คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ตอนที่ 8 คนเอาแต่ใจ 100%
อนที่ 8 นเอาแ่ใ
เนราวปิไฟในห้อแล้ว เหลือเพียแ่โมไฟที่หัวเียเท่านั้น แสไฟสลัวทำให้เาเห็นเธอเป็นอวั ัฟัน่มให้ัวเอมีสิมาว่านี้ะไ้ไม่าฝามอเธอเป็นผู้หิในหัวใ
มันเ็บปวนะาันทั้ที่ยัรััน แ่เา็ไม่อยาะผิหวั รอ เินามและเสียใมาไปว่านี้อีแล้ว...
“ อื้อ... ”
เาึนที่นอน้าๆมาอเอาไว้แน่น
นใบหน้าอเธอมเ้าับหน้าอเปลือยเปล่าอเา
“ าวหายใไม่ออ่ะ ”
เธอส่ายหน้าหนีให้ัวเอหายใสะวึ้น เาอเธอแน่น แน่นนเินไป
“ อโทษ ”
เาลายแรรัอัวเอล แ่็ไม่ยอมปล่อยเธอออาอ้อมแน ุบใบหน้าและมูเ้าอออเธอ ยับสัมผัสสูมลิ่นหอมาร่าายอเธอ
“ ุมีอะไรไม่สบายใหรือเปล่าะ ”
เธอรับรู้ถึวามผิปิอเา เาอเธอแน่นอย่าที่ไม่เยเป็นมาอ เาหอบหายใแรเหมือนับำลัอลั้นและเ็บปวับอะไรบาอย่า
“ เปล่า ” เาอบลับไปและ้มลไปัอออเธอนเ้าอร่าสะุ้ “ ันไม่ไ้เป็นอะไร ”
“ ถ้าุไม่สบายใเรื่ออะไร็บอาวไ้ าวพร้อมที่อยู่้าๆุนะะ ” เธอยมือออบเา ลูบแผ่นหลัอเาอย่าปลอบโยน
“ อืม... ” เาอบเพียสั้นๆเท่านั้น ่อนะพลิัวอเธอลไปอยู่้านล่าอัวเอ เวลานี้ไม่มีอะไร่วยลวามเ็บปวให้เาไ้เลยสันิ
นอเสียาเ็ส์เท่านั้น!
“ ุวายุะือาว... ”
เธออยาะบอบาอย่าับเา แ่เา็ไม่ยอมฟัสันิ เา้มหน้าลมาใ้ปาปิปาอเธอทันที
เาแนบริมฝีปาร้อนเ้าหาปาอเธอมายิ่ึ้น ริมฝีปานิ่มๆอเธอเริ่มุประายไฟในร่าายอเาให้โหมระหน่ำยิ่ึ้น ใ้มือลูบไล้และโอบอร่าายอเธอเ้าหาัวเอนแนบสนิท
เาับใบหน้าอเธอให้เอียเ้าับใบหน้าอเา ูบไล้ไปามปาเล็ๆอเธอ สัมผัสไปามปาอเธอพร้อมๆับมือที่ลูบไล้สัมผัสร่าายที่เริ่มุ้นมืออเา
ร่าายนี้ให้วามรู้สึีไม่เยเปลี่ยนเลยสันิ
ั่ะ
เาลูบไล้ฝ่ามือลไปที่หน้าท้ออเธอ แ่ใบหน้าและริมฝีปายัแนบิและสัมผัสอยู่ับหน้าออเธอ เาลูบไล้ลมาเรื่อยๆนสัมผัสับส่วนลาายอเธอ และเสียสีส่วนนั้นแทนที่ร่าายร้อนผ่าวอเา
“ อืม! ” เสียที่น่าอายถูถ่ายทอผ่านลำออเธอออมา ำและิมืออัวเอลับเียนอนแน่น
“ หืม! ”
เาผละใบหน้าออาหน้าออเธออย่าแปลใหลัสัมผัสับสิ่ผิปิที่ึ่ลาร่าายอเธอ ้มหน้าลไปมอที่บริเวที่มืออัวเอำลัสัมผัสอยู่ “ มันหมายวามว่าไ ”
เสียถามอเาทำให้เธอ่อยๆลืมาึ้นมามอหน้าเา แล้วมอามสายาอเา เธออบเาไป้วยน้ำเสียหอบสะท้าน
“ ผู้หิเาใส่ผ้าอนามัยทำไมล่ะะ ”
“ ทำไมเธอไม่บอันั้แ่อนแร ”
เสียแหบพร่าพูออมาอย่าทรมาน ทิ้ัวลบับหน้าออเธออย่าหมเรี่ยวแร ร่าทั้ร่าสั่นสะท้านนน่าลัว พยายามหัห้ามใอัวเอให้ลับมาปิ แ่มันยาเหลือเิน
“ าวพยายามะบอั้แ่อนแรแล้ว แุ่หยุฟัที่ไหนล่ะะ ”
เธอะบอเาแล้ว แ่เาูบปิปาเธอ่อน ทำให้อารม์อเธอเลิามเานมาถึั้นนี้
“ ทำไมมัน้อเป็นวันนี้้วย ”
เาัฟันรอ ุหน้าเสียสีเ้าับหน้าออเธอ ยิ่ไ้ลิ่นและยิ่ไ้สัมผัสวามนุ่มนิ่มอารม์มัน็ยิ่เลิ
“ มัน็เป็น่ว้นเือนแบบนี้ปิแหละ่ะ ”
“ ี่วัน... ” เาัฟันถามออไปสั้นๆ
“ อะไรี่วันะ ” เธอรู้ว่าเาถามถึอะไร แ่็แล้ทรมานเาเล่นๆ
“ ประำเือนอเธอี่วันถึะหม ”
“ ประมาหนึ่สัปาห์่ะ ”
วามริประำเือนอเธอมันมาแ่สี่วันเท่านั้น แล้วมันมา็วันที่สามแล้ว้วย
“ นี่ันไม่้อทรมานายเหรอวะ ”
เาทุบมือลับที่นอนระบายวามทรมาน อีั้หนึ่สัปาห์่อนถึะไ้ทำ
“ ไม่มีใราย้วยเรื่อนี้หรอ่ะ ” เธอแอบลั้นำเมื่อเห็นอาารอเา เาทรมานมาริๆสินะ
“ เธอไม่ใ่ผู้ายไม่รู้หรอว่ามันทรมานแ่ไหนเมื่อมาถึุสำัแล้วแ่้อหยุลาันแบบนี้ ”
เาผุลุึ้นาเียพันผ้าเ็ัวให้ับัวเอ
แล้วเินเ้าไปในห้อน้ำ ถ้าไม่ไ้ระบายมันออมา ืนนี้เา็นอนไม่หลับแน่ๆ มีหวันอนทรมานไปทั้ืน
ส่วนเธอเมื่อเห็นเาเินเ้าไปในห้อน้ำแล้ว
็รีบแ่ายให้ลับมาเรียบร้อย เหลือบสายาไปทาห้อน้ำบ่อยรั้ แสสว่าที่ผ่านประูออมาทำให้เธอรู้ว่าอนนี้เาำลัทำอะไร
เธอรู้ีว่าผู้ายอย่าเา้อารมันมาแ่ไหน หลัาเยไ้สัมผัสมันับัวมาแล้ว
ในะที่ำลัใล้ะหลับ
็รับรู้ถึแรสะเทือนอเียอีฝั่หนึ่ เธอลืมาหันไปมอเา มอเาลอเวลานเห็นเาสอัวเ้ามาในผ้าห่มผืนเียวับเธอ
เาปิโมไฟที่หัวเียแล้วึเธอเ้าไปอยู่ในอ้อมแน ัวอเาเย็นมาในรั้แรที่ไ้สัมผัส แ่มาไม่นานมัน็เปลี่ยนเป็นวามอบอุ่นที่แทรึมลไปถึหัวใอเธอ มันทำให้เธอนอนหลับสนิทไปทันทีในเวลาไม่นาน...
ความคิดเห็น