คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 ความทรงจำที่ขาดหายไป 1
1 ปีก่อน
“เซฮุนอ่า”ซึงยอลเรียกชื่อผม ถึงเธอจะเป็นมาเฟียผู้แสนเย็นชายในสายตาคนอื่นแต่พอเธออยู่กับผมเธอจะอ่อนโยนเสมอเธอเหมือนเป็นนางฟ้าตัวน้อยของผม
“มีอะไรครับ ซึงยอล”ผมหันกลับไปตอบเธอ
“เซฮุนเค้าอยากกินเค้กพาไปกินหน่อยนะคะ”เธอพูดแล้วส่งสายตาอ้อนๆมาให้ผมเธอมักทำแบบนี้ประจำว่าเวลาอยากให้พาไปไหน
“งั้นก็ไปสิครับ”เราสองคนมาที่ร้านค๊อฟฟี่ช็อบแถวๆคอนโดผม
“เซฮุนอ่าจำได้ไหมวันนี้มันอะไร”อ่าจริงสิวันนี้เป็นวันครบรอบ 4 ปีที่เราคบกันนี่นาแต่แกล้งเธอสักหน่อยดีกว่า
“อ่อวันนี้วันจันทร์ไงถามทำไมเอ่อ”เธอเริ่มทำหน้างอนหน่อยๆ
“จำไม่ได้จริงๆหรอ”เธอพูดน้ำเสียงโมโหเล็กน้อย
“ก็วันจันทร์ไงจะให้เป็นวันอะไรอีกหละ”ผมกวนเธอต่อไปอีกเล็กน้อย
“ไม่สำคัญตั้งแต่แรก ก็ไม่แปลกที่จะลืม”เธอพูดแล้ววางช้อนลงทันที
“โอ๋ๆคนดีไม่งอนนะคะ วันครบรอบ 4 ปีที่เราคบกันไงเค้าแกล้งเอง”ผมพูดจบเธอยิ้มออกมาเล็กน้อยผมหยิบแหวนในกระเป๋าออกมา
“เรียนจบแล้วแต่งานกันนะ”ผมพูดแล้วสวมแหวนที่นิ้วนางข้างขวาของเธอเธอหน้าแดงเล็กน้อยผมมั่นใจอย่างมากว่าว่าเราจะเป็นคนสุดท้ายของกันและกัน
“อื้ม -////-“เธอพูดแล้วหน้าแดงผมชอบเวลาเธอเขินนะดูน่ารักมากๆ
“กลับคอนโดกันเถอะนะคะ”ผมพูดแล้วหอมแก้มที่แดงของเธอเธอตีแขนผมได้ทีนึง
“เซฮุนอายคนอื่นเค้า”เธอทำเสียงดูแล้วหน้าแดงไปด้วยถ้าทุกทีมันคือเรื่องหน้ากลัวแต่ตอนนี้เธอน่ารักมากๆเลยหละ
“ไม่อาย แฟนเค้าน่ารักขนาดนี้ต้องแสดงความเป็นเจ้าของกันหน่อยผู้ชายมองกันเยอะแล้ว”วันนี้การแต่งตัวของเธอค่อนข้างน่ารัก
ทุกทีเธอจะแต่งตัวแนวเซ็กซี่แต่ผมไม่ว่าหรอกนะเพราะไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอซักไหร่เพราะใครๆก็รู้ว่าเธอแฟนผม ผมเป็นน้องชายมาเฟียที่ใครๆต่างก็รู้จักแก๊งเราสองคนก็ปรองดองกันอยู่แล้วจึงไม่มีปัญหาที่เราสองคนจะคบกัน
“นายผู้หญิงก็มองเยอะเหมือนกันแหละ”เธอพูดน้ำเสียงหึงหน่อยๆด้วยหละวันนี้ผมแต่งตัวค่อนข้างธรรมดาหน่อยๆนะ
จากนั้นเราก็กลับที่คอนโดทันที
ความคิดเห็น