คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“ไม่จริง! หม่าม๊าแกล้งพวกเรา >0<” ทันทีที่ได้ยินหม่าม๊าของฉันพูด พี่ออกัส พี่ชายของฉันก็โหวกเหวกโวยวายขึ้นมา
“จริง และม๊าไม่ได้แกล้ง ม๊าทนไม่ได้ที่มีลูกชายไม่เอาไหน ความฝันของลูกเปลี่ยนได้ง่ายเหมือนกับหัวใจของยัยญาญา” ญะญาที่หม่าม๊าพูดถึงคือนักแสดงนำสาวจากละครเรื่องธรณีนี้นี่นั่นโน้น ที่แสดงคู่กับนาเดช ขวัญใจของหม่าม๊าฉันล่ะ -___-
ฉันเริ่มสังเกตได้ว่าหม่าม๊าเริ่มจะฉุนเมื่อพูดถึงยัยยามาฮ่านี่ อ้อ ส่วนเรื่องที่พี่ออกัสเปลี่ยนมหาวิทยาลัยอยู่บ่อยๆ ก็เพราะเกิดเบื่อที่ตัวเองเรียน ตั้งแต่อยากจะเป็นศัลยแพทย์ โดยให้เหตุผลว่าต่อไปในอนาคต ถ้าฉันและหม่าม๊าไม่อยากแก่ พี่ออกัสจะได้ช่วยดูแลและลดห้าเปอร์เซ็นสำหรับหนึ่งคอร์ส ต่อมาพี่ออกัสผันตัวเองจากศัลยแพทย์เป็นการเรียนทางด้านการเมืองการปกครอง และจะมาสมัครเป็นซิเคียวริตีการ์ดประจำหมู่บ้าน เพราะจะได้ดูแลฉันและหม่าม๊า หลังจากนั้นพี่ออกัสมีความฝันที่จะเรียนทำอาหาร เพื่อจะไปแข่งรายการเชฟกระทะทองแดง จนมาปีนี้ พี่ชายฉันลงเรียนการแสดง ด้วยเหตุผลที่ว่า ที่อยากไปแข่งรายการเชฟกระทะทองแดงนั้น เพราะอยากจะออกสื่อมากกว่า ส่วนหม่าม๊าฉันน่ะ ปลงตก
“กัสไม่ใช่คนแบบนั้นนะครับหม่าม๊า กัสมีความฝัน และกัสต้องทำให้ได้ จะขอเป็นดาวที่ยิ่งใหญ่ จะเปล่งประกายงดงาม –v-!” =___= ฉันและหม่าม๊าหันมามองหน้ากันพลางเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย
“เฮ้อ ม๊ามาบอกแค่นี้แหละนะ ม๊าจะไปรอดูนาเดชแล้ว” หม่าม๊าพูดพลางลุกขึ้น
“หม่าม๊า! นี่หม่าม๊าไม่สนใจกัสเลย คอยดูนะ กัสจะดังยิ่งกว่าไอหน้าเดธนั่นให้ได้ กัสไม่ยอมๆๆๆๆๆๆ หม่าม๊า หม่าม๊ามาคุยกับกัสเดี๋ยวนี้เลย TOT” พี่ออกัสว่าพลางเดินตามไปโวยวายกับหม่าม๊า ฉันแอบเห็นพี่ออกัสเบะปากทำท่าจะร้องไห้ด้วยนะ นี่เขาเสียใจจริงๆหรือการแสดงของเขาเริ่มสัมฤทธิ์ผลกันแน่ เห้ย! เดี๋ยว แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
“พี่กัสถอยก่อน หม่าม๊า แล้วแกนล่ะ แกนไปเกี่ยวอะไรกับการเรียนของพี่กัส ถ้าพี่กัสเกิดซิ่วทุกปีแบบนี้ หม่าม๊าก็แค่ตัดเงินในส่วนของพี่กัสสิคะ ” ทันทีที่พูดจบ รังสีอำมหิตได้แผ่กระจายมายังฉัน แล้วนี่ฉันทำอะไรผิดไม่ทราบกันยะ
หม่าม๊าเงียบเหมือนจะขอเวลาทำใจก่อนที่จะพูดอะไรออกมา
“เราสองคนน่ะอายุยี่สิบกันแล้วนะ บอกตามตรง ม๊ายังมองไม่เห็นอนาคตของกัส ไม่รู้ว่าต่อไปกัสจะดูแลครอบครัวของกัสได้ยังไง ส่วนแกน หม่าม๊ารู้ว่าแกนจะเอาตัวรอดได้ เพราะความหัวไว ไหวพริบดี แต่แกนลืมอะไรไปหรือเปล่า แกนไม่ได้อยู่คนเดียวนะลูก หม่าม๊าอยากให้แกนนึกถึงคนอื่นบ้าง นึกถึงพี่ นึกถึงม๊า หรือ คนอื่นๆ เฮ้อ หม่าม๊าอยากให้ลูกมีชีวิตที่ดีนะ”
“ถ้าอย่างนั้น เงินของหม่าม๊า มรดกของเรา ก็ยังเป็นของเราอยู่ใช่ไหมครับ” พี่ออกัสถามอย่างมีความหวัง ฉันเองก็รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อเช่นกัน
“ใช่จ๊ะ” เยส! ฉันและพี่ออกัสหันกลับมายิ้มให้กันจนปากฉีก ก่อนที่พี่ออกัสจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้และหันกลับไปอย่างรวดเร็ว ทำท่าเหมือนงอนฉันอย่างนั้นแหละ -___- (อ่าว นี่ก็ไม่ได้รู้ตัวเลย = =)
“ตราบใดที่กัสและแกนทำตามข้อเสนอของหม่าม๊าได้ พันล้านก็จะอยู่ที่ลูก” ฉันและพี่ออกัสหันกลับมามองหน้ากันอีกครั้ง แต่ละคนเหวอสุดๆ หม่าม๊าเล่นอะไรเนี่ย!
“ม๊า!!” พี่ออกัสทนไม่ได้ถึงกับร้องออกมาราวกับหัวใจจะสลาย
“แล้วถ้าทำไม่ได้ล่ะคะ”
“ม๊าคิดว่าจะสมทบทุนกับคนอื่นๆ บริจาคให้กับกลุ่มแฟนคลับของนาเดช เพื่อเป็นการสนับสนุนผลงานและกิจกรรมต่างๆของพวกแฟนคลับน่ะ ^0^” พัน… พันล้าน ให้ไอดารานั่นน่ะเหรอ นี่! ฉันยอมรับนะว่าเขาหล่อ ฝีมือทางด้านการแสดงก็ดีเยี่ยม แต่ใช่ว่าจะมาสูบเงินกันได้ง่ายๆแบบนี้นะว้อยยยยย! (พาลไปทั่ว = =)
“หม่าม๊าอะ ไม่เอานะ TOT” พี่ออกัสคร่ำครวญอีกครั้ง
“จริงเหรอ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ม๊านัดทนายมาทำเรื่องเลย จะได้ไม่ค้างคา”
“เรื่องอะไรคะ”
“เรื่องพันล้านสำหรับนาเดชจ๊ะ ^^ อ๋อ เดี๋ยวม๊าจะมีบินไปโครเอเชีย กลัวจะลืมเรื่องเงินสมทบทุนซะก่อน”
“หม่าม๊าอะ กัสไม่ได้หมายถึงไม่เอาเงิน กัสเอา แต่กัสไม่เอาวิธีแบบนี้ กัสไม่ยอม ไม่ยอมๆๆๆๆ” ตอนนี้พี่ออกัสเริ่มน่ารำคาญสุดๆ จนฉันนึกว่าตัวเองมีน้องชายก็ไม่ปาน
“ถ้าหม่าม๊าไม่อยากให้พวกเรา แกนกับพี่กัสไม่เอาก็ได้ อยู่ที่บ้านก็มีหญ้าให้เล็ม มีฝาบ้านให้แทะ เราไม่ได้อดตายสักหน่อยใช่ไหมพี่กัส” ฉันพูดอย่างเย่อหยิ่ง แม้ในใจอยากจะลงไปดิ้นกับพี่ออกัส แต่วิธีการแบบนั้น เห็นอยู่แล้วว่าไม่ได้ทำให้หม่าม๊าใจอ่อนขึ้นมาเลย หนามยอกต้องไปหาหมอ เอ๊ย! ต้องเจอหนามบ่งแบบนี้แหละ!
“สำหรับเรื่องนี้ ม๊าคิดไว้แล้วล่ะ การไปทัวร์ครั้งนี้ ม๊าไปกับคุณเคิล ไม่รู้ว่าสามเดือนนี้จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างหรือเปล่า” หม่าม๊าพูดทิ้งท้ายเอาไว้แบบนั้น ก่อนจะขึ้นไปรอชมละครทางทีวีของนาเดช นั่นทำให้เราสองพี่น้องนิ่งจนเป็นเพื่อนฟรินซ์โตนได้เลยล่ะ
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
“หมายความว่า หม่าม๊าจะทิ้งเราไปแต่งงานกับไอ้มิราเคิลจริงๆหรอ” พี่ออกัสถามขึ้น ขณะที่เดินวนไปวนมาอยู่หน้าประตูบ้าน เพราะรู้มาว่าคุณมิราเคิลจะมารับหม่าม๊าไปสนามบินในวันนี้ ใช่แล้วล่ะ วันนี้หม่าม๊าฉันจะไปบินไปโครเอเชีย ซึ่งอาจจะทำให้อนาคตเราพี่น้องสองศรีเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล แม้จะไม่ค่อยแสดงออก แต่ฉันเองก็เสียใจมากเลยล่ะ
“ก็ ไม่แน่หรอก แค่สามเดือนเอง อีกอย่าง หม่าม๊าก็ไม่ได้บอกว่าจะแต่งงานใหม่สักหน่อย” แค่พูดว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง โอ๊ย ฉันจะหลอกตัวเองไปทำไมเนี่ย ทุกอย่างมันชี้ชัดอยู่แล้ว
“หม่าม๊าไม่อยากจะดูแลพวกเราอีกต่อไปแล้ว หม่าม๊าไม่รักเราแล้ว โฮ TOT”
ปิ๊นนนนน
เสียงแตรรถดังขึ้น แน่นอนล่ะ รถของอีตามิราเคิลมารับหม่าม๊าแล้ว ไม่นะ ฉันจะทำยังไงดี ให้พี่ออกัสแกล้งเป็นลมดีมั้ย หรือฉันจะทำเป็นท้องเสีย อ๊ากกกกกก
“อ้าว คุณเคิลมาพอดีเลย ดีนะเนี่ยม๊าจัดกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยแล้ว งั้นหม่าม๊าไปก่อนนะลูก ดูแลกันดีๆนะ”
“หม่าม๊าเดี๋ยวก่อน”
และเหมือนหม่าม๊าจะรู้ว่าฉันจะพูดอะไร หม่าม๊าก็พูดขึ้นมาว่า
“อีกสามเดือนหม่าม๊าจะกลับมา แกนเข้าใจใช่มั้ยลูกว่าม๊าอยากเห็นอะไร” และนั่นคือประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากหม่าม๊า ก่อนที่หม่าม๊าจะโดนฉุดกระชากด้วยใบหน้ายินดีมากของคุณมิราเคิล และอีกฝั่งคือพี่ออกัสที่ประโคมเอายาหม่องทาใต้ตา คลาสสิคสุดๆ =___=
ความคิดเห็น