คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สวนบรรเลงลั่นทม
แ้าเวลาสาย อาาศเย็นสบายย่ารายหนาว เวลานี้ทหารปราารไ้แ้มาว่าพ่อพรานเอเินทามาถึปาทาแล้ว แม่มีเินทาออาท้อพระโร มีนายรวบึ้ึและนายทหารหน้าหล่อมาร่วม้วย มุ่ไปะวันออ อยู่นอราวัเป็นสวนบรรเลลั่นทมาม้วยทุ่นา ว่าะถึปราารผ่านไปสามั่วโม
แม่มีมีุอระเ้าสีมพูอ่อนลายอพุทธรัษารวาออทีู่ีๆเหมือนไม่มีเลย(อ) ผ้าโลายน้ำไหลสีเลือน พสไบีเล็สีมพู พูเปียหาเียว สวมแว่นาลมให่ ใส่ย่ามสีน้ำาล แม้ะเินป่า็พาวามสวยมา ทาแป้ ผิวผ่อพรรยันาไม่ถึอแ่็ูี
ออาวัหลัเินเ้าสวนบรรเลลั่นทม สอฝั่ทาประับ้วยป่า้นลั่นทมทิพย์ นาอให่เท่าฝ่ามือ สีเหลืออยู่ใลา ้านสีมพููสวยาม มีผสีทอระยิบระยับปะับทั่วอ ่อนึมีประมาสี่ห้าอเบียเสียันแน่น พื้นถูปู้วยอลั่นทมับผสีทอที่หล่นา้น ลอเสียอบรรเลาลาน้อมนรีไทยที่อยู่ในสวน หามีลมพัมาอะหลุลอยปลิวระัระายแล้ว่อยๆร่วไปหมุนไป ผสีทอะฟุ้ในอาาศส่ลิ่นลั่นทมันที ‘อโรมาเธอราพี’ แ่ยามนี่ันไม่มีลม แฮร่!!
ุเธอมทัศนาไปไร้ึ่วามวิอันใมีไว้แ่แว่นาอันโและแ้มที่ลมให่พอๆับแว่นนั้น เินไปพลาสนทนาพาทีับพี่ๆทหาร เสียเื้อยแ้วแหลมใสอะไระน่ารัเบอร์นั้น ยิ้มทีนี่าหรี่แ้มัน โอ้ยๆ เหล่าทหารหวั่นไหวใไม่ใ่น้อย
เหล่าะเลี้ยว้ายสู่ลาน้อมนรีไทย ลานนี้เป็นที่โล่ มีระท่อมไม้ มีระนา ้อ ลอ ะโพน ที่ปู้วยเสื่อสี่ผื่น หน้าระท่อม เห็นหนุ่มสวมเสื้อราารแนยาวสีาวโสีแส ผ้าผูเอวสีทอึ่เป็นสีอะศิลปศาสร์ รูปหล่อนั่บรรเลอรระไระท่อม พอแม่มีเ้าไปใล้นพ่อหนุ่มสัเเห็น็สะุ้เฮือ านั้นหนุ่มหล่อยื่นห่อใบอและปี่ที่อยู่้าายมา
“นี่รับ ปี่นธรรพ์ับใบอเส” “ปี่นี่มีนธรรพ์สถิ เป่าอย่าไร็ไพเราะ ไล่ภยันราย สัว์ร้ายหนีหาย ผีพรายแสบร้อน ส่วนแม่ใบล้วยสถิอยู่ในใบอนี้ หาีเส้นใบอออ็ะปราายออมา”
เาีใบอออมาเส้นนึ มีลมพวยพุ่รุนแรนเป็นพายุ อลั่นทมามพื้นปลิวลอยล่อ า‘อโรมาเธอราพี’ที่เียนไว้นี่มาเลย ลม่อายเป็นร่าสาวสรีระโ้เว้า ำเาเหล่าหนุ่มๆพุ่ระาย ห่อใบอเนรมิเป็นสไบ ธรีเนรมิเป็นผ้าโ ปราเป็นเทพธิาหาใ่นาไม้ไม่ลาอาาศธาุ ผิวพรรเรือรอรุ่รัศมีาบารมีที่สั่สมมา้านาน
แม่มีมออย่าอัศรรย์ใ แ่เหุใเหล่าายาึมอา้าปา้าโผา้ำ็ไม่รู้ ูร่านั้นร่วหล่นลสู่ออลั่นทมั ‘ุ้บ’ แลเห็นเป็นแม่ใบล้วยนอน่ายหน้าผา หอบหายใ ผมเผ้าสยายรุรัไป้วยอลั่นทมและผทอ แม่มีวิ่เ้าไปูทันที
เหล่าทหารึสิาสวรร์พลันวิ่ไปูอาารุเธอ ประสบพบเอแม่มีำลัเอามือับหน้าผาแม่ใบล้วย “ัวร้อนมา! พาุเธอเ้าระท่อม่วน”
บวาา็พาันนำร่าแมุ่เธอึ้นระท่อม หอบไปนอนบนเีย แม่มีนั่เียัถามอาารไ้วามว่า ปวหัว ัวร้อนี๋ มีน้ำมู มูิัน้อหายใทาปา ่าประหลาแทุ้เธอเป็นนาไม้แน่หรือถึมีอาารเ่นนั้น ไปโนอามอันใาใรหนอ
“เป็นมานานหรือยัะ”
“พึ่เป็นเมื่อวานเ้า่ะ เป็นไม่หนัเท่าวันนี้” ุเธออบเสียอ่อนเพราะหายใทาปา
“เมื่อวานุพี่ทำอะไรบ้า”
“ทำสมาธิใ้้นลั่นทมทั้วันเลยเ้าา”
“วัน่อนๆละ”
“ทำเ่นเิมเ้าา ทำมาสามวันแล้ว”
“ไม่หนาวหรอ” แม่มีมีทีท่ารู้ว่าเป็นอะไรแน่
“ไม่หรอเ้า่ะ ้าทำิเป็นสมาธิ อั๊!” แม่ใบล้วยามไ้น่าลัวหนัมา วามสวยสลายหายไปั่วอลั่นทมพื้น เหล่าายาำเลือแรพาันะลึในเสียนั้น แลเห็นน้ำมูน้ำไลไหลยาวราวปลาเส้นรสสาหร่ายเาหลี แม่มีนำผ้าที่หาอยู่ใล้เียเ็ราบบนเียและบนใบหน้าแม่ใบล้วย
“ุพี่น่าะเป็นหวันะะ” แม่ใบล้วยะลึึ่โป๊ะ
“อะไรือหวัหรอเ้าะ”
ุเธอไม่เยรู้ัำนี้เลย ไม่รู้ัอาารปวหัว ไม่รู้ว่าหายใทำอย่าไร้วย้ำ เมื่อสอวัน่อนแม่ใบล้วยนั่สมาธิใ้้นลั่นทม ู่ๆุเธอรู้สึแปลๆบอไม่ถู มันอึอััใไหนะลมที่พัพามาทีทำเอาสั่น อาารเ่นนั้นไม่เยเป็นมา่อน มีลั่นทมปลิวามลม ้านปัเ้ามูุเธอพอีเ๊ะทำให้ามออมา ลมาารามนั้นรุนแรเ้าปะทะลมที่พัพา ฝุ่นผนานาลอยึ้นฟ้าพร้อมอลั่นทม เลยทำใหุ้เธอรู้ัารหายใ พอพ่อหนุ่มนัสีอมาเห็นอีทีุพี่เธอ็่อพายุอย่าหฤหรรษ์เิบะบรรลัยไปทั้ลาน้อมนรี วันถัมา็ยี้ออั๋นัวเอเล่นเพราะทำแล้วรู้สึหวิวๆ สยิวบอไม่ถู นวันนีุ้เธอทำสมาธิเพียั่วรู่็ลับไปสถิในใบอเสียแล้ว เหุ้วยบารมีมีมาานันประัษ์เป็นายาใหุ้เธอหรรษา อาอ่าห์
“หวัือโรที่เิาารที่เราาอาาศหนาวนานๆ มูเลยมีอุหภูมิ่ำ เหมาะแ่ารเริเิบโอเื้อโร พอเื้อโรมานภูมิุ้มันสู้ไม่ไหว เื้อโรแพร่ระายเ้าสู่ทาเินหายใ ลายเป็นโรหวัไละ” แหม อธิบายะแม่ใบล้วย
“แล้วทำไมหายใไม่่อยไ้หรอเ้าะ” ุเธอล้วยสสัย
“เป็นเพราะเสมหะ ูาอาารแล้วน่าะ้อินยา” แม่ใบล้วยุน อะไรือเสมหะแ่็่ามันเถอะ
“เี๋ยวไปหายามาให้ รอแป๊ปนึนะะ” แม่มีเินสำรวระท่อม เทวาอันใหนอบันาลให้มีโหลพริแห้วาอยู่ในู้เรื่อรัวอบห้อ แม่มีมีทีท่านึอะไรออ ับมาอีที็ถือแ้ว
“ื่มละลายเสมหะ” ุเธอยื่นแ้วให้แม่ใบล้วย มีน้ำสีแๆในนั้น แม่ใบล้วยื่มไปสามอึให่ โอ้ยายแน่ๆแมุ่ เผ็ีานนี้ ะวนะวายน้ำลายไหล น้ำมูน้ำไลหลั่ไหลไปปนเหื่อ ผิวผ่อพรรผันไปแยันอ หายใโล่เลยไหมเล่า สถาพวามสวยสลายหายไป แ่ระไรอาารีึ้นึ๋ั๋ แม่มีี้แนะให้นอนพัสัสัปาห์น่าะหาย แม่ใบล้วยไม่วาวายยืนรานว่าะไป่วย เหุ้วยพระฤๅษีมีพระุแ่เ่า่อน อบรมสั่สอนุเธอมา ึพาันเินทา่อแ่อให้แม่ใบล้วยสถิสนิทในใบอเพื่อพัผ่อน
ความคิดเห็น