คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 5 บางสิ่งบางอย่างที่มันค้างคาใจ 60%
อนที่ 5 บาสิ่บาอย่าที่มัน้าาใ
“ อแสวามยินี้วยนะะุพลอย
พอีันรู้มาาุลิโอว่าุท้อ แถมท้อไม่มีพ่อะ้วย! ” แอนโเนลลาพูับนที่ำลัยืนอยู่หน้าระภายในห้อน้ำ
มาถึไม่ลืมที่ะพูาถาถาอีฝ่ายอย่าที่ั้ใเอาไว้
เพราะเมื่อ่อนหน้านี้ประมาห้านาทีไ้เธอไ้เอ่ยอัวเามาห้อน้ำ
ส่วนพลอยไพลินไ้แ่เ็บวามเสียใ
วาม่มื่นเอาไว้ในอ อลั้นหยน้ำาเอาไว้ไม่ให้ไหลออมาประานัวเอ
เธอไม่รู้สึเ็บปวสันิับำถาถาออีฝ่าย
แ่เธอรู้สึเ็บปวนแบบบ้า็เพราะแอนโเนลลารู้เรื่อทั้หมมาาเา!
ึ่มันเหมือนับเาพูประานเธอและหัหลัเธออย่าเลือเย็น!
เ็บ!
เ็บเหลือเิน... อื้อๆ
แ่เธอะไม่ยอมให้ผู้หินนี้ถาถาเธอไ้
เธอะไม่ยอมทำหูทวนลมแล้วปล่อยผ่านเรื่อนี้ไป
พลอยไพลินสูลมหายใเ้าปอ่อนหันลับไปมออีฝ่ายแล้วเิ่หน้าึ้น
“ ันท้อไม่มีพ่อ
แล้วมันหนัส่วนไหนอุหรือะ! ”
แอนโเนลลาเมื่อไ้ยินแบบนั้น็มอพลอยไพลิน้วยวามโรธ
ไม่พอใ ถึอยาะเ้าไปสะบัฝ่ามือเ้าับใบหน้าเิ่ๆออีฝ่ายมาแ่ไหน
แ่้ออลั้นเอาไว้ เพราะเธอไม่อยาทำัวเหมือนับนไร้ารศึษาที่ใ้ำลัายอยู่เหนือำลัสมอ
เธอยิ้มบิริมฝีปามอนรหน้า ่อนะพูออไป
“
มันไม่หนัส่วนไหนอันหรอ่ะ แ่ันแ่สมเพ! อุ้ย!สสารุมาว่า่ะ ”
“ วามริุวรเ็บเวลาที่อยสมเพัน...
ไปิว่าวรทำยัไให้ับลิโอให้อยู่หมัีว่า วันนีุ้อาะเป็นแฟนอเา
แ่พรุ่นี้็ใ่ว่าะแน่ เพราะเาเป็นนที่ี้เบื่อมา อะไรๆที่อนนี้มันยัี
นานไปมันอาะไร้รสาิ ” เธอพูไป็มออีฝ่าย้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยไป เอาสิ! ิหรือว่านอย่าเธอะยอมให้ใรมาทำร้าย่ายๆ
ใรีมาเธอีอบ
ใรร้ายมาเธอ็ร้ายลับสิบเท่า!
“ หึ! อย่าน้อยันยัโีว่าุ ันไ้แฟนเป็นอเา
ไ้อยู่้าๆเา ไ้ใ้เวลาร่วมับเาและไ้รัเาอย่าเปิเผย
ึ่มันไม่เหมือนับุ ที่ทำไ้เพียแ่แอบรัเา
เพราะุไม่เยอยู่ในสายาอเา... ไม่!เลยสันิ
” แอนโเนลลาเินเ้าไปยืนใล้ับพลอยไพลินว่าเิม มออีฝ่ายอย่าเป็น่อ
เพราะไม่ว่ายัไพลอยไพลิน็ไม่มีวันสมหวัับสิ่ที่หวัแน่ๆ
เธอะัวาทุๆอย่า
เมื่อเอำพูออีฝ่ายไปทำให้พลอยไพลินถึับพูไม่ออ
เพราะทุๆำพูอแอนโเนลลามันเป็นวามริๆทุอย่า วามริที่เธอไม่อาหนีมันพ้น
“
เียบทำไมล่ะะ ไ้ฟัวามริเ้าไปถึับพูไม่ออเลยหรือะ ”
แอนโเนลลาพูไป็หัวเราะในลำอเล็น้อย
อนำลัะพูอบผู้หิรหน้าโทรศัพท์ที่อยู่ในระเป๋า็ส่เสียัึ้นมา่อน
พลอยไพลินถอนหายใแล้วหยิบมันึ้นมาู
เมื่อเห็นว่าเป็นใรที่โทรมา็ปิเสียและเ็บโทรศัพท์เ้าระเป๋าเหมือนเิม
เพราะอนนี้เธอไม่มีอารม์ะุยับนที่โทรมา
ึ่ะเป็นใรไม่ไ้นอาเา ส่วนแอนโเนลลา็เห็นว่าเป็นใรที่มาหาอีฝ่าย
วามไม่พอใ วามเลีย็ยิ่โหมระหน่ำเ้ามา เาโทรมาหาพลอยไพลิน แ่ไม่ิที่ะโทรหาเธอ!
“ เอาเถอะ่ะ
มั่นใัวเอให้มาๆนะะ ระวัวันหนึ่ผิหวัึ้นมา มันะเ็บมา...
เี๋ยวะหาว่าันไม่เือน ” เธอับทพูไม่่อวามยาว
อีไม่ี่นาที็ะบ่ายแล้วว่าะออานี้ไปบริษัทอี
อย่าน้อย้อใ้เวลาประมาสิบนาทีอี
โทรศัพท์ในระเป๋าอเธอ็สั่นเือนไม่หยุ
ไม่รู้ว่าเาะโทรามิอะไรเธอนัหนา อย่าับเธอไปเป็นหนี้เาอย่าไอย่าั้น
และนอานี้เธอ็ยัรู้สึว่าร่าายอัวเอำลัเิบาสิ่บาอย่าที่มันผิปิ
านั้นรีบเินออาห้อน้ำอย่ารวเร็ว
้าวเท้าอย่าเร่รีบไ้ไม่เท่าไหร่็นับร่าสูให่อใรบานและไ้ลิ่นน้ำหอมทีุ่้นเย้วย
หนีไม่พ้นอีแล้วสินะ...
“
เินระวัหน่อยสิพลอย รู้ไหมอนนี้เธอไม่ใ่ัวนเียวแล้วนะ ” เาโอบเอวอเธอเ้าหาัวเอแน่นึ้นหลัาเมื่อี้อนเินนับเธอทีู่รีบร้อนเิน
ลัวแทบแย่ว่าเธอหายหลัล้มไป ลัวแทบแย่ว่าะเป็นอันราย่อเ็ในท้ออเธอ
“
ปล่อยันไ้แล้ว มันอึอันะ ” เธอพยายามผลัหน้าออเาออห่า
อนนี้เธอทั้โรธ ไม่พอใ น้อยใ เสียใ
เสียวามรู้สึมามายเมื่อรู้ว่าเาเอาเรื่ออเธอไปพูับแฟนอเา
มันเ็บปวเหมือนับเาเอามีแหลมๆมาแท้าหลัอเธอ!
“ พลอยทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์
หายออมานานรู้ไหมว่าันเป็นห่วเธอนะ ” นอาไม่ปล่อยเธอแล้ว
เายัโอบเธอแน่นยิ่ว่าเิมอี
หลัานั่รอเธอับแอนโเนลลาที่โ๊ะอยู่หลายนาที็ไม่เห็นมีใรลับมาึัสินใโทรศัพท์หาเธอ
ึ่เา็ไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมไม่ยอมโทรศัพท์หาแอนโเนลลาอีน เมื่อโทรหลายสายพลอยไพลิน็ไม่ยอมรับสาย
ลัวแทบแย่ว่าะเิอะไรึ้นับเธอ เพราะเธอไม่เยเป็นแบบนี้
ึัสินใรีบเ็บิล่าอาหารแล้วเินามมาที่ห้อน้ำ
“
แล้วเห็นไหมล่ะว่าันเป็นอะไรหรือเปล่า ” เธอพูใส่อารม์เล็น้อย ยามนี้ไม่อยาอยู่ใล้เา
อยาะหนีหายไปาเาให้พ้นๆ ไม่ใส่ใสีหน้าแปลใออีฝ่ายที่ำลัมอมา
“
เป็นสิ...เป็นมา้วย นี่เธอเผลอินมะเือเทศเ้าไปใ่ไหมพลอย ” เาพู้วยน้ำเสียิะุเธอ
่อนะมอสำรวไปามใบหน้า ลำอ
ามแนอเธอ็เห็นผผื่นำลัลุลามไปามส่วน่าๆอร่าายเธอ
ส่วยพลอยไพลิน็รีบยแนึ้นมาสำรวัวเอ็พบว่ามันริอย่าที่เาพู
สลัเมื่อสัรู่มันมีมะเือเทศเป็นส่วนผสมอยู่้วย เพราะในบรราอาหารเธอะินไม่ไ้แ่มะเือเทศอย่าเียวเท่านั้น
ยิ่นานเ้า็รู้สึาไปทั้ัว
หน้า็เริ่มมืไป้วยน้อเาะัวเอไว้ับร่าายอเาแน่น
“ เธอ้อรีบไปโรพยาบาลเี๋ยวนี้พลอย
” เารีบอุ้มเธอไว้ในอ้อมแนอัวเอ
เพราะอนนี้เธอเริ่มสิไม่อยู่ับเนื้อับัวแล้ว ใเ้น้วยวามหวาลัวว่าะเป็นอันรายทั้แม่ทั้ลู
เหื่อ็ไหล่ึมออมาอย่าท่วมท้น ไ้แ่โอบอเธอเอาไว้แน่นๆอย่าที่ใปรารถนา
“
ุพลอยเป็นอะไรหรือะ ”
แอนโเนลลาถามึ้นหลัาเินออมาาห้อน้ำแล้วเห็นเาำลัรีบร้อนอุ้มผู้หิอีนไป
ทำสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนไม่ิอะไร แ่ฝ่ามือทั้สอ้าำเ้าหาันแน่น
เพราะิว่าผู้หินนั้นทำมารยาใส่แฟนอเธออี
“
พลอยเธอแพ้มะเือเทศรับ แ่เมื่อี้เธอเผลอินมันเ้าไป ”
เาหันมาอบแอนโเนลลา
ถ้าเธอไม่ทัเมื่อี้เาลืมไปแล้วว่ายัมีเธออีนที่มาทานอาหารมื้อนี้้วย เพราะใอเามันเอาแ่เป็นห่วพลอยไพลินนหลลืมทุอย่าไปหมแล้ว
“ โ่! ทั้ที่รู้ว่าัวเอแพ้ยัะินเ้าไปอี ” เธอแอบพู่าพลอยไพลินอยู่ในใ
แ่ปาลับพูออไปอีอย่าหนึ่ ึ่วามหมายมัน็่าันอย่าสิ้นเิ
“ ถ้านั้นรีบไปโรพยาบาลเถอะ่ะ
เี๋ยวะเป็นอะไรไป ” ทั้ๆที่ในในั้นแอบแ่่าๆนานา
แ่ให้พลอยไพลินและลูายๆไปะ
“
ผมไม่ไ้ไปสุ่นะรับ เพราะ้อรีบพาพลอยไปโรพยาบาล่อน ”
“ ไม่เป็นไร่ะ
วามริถ้าันไม่มีประุมอนบ่าย ันามไปโรพยาบาล้วย อใหุ้พลอยปลอภัยนะะ
” ไม่ใ่ามไปเพราะเป็นห่วพลอยไพลินหรอนะ แ่เพราะะามไปเฝ้าเามาว่า
เธอหวเา!
“ ับรถลับีๆนะรับ
เี๋ยวผมะบอพลอยว่าุฝาวามเป็นห่วมา ” เายิ้มให้แฟนสาวเล็น้อย่อนะรีบอุ้มพลอยไพลินเินออไปทาหน้าร้านอย่ารวเร็ว
ถ้าเาหันลับมามอ้าหลัสันิ็ะรู้ว่ามีผู้หิอีนมอามทัู้่้วยแววาไม่พอใอย่ารุนแร...
เม้นท์ันเยอะนะะ รออ่านอยู่น้าาาา
ฝาให้ะแนน favorite และอมเม้นท์ันเยอะๆนะะ
อนนี้หนัสือทำมือเรื่อเมียสำรอนอหัวใมี 7 เล่ม
สัาลวใพิศวาสมี 13 เล่ม
หนัสือหมแล้วหมเลย ไม่มีีพิมพ์เพิ่มแล้ว่ะ
ใรสนใสามารถสั่ื้อไ้่ะ ้าหมเี๋ยวอนะะ
ความคิดเห็น