คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สารจากพระฤๅษี
ุเริ่ม้นารเินทาอเภสัร นาไม้ และพรานป่า
ฤูลำไยยัษ์ อาาัรำแพพนา มีป่ารายล้อมสี่ทิศ แม่น้ำสอสายาเารวิ ทาะวันออเป็นป่าลำไยมีไว้หาอป่าไม่็ล่าสัว์ ป่าใบหวายเป็นบ้านเรือนและประูเ้าสู่อาาัรอยู่ทาเหนือ ทาะวันเป็นป่าอารามมีวัระัระายประปรายับป่า มีมหาลัยไว้เล่าเรียน สุอบเป็นำแพยาวหโยน์ั้นบออาาเ ป่าเาใ้เษรรรมอยู่ทาใ้ิับเารวิ
ยามนี้ษัริย์นำทัพทหารห้าร้อยนาย ทัทอร้อยัว และาฬสีหะสอัวไป่วยอาาัรใล้เียทำศึ บ้านเมือ่าูบเา ลาเียบเหา อาาศหนาวเย็น
ยามใล้สว่า ประูวัมีอุรัอุััวนึ ระโโหวเหวเสียอทหารหน้าปราารปวระบาลันแ่่อนะเ้ารู่ นายทหารหน้าบึ้ึบึ่เินมาหาวานรอย่า่วหาว พบับเอสารในมือวาพ่อวานรอันนึ ้ายอันนึ เาว้าเอสารามือวาวานรนั้นทันใ นายทหารหน้าบึ้ึอรูปวาลึ์
ึ่โป๊ะ!!
เาะลึไปั่วรู่
เ้าหน้านเห็นหน้านำลัเอ๋อ็ำลิ้ลไปิ้นท้อแ็พร้อม้วยเสียหัวเราะน่าระุบาทาใส่หน้าลิ แ่ระไรเาไม่ใส่ใ ไว่ว้าเอสารอีอันามือ้ายเ้าลิพร้อมนึในใว่ามัน้อเป็นรูปวาโยีอย่าแน่แท้แ่ลับทำหน้าะลึึ่โป๊ะอีราว เอสารนั้นือสาราพระฤๅษีนั้นเอ
ึ่ๆโป๊ะ!!
สารนั้นเียนไว้ว่า
“ไอ้พระเอเอ๋ย ้าปวหน้าแ้หนัมา มีแผลบวมๆสีแ เป็นมาวันนึแล้ว ถ้าเอ็มา้าา้าสีม่ว หาหยูยามาให้หน่อยเ้อ”
อันพระเอนี้พระฤๅษีใ้เรียพระมหาเอภูมิ ษัริย์แห่ำแพพนา อันพระฤๅษีนั้นบำเพ็เพียรอยู่สันเารวิ ปปัอารัษ์สวนลำไย ฤทธิ์เเาหาใรในอาาัรเทียบไม่ เลี้ยาฬสีหะสอัวแ่ไ้ถวายพระมหาเอภูมิไปทำศึ
พอรุ่สาสารนั้น็ถึพระยาหน้าวั รารูารลัผู้รับราารแทนพระอ์ ุท่านึเรียเหล่าเสนามาหารือในทันใพร้อมให้ี้แ ท้อพระโร
เหุ้วยว่าเป็นรุ่เ้า มีเสนาบีเ้าร่วมเพียสามท่าน แ่ริๆ็มีแ่นั้น มีมาเปลือบ
ท่านเสนารีมีหน้าทีู่แลวัในเรื่อ้าราารและานบัี ุเธอสวมเาะอสีแ่ำย่ำเท้าเปล่า ยัสาวยัสวยแถม้วยออั๋นบั้นท้ายโยย้ายทีมีำเา ใส่ผ้าถุ ผมรุรััพึ่ื่น ็พึ่ื่นหนิ
ท่านเสนาโท พรานโท พลโทหรืออะไรแล้วแ่ะเรีย รับราารทหาร เี่ยวาารศึ ท่านนี่มีแ่โสร่ ท่อนบนโล่โ้ ไม่ทันฟัี้แ็นอนหน้าแนบโ๊ะเสียแล้ว ส่วนเสนาเอ็พระยาหน้าวั(ุพี่แมีหลายำแหน่)
“เรา้อส่แพทย์ไปโย่วน ให้ใ้เส้นทาสวนลำไย เ้าปาทา พัแรมที่บึทัทอ ่อ้วยพัแรมที่สวนลำไยอีืน ใ้เวลาสามวันสอืน วรส่แพทย์ไปนเียวเพื่อ่าย่อารอารัษ์า”
“มันอาเป็นับัเพะ” เสนารีเอ่ย
“มีแ่พระฤๅษีที่สั่ลิลำไยทำเ่นนั้นไ้” พระยาหน้าวัาน
“แล้วรูปนั้นละ พระฤๅษีวาหรือ” เสนารีล่าว
“แน่นอนว่าไม่... ท่านเสนาโท... ื่นรับๆ” พระยาหน้าวัหันไปทาเสนาโท
“อ๋อ อืม เออ น่าะมีใรสอนลิมันวาระมั้” เสนาโทยิ้มรุ้มริ่มาย้อยพลาหาวไป
พระยาหน้าวัรุ่นิพิาราั่วรู่แล้วล่าวว่า
“เรียนท่านเสนารีไปเิรารูแพทย์ทีไ้ไหม”
“วันนี้มีสอนผ่าัเพะ ไม่วร”
“เออ... เ่นนั้นรารูโอสถละ” พระยาหน้าวัเสนอ
“น่าะว่าเพะ”
“เ่นนั้น็ไปเรียุเธอมา” ‘ันเลียเสียน่ารัๆอเธอริๆ’ พระยาหน้าวัมโน
“เพะ” แล้วแม่สาวเสนารีรลีหนีไปในทันใทิ้ไว้แ่้นามอน เสนาโทนอนมอาเยิ้มเลิ้มนุ มันเป็นวามผายามรุ่เ้า
“แล้วทหารอารัษ์าละ ยามนี่ไม่วรส่ทหารอออาาัรมา” เสนาโทเาหันหน้าที่แนบับโ๊ะไปทาพระยาหน้าวั
“็ะไอ้หม่อ ส่ไปเยอะใ่ะี มีแ่ะายเปล่า” พระยาหน้าวัล่าว
“..(เสนาโทหาวหนัมา) เออ.. ไอ้หม่อลาุเธอเ้าห้าหรรษาเลย” พูพลาทำหน้ายิ้มรุ้มริ่มอีรอบ
“้อให้แม่ใบล้วยไป้วย” พระยาหน้าวัท่านอบอย่าัวลฤทัย ถอนหายใ หันไปมออุทัยที่อบฟ้า
“แล้วรารูโอสถนี่… สวยมั้ย” พระยาหน้าวัเอ่ย
“สุๆเลยพะยะ่ะ” เสนาโทมอแรพระยาหน้าวั
พระยาหน้าวัหวัว่าพ่อพรานเอไม่ทำอะไรไม่ีไม่ร้ายแม่มีศรีรารูโอสถ แ่ระนั้น็ฝาฝัแม่ใบล้วย เทพธิาานีที่สถิ สวนบรรเลลั่นทมให้ร่วมเินทา
แม่ใบล้วยเป็นนาไม้า้นล้วยในเาะเนรมิ ฤทธิ์เั่เทพเทวา บารมีนี่นี้เินา บำเพ็มานานนับปี สั่สไบปลิวไสวไปสอวาหาไ้มีพื้นไม่
ุท่านมอบหมายนายทหารให้ไปามแม่มีมาฟัี้แ ท้อพระโรวัฝั่ะวันออ อีทั้สั่นายทหารอีนไปามไอ้หม่อในป่าลำไยโย่วน ส่วนเสนาโทับึไปนอน่อถึเที่ย
ความคิดเห็น