คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หนีไม่พ้น
“เล่นฮอกกี้กันเลยดีกว่า”
“มึงเลี้ยงป่ะล่ะ” ฉันหันไปถามคนชวน
“เออ เลี้ยงก็เลี้ยง หน้าเลือดชิปหาย” ไวบ่นเล็กน้อยแต่ก็ยังเลี้ยงอยู่ดี
“สาดดด ไรวะ มันลงแล้วแต่คะแนนไม่ขึ้นอ่ะ!!” ฉันโวยวาย
“ไม่รู้ไม่สนเว้ย 55+” ไอ้ไวหัวเราะ พร้อมกับเล่นต่อ ผลสรุปเป็น12 ต่อ 4 ฉันแพ้ราบคาบ
“55+ น่าสงสารเด็กน้อย กูอ่ะแชมป์นะเว้ย”
“น้อยๆหน่อยใครเด็กหา แกเด็กกว่าฉันอีกย่ะ”
“เหอๆ”
“หิวแล้ว อ่ะ กินกัน” ฉันรเปลี่ยนเรื่องไปยังเรื่องกินเมื่อกระเพาะน้อย มันเรียกร้อง
“เออ ไปดิ กินอะไรอ่ะ”
“บะหมี่” ออกมาทีไรก็กินแต่บะหมี่
“ไม่มีอะไรที่สร้างสรรค์กว่านี้” ไวพูดขึ้น มันก็บ่นไปงั้นแหละ เห็นบ่นไป ยังไงก็กินอยู่ดี
“จะเอาอะไรล่ะวะ ก็มันถูกสุดอ่ะ งั้นแกเลือกดิ” ฉันเลยให้เค้าเลือกบ้างเพื่อบางทีเค้าอาจจะอยากกินอะไรเป็นพิเศษ
“บะหมี่ นั่นแหละ”
“โธ่เอ้ย ก็สมองเท่ากันแหละวะไอ้ฟองน้ำ”
“บ่นจริงไอ้ถั่ว ไปๆกินกัน” เค้าจับหัวฉันมุ่งไปยังร้านอาหารผ่านห้องน้ำ
“เดี๋ยว” ฉันหยุดเดินแล้วเปลี่ยนทางเพื่อจะเข้าห้องน้ำก่อน
“ไปไหน”
“เยี่ยว= =” ก็คนจะเลี้ยวเข้าห้องน้ำอยู่แล้วยังจะถามอีกเนอะ ว่าไปไหน
“ไปด้วยปวดพอดี” เค้าเข้าห้องน้ำชายไป ฉันทำธุระส่วนตัวเสร้จเรียบร้อยแล้วจึงออกมา
“รอนานป่ะ”
“มาก ไปขี้รึไง”
“เว่อร์และ” ฉันอยากจะกระโดดถีบขาคู่ใส่ไอ้เวรนี่จริงๆ
“ไปๆหิว”
“แหมๆ น้องไว แพท ไหนบอกว่าเป็นแค่เพื่อนไงจ๊ะ” ผู้หญิงตรงหน้าที่ชื่อแอนนี่กำลังเดินจับมือเคียงข้างกับผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อกร...
“หะๆ ได้ข่าวว่าพวกแกคบกันแล้ว ยินดีด้วยนะ” ฉันฝืนยิ้มไปให้ทั้งสอง ทั้งๆที่ตอนนี้ฉันอยากหนีไปให้พ้นๆจากตรงนี้เหลือเกิน
“ไปเถอะ” ไวจับมือฉันแล้วพาเดินผ่านทั้งสองคนนั่นไป ฉันมองมือของทั้งสองที่กำลังจับกันอย่างแนบแน่น...ทำไม ทำไมมือที่กำลังจับฉันอยู่ตอนนี้ไม่ใช่กร ทำไมคนที่เดินอยู่ข้างๆฉันให้ตอนนี้ไม่ใช่กร ทำไม ทำไม...
‘ปึก’
“โอ๊ย ทำอะไรวะเจ็บนะเว้ย” ฉันโวยวายเมื่อไวผลักหัวฉันจนไปโขกกับผนัง
“ก็ยังมีชีวิตอยู่นี่หว่ากูนึกว่านั่งกินข้าวกับก้อนหิน แล้วบะหมี่จะรอให้มันลอยเข้าไปในท้องเองรึไง” ฉันหยิบตะเกียบขึ้นมาเขี่ยอาหารไปมา ต่างจากคนตรงข้ามที่กำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
“เขี่ยๆ อยู่นั่นแหละ จะกินไหมวะ”
“ไม่ แกกินดิ” ฉันคีบเกี๊ยวซ่ายื่นไปตรงหน้าเค้า เค้ากินเกี๊ยวซ่าที่ฉันคีบให้
“อ้าว อั่น อัน โอ อิ” (อ้าวนั่นมันโจนิ) ฉันฉันไปมองทิศทางที่เค้าชี้ก็เห็นโจยืนมองพวกเราสองคนอยู่
“กินข้าวกันอยู่หรองั้นเราไปรบกวนและ” โจพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ
“มันไม่มีอะไร” ไวพูดขึ้น ไม่มีอะไรยังไง พูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย
“แพท”
“หืม?” ฉันขานรับ โจมองหน้าฉันนิ่งแล้วก็ไม่พูดอะไร
“เป็นอะไรรึเปล่าวะ” ฉันถามต่อเมื่อเค้ายังนิ่งเงียบ
“จะรออยู่ที่ซเวนเซ่น มีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย หวังว่าเธอจะไปนะ” โจพูดพร้อมกับหันหลังเพื่อจะเดินออกไปจากร้าน
“เดี๋ยวดิ เฮ้ย คุยกันตรงนี้ไม่ได้หรอ” ฉันตะโดนไล่หลังแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว
“มีเรื่องอะไรกันวะ ทำไมถึงไม่คุยตรงนี้วะเนี่ย” ฉันบ่น
“เรื่องสำคัญมั้ง กินๆให้เสร็จแล้วจะได้รีบไปหามันเถอะ”
“แกรู้ใช่ไหมว่าเรื่องอะไร”
“ไม่รู้”
“เว่อร์หน้าตามึงมันฝ้อง”
“ไม่รู้”
“บอกหน่อยซินะ นะ ฉันรู้ว่าแกรู้” ไวไม่พูดนอกจากหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้านิ่ง...
“เออๆ กูยอมไม่ต้องบอกก็ได้วะ เก็บสายตาแบบนั้นไปไกลๆเลย” พวกเรากินอาหารต่อ
“ฉันว่าโจคงอยากคุยกับเธอคนเดียว ฉันส่งเธอตรงนี้แล้วกันมีอะไรโทรมา”
“อืม” ฉันเดินเข้าไปในร้าน เห็นโจนั่งทำหน้าเศร้าอยู่
“โจ”
“แพท นั่งซิ” รอยยิ้มของโจปรากฏขึ้นมา เค้าเชิญฉันนั่งลง
“มีอะไรอ่ะ”
“คือว่า...” เค้าหยิบดอกกุหลาบช่อหนึ่งขึ้นมา ช่อกุหลาบที่เหมือนกับช่อที่ฉันซื้อมาตอนเที่ยง...
“เรารักแพทมานานแล้ว รักมากด้วยวันนี้เราเลยอยากบอกให้แพทได้รู้ แล้วก๋อยากจะขอแพทว่าคบกับเรานะ”
“คือ”
“เดี๋ยว...อย่าเพิ่งพูดอะไรนะ วันอาทิตย์หน้าร.ร.จะจัดงาน ถ้าแพทคำตอบของแพทคือคำว่าใช่ก็ขอให้แพทมาเจอเราที่ตรงประตูหนึ่ง แต่ถ้าไม่ก็ขอให้แพทคิดไปซะว่าเรื่องทั้งหมดนี่ไม่เคยเกิดขึ้นแล้วกัน” โจยิ้มพร้อมกับเดินออกไป ฉันนั่งนิ่งจ้องช่อดอกกุหลาบนั่น พร้อมกับคิดถึงเรื่องราวเมื่อตอนกลางวัน
“ฮั่นแน่ ดอกกุหลาบใครอ่ะสวยเนอะ น้องไวให้มาเหรอ” แอนนี่เดินเข้ามาถือวิสาสะมานั่งข้างฉันพร้อมกับจับช่อดอกกุหลาบนั้นขึ้นมา
“แต่เมื่อกี้เค้าเห็นโจเดินออกไปนิ แน่ะๆ แอบกิ๊กกับโจหรอไง” ฉันหันไปมองหน้าแอนนี่ที่ยิ้มแป้น เห็นแล้วฉันก็อยากจะตบยัยนี่ให้รู้แล้วรู้รอด สายตาของกรที่จ้องมาทางยัยนี่มันช่าง...เค้าจ้องแอนนี่ด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม แต่พอเมื่อเค้าสบตากับฉัน เค้ากลับเมินมันไปทันที
“ว่าไงล่ะ ตอบไปว่าไงหรอ ปฏิเสธไปใช่ไหม เห็นโจหน้าเศร้าเชียว แกชอบน้องไวน่ะซิ ใช่ป่ะๆ”
“อย่ายุ่งกับฉัน!” ฉันตวาดคนที่เซ้าซี้ พร้อมกับเดินออกไปจากร้านทันที ทั้งๆที่ฉันเจ็บขนาดนี้ แต่นายกลับเอาเค้ามาควงต่อหน้าฉัน หัวใจนายทำด้วยอะไรกันแน่นะกร... นายทำฉันเจ็บ แล้วนายรู้ไหมการที่ฉันเจ็บมากๆ มันทำให้ฉันสติหลุดแล้วการที่ฉันสติหลุด ฉันอาจจะทำอะไรลงไป อะไรที่นายคิดไม่ถึงเลยก็ได้...
------------------------------------------------------------------------------------------------
คอมเม้นกันหน่อยยยยนะ ติชมกันหน่อยยยนะคะ กว่าจะปั่นขึ้นมาได้ (เพราะมัวแต่เล่นเกมส์= ='') แหะๆ อ่านะคะ ช่วยติชมกันหน่อย อยากรู้ว่าต้องแก้อะไรบ้าง~~~ ขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้า =/v\=
ความคิดเห็น