ตอนที่ 16 : บทที่ ๓ : พิสูจน์ความบริสุทธิ์ (๔)
บทที่ ๓ พิสูจน์ความบริสุทธิ์ (๔)
“คุณคิดว่าห้องนี้เป็นห้องนอนคุณหรือไง คุณณดา!”
เสียงคำรามดังๆ ทะลุทะลวงเข้าไปในความฝันของเธอ เท่านั้นยังไม่พอหมอนอิงยังถูกกระชากออกจากศีรษะเธออย่างแรงด้วย
“ว้าย!”
คนที่เผลอหลับไปสะดุ้งเฮือก หวีดร้องออกมา ภาพฝันหวานต่างๆ แตกสลายในบัดดล เธอยกมือคลำศีรษะป้อยๆ เพราะการที่เขากระชากหมอนออกอย่างกะทันหันทำให้ศีรษะของเธอหล่นตุบลงกับพนักวางแขนของโซฟาแบบไม่ทันตั้งตัวยังกับลูกมะพร้าว
ซาดิสม์ที่สุด!
เธอรู้ว่า ตัวเองผิดไม่สมควรมานั่งหลับในห้องเจ้านายแบบนี้ แต่เธอรอเขามานานหลายชั่วโมงมากจนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ ถ้าจะมีน้ำใจไมตรีต่อกันสักนิด ก็น่าจะเรียกหรือเตือนกันดีๆ ก่อนก็ได้ นี่เล่นเกรี้ยวกราดกระชากหมอนเสียแรงโดยไม่ส่งสัญญาณ เกิดผิดท่าขึ้นมานิดเดียว คอเธอไม่หักตายคาที่เลยหรือ!
แต่ต่อให้นึกด่าสาปแช่งแทบตาย เธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไป นอกจากกล่าวขอโทษแต่โดยดี ก่อนที่จะโทษว่าเป็นความผิดคนอื่น เธอต้องรู้จักโทษตัวเองก่อน
“ขอโทษค่ะที่ฉันทำกิริยาไม่สมควร พอดีฉันมานั่งรอพบท่านประธานนานไปหน่อย รู้สึกเพลียๆ เลยเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ”
ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดเห็นอย่างไร เพราะเขายังมองเธอด้วยสายตาอันตรายที่แปลความไม่ออก
“ไม่รู้จักกาลเทศะ!” ชายหนุ่มตำหนิอย่างโหดร้ายพลางหวี่ยงหมอนอิงลงกับพื้น ไม่รู้เพราะรังเกียจว่ามันอาจมีน้ำลายของเธอไหลย้อยใส่หรือเปล่าก็ไม่ทราบ เขาเดินต่อไปยังหลังโต๊ะทำงาน ถอดเสื้อนอกออกแขวนบนราวใกล้ๆ “นี่เวลาเลิกงานของผมแล้ว คุณมีธุระอะไร”
“ฉันเอาเช็คมาคืนค่ะ” เธอลุกขึ้นจากโซฟา เดินตามเขาไปก่อนจะบรรจงวางเช็คเงินสดมูลค่าหลายหลักลงบนโต๊ะทำงานของผู้บริหารด้วยท่าทางเด็ดเดี่ยว “นอกจากนี้ฉันก็มีเรื่องที่อยากจะขอความกรุณาจากท่านประธานด้วย ได้โปรดอย่าทำให้ฉันลำบากใจแบบนี้อีกเลยค่ะ ฉันไม่เคยต้องการเงิน แม้แต่บาทเดียวสลึงเดียวก็ไม่อยากได้ ฉันนำเรียนไปแล้วนี่คะว่า ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกับท่านคณิน เพราะฉะนั้น...” แต่เธอยังไม่ทันพูดจบประโยคด้วยซ้ำ ภีมก็ทำลายความตั้งใจที่จะพูดจาดีๆ ของเธอเสียหมดสิ้น ด้วยการโพล่งถามขึ้นมา
“ผมเข้าใจจุดประสงค์ของคุณแล้ว ไม่ต้องพูดจาเยิ่นเย้อให้มากความ ผมไม่มีเวลาจะฟัง แค่บอกมาว่าต้องการเท่าไร”
“คะ? ฉันบอกแล้วนี่ว่าฉันไม่ได้...”
“ผมถาม คุณแค่ตอบ!” คราวนี้น้ำเสียงของเขาเริ่มกรุ่นๆ ขึ้นมาแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ใช่เพียงคนเดียวหรอกที่รู้สึกอย่างนั้น เพราะเธอเองก็เริ่มเดือดปุดๆ เหมือนกัน “สำหรับของเล่นอย่างคุณต้องการเท่าไร ถึงจะพอใจ”
ของเล่นหรือ...จะมากไปหน่อยแล้ว!
เมื่อเห็นว่าประชาสัมพันธ์สาวยังคงนิ่งเงียบ ไม่ยอมตอบ ภีมจึงถือวิสาสะคิดให้เธอแทน เขาเปิดลิ้นชักโต๊ะแล้วดึงสมุดเช็คขึ้นมาเขียนเพิ่มอีกใบ อีกใบ และอีกใบ คราวนี้ด้วยจำนวนเงินที่มากกว่าเดิมหลายเท่าตัว
“สามเท่าไหม สี่เท่า หรือห้าเท่าดีล่ะ คุณเลือกเอาไปได้เลย แต่ต่อจากนี้อย่ามากวนใจผมอีก เพราะผมไม่อยากจะคลุกคลีกับผู้หญิงอย่างคุณ...น่ารังเกียจ”
คนอะไรร้ายกาจที่สุด!
เหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้าย แทนที่จะรีบไปให้พ้นเสียพร้อมกับเงินมหาศาลซึ่งชาตินี้เธอไม่มีวันหาได้ หญิงสาวกลับรวบเช็คไว้แล้วขยำมันทุกใบจนยับย่นด้วยมือข้างเดียว ก่อนปามันกลับคืนใส่คนที่คิดจะฟาดหัวเธอด้วยเงิน
“แล้วผู้ชายอย่างคุณมันมีดีตรงไหนคะ เก็บเงินไว้เถอะค่ะ อย่ามาดูถูกฉันด้วยเศษเงินของคุณ เพราะฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่คุณเข้าใจ!”
“คุณณดา!”
แม้อีกฝ่ายจะตะคอกเรียกชื่อ มองเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้ออย่างไร แต่หญิงสาวหาได้สนใจไม่ เมื่อยามที่โทสะพุ่งทะยาน ความกลัวทุกอย่างถูกลบหายกลายเป็นศูนย์ เธอยังคงพูดในสิ่งที่คิดต่อไป
“ท่านประธานนั่นละที่กำลังทำตัวน่ารังเกียจ ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงเข้าใจว่าฉันเป็นภรรยาน้อยของคุณพ่อคุณ อาจจะเพราะฉันเป็นลูกน้องของคุณเหมือนฝันหรืออะไรก็ตามแต่ แต่ฉันขอยืนยันว่า ฉันไม่เคยอยากสบายทางลัดด้วยวิธีผิดศีลธรรมพรากลูกพรากสามีของใคร ถ้าฉันจะประสบความสำเร็จ ความสำเร็จนั้นต้องมาจากน้ำพักน้ำแรงและความสามารถของฉันเอง”
ทะนงตนเสียจริงนะ เขาเห็นมาเยอะแล้วคนที่ทะนงตนแบบผิดๆ หายนะมานักต่อนัก!
นวตา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มาส่งบอส เหตุการณ์กำลังเจ้มจ้นน