คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บอกรักแท้....แพ้....ไม่รัก (REWRITE!!) (ยังไม่เสร็จ)
14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์....
������������������������ ผู้คนส่งมอบความรักกันเต็มไปหมด นักศึกษาหญิงชายต่างมีดอกกุหลาบแดงหรือของขวัญเล็กๆไว้ในมือเตรียมมอบให้กันคนรัก....และคนที่แอบรัก...
�������������������� บางคนอาจจะกำลังเตรียมแผนการบอกรัก
�������������������������������������
�������������������������������������� �บางคนอาาจะกำลังเตรียมแผนการบอกเลิก
���������������������������������������������������������������������
���������������������������������������������������������������� บางคนทรมานกับวันนี้.....
������������������������������������������������������������������������������������
���������������������������������������������������������������������������� �บางคนสุขใจเมื่อวันนี้มาถึง...........
������������������������������� �หรือสำหรับบางคน.....
�����������������������������������������������
������������������������������������������������������ �วันนี้อาจจะไม่มีความหมายกับเขาเลยก็เป็นได้...........
===============================================================
������������������������ "แกให้ทายวันนี้วันไร" หญิงสาววัยยี่สิบปี รูปร่างอ้วนท้วมสมบูรณ์หน้าตาไม่
�������������������������"วันจันทร์"
ใช่...เอ้ย ป้าเอ็งซิ
วันที่หมาเอ็งตาย
ยังไม่ตายเว้ย
วันที่เอ็งโสดครบ18ปี
ต่อยกันเลยดีกว่าไหมคะ ไอ้เชรี้ยไว ฉันชูหมัดขึ้นอย่างหงุดหงิด
วัน
พอ ไม่ต้องเดาแล้ว เดี๋ยววันดีๆจะกลายเป็นวันอัปมงคลเพราะปากหมาๆอย่างแก
อุ๊ย! มาแล้ว ฉันรับโทรศัพท์จากร้านส่งดอกไม้
มาถึงแล้วใช่ไหมคะ
(ครับ)
ค่ะเดี๋ยวฉันออกไป ฉันวางสายพร้อมกับยิ้มไม่หุป
โรคจิตรึไง ยิ้มอยู่ได้
แกไปหน้าโรงเรียนกัน ฉันจับมือคนตรงหน้าให้ลุกขึ้น
ไปทำไม ไม่ไปขี้เกียจ
ไปด้วยกันหน่อยดิวะ เพื่อนกันป่ะเนี่ย ลุก! ฉันฉุดให้เค้าลุกขึ้นแล้วลากเค้าไปยังหน้าโรงเรียน
ลากกูมาเพื่อเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ...= =++ คนข้างๆบ่นกระปอดกระแปด
ชิ อย่าบ่นหน่า สวยไหม อิอิๆให้ทายแล้วฉันจะเอาไปให้ใคร ฉันยิ้มแป้นเมื่อมองช่อดอกกุหลาบสีแดงที่ฉันสั่งมา
ก็โอเค...ไม่เห็นต้องทายคนที่จะเอาให้ก็ไอ้กรไง
ใช่ เพราะวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ฉันจะบอกเขาว่าฉันรักเขา
...อืม
แกตอนนี้กี่โมงแล้ววะ
เที่ยงครึ่ง
ตายแล้วว ถึงเวลานัดแล้วนี่หว่า ไปส่งหน่อยดิ
ที่ไหน
โรงยิม ฉันและไวเพื่อนต่างวัย อันที่จริงก็ไม่ต่างหรอก ห่างกันแค่5เดือนแต่อยู่กันคนละม. เดินไปที่โรงยิม กรกำลังยืนรอฉันอยู่
รอตรงนี้นะ ฉันหันไปบอกกับไวแล้วเดินเข้ามาในโรงยิม
เธอเองหรอที่นัดฉันมา กรพูดขึ้น
อื้ม ฉันหยุดไปเล็กน้อยก่อนที่จะรวบรวมความกล้าทั้งหมดพูดความรู้สึกออกไป
ฉันรักนาย...รับรักฉันด้วยนะ ฉันยื่นดอกกุหลาบไปให้เค้า ตอนนี้ฉันไม่รุ้หรอกว่ากำลังรุ้สึกยังไง แต่รู้แค่ว่าเลือกมันได้สูบฉีดไปทั่วร่างกาย มันเหมือนจะระเบิดออกมา ฉันกับกรเมื่อก่อนเราสนิทกันมาก แต่ดันมีเรื่องทะเลาะกันทำให้เราห่างกันไป แต่เพราะการห่างกันนี้ทำให้ ฉันได้รู้ใจตัวเองว่าฉันรักเค้า และดูเหมือนกับว่าเค้าก็มีใจให้ฉันนะ
ฉันไม่ได้ชอบเธอ
หะ? ฉันเหมือนโดนไม้หน้าสามตีเสกกลางหัว
ฉันไม่ได้ชอบเธอ
แล้ว...แล้วสิ่งที่แกพูดล่ะ ที่แกพูดว่าแกเป็นห่วงที่แกเขียนไว้ในหัวเอ็ม...ผู้หญิงคนนั้น...ผู้หญิงคนนั้น...ไม่ใช่ฉันหรอ
ไม่ใช่...ผู้หญิงที่เราพูดถึงคือแอนนี่
หะๆ แล้วให้โอกาสเค้าจะได้รึเปล่า ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดถามออกไป
...ตอนนี้เราก็กำลังรอโอกาสจากแอนนี่อยู่ ได้โปรดเถอะเลิกพูดถึงชื่อผู้หญิงคนนั้นซักที
รอได้รึเปล่า
อย่าเลย...อย่ารอเลย ไปรักคนอื่นซะเถอะ ทางที่ดีอย่ามาคุยกันอีก เราไม่อยากให้แอนนี่เข้าใจผิด เค้าพูดพร้อมกับเดินจากไป ฉันทรุดลง ช่อดอกกุหลาบมันตกลงกระทบกับพื้น ไวเดินเข้ามาคุกเข่าอยู่ข้างๆ
หึๆ
55+ ฮึก ฮือ 55+ ฉันโผเข้ากอดคนข้างๆ พร้อมกับหัวเราะและร้องไห้ออกมาพร้อมๆกัน
คะ...เค้าไม่ได้หมายถึงฉันอ่ะแก 55+ ฮือ ฉันคิดไปเอง ฮือ ฉันมันบ้า 55+ ฉันพล่ามออกมาไม่หยุด
พอเถอะหน่า เค้าลูบหัวฉันเบาๆ
เพราะอะไรหรอ ทำไมเค้าถึงไม่รักฉัน
ทำไมอะแก บอกฉันมาเซ่ ฉันกระชากคอเสื้อของไวขึ้นมา
ทำไม อ่ะ ทำไม อีนั่นมันดีตรงไหน มันก็แค่แรดไปวันๆ ทำไมอ่ะทำไม
เลิกบ้าซักที!! ไวตวาดฉันกลับบ้าง
พอได้ยัง เลิกบ้าได้รึยัง
ฮือ...แก ก็กูเจ็บอ่ะ
แล้วไง มึงเจ็บแล้วเค้าเจ็บกับมึงไหมล่ะ เลิกบ้าซะทีเถอะ
ฮือ ฮึก ฮือ ฉันปล่อยโฮออกมาไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ รู้แค่ว่าตื่นมาอีกทีก็ อยู่ในห้องชมรมซะแล้ว
ตื่นแล้วหรอ
โจ แกมาอยู่นี่ได้ไง
ไว โทรมาน่ะบอกว่าแพทไม่สบาย เราก็เลยมาดูแลให้
หะๆ ขอบใจนะ
เอ้อ รู้รึเปล่าวันนี้ ไอ้กรมันบอกรักแอนนี่ด้วยแหละ
หะๆ อืม...อ๋อเหรอ แล้วผลเป็นไงล่ะ
ก็ไปได้ด้วยดีน่ะซิ แอนนี่กับกรคบกันแล้วล่ะ
55+ หรอ เป็นเพราะโจกำลังหันไปจัดของอยู่จึงไม่เห็นฉันที่น้ำตาคลอเบ้าอยู่
เราจึงเอ่อ...อยากจะพูดอะไรกับแพทน่ะ โจหันหน้ากลับมาทำเอาฉันรีบหันหลังกลับทันที
ขอโทษนะ ตอนนี้เราง่วงมาก มีอะไรจะพูดไว้พูดวันหลังแล้วกัน ตอนนี้เราอยากอยุ่คนเดียวมากเลยอ่ะ
แต่ว่า
ไม่ได้ยินรึไง! เราบอกว่าอยากอยู่คนเดียว
...อืม...ขอโทษนะ งั้นเราไปล่ะ โจเดินออกจากห้องชมรมไป น้ำตาฉันไหลอีกแล้ว ฉันนอนราบลงไปบนโซฟา
เฮ้อ บ้าอีกแล้วหรอวะ ผ้าเย็นถูกแปะลงบนหน้าฉัน
เลิกบ้าบอแล้วไปเที่ยวกันดีกว่าว่ะ ฉันดึงผ้าออกพร้อมกับมองคนตรงหน้า ความคิดไม่เลวแหะ
-------------------------------------------------------------------
อัพไว้ลองของ เอ้ยไม่ใช่ ทดสอบเรทติ้ง คอมเม้นต์เยอะๆนะคะ
ความคิดเห็น