนั้นพบรึยังหล่ะเยซอง???” คังอินถามเพื่อนของตน ในขณะที่เยซองกำลังจ้องไปที่หน้าต่าง ดวงตาสีแดงฉานราวกับอาบไปด้วยเลือดกำลังมองผ่านกระจกบนยอดหอคอยอย่างหน้ากลัว ก่อนที่ดวงตาคู่นั้นค่อยๆกลับไปเป็นสีนิลเหมือนเดิม
“ชั้นพบแล้ว....” เยซองเอ่ยเสียงเรียบ
“หืม....แล้วตอนนี้พวกนั้นอยู่ที่ไหนหล่ะ???” ฮันกยอกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
“…………………..”
“……………………”
“......เกาหลี.............”
---------------------- จบตอนเริ่มต้น ----------------------
ความคิดเห็น