คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การตัดสินใจ
“เป็นไง” ไวถามทันทีที่ฉันเดินออกมา
“ก็...อืม”
“ไม่อยากเล่าก็ตามใจ” คนข้างๆพูด พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้าด้วยท่าทีสะลืมสะลือ ตาบวมช้ำเพราะผ่านการร้องไห้มาทั้งคืน...
“นี่ถ้าเอาผมมาปิดหน้า คนเขาคงคิดนะว่า ผีแม่ม่ายที่ไหนมาตามหาผัว” คนปากหมาเอ่ยทักฉันแต่เช้า
“เจอแกตอนเช้าแบบนี้ ฉันคงซวยทั้งวัน”
“ก็เจอกันแบบนี้ทุกวัน”
“งั้น แกซินะเป็นต้นเหตุให้ฉันซวยทุกวัน”
“ทำตัวเองทั้งนั้น ตอนนี้ก็ยังทำร้ายตัวเองอยู่ จะทำร้ายตัวเองไปถึงไหน ไม่เข้าใจเลยจริงๆ” เค้าส่ายหัวอย่างเอือมระอา
“จนกว่าจะตายล่ะมั้ง”
“งั้นก็ตายไปซะทีดิ ทำร้ายตัวเองอยู่ได้ ทำร้ายตัวเองแล้วไง มีใครเจ็บด้วยรึไง ถ้าเป็นเรานะ เราจะไม่ทำให้ตัวเองเจ็บหรอก ทำไมเราไม่ทำให้คนอื่นเจ็บบ้างล่ะ” ไวพูดพร้อมกับเดินขึ้นตึกไป...คนอื่นหรอ...ฉันหันไปเจอคู่รักหวานชื่นแห่งปี...กรเดินผ่านหน้าฉันไปเหมือนกับมองไม่เห็นฉันเลยซักนิด แถมยังเดินจูงมือกันอีก หัวเราะคิกคัก...มีความสุขซินะ มีความสุขมากเลยซินะ
“แหม...แต่งตัวซะแมนเชียวนะ แพท”
“ก็วันนี้มันวันงานโรงเรียนนี้หว่ามันก็ต้องมีบ้าง” ฉันตอบกลับไป
“ไม่เกรงใจแฟนที่อยู่ข้างๆเลยว่ะ”
“ไม่ใช่แฟนเว้ย” พวกเราเดินออกมาจากกลุ่มคนที่ชอบล้อ
“แข่งกันป่ะไอ้น้อง” ฉันท้าคนข้างๆ เมื่อเราทั้งสองเดินผ่านร้านยิงตุ๊กตา
“ท้ามาก็จัดไป”
“แล้วเรื่องโจล่ะ” ‘ปัง’
“อ๊ะ ผิดเป้า”
“แก ไอ้ไวแกโกง แกทำให้ฉันเสียสมาธิ” ฉันโวยวายเมื่อตัวเองยิงพลาดเป้า
“55+ ช่วยไม่ได้ ดูนี่” เค้าทำสัญลักษณ์ให้ฉันดู หมั่นไส้จริงๆ
“แกแพ้”
“แกโกง” ฉันเถียงกลับไป
“ไม่ได้โกง คนบางคนไม่มีสมาธิเองนี่หว่าช่วยไม่ได้”
“เหอะ รอนี่ก่อน”
“ไปไหน”
“ส้วม” พูดจบฉันก็เดินไปห้องน้ำ
“อย่านะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ทำไมล่ะ ไม่มีใครเห็นหรอกหน่า” ฉันแอบมอง หญิงชายคู่หนึ่งที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม...แอนนี่กับ...หมอนั่นไม่ใช่กรนี่
“พอได้แล้ว นายไปเถอะ” แอนนี่ผละผู้ชายคนนั้นออกไป
“อืม ไว้เจอกันใหม่นะครับ” หมอนั่นพูดพร้อมกับเดินจากไป
“แอนนี่”
“พะ...แพท” คนตรงหน้าหน่าซีดเผือกเมื่อเห็นหน้าฉัน
“ทำไม ตกใจรึไง ฉันให้เธอเลือก บอกกรเองหรือให้ฉันบอก”
“...”
“ว่ามาซิ จะบอกกรเองหรือให้ฉันบอก” ฉันกระชากแขน แอนนี่ด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“แล้วเธอจะมายุ่งอะไรด้วยหะ เอะหรือว่า”
“แกจะชอบกร” แอนนี่พูดขึ้น
“55+ นิ่งไปเลยหรอ”
“น่าสงสารนะ กรเค้ารักฉันมาก มากจนแทบมอบชีวิตให้ได้ ในตอนที่เค้าบอกรักฉันนะ”
“พอได้แล้ว!”
“ทำไม รับฟังไม่ได้รึไง”
“ฉันจะเป็นคนบอกกรเองเรื่องนี้” ฉันปล่อยแขนยัยนั่น
“เธอคิดว่า เค้าจะเชื่อคนอย่างเธอรึไง คนไม่สำคัญอย่างเธอ กับแฟนที่น่ารักของเค้าเธอคิดว่าเค้าจะเชื่อใคร”
“ฉันรู้แล้ว เธอนั่นเอง เธอคือผู้หญิงที่กรพูดถึงบ่อยๆ อยากรู้ไหมเค้าพูดถึงเธอว่าไง”
“ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ สวยก็ไม่สวย ทุเรศน่าเกลียด ชอบตามตื๊อเค้า รำคานมาก อยากจะให้ตายๆไปจากชีวิตซักที”
“หุปปาก” ฉันพุ่งเค้าไปกระชากคอเสื้อยัยนั่นไว้พร้อมกับง้างหมัดขึ้น
“ทำไมเธอจะทำอะไรฉัน จะต่อยฉันงั้นหรอ” ฉันค่อยคลายมือที่กำเสื้อนั่น
“โอ๊ย” จู่ๆยัยบ้านั่นก็ล้มลงไปเองซะอย่างงั้น
“เธอทำอะไรแอนนี่น่ะ” กรกระชากฉันให้ห่างออกมาจากแอนนี่จนฉันล้มลงไป เค้ารีบไปประคองแอนนี่ทันที
“ฮึก ฮือ กร” แอนนี่ซบลงบนอกกร
“เกิดอะไรขึ้น”
“แพท เป็นอะไรไม่รู้จู่ๆ ก็เข้ามาต่อยเรา”
“ยัยบ้าเอ้ย พูดความจริงดิวะ กูยังไม่ได้ต่อยมึงด้วยซ้ำ” ฉันพุ่งเข้าไปหายัยนั่นอย่างฉุนเฉียว
“เลิกบ้าได้แล้ว!!” กรผลักฉันลงไปอีกหน
“ไปซะอย่ามายุ่งกับแอนนี่อีก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน !!” กรอุ้มแอนนี่แล้วเดินจากไป กรทำไมนายไม่เชื่อฉัน เพราะอะไรนายถึงไม่เชื่อฉัน ทั้งๆที่ฉัน...ฉันคนนี้รักนายและหวังดีกับนาย แต่นายกลับ...
“พะ....แพท”
“นะ...นึกว่าแพทจะไม่มาซะแล้ว”
“ทะ...ที่มานี่...คือ หมายความว่า...พะ...แพท แพทตกลงใช่ไหม”
“อื้ม” ฉันฉีกยิ้ม
“เย้ ดีใจจังเลย เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหมแพท ช่วยบอกที่นี่ไม่ใช่ความฝัน” โจกระโดดโลดเต้น ราวกับเด็กน้อยที่เพิ่งได้รับของขวัญจากชานต้า
“นี่ไม่ใช่ความฝัน”
“เรา เราไปเดินเล่นกันดีไหม”
“อื้ม” โจจับมือฉันพาเดินเล่นดูงานไปเรื่อย
“พรุ่งนี้ แพทว่างรึเปล่า”
“ก็ว่าง ทำไมหรอ”
“พรุ่งนี้ เราจะพาแพทไปแนะนำกับพวกเพื่อนๆ ในฐานะแฟนน่ะ” หึ...แต่ซานตามันไม่มีจริงหรอกหนู
-------------------------------------------------
เย้ เสร็จไปอีกตอน ช่วยติชมทีนะคะ ว่ามีตรงไหนต้องแก้ไข อยากรู้อ่ะค่ะ เม้นหน่อยเด้อออออ ^^
ความคิดเห็น