ตอนที่ 49 : บทที่ ๙ : ซินเดอเรลล่ากับรองเท้าคัตชู (๗)
“เดี๋ยวก่อนจ้ะ อย่าเพิ่งไป!”
“มีอะไรหรือคะ”
“เอารองเท้าคู่นี้ไปด้วยนะจ๊ะ” ว่าแล้วก็ยื่นส่งรองเท้าคู่ซึ่งเธอเพิ่งลองสวมและส่งคืนให้หมาดๆ ให้ สร้างความแปลกใจให้กับณดามาก
“แต่หนูไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อรองเท้าคู่นี้นะคะ”
“ไม่ต้องกังวลหรอกจ้ะ รองเท้าคู่นี้น้องณดาไม่ต้องเสียเงินซื้อหรอกนะ”
“ไม่ต้องเสียเงินซื้อ หมายความว่ายังไงหรือคะ”
“หมายความว่า มันเป็นของขวัญสำหรับน้องณดา หัวหน้าเพิ่งโทรมาบอกพี่เมื่อครู่นี่เองว่า ทางเบื้องบนเขาให้น้องณดาเลือกรองเท้าคัตชูคู่ที่ชอบไปคู่หนึ่ง น้องณดาชอบคู่นี้ใช่ไหมล่ะ เพราะฉะนั้นรับไปสิ”
ณดาเลิกคิ้ว เธอไม่ค่อยเข้าใจคำชี้แจงของอีกฝ่ายเท่าไร คำว่า ‘เบื้องบน’ ที่ว่าหมายถึงใครกัน หรือจะเป็นท่านรองฯวิกรม ผู้ใหญ่ใจดีคนนั้น
“ณดาเอ๊ย บุญหล่นทับแกแล้ว ไม่ว่าเบื้องบนคนนั้นก็เอาไว้ก่อนเถอะน่า รีบรับของไปก่อน รองเท้าแบรนด์หรูเชียวนะเว้ย!”
แม้เพื่อนซี้จะคะยั้นคะยอให้เธอรีบรับรองเท้าไป แต่เธอก็ยังไม่กล้ารับอยู่ดี จนกว่าจะได้คำอธิบายที่กระจ่างกว่านี้ เธอรู้สึกแปลกๆ ที่จะได้รับสิทธิพิเศษเหนือใคร หากไม่ได้รับเหตุผลที่ดีมากพอ จนสุดท้ายพนักงานสาวร้านรองเท้าก็ต้องโทรไปขอความกระจ่างจากหัวหน้าอีกครั้ง ซึ่งก็ได้ความเป็นที่น่าตกใจทีเดียว
“ท่านประธานสั่งมาจ้ะ”
ไม่ใช่เพียงแต่ณดาที่ตกใจ แต่สองสหายก็ตกใจไม่แพ้กัน ต่างอุทานลั่นหันหน้ามองกันเลิกลั่ก ที่แท้คุณป๋าสายเปย์ที่ว่าก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นบอสปิศาจของพวกเธอนั่นเอง
“แต่ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ท่านประธานให้รองเท้าฉันเป็นของขวัญทำไมล่ะ”
“มันไม่ใช่ของขวัญ แต่เป็นค่าชดเชยที่ลูกน้องของผมทำให้รองเท้าคู่เก่าของคุณเสียหาย”
เสียงชี้แจงเข้มๆ ทางด้านหลังทำให้คนขี้สงสัยสะดุ้งเฮือก เหลียวกลับไปมองทันที คุณผู้ใหญ่เบื้องบนที่ว่ากำลังยืนมองเธอด้วยสายตาคมกริบ โดยมีเลขานุการหิ้วกระเป๋าเอกสารติดตามมาห่างๆทางด้านหลัง คงจะกำลังกลับกันแล้ว
“คุณจะซ่อมรองเท้าคู่เก่าแล้วนำกลับมาใส่อีกหรือเปล่านั่นก็เป็นเรื่องของคุณ แต่ยังไงพรุ่งนี้คุณก็ต้องมีรองเท้าคู่อื่นไว้ผลัดใส่ตอนทำงานอยู่ดี ก็แค่สวมรองเท้าคู่นี้กลับบ้านไป ถือเสียว่าเป็นค่าชดเชยก็แล้วกัน”
“แต่มันจะดีหรือคะ รองเท้าคู่นี้แพงมากด้วย ฉันเกรงว่า...”
“ประชาสัมพันธ์ถือเป็นหน้าตาแรกของห้าง ผมจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกห้างของเรา เพียงเพราะประชาสัมพันธ์สวมใส่อะไรไม่เหมาะสมกับตำแหน่งหน้าที่ตัวเอง”
“แต่ว่า...”
“ถ้าคุณอ้าปากพูดอะไรไม่เข้าท่าอีก ผมจะตัดเงินเดือนคุณเพิ่มอีกสามเดือน โทษฐานไม่สำนึกในหน้าที่ตัวเอง”
“อ๊ะ! อย่านะคะ เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วค่ะ!” คงจะกลัวว่าอาจจะโดนหักเงินเดือนเพิ่มอีกจนต้องไปกินหินกินหญ้าแทนข้าว หญิงสาวจึงไม่กล้าเถียงอะไรอีก ยอมรับรองเท้าคู่นี้ไว้ในฐานะค่าชดเชย ค้อมศีรษะขอบคุณซ้ำๆ จนแทบไมได้นับว่ากี่ครั้ง “แต่ยังไงเรื่องรองเท้า ก็ต้องขอบคุณท่านประธานมากนะคะที่กรุณาต่อฉัน”
“ผมไม่ได้กรุณาต่อคุณ ผมแค่แสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่ลูกน้องผมทำพลาดไปก็เท่านั้น” กล่าวนิ่งๆ แล้วก็เดินจากไปเสียอย่างนั้น ทิ้งให้ณดากอดกล่องรองเท้าคู่ใหม่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ท่ามกลางเสียงหวีดของเพื่อนๆ ที่แม้จะหวาดกลัวกับท่านประธานอยู่บ้าง แต่ก็อดแซวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้
“แก๊...แกเหมือนซินเดอเรลล่าเลย!”
“อะไรนะ! ซินเดอเรลล่าหรือ!”
เพื่อนซี้พยักหน้า ลากเสียงยาวเพื่อล้อเลียนเต็มขั้น
“ช่าย นังซินกับรองเท้าคัตชูยังไงละ!”
แม้เทพนิยายเรื่องนี้จะมีพล็อตที่แปลกประหลาดอยู่ แต่เธอก็อดรู้สึกดีลึกๆ ไม่ได้ หัวใจเต้นตึกตักไม่หยุด
ซินเดอเรลล่ากับรองเท้าคัตชู ตัวเธอจะสามารถเป็นนางเอกในเทพนิยายได้จริงๆ หรือ?
นวตา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อร้ายยยยมีความเปย์รองเท้าให้สาวนะคะท่านประทาน
มาส่งบอสตอนใหม่ค่า ตอนนี้หนังสือวางแผงแล้วนะ อีบุ๊คส์ก็มีให้โหลดแล้วว ใครสะดวกรับบอสแบบไหนก็เชิญเลยนะคะ อุดหนุนกันเยอะๆ เด้อ