ตอนที่ 65 : บทที่ ๑๒ : ฟ.แฟนหมื่นล้าน (๖)
บ้าจริง! เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย!
ณดาบ่นออดในใจ แม้เย็นวันนั้นฟ้าฝนจะลั่นครืนครางไม่เป็นฤกษ์งามยามดีตรงไหนเลยก็ตาม แต่เธอก็ทนต่อเสียงร่ำร้องฝ่ายดีของตัวเองไม่ไหว จึงตัดสินใจไปบอกเรื่องแผนการร้ายของนักข่าวคนนั้นกับท่านประธาน เธอไปพบเขาที่ชั้นบน แต่ไม่พบ พบเพียงไพบูลย์ซึ่งแจ้งกับเธอว่า เจ้านายกลับไปแล้ว
“แต่ท่านเพิ่งลงไปที่ลานจอดรถเมื่อสักครู่นี่เองครับ ถ้าคุณณดามีธุระจะคุยกับท่าน ลองตามไปดูสิครับ น่าจะยังทัน”
ก็ไม่รู้ทำไมหมู่นี้ไพบูลย์จึงเปิดทางให้เธอเข้าใกล้ประธานบ่อยนัก แถมยังชอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีกด้วย ต่อให้สงสัยแต่เธอก็ไม่มีเวลาจะถาม เพราะต้องรีบรุดไปดักคุณเจ้านายไว้ก่อน หากนักข่าวนั่นปล่อยบทความในวันพรุ่งนี้ แปลว่าภีมต้องรู้เรื่องนี้ก่อนอย่างช้าคือคืนนี้ เพื่อจะได้ยับยั้งข่าวทัน
และแล้วเธอก็คงพอจะมีโชคอยู่บ้าง เพราะเธอพบท่านประธานที่ลานจอดรถจริงๆ ร่างสูงสง่าของชายหนุ่มกำลังก้าวไปขึ้นรถยนต์คันหรูซึ่งจอดอยู่ในที่จอดพิเศษสำหรับผู้บริหาร หญิงสาวสาวเท้าตามไป แต่ยิ่งตามก็ยิ่งไล่ไม่ทัน ไม่รู้เพราะช่วงขาของเขายาวกว่าเธอหรือเปล่า ลงท้ายเธอจึงตั้งใจจะตะโกนเรียก แต่ยังไม่ทันได้อ้าปากตะเบ็งเสียงใดๆ ด้วยซ้ำ ชายหนุ่มก็หยุดกึก มือที่เอื้อมไปแตะเบ้ารองมือบนบประตูรถนิ่งค้าง ท่าทางแปลกๆ เช่นนั้นเองทำให้เธอลืมไปชั่วขณะว่าเมื่อครู่จะทำอะไร และมันก็ยิ่งแปลกกว่าเดิม แทนที่จะขึ้นรถยนต์ ภีมกลับถอยออกมาจากรถ และเดินต่อไปราวกับเปลี่ยนใจอย่างนั้น
อ้าว...ทำอะไรของเขา ไม่ขึ้นรถ แล้วจะไปไหนล่ะนั่น!
หญิงสาวพยายามร้องเรียก แต่ไม่เป็นผล ไม่รู้เพราะอีกฝ่ายเดินฉับๆ ไปไกลเกินกว่าจะได้ยินแล้วหรือเปล่าก็ไม่ทราบ จะเพราะอะไรก็ตาม แต่ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากติดตามภีมไป แต่เขาก็เดินเร็วเป็นบ้า ทำเอาคนที่ยังไม่หายแสบๆ คันๆ ที่เท้าดีอย่างเธอต้องครางอู้ กัดฟันต่อความทรมานเล็กๆ นี้แล้วเร่งฝีเท้าตามไปด้วย
ภีมใช้บันไดของชั้นใต้ดินพาตัวเองออกไปนอกอาคาร ท่ามกลางกลุ่มเมฆดำครึ้มและท้องฟ้าซึ่งเริ่มลั่นแปลบปลาบเป็นสัญญาณว่าสายฝนจะตกลงมาในไม่ช้า คู่หนุ่มสาวโผล่มายังด้านหลังของห้างที่เป็นส่วนของโกดังเก็บสินค้า ณดาเองก็ไม่รู้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่ แต่เธอเหน็ดเหนื่อยเกินกว่าจะตามเขาต่อแล้ว จึงตั้งใจจะหยุดเขาให้ได้ที่บริเวณนี้ แต่เขาก็ไวมาก เผลอนิดเดียวก็หายวูบเข้าไปในโกดังหลังหนึ่งเสียแล้ว
หายไปไหนแล้วล่ะ?
หญิงสาวรุดตามเข้าไปด้านในด้วย หันซ้ายแลขวาอย่างเป็นกังวล เพราะเธอมองไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้านาย และไม่เห็นใครคนอื่นในนี้สักคน มองไปทางไหนก็มีแต่ชั้นเหล็กสำหรับวางสินค้าสูงจดเพดานเหมือนๆ กันเต็มไปหมด แต่ก่อนที่เธอจะตัดสินใจได้ว่าควรเริ่มค้นหาจากจุดไหนก่อนดี ใครบางคนก็ล็อกคอเธอไว้จากทางด้านหลัง ณดาตกใจแทบสิ้นสติ ยังไม่ทันส่งเสียงร้องด้วยซ้ำ ร่างบอบบางก็ถูกเหวี่ยงกระแทกเข้ากับผนังอาคารโกดังอย่างแรงเสียแล้ว!
นวตา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คายๆ กล้ามายุ่่งๆๆๆ กะณดา อยากตายยยยยเหรอ???
มาส่งตอนใหม่ ตอนนี้สั้นหน่อย พอดีลงผิด แล้วมันเหลือแค่นี้ 5555 ชดเชยในตอนหน้าแทนเนอะ กำลังสนุกเลย