คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉันเป็นสาวน้อยน่ารักที่โชคร้ายที่สุดในโลกใช่ม้ายT^T
เสียงระฆังดังขึ้นหลายครั้งเป็นสัญญาณเข้าห้องเรียน นักเรียนหลายคนพยายามวิ่งมาให้ทันก่อนประตูจะปิด หนึ่งในนั้นคือหญิงสาวเจ้าของผมสีแดงทรงลูกชิ้น ผิวขาว ดวงตาประกายความสดใส โชคดีที่เธอมาทันและกำลังตรงไปยังห้องเรียน
“อรุณสวัสดิ์” เหงื่อเม็ดโต2-3หยดเกาะอยู่ตามใบหน้า ร่างบางหอบเบาๆขณะเดินไปนั่งที่
“อรุณสวัสดิ์จ้า โดเรมีจัง” เสียงทักทายกลับจากเพื่อนๆของเธอทำให้เธอยิ้มออกมา
“ไง โดจิมี” เสียงทักทายเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากโต๊ะด้านหลังเมื่อเธอนั่งโต๊ะเรียบร้อย เสียงกวนประสาทอย่างนี้คงเป็นใครไม่ได้นอกจาก เธอค่อยๆหันหน้าไปตามเสียงนั้น ซึ่งก็เป็นอย่างที่เธอคิด
‘โคทาเกะ’
“อรุณสวัสดิ์” ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ตานี่ชอบกวนประสาทฉันประจำตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้ นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วซินะ ที่เรารู้จักกัน ตั้งแต่วันแรกหมอนี่ก็กวนฉันแล้ว คิดๆก็แปลกนะถึงฉันจะรำคาญแต่ก็ไม่เคยเบื่อ แถมบางทียังเคยหัวเราะในความบ๊องส์ๆของเขาด้วย
“นี่เธอ หัดพูดหวานๆซะมั่งสิ ฉันชักไม่ค่อยแน่ใจแล้วซิว่าเธอเป็นผู้หญิงหรือเปล่า” หนอย ว่าไงนะ หาว่าฉันไม่เหมือนผู้หญิงงั้นเหรอ ชักยัวะแล้วนะ แต่พอฉันจะพูดต่อ อาจาร์ยก็เดินเข้ามาพอดี
“เอาล่ะนักเรียน วันนี้ครูจะให้นักเรียนแบ่งกลุ่ม กลุ่มละ 3 คน กลุ่มที่แบ่งเสร็จแล้วก็ให้นั่งลง”
“3คนงั้นเหรอ จะอยู่กับใครดีล่ะ>_<?”
“อะแฮ่ม”
“อยู่กับใครดีน้า”
“อะแฮ่ม!!!” คิดไปเองหรือเปล่า รู้สึกเหมือนเสียงมันดังขึ้น
“อยู่กลุ่มฉันไหมล่ะขาดคนเดียวพอดี” โคทาเกะพูดขึ้น หน้าของเขาตอนนี้กลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ
อยู่กลุ่มเดียวกับตานี่คงต้องปวดหัวเพิ่มขึ้นแน่เลย
“แล้วอีกคนนึงคือใครล่ะ” ฉันถามกลับ
โคทาเกะยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะชี้ไปยังชายหนุ่มใส่แว่นที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเขามากนัก
“อากิระน่ะ” ชายหนุ่มเจ้าของชื่อ หันหน้ามามองฉัน แล้วจึงเดินมาหา
“ครบแล้วใช่ไหม งั้นนั่งกันเถอะ”อากิระคุงพูดขึ้นแล้วล้มตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆโคทาเกะ
อากิระคุงดูเป็นผู้ใหญ่จัง ฉันคิดระหว่างรอให้ทุกคนแบ่งกลุ่มให้เสร็จ ซึ่งตอนนี้ก็เหลืออีกประมาณไม่กี่กลุ่ม
“โอเค ทุกคนแบ่งกลุ่มกันเสร็จหมดแล้วนะ” เสียงของอาจาร์ยดังขึ้นเมื่อเห็นนักเรียนในห้องนั่งกันหมดแล้ว
“ครับ/ค่ะ”
“ครูจะให้แต่ละกลุ่มแบ่งหัวข้อกันในการทำรายงานส่ง”
“และหัวข้อรายงานกอยู่ในนี้จ้ะ” อาจาร์ยพูดขึ้นพร้อมกับชูกล่องในมือ
“หยา...รายงานงั้นเหรอ” เสียงของฉันกับโคทาเกะดังขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ฉันเป็นโรคไม่ค่อยถูกกับรายงานซะด้วยซิ ตานั่นก็คงเหมือนกันซินะ อย่างนี้กลุ่มฉันจะรอดไหมเนี่ย TT_TT
หลังจากนั้นอาจาร์ยก็ให้สั่งตัวแทนไปจับสลากเพื่อเลือกหัวข้อ ซึ่งกลุ่มเราก็ได้ส่งโคทาเกะไป เมื่อจับเสร็จ โคทาเกะก็เดินกลับมาที่กลุ่มทันที เพื่อจะแกะสลากที่ได้มา (ของ่ายๆนะ//><\\)
สลากใบน้อยถูกแกะออกอย่างเบามือเหมือนกับใจของคนแกะที่เบาหวิวจนแทบจะทะลุตัว
“ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น” อ้ากก!! นี่มันยากสุดๆไปเลยไม่ใช่เหรอ(TT^TT) ฉันคงเป็นสาวน้อยน่ารักที่โชคร้ายที่สุดในโลกแน่ๆเลย T_T
“ปะ…ประวัติศาสตร์ งั้นเหรอ” โคทาเกะซึ่งมีหน้าตาไม่ต่างจากฉันมากนัก คือแบบนี้ (=_= )
“ประวัติศาสตร์งั้นเหรอ” สีหน้าของอากิระคุงหมือนกำลังครุ่นคิดอยู่ ซักพักหนึ่งเขาก็พูดว่า
“งั้น...พวกเราคงต้องไปห้องสมุดแล้วล่ะ”
ความคิดเห็น