คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การพบเจอที่แสนพิเศษ1
ตอนที่4
การพบเจอที่แสนพิเศษ
ทำไมมันหนักอย่างนี้นะ วันนี้ฉันต้องรับหน้าที่แบกรายงานที่ทำเสร็จมาโรงเรียน ด้วยเหตุผลที่ว่า ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ไม่ต้อง งง ฉันยัง งง เลยTT_TT
“ปึก!” ไม่ต้องตกใจว่าฉันเอารายงานไปฟาดหัวใคร ฉันแค่วางมันลงบนโต๊ะเท่านั้นเอง เชื่อหรือยังว่ามันหนักขนาดไหนT_T หลังจากฉันก็เข้ามาไม่นาน อาจารย์ก็เข้าสอนพอดี แต่เอ๊ะ ทำไมไม่ใช่อาจารย์ผู้หญิงคนเดิมล่ะ กลับเป็นอาจารย์ผู้ชายแทน ถ้าดูจากภายนอกอายุก็น่าจะประมาณ 30 กว่าๆ รอยยิ้มบนหน้าของอาจารย์ทำให้ฉันคิดว่า อาจารย์น่าจะใจดีพอตัวเลยล่ะ^^
“วันนี้อาจารย์ ริกะ ติดธุระนิดหน่อยมาสอนไม่ได้นะนักเรียน ดังนั้นวันนี้ครูเลยมาเข้าสอนแทน^^” อาจารย์พูดพร้อมกับเขียนชื่อตนเองบนกระดาน
“โอบุ ชุน เรียกครูว่า ซุน ก็ได้นะ^^” นักเรียนในห้องต่างพากันยิ้มอย่างถูกใจ ความใจดีและเป็นกันเองล่ะมั้งที่ทำให้บรรดานักเรียนส่วนมากชื่นชอบเขา
“พรุ่งนี้จะมีการแสดงนิทรรศการดนตรีที่เมืองข้างๆ ครูจะไปขอให้ทางโรงเรียนให้ ใครอยากไปมั้ง”
พรึบ ทั้งห้องเจ้าค่ะ เย้ๆ ได้ไปเที่ยวแล้ว>_<~
“ฮะๆงั้นพรุ่งนี้7.00น. มาเจอกันที่สนาม ใครมาช้าอดดังนั้นอย่ามาสายเข้าใจไหม อ๋อ ส่วนรายงานรวบรวมมาส่งที่ข้างหน้า เดี๋ยวครูจะเอาไปส่งให้^^”
“ครับ/ค่ะ” พรุ่งนี้ ฉันต้องตื่นเช้าให้ได้\\>_<//โอ้!
---------------------เช้าวันรุ่งขึ้นที่แสนจะสดใส------------------------
ตอนนี้ฉันกำลังจะขึ้นรถ แต่เพราะฉันมาสายไปหน่อย บนรถเลยดูท่าจะเต็มซะแล้ว แง อย่าบอกนะว่าฉันจะอดไป TT^TT ว้าวๆตาฉันแล้ว*__*
“คันนี้เต็มแล้วล่ะหนูช่วยไปคันต่อไปละกันนะ” ลุงโชเฟอร์ชะโงกออกมาบอกก่อนจะเลื่อนปิดกระจกแล้วจึงบรืนออกไป ปล่อยให้ฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่คนเดียว ไม่จริงงงงงใช่ไหม ฉันคงเป็น สาวน้อยน่ารักที่โชคร้ายที่สุดในโลกจริงๆ TTTOTTT
“ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆ” เสียงฝีเท้าที่ดูเร่งรีบสุดชีวิตอย่างกับโดนหมาไล่งับ จะรีบไปไหนเนี่ย คนยิ่งอารมณ์บ่จอยอยู่ แง TT^TT
“แฮ่ก แฮ่ก รถออกไปแล้วเหรอเนี่ย” โคทาเกะ นั่นเองที่มาสายเช่นเดียวกับเธอ ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เพราะอย่างน้อยๆก็ยังมีเพื่อน แต่ตอนนี้มันเหลือแค่ฉันกับนาย 2 คนเองเหรอเนี่ยTOT
“ใช่ แล้วจะทำไงดีล่ะ”
“คงต้องรอซักพักกว่ารถจะมา” โคทาเกะพูดพลางเช็ดเหงื่อบนหน้า
“อืม (._.)”
“นี่ อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหม- -*”
“จะอะไรอีกล่ะ?”
“เปล่าแค่อยากจะบอกว่า ปกติก็ดูไม่ปกติอยู่แล้ว ยิ่งทำแล้วมันยิ่งขี้เหร่น่ะ”
“โคทาเกะคุง~^^”
“O_O!” พรึบขนของผมSTAND UP อย่างพร้อมเพรียง อยู่ๆมาพูดดีด้วยไม่ชินเลยแฮะ แต่ก็ไม่เลวนะ โคทาเกะคุง^^
“นายตายยยยยย\\>O<//” พูดจบฉันกับหมอนั่นก็วิ่งไล่กันรอบสนาม
~ช่วงพักรบ~
“เหนื่อยยิ่งกว่าเล่นบอลอีกวิ่งไล่กับเธอเนี่ย แฮ่กๆ=O=”
“ทีหลังก็อย่ามาว่าฉันซิยะ=o=” ฉันหอบเหนื่อยก่อนจะหาขวดน้ำในกระเป๋าแล้วจึงดื่มจนเหลือครึ่งขวด ฮ้า> < ชื่นใจ
“ใครเลิกก็บ้าแล้ว...”ผมพูดเบาๆก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ^^
“อะไรนะ- -?”
“เปล๊า ^3^~” ผมพูดเสียงสูง อ๊ะเสียงนี้! หรือว่า...
หมอนี่ต้องว่าฉันแน่เลย หนอย >O< ต้องเคลียส์
“รถมาแล้ว ไปเร็ว”
“หะ...หาO_O!” ทันทีที่หมอนั่นพูดจบก็ลากฉันขึ้นรถโดยที่ฉันยังทำหน้าเหลอหลา แต่...ฉันได้ไปแล้วววววว>O<
ความคิดเห็น