คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 มีเรื่อง
P.L. University
“ว่ายังไง คิม จงอิน”ฉันแสยะยิ้มแล้วถามคิมจงอินหรือไคเพื่อนฉัน
“แสบมากนะซึงยอล แปลกใจไหมที่ฉันไม่ตาย”เขาดูเหมือนโกรธหน่อยๆด้วยหละ
“ไม่แปลกใจหรอกเพราะฉันบอกว่าเอาแค่พอหลาบจำต่างหาก นายมายุ่งกับแฟนพี่ชายฉันเองหนิ”ฉันพูดอย่างไม่แยแสสักเท่าไหร่
“งั้นหรอ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ”จงอินพูดอย่ากวนเบื้องล่าง
“ฉันบอกว่านายห้ามยุ่งกับพี่แบคฮยอน เขาคือแฟนพี่ชายฉัน ถ้านายยังกล้ามายุ่งอีกอย่าหาว่าฉันไม่เตือน ถึงแม้นายจะเป็นเพื่อนฉันก็ตาม คุณคิม จงอิน”ฉันพูดพร้อมกระชากคอเสื้อจงอิน
“เพราะเธอเป็นแบบนี้ไงซึงยอลไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรบุ่มบ่ามที่สุด ฉันเป็นเพื่อนเธอเธอถามเหตุผลฉันสักคำปะว่ายุ่งกับพี่แบคฮยอนทำไม”จงอินพูดแล้วจ้องหน้าฉัน
“เหอะ!! ฉันให้เวลานายอธิบายสามนาที”
“พี่แบคฮยอนเป็นลูกชายน้าฉัน พ่อแม่ฉันไม่อยู่ฉันเลยต้องไปอยู่บ้านพี่เขาเว้ย”อึ้งสิคะคราวนี้
“งั้นหรอเชื่อได้มากแค่ไหนกัน”ฉันพูดอย่างไม่เชื่อสักเท่าไหร่
“โทรถามพี่แบคฮยอนไหม”จงอินพูดแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมา
“ขอโทษละกัน”ฉันพูดไปแบบส่งๆก็ไม่อธิบายตั้งแต่แรก (ได้ข่าวว่าแกไม่ถามอะไรตั้งแต่แรกปะ: ไรท์)
“เธอหัดถามอะไรก่อนได้ปะก่อนที่จะใช้กำลัง เจ็บชิ..หาย”ก็ติดเป็นนิสัยหนิ
“เออๆขอโทษแล้วไงวะ”เราสองคนคุยกันซักพักแขกไม่ได้รับเชิญก็เข้ามา
“มีอะไรกับฉันไม่ทราบ”ฉันถามผู้มาใหม่คนที่รู้จักดีซะด้วยสิ
“กล้ามากนะที่ให้พี่ชายเธอมาทำร้ายน้องชายฉันหนะ”เจบีลูกชายเจ้าของค่ายเพลงในเกาหลีคู่อริในมหาลัยของฉันเองในมหาลัยไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันคือมาเฟีย
“ไม่กล้าแล้วจะทำหรอ”ฉันมองหน้าอย่างไม่ยอม
“เธอก็ได้แต่หลบหลังพี่ชายหนะสิ”แบบนี้มันเหลืออดจริงๆนะฉันไม่ชอบที่มีใครมาว่าฉันหลบอยู่หลังพี่ชายฉันต่อยไปที่หน้าของนายนั่นจนหน้าหันเลือดซิบๆออกจากมุมปาก จงอินก็ดึงตัวฉันไว้ก่อนที่จะเข้าไปต่อยนายนั่นต่อ
“เดี๋ยวนายก็รู้ว่าฉันไม่ได้หลบอยู่หลังพี่ชาย”ฉันสบัดจงอินออกและมองเจบีด้วยสายตาที่ใครเห็นเป็นต้องกลัวนายเจบีชักมีดออกมาก่อนจะตวัดมีดฉันเบี่ยงหลบทันแต่ก็ยังโดนหน้าเล็กน้อยเลือดค่อยๆซึมออกมาไหลลงมีที่ริมฝีปากฉันใช้ลิ้นเลียเลือดที่อยู่ที่ปากและมุมปากมองไปที่นายเจบี นายนั่นมองฉันด้วยสายตาที่ค่อนข้างหวาดกลัว
“ว้าเลือดออกซะแล้วสิเลือดที่ฉันเสียไปขอชดใช้ด้วยเลือดนายก็แล้วกัน!”ฉันพูดจบกระชากคอเสื้อนายนั่นแล้วบิดมีดออกจากมือเข้าและต่อยเข้าไปที่ใบหน้านายนั้นไม่ยั้งจากใบหน้าที่หล่อเหลาเริ่มบวมช้ำเลือดไหลออกมาจากหางคิ้ว มุมปาก และศรีษะ ก่อนที่ฉันจะผลักนายนั่นล้มลงและเตะซ้ำเข้าที่หน้าท้องหลายที่เลือดกระอักออกมาจากปากฉันเหยียบไปที่มือของนายนั้นด้วยที่ฉันใส่สั้นสูงแหลมสูงราวแปดนิ้วที่ให้นายนั่นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ให้ตายสิใบหน้าหล่อๆของนายเลือดไหลหมดแล้วขอโทษด้วยนะ”ฉันพูดแล้วยิ้มให้เขายิ้มอย่าเสแสร้งหนะนะ
“ซะ ซะ ซึงยอล”จงอินพูดแบบตะกุกตะกัก
“เจ็บไหม เดี๋ยวเรียกน้องชายนายมารับศพละกันนะ แต่ก่อนจะบอกกราบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นายกล้ามากที่ว่าฉันหลับอยุ่หลังพี่ชาย”ฉันพูดแล้วเตะไปที่ใบหน้าของเขาอีกที
“ฉะ ฉัน มะ ไม่ทำ อั๊ก”นายนั้นกระอักเลือดออกมา
“ฉันบอกให้นายขอโทษ!”ฉันบีบคางเขาแล้วตะคอกใส่
“ขะ ขะ ขอโทษ”นายนั้นขอโทษฉันฉันยิ้มบางๆก่อนที่จะปล่อยมือจากคางนายนั่นผลักหน้าเขากระแทกกับพื้น
“อย่ามาว่าฉันอีก นายอาจจะโดนมากกว่านี้”ฉันมองร่างของเจบีอย่าสมเพจสภาพเขาตอนนี้คือเสื้อเต็มไปด้วยเลือดใบหน้าบูดบวม แล้วฉันก็ต่อสายหาใครคนหนึ่ง
“ว่าไง เจอาร์”ฉันโทรหาเจอาร์น้องชายของเจบี
‘โทรมาทำไมหรือจะบอกให้พี่ชายเธอมาทำร้ายฉันอีกหละ’
“ไม่หรอกน่า แค่จะโทรมาบอกให้มารับซากพี่นายหนะที่สนามบาสนะถ้านายมาช้าจากซากจะกลายเป็นศพ”พูดจบฉันก็ตัดสายไปทันที
“ไปเถอะจงอิน”ฉันพูดแล้วดึงจงอินออกมาจากที่นั่นทันที
“ทำไมเธอน่ากลัวขนาดนี้”จงอินพูดขึ้นหลังจากฉันดึงมาถึงโรงอาหาร
“อย่าสนใจน่าไม่ต้องกลัวหรอกถ้านายไม่ทำให้ฉันโกรธหนะนะ ฉันหิวแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ”ฉันดึงจงอินมาที่ร้านโปรดของฉันในมหาลัย
“แล้วแผลที่หน้าเธอหละ”จงอินชี้มาที่แผล
“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็หายชินแล้ว ป้าค่ะขอสปาเกตตี้ซอสกุ้งที่นึงค่ะ นายจะเอาอะไร”ฉันสั่งป้าเจ้าของร้านแล้วหันไปถามจงอิน
“เหมือนเธอละกัน”
“ป้าคะของสองเลยคะ”ฉันพูดแล้วเดินไปที่โต๊ะทันที
“เธอหิวน้ำไหม”จงอินถามขึ้นหลังจากความเงียบได้ปกคลุมได้ประมาณเกือบสิบนาที
“อื้มหิว นายกลัวฉันหรอ”ฉันถามไปอย่างสงสัย
“ก็ประมาณนึงหนะ เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำมาให้นะ”พูดจบจงอินก็ไปซื้อน้ำทันทีหลังจากจงอินเดินออกไปป้าเจาของร้านก็เดินเอาสปาเก็ตตี้มาเสริฟให้ทันที
“สวัสดีที่รัก กินคนเดียวหรอ”คนที่ฉันเกลียดขี้หน้าที่สุดเดินเข้ามาฉัน
@ไรท์ Talk
ตอนที่2 มาแล้วนะค่ะบุคคลที่มาใหม่นั้นจะเป็นใคร ติดตามได้ในตอนต่อไปนะค่ะ ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นนะค่ะ
ความคิดเห็น