คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันศุกร์ 13 แห่งความทรงจำ....
วันศุกร์ 13 เวลา: 17:34 น.
เสร็จซักทีกับการความสะอาดสุดแสนจะยากเย็น...ที่มันช้าไม่ใช่เพราะห้องมันใหญ่หรอกนะ เป็นเพราะเราเล่นกันซะเป็นส่วนใหญ่
"พวกแกเสร็จแล้วเรามาหาอะไรเล่นกันกันเถอะ!!" แตงโมหนึ่งในสมาชิกกลุ่มพูดขึ้น พร้อมกับถลาไปยังจอคอมพิวเตอร์เครื่องใหญ่ เปิดโปรเจ็คเตอร์ นิ้วเรียวยาวพิมพ์เข้าเว็บ เว็บหนึ่ง....'SINTHAI's TheHOUSE'
"โหย ไม่เอาอ่ะ แกเกมส์ผีกรูไม่อาว" หลินๆทำท่าจะวิ่งออกจากห้อง แต่ฉันกลับคว้าเอาไว้ทัน
"เนยก็ไม่เอาเหมือนกันค่ะเจ๊" เนยก็ทำท่าจะวิ่งตามไอดอลของตนไปอีกคน
"จะหนีไปไหนมาเล่นด้วยกันก่อน" ฉันคว้าคอเสื้อเพื่อนสาวตัวโตและตัวเล็กไว้ทั้งสองคน
"ไปเรียก อีพลอยมาทีดิ เดี๋ยวไม่เรียกแล้วมันจะนอยด์อีก" ฉันส่งหลินและเนยให้กับแตงโม ก่อนที่จะออกไปเรียกพลอย เพื่อนสาวต่างห้อง และเป็นห้องเดียวกับ...เจและเก่ง เพื่อนรัก....ของฉัน
"ห้องนี้ไม่ต้อนรับคนอ้วนนะครับบ" ทันทีที่เปิดประตูฉันก็เจอกับ เก่ง....ไอ้คนปากมอมที่สุดในสามโลก
"กูมาคุยกับเพื่อนเว้ย ไม่ใช่กับมึง ไอ้พลอยมานี่ พวกเรากำลังจะเล่นเดอะเฮาส์กัน"
"เดอะเฮาส์!!" ไอ้่พลอยทำตาลุกวาว
"ไปกัน ไอ้เจไปด้วย"
"เหวย ไม่เอา!!" พลอยไม่พูดพร่ำทำเพลง คว้าแขนเจเพื่อนชายสุดเลิฟคนที่สองติดมาด้วยและแน่นอน เมื่อมีเจสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ ไอ้เก่ง คู่หูคู่เกย์
"คนครบแล้วใช่บ่ ปิดไฟ...."
'พรึ่บ' ไฟถูกปิดลง ความมือและความเงียบโรยตัวเข้ามาในห้องช้าๆ....เสียงดนตรีหลอนๆดังออกมาจากลำโพง....
เกมส์ค่อยๆดำเนินไป....ห้องแรก.....
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงกรี๊ดดังลั่นเมื่อผีตัวหนึ่งโพล่มา....เสียงใครน่ะ....ไม่ใช่เสียงฉันแน่....ฉันมองไปทางเจ...ซึ่งบัดนี้ได้ย้ายก้นตัวเองไปประทับบนตักของเก่ง....ทั้งสองกอดกัน......
มันรู้สึกแปลกๆ....โกรธแค้น หงุดหงิด ทำไมนะ...ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยล่ะ....เกมส์ยังคงดำเนินต่อไป แต่ความสนใจของฉันกลับไม่ได้อยู่ที่เกมส์แล้วน่ะสิ มันกลับอยู่ที่คนสองคนนั้น...
ทั้งเสียงกรี๊ด ภาพที่เห็น ทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ ทำในตอนนี้ มันช่างขวางหูขวางตาฉันจริงๆเลย เมื่อไหร่เกมส์นี่จะจบนะ ฉันจะได้กลับบ้านซักที
เวลา: 18:00 น.
และแล้วเกมส์บ้าๆนั่นก็จบลง ฉันรีบคว้ากระเป๋าแล้วออกจากห้องเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เฮ้ย รอด้วยเด้" ฉันไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้นแหละ มันหงุดหงิดเฟ้ย....
"จะรีบไปไล่ควายที่ไหน" น้ำเสียงกวนโอ้ยกับใบหน้าทะเล้น ยังไงมันก็ตามฉันทันจนได้
"ตามมาทำไมไม่ไปอยู่กับเมียมึงดิ!" ฉันตวาดมันด้วยความฉุนเฉียว....ทำไมต้องโกรธล่ะ ทำไมต้องหงุดหงิด....
"ใครเมีย?" มันถามกลับมาด้วยสีหน้างงงวย
"ก็ไอ้เจไง เมียสุดที่รักของมึงไม่ใช่หรอ"
"เปล่าซักหน่อย เจไม่ใช่เมียกู" เพียงแค่ได้ยินคำตอบน้ำก็ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ...
"อ๋อหรอ ก็เห็นนั่งตักกันซะขนาดนั้น"
"หึงหรอ" มันถามด้วยท่าทีหยอกล้อ
"หึงบ้าอะไร ก็เห็นว่านั่งตักกันซะขนาดนั้น ไม่ใช่เมียแล้วอะไรวะ แฟน คู่ขา คู่นอน คู่รัก คู่เกย์" ฉันรีบตวาดกลบเกลื่อนรอยยิ้มบนใบหน้า
"ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นแหละ เรากับเจไม่ได้เป้นอะไรกัน ถ้าไม่เชื่อก็ไม่เป้นไรแต่อยากให้เชื่อนะ ไปล่ะ" แล้วเขาก็เดินจากไป จะจากไปทั้งทีทำไมต้องมาทำเสียงเศร้าๆ ให้เรารู้สึกผิดด้วยนะ ไอ้บ้าเอ้ย.....!!
---------------------------------------------------------------------------------------
ฉันกลับบ้านไปด้วยรอยยิ้ม อาจจะมีความรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ก็ยังดีใจ...ที่เขายืนยันกับฉันด้วยตัวเองว่าเขาไม่ได้ชอบ หรือมีความรู้สึกอะไรกับเจเลย.....
โดยที่ไม่รู้เลยว่า....ในอาทิตย์ต่อมา....ลางร้ายจะเริ่มมาเยือน....เราสามคน....
=======================================================================
กว่าจะเขียนจบตัวหนึ่งนี่ทรมารนะเนี่ย...งกว่าจะทำใจเขียนได้ นั่งบ้าอยู่ตั้งนาน...555 เหนื่อยใจ....
เดี๋ยวมาอัพต่อนะคะ....
Ps. อย่างที่บอกเอาไว้ข้างต้นเรื่องนี้ไม่ได้ขอให้ใครมาอ่าน....เพราะฉะนั้น เนื้อเรื่องคำพูดมันอาจจะ เขียนออกมาไม่สละสลวยแต่ก็นะ....มันเป็นเรื่องจริงจากเห็นการณ์จริง คำพูดจริง....ที่นักเขียนยังจำไม่เคยลืม...(แม่ม มันจะลากเข้าดราม่าอีกและ..ฮาา)
ความคิดเห็น