ตอนที่ 17 : บทที่ ๓ : พิสูจน์ความบริสุทธิ์ (๕)
บทที่ ๓ พิสูจน์ความบริสุทธิ์ (๕)
“คุณณดา!”
แม้อีกฝ่ายจะตะคอกเรียกชื่อ มองเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้ออย่างไร แต่หญิงสาวหาได้สนใจไม่ เมื่อยามที่โทสะพุ่งทะยาน ความกลัวทุกอย่างถูกลบหายกลายเป็นศูนย์ เธอยังคงพูดในสิ่งที่คิดต่อไป
“ท่านประธานนั่นละที่กำลังทำตัวน่ารังเกียจ ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงเข้าใจว่าฉันเป็นภรรยาน้อยของคุณพ่อคุณ อาจจะเพราะฉันเป็นลูกน้องของคุณเหมือนฝันหรืออะไรก็ตามแต่ แต่ฉันขอยืนยันว่า ฉันไม่เคยอยากสบายทางลัดด้วยวิธีผิดศีลธรรมพรากลูกพรากสามีของใคร ถ้าฉันจะประสบความสำเร็จ ความสำเร็จนั้นต้องมาจากน้ำพักน้ำแรงและความสามารถของฉันเอง”
ทะนงตนเสียจริงนะ เขาเห็นมาเยอะแล้วคนที่ทะนงตนแบบผิดๆ หายนะมานักต่อนัก!
“แล้วมีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเชื่อคุณ”
การย้อนถามห้วนๆ ของเขา ทำให้หญิงสาวนิ่งอึ้ง คาดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นเอามากขนาดนี้
“ถ้าไม่เชื่อ คุณก็ลองเจียดเงินที่ใช้ฟาดหัวฉันวันนี้ไปจ้างคนตามสืบดูสิคะ เดี๋ยวก็จะทราบเองว่าจริงหรือเปล่า นี่คือสิ่งที่ควรจะทำก่อนที่จะมากล่าวหาใครสักคนโดยไม่มีหลักฐานแบบนี้ด้วยซ้ำ”
“การตามสืบใครสักคนมันแปลว่าเราสนใจติดตามชีวิตของคนๆ นั้น ในเมื่อผมไม่ได้ให้ค่าให้ราคากับผู้หญิงอย่างพวกคุณอยู่แล้ว ทำไมผมต้องส่งคนไปตามสืบชีวิตของพวกคุณด้วย มันเป็นเรื่องไร้สาระและเสียเวลา ผมชอบใช้วิธีอื่นที่ง่ายและเร็วกว่า เพราะยังไงเสียพวกผู้หญิงแพศยาก็ซื้อได้ด้วยเงิน มันเป็นอย่างนั้นมาตลอด”
ณดาเกลียดน้ำเสียงและสายตาของเขาที่สุด เธอจนใจจะพูดกับเขาแล้วจริงๆ เพราะดูเหมือนเขาจะไม่พยายามทำความเข้าใจอะไรเลย
“ที่ท่านประธานปฏิเสธคำแนะนำของฉัน ไม่กล้าส่งคนไปสืบ เพราะว่ากลัวใช่ไหมคะ กลัวว่าสิ่งที่ฉันพูดจะเป็นความจริงและคุณเข้าใจผิดไปเองทั้งหมด คุณแค่ไม่อยากยอมรับความจริงว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเท่านั้น เพราะมันจะทำให้คุณสูญเสียอีโก้ในตัวเอง ฉันพูดถูกใช่ไหมคะ”
นัยน์ตาสีน้ำมันดิบของชายหนุ่มวาวขึ้นอย่างน่ากลัว
“คุณว่าอะไรนะ”
“ไม่มีใครว่าท่านประธานหรอกค่ะ อย่ากังวลเลย” เธอยังคงพูดต่อโดยมองข้ามสายตาเหล่านั้นไป “การยอมรับว่าตัวเองผิดไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่เป็นเรื่องกล้าหาญ ฉันจะยิ่งชื่นชมด้วยซ้ำ แต่ถ้าคุณไม่ยอมทำ ยังยึดมั่นกับอีโก้ตัวเอง ฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว”
“คุณล้ำเส้นมากไปแล้ว ลืมไปแล้วหรือว่าผมเป็นใคร!”
“ใครจะกล้าลืมล่ะคะ เอาเป็นว่าฉันขอยืนยันด้วยความบริสุทธิ์ใจอีกครั้ง ฉันไม่ใช่หนึ่งในภรรยาน้อยของคุณพ่อคุณแน่นอน ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคนด้วยซ้ำ แล้วคนไร้ประสบการณ์อย่างฉันจะไปเอาความคิดใหญ่โตเกินตัวชิงรักหักสวาทตบตีแย่งชิงนั่นมาจากไหน ฉันไม่เคยเป็นน้อยและไม่มีความคิดที่จะเป็นน้อย ถ้าฉันต้องทอดกายให้ใครสักคน มันต้องมาจากความรักไม่ใช่จากเงินทอง ฉันพูดขนาดนี้แล้วถ้าท่านประธานยังไม่เชื่ออีก ฉันก็จนใจแล้วค่ะ เอายังไงต่อดีคะ ต้องให้ฉันไปสาบานสามวัดเจ็ดวัดให้ชีวิตวิบัติฉิบหายไหม”
หญิงสาวท้าทายผู้เป็นนายอย่างไม่เกรงกลัว เธอโดนกระทำมาพอแล้ว และจะไม่ทนให้โดนกระทำฝ่ายเดียวอีกต่อไป คราวนี้เธอจะสั่งสอนเขาให้พูดไม่ออกเสียบ้าง เธอวางแผนไว้ในใจอย่างนั้น แต่หารู้ไม่ว่า แท้จริงแล้วเหตุการณ์จะพลิกผันไปหมด เพราะคนที่พลาดท่าโดนสั่งสอนกลับไม่ใช่ภีมหรอก แต่เป็นเธอนี่ละ!
“ผมว่าเราคงไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ความจริงด้วยการสาบานที่วัดอย่างที่คุณแนะนำหรอก ผมมีวิธีที่สนุกกว่านั้น”
ยังไม่ทันได้ถามว่า วิธีที่ว่าคืออะไร ชายหนุ่มก็รูดเนคไทลงจากคอเล็กน้อย ก่อนจะย่างสามขุมตรงมาที่เธอเสียแล้ว
“ว้าย!”
ณดาร้องเสียงหลงอย่างตื่นตระหนกสุดขีด เมื่อเธอพยายามจะถอยหนีไปตั้งหลักแล้ว แต่ไม่ทันกาล เพราะมือใหญ่คว้าเอวเธอไว้อย่างฉับพลัน ยังไม่ทันจะดิ้นรนใดๆ ร่างหนาหนักก็ตามมาทาบทับ กดเธอให้หงายหลังลงกับโต๊ะทำงานเสียแล้ว ใช้สายตาวาวๆ สำรวจเรือนร่างของเธออย่างจาบจ้วง สายตาที่บ่งบอกถึงสัญชาตญาณของพญานักล่า
“ผมไม่เชื่อในอภินิหารหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรทั้งนั้น ผมเชื่อสิ่งที่ตาผมเห็น เสียงที่ผมได้ยิน สัมผัสที่ผมได้รับมากกว่า สิ่งเหล่านี้มันโกหกกันไม่ได้ เดี๋ยวก็รู้ว่าคุณบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้ประสบการณ์จริงไหม”
“อะ...อะไรนะคะ!”
ภีมใช้เข่าดันขาเรียวงามของผู้ตกอยู่ในปราการให้แยกออกจากกันอย่างชำนิชำนาญ
“พิสูจน์ความจริงให้ผมเห็นหน่อยเป็นไงล่ะ คุณณดา พิสูจน์กับผมตรงนี้ และเดี๋ยวนี้!”
หัวใจของหญิงสาวหล่นวูบ หน้าซีดเผือด เสียงสั่งตายของปิศาจได้เริ่มขึ้นแล้ว!
นวตา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มาส่งบอสตอนใหม่ค่า เอาไงดีน้างานนี้
แรงงงงงงงงส์! ขอถามสามนะคะบอส "ยัง-ไม่-เข็ด?"
บอสคะ คุณควรจะไปเช็คประสาทบ้างนะคะ จะได้เลิกบ้าเสียที ด้วยความปรารถนาดีค่ะ ขอบคุณค่ะ