คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Kaihun 3 : แค่ของเลียนแบบ end :)
Kaihun... แค่ของเลียนแบบ end :)
Sehun'side...
3ปีที่แล้ว!!
"พี่คริส!!ก็ฮุนบอกแล้วระหว่างฮุนกับไคเราเป็นเพื่อนกัน!!"เซฮุนบอกอย่างไม่พอใจเมื่อคริสหาเรื่องชวนทะเลาะกับเขา
"พี่ไม่เชื่อเพื่อนที่ไหนไปไหนมาไหนด้วยกันเวลาพี่ไม่อยู่!!"คริสเหยียบคันเร่งของรถสปอต์คันสวยอย่างไม่พอใจเช่นกัน!!
"ก็พี่เคยมีเวลาให้ฮุนบ้างไหมล่ะ?!!ทุกวันนี้อะไรๆก็ไปทำงานกับพี่เลย์!!อย่าคิดว่าฮุนไม่รู้นะ!!!"เซฮุนบอกอย่างจับผิด
"นี่ฮุนกำลังจับผิดพี่อยู่นะ!!"คริสเหยียบคันเร่งจนมิดเท้าทำให้เซฮุนเซไปด้านหลังอย่างแรง!!
"ก็วันนั้นฮุนลงไปรับพี่คริสแต่ฮุนเห็น...พี่คริส..ยืนจูบกับพี่เลย์...ฮึก...แล้วพี่...ฮือ..จะให้ฮุน..คิดยังไง!..."เซฮุนทุบตีคริสที่ขับรถด้วยความเร็วอยู่อย่างบ้าคลั่ง
"เห็นก็ดีแล้ว!!พี่ก็จะบอกอยู่ว่าที่ชวนทะเลาะอยู่ทุกวันนี้เพราะอยากให้เลิกกันแล้วพี่จะไปคบกับเลย์!!รู้ตัวซะตัวนะ!!"คริสบอกอย่างไร้เยื่อใย...จุก..สำหรับเซฮุนมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดจนบอกไม่ถูก
"พี่..ฮึก..จะ..บอก...เลิก...ฮุน..ใช่..ฮือ...ไหม?..."เซฮุนร้องไห้และเลือกที่จะถามตรงๆเพราะยื้อไปก็คงไม่มีประโยชน์
"ใช่!!เราเลิกกันเถอะ!!พี่รักเลย์ต่อจากนี้เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเถอะนะ!!"เซฮุนไม่คิดว่าถ้อยคำพวกนี้จะหลุดออกมาจากปากผู้ชายที่เขารัก...
"โอเค...เลิกก็เลิก..."เซฮุนไม่คิดจะยื้อแต่อย่าใดเพราะเขารู้ดีว่าคริสเป็นคนตัดสินใจเด็ดขาดไม่ลังเลถ้าคิดว่าเลิกก็คือเลิก
"พี่คริสระวัง!!!"เซฮุนบอกคริสที่กำลังขับรถอย่างขาดสติ!!และสิ่งที่เซฮุนเห็นคือ...รถกระบะที่กำลังขับพุ่งมาที่รถของพวกเขาด้วยความเร็วสูง!!
"พี่คริส!!!"เมื่อรถทั้ง2เกิดการปะทะกันรถกระบะพุ่งเข้ามาชนฝั่งคนขับเต็มๆเลือดสดๆไหลออกมาจากตัวคริสอย่างไม่ขาดสาย..เซฮุนตกใจมาก!!
"พี่คริส!!"เซฮุนร้องไห้อย่างขาดสติ!!ความรู้สึกทั้งหมดมันปนไปหมดเลย!!ทั้งตกใจ!!ทั้งเสียงใจ!!ทั้งกลัว!!มันเยอะจนเขาทำอะไรไม่ถูกแล้ว!!
"คุณครับ!!คุณ!!"เสียงเคาะกระจกรถทำให้เซฮุนตกใจมากกว่าเดิม!!และไม่นานก็มีคนงัดประตูรถพาเขาออกจากรถสปอรต์ที่พังยับเยิน....ไม่ต่างจากหัวใจของเขา..
"พี่คริส!!!"เซฮุนพยายามวิ่งเข้าไปหาคริสที่ถูกพนักงานกู้ภัยนำออกมาจากตัวรถ...
"เข้าไปไม่ได้นะครับคุณ!!"พนักงานกู้ภัยอีกกลุ่มนึงพยายามรั้งตัวเซฮุนไว้!!
"เขาไม่หายใจแล้ว...เขาตายแล้ว..."เสียงของหน่วยกู้ภัยที่ล้อมคริสอยู่ลอยเข้ามาในหัวเซฮุน...ภาพที่คริสถูกรถกระบะพุ่งชนมันยังติดตาเขา!!...ไม่จริง!!คริสยังไม่ตาย!!
"ไม่จริง!!พี่คริส!!พี่คริสยังไม่ได้ตาย!!"เซฮุนสบัดตัวหลุดออกจากการเกาะกุมของหน่อยกู้ภัยและวิ่งไปที่เตียงกู้ภัยที่มีร่างขางคริสอยู่...เย็นเฉียบ...แต่เขาก็ยังไม่สามารถยอมรับความจริงได้!!ไม่จริง!!พี่คริสยังอยู่กับเขา!!เขาไม่ได้เห็นพี่คริสตายไปต่อหน้าต่อตาเขา!!ไม่จริง!!
"พี่คริส!!ลุกขึ้นมาคุยกับฮุนก่อน!!พี่คริส!!ฮึก!!ฮือ!!"เซฮุนร้องไห้อย่างไม่อายใคร..และหลังจากนั้น....
"คนไข้เกิดอาการช๊อคหนักสมองส่วนการรับรู้ทำงานได้น้อยลงส่งผลให้คนไข้ไม่พูดกับใคร...และถ้าเขาเริ่มพูด...เขาก็จะกลายแสดงตัวตนที่แท้จริงในจิตใต้สำนึกของเขาออกมา...หมออยากให้ญาติของผู้ไข้พาคนไข้มาตรวจบ่อยๆนะครับ...ผลการตรวจมีแค่นี้แหละครับ....หมอขอตัว"พอหมอลุกออกไปเขาก็รู้สึกเหมือนสิ่งที่หมอพูดจริงๆผ่านมาประมาณ1เดือนแล้วภาพวันนั้นก็ยังคงติดตาของเขาไม่ไปไหน...ภาพๆนั้นหลอกหลอนเขาในฝันทุกๆคืน
"เป็นอะไรเซฮุน...บอกไคได้ไหม?..."ตั้งแต่เขาเสียพี่คริสไปไคก็คือคนที่คอยอยู่ข้างๆเขาเสมอ...แต่ทุกๆครั้งที่เขาเห็นไคภาพของคริสมักจะซ้อนทับขึ้นมาทันทีเขาไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้แต่คงเป็นเพราะเขารักพี่คริสมากหน่ะสิ...
"คิดถึงพี่คริส...พี่คริสไปไหน?...."เขาไม่อยากรับรู้อะไร...เขาจึงถามคำถามแบบนั้นออกไปหวังแต่ว่าคนตอบจะตอบคำถามให้เขาพอใจนะ
"พี่คริส...ไปทำงานที่ต่างประเทศ...เดี๋ยวก็กลับ..."เขารู้ดีกว่าไคโกหกเขา...ไคไม่ต้องการให้เขารับรู้อะไรถึงเขารู้ว่าเป็นคำโกหกแต่เขาก็เลือกที่จะเชื่อไค...
"ไค...ฮุนไม่อยากกลับบ้าน..พาฮุนไปเที่ยวหน่อย..."เขาไม่อยากกลับบ้านให้กลับไปเห็นความทรงจำต่างๆของเขากับพี่คริสให้มาทำร้ายจิตใจเขาอีก...
"ได้ๆฮุนอยากไปเที่ยวไหนหล่ะ?..."ไคตามใจเขาทุกๆอย่างมันทำให้เขาอดนึกถึงพี่คริสไม่ได้จริงๆตอนที่รักกันพี่คริสก็คอยตามใจเขาเหมือนกัน
"เหมือนพี่คริสเลย...ตามใจฮุนแบบนี้..."เซฮุนพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเขาออกมาแต่เขาเห็นรอยยิ้มของไคแล้วมันเป็นรอยยิ้มที่ฝืนมากๆเลยแต่เขาอยากจะขอโทษจริงๆ....
"ถ้าไคตามใจแล้วฮุนมีความสุขไคก็ยอม..."ไคยิ้มให้เขามันเป็นรอยยิ้มที่ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือน...ทุกๆวันเขาจะอยู่กับไค..งอแงใส่ไค...ยิ้มให้ไค...ร่าเริงกับไค...ร้องไห้กับไค...เอาแต่ใจกับไค...อ้อนไค...ทำทุกๆอย่างเหมือนไคคือพี่คริส...พอเวลาผ่านไปประมาณ2ปี...สมองของเขาก็ทำงานเป็นปกติแต่เขาเลือกที่จะเก็บความลับของเขาไว้เพื่อที่จะทดสอบอะไรบ้างอย่าง....
"ผมเป็นปกติแล้วจริงๆไม่เชื่อพี่พาผมไปหาหมอได้เลย..."ไคได้นำเซฮุนมาฝากลู่ฮานเหมือนปกติทุกวัน...แต่วันนี้ลู่ฮานได้รับรู้ถึงความเปลี่ยนไปของเซฮุนที่ดูไม่เหมือนเซฮุนน้อยแต่ดูเหมือนเซฮุนที่เป็นเด็กหนุ่มอายุ22ปกติ
"พี่ไม่เชื่อ...ไปหาหมอก็ได้..."ลู่ฮานเลือกที่จะเชื่อคำแนะนำของเซฮุนและพาเซฮุนไปหาพบจิตแพทย์ที่คลินิคแถวคอนโดทันที
"อาการของคนไข้ก็ปกติดีหนิครับ...ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลย...นี่ครับผลตรวจ.."หมอยื่นผลตรวจให้กับลู่ฮานกับเซฮุนดู..
"ขอบคุณครับ..."เมื่อตรวจเสร็จลู่ฮานก็พูดขึ้นทันที
"พี่จะโทรไปบอกไค!!"ลู่ฮานบอกอย่างตื่นเต้นเพราะเขารู้ว่าไคต้องดีใจแน่ๆถ้ารู้ว่าเซฮุนหายเป็นปกติแล้ว
"...ผมขอได้ไหมอย่างเพิ่งบอกไคผมอย่างพิสูจน์อะไรบ้างอย่างก่อน...ถ้าผมพร้อมวันนั้นผมจะเป็นคนบอกไคเอง..."เซฮุนบอกอย่างสับสน
"ก็ได้...แต่ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้เสมอได้นะ..."ลู่ฮานพาเซฮุนกลับห้องของเขาพร้อมกับความลับใหม่ที่เขาต้องเก็บรักษา...ทุกๆวันเซฮุนก็จะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขาให้ลู่ฮานฟัง...ทุกครั้งที่ลู่ฮานได้ฟังจะมีหนึ่งคำพูดเดิมออกมาทุกๆครั้ง
"พี่สงสารไค...ถ้าพี่เป็นไค..พี่คงไม่ทนกับฮุนขนาดนี้โดนเปรียบเทียบว่าเหมือนคนอื่นทุกๆวันจนจะหมดความเป็นตัวเองไปแล้วมั้ง...รีบพิสูจน์ให้จบๆเถอะพี่สงสารมัน..."ประโยคเดิมๆที่ลู่ฮานพูดมาเกือบปี...เขาก็ได้แต่หวังว่าเซฮุนจะรีบพิสูจน์จบๆสักที
"พี่ถามจริงๆเถอะที่ว่าฮุนจะพิสูจน์เนี่ย?ฮุนกำลังพิสูจน์อะไร?...."ลู่ฮานตัดสินใจถามเซฮุนอย่างตรงๆ
"เฮ้อ...ผมบอกพี่คนเดียวนะ...อย่าไปเล่าให้คนอื่นฟัง...ตลอดเวลาที่ผมหายแล้ว...ผมเริ่มรู้สึกดีกับไคมากขึ้น...สิ่งที่ผมจะพิสูจน์คือผมรักไคหรือเปล่า?...ถ้ารักผมก็อยากจะให้แน่ใจว่าตัวผมรักไคที่เป็นตัวไค...ไม่ใช่ที่ไคเหมือนพี่คริส...."เซฮุนบอกความต้องการของเขาให้ลู่ฮานรู้
"ก็ขอให้พิสูจน์ได้เร็วๆละกันทุกวันนี้พี่เห็นฮุนเล่นแนบเนียนมากเลยนะ...สงสารไคจริงๆเลย..."ลู่ฮานก็ยังคงยืนยันความคิดเดิมถ้าเขาเป็นไคแล้วรู้ว่าเซฮุนกำลังพิสูจน์ตัวเองอยู่ว่ารักเขารึเปล่า?...เขาคงดีใจตายเลย...เซฮุนก็รอเวลาพิสูจน์ตัวเอง..จนความรู้สึกในใจของเขาเริ่มชัดขึ้น...ชัดขึ้น..ชัดขึ้น..และสุดท้ายก็ชัดเจนที่สุดเมื่อไคบอกรักเขา...โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาไม่ได้เข้าสู่ห้วงนิทราแต่เขาแค่หลับตาลงเฉยๆ...
'ฮุนรู้ไหม?ไคชอบมากนะเวลาที่ฮุนยิ้ม...ไคไม่ชอบเวลาที่ฮุนร้องไห้เลย...'เขารู้ว่าไคชอบรอยยิ้มของเขาเพราะทุกๆครั้งที่เขายิ้มไคก็จะมีรอยยิ้มไปกับเขาด้วย....
'ทุกๆครั้งที่ฮุนมาเล่าให้ไคฟังเรื่องพี่คริสแล้วฮุนมีแต่รอยยิ้มมันเป็นรอยยิ้มที่มีแต่ความรัก...ไคอิจฉาพี่คริสมากๆเลยนะ...ไคอยากเป็นคนๆนั้นบ้างแต่ไคเข้าใจว่าคนปลอมๆอย่างไคในสายตาฮุนก็เป็นแค่ตัวแทนพี่คริส'เขารู้ว่าไคอิจฉาพี่คริสเพราะสายตาของไคที่ดูมีความสุขเวลาฟังเขาเล่าเรื่องพี่คริสมันแอบแฝงไปด้วยความเศร้าและหมนหมองจนเขาสามารถรู้สึกได้
'แต่ไคไม่เคยโกรธฮุนเลยนะ..ที่ฮุนพูดเปรียบเทียบไคกับพี่คริส...ไคเข้าใจว่าฮุนรักพี่คริสมากและพี่คริสก็เป็นคนสำคัญสำหรับฮุนเสมอ'ข้อนี้เองเขาก็รู้ดีแต่เมื่อเขาได้ทบทวนกันตัวเอง..ตอนนี้คนสำคัญสำหรับเขาไม่ใช่คริสแต่เป็นไค...ไคคนเดียว..ที่กำลังอยู่ในหัวใจของเขา...
'เวลาฮุนมีปัญหากับพี่คริสแล้วมาหาไคสำหรับไคมันเป็นอะไรที่ดีมากๆเลยที่ฮุนจำได้ว่ายังมีไคอยู่ข้างๆฮุนเสมอ....ไคจะค่อยอยู่ตรงนี้ต่อไปอยู่ในมุมเล็กๆที่ฮุนไม่จำเป็นต้องสนใจเมื่อไหร่ที่ฮุนพร้อมที่จะเริ่มใหม่ไคก็พร้อมเสมอนะ...ไคจะไม่เรียกร้องอะไรมากให้ฮุนรำคาญ..แค่ขอให้ฮุนมีความสุขมีรอยยิ้มกับคนปลอมๆอย่างไคก็พอแล้ว...ไครักฮุนนะ..'สัมผัสอ่อนโยนที่หน้าผากของเขามันเป็นสัมผัสที่ไม่ได้หวานเย้มหรืออะไรแต่สำหรับเขามันสามารถส่งความรู้สึกจากไคมาถึงตัวเขาได้ทั้งหมด...ทั้งความห่วงใย...ความเอาใจใส่..และความรัก...เขาไม่รู้ว่าไคยังอยากฟังคำว่าพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่จากเขาอยู่รึเปล่า....
Kai'side
"ฮุนครับ...ตื่นได้แล้วครับ...วันนี้ต้องไปหาหมอแล้วนะครับ..."ไคปลุกเซฮุนที่นอนหลับพริ้มอยู่ข้างๆตัวเขา...หลังจากที่ได้บอกรักเซฮุนตามคำแนะนำของชาลยอลแล้วมันก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นจริงๆด้วย...
"ขอนอนต่อแปปนึงนะไค!!..."เซฮุนก็ยังคงต่อรองกับเขาเหมือนเดิมทุกๆครั้งที่เขาจะพาไปหาหมอจนสุดท้ายก็สายเซฮุนไม่ได้ไปหาหมอมาเป็นเวลาประมาณ4ครั้งแล้ว
"เซฮุนครับ...เซฮุนไม่ได้ไปหาหมอมา4ครั้งแล้วนะครับ...ครั้งนี้สัญญากับไคไว้แล้วไม่ใช่หรอครับว่าจะไปหาหมอกับไค...."ไคเรียกร้องสัญญาของเขาที่เซฮุนเคยให้ไว้
"ไปก็ได้แต่ห้ามตกใจนะ!!ทำใจไว้หน่อยก็ดี!!ไปอาบน้ำแล้วนะ!!"เซฮุนบอกด้วยความเร่งรีบปล่อยให้ไคนั่งงงกับประโยคของเซฮุนเมื่อสักครู่...ห้ามตกใจ...ให้ทำใจ..อะไรกัน
"สวัสดีครับ!!คุณหมอ!!"ไคจูงมือเซฮุนเข้ามาในห้องตรวจอีกครั้งแต่เขาต้องแปลกใจเมื่อเซฮุนยิ้มให้คุณหมอซึ่งปกติต้องเป็นหมอที่ยิ้มให้เซฮุนฝ่ายเดียว....
"มาทำไมหรอครับ!!คนไข้หายเป็นปกติแล้วหนิครับ!!"หมอตกใจเมื่อคนไข้ที่หายดีแล้วมาปรากฎตัวอีกครั้ง
"หายได้ยังไงครับ!!เขาไม่ได้มาหาหมอมา4ครั้งแล้วหนิ!!"ไคตกใจกับคำพูดของหมออย่าบอกนะว่านี่คือสิ่งที่เซฮุนต้องการจะบอกเขาเมื่อสักครู่
"นี่ไงครับ...ผลตรวจที่ผ่านมา...ใครบอกว่าเขาไม่ได้มาหาหมอเขาก็มาหาหมอทุกครั้งตามเวลานัดนะครับ..."อึ้งครับ...ไม่มีอะไรทำให้จงอินช๊อกเท่ากับหมอส่งผลตรวจที่ผ่านมาของเซฮุนให้จงอินดู...มาครบทุกครั้ง!!...สุขภาพกายแข็งแรง!!สุขภาพเป็นปกติ!!ช๊อกยิ่งกว่า....เมื่อสุขภาพจิตเป็นปกติมากว่าเกือบหนึ่งปีแล้ว...มันคืออะไรกัน....
"ขอบคุณนะครับหมอ!!ไม่มีอะไรแล้วผมของตัวกลับก่อนนะครับ!!"เซฮุนลากจงอินออกมาจากห้องตรวจด้วยอารมณ์ที่แจ่มใสต่างจากจงอินที่มีแต่ใบหน้าแบบนี้>> -{}-<<
"เป็นอะไรบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าตกใจ!!"เซฮุนบีบมือไคที่กำลังยืนงงๆกับเหตุการณ์ทุกๆอย่างอยู่
"มันเกิดอะไรขึ้น....เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม?..."ไคถามขึ้นเหมือนคนจิตหลุด...เซฮุนพาไคมานั่งที่สวนของโรงพยายาบาลเพื่อให้ไคได้ทำใจกับเรื่องที่กำลังจะฟัง
"จะเล่าแล้วนะตั้งใจฟังด้วย..."เซฮุนหับไปบอกไคที่กำลังจ้องหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบเขาเอื้อมมือไปกุมมือไคไว้...ไคตกใจเล็กน้อยก็เพราะว่าเขาหายดีแล้วแต่ไคก็ยอมให้เขากุมมืออยู่อย่างนั้นมันก็เป็นสัญญาณว่าเขาควรอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ไคฟัง
"จริงแล้ว....ฮุนหายมาประมาณปีนึงแล้วแหละ...แต่ฮุนต้องการพิสูจน์ความรู้สึกของทั้งตัวเองและไค...ว่าถ้าฮุนเห็นไคเหมือนคนอื่นเปรียบเทียบกับคนอื่น...ไคจะยังอยู่ข้างๆฮุนอยู่รึเปล่า?....และพิสูจน์ความรู้สึกของตัวเองว่าฮุนรู้สึกดีกับไค...เพราะคือตัวไค...ไม่ใช่ไคเป็นตัวแทนของคนอื่น...ตอนแรกฮุนก็ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะได้คำตอบกับสิ่งที่ต้องการทั้งหมด...แต่สิ่งที่ฮุนได้ยินเมื่อวานมันทำให้ฮุนมั่นใจและเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกทั้งหมด...อยากรู้ไหมว่าฮุนได้ยินว่าอะไร?!!"เซฮุนยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยต่างจากอีกคนที่ทำหน้างงเป็นไก่(?)ตาแตกเมื่อได้ฟังความจริงทั้งหมด
"ได้ยินว่าอะไร?..."ไคหวังว่าคงไม่ใช่ถ้อยคำเมื่อคืนก่อนที่เขาจะนอนหรอกนะ...
"ฮุนรู้ไหม?ไคชอบมากนะเวลาที่ฮุนยิ้ม...ไคไม่ชอบเวลาที่ฮุนร้องไห้เลย..#*\&÷%<$+@#*\&÷%<$+@"ไคยกมืออีกข้างขึ้นมาปิดปากของเซฮุนที่กำลังพูดสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืนเหมือนกับว่าเซฮุนเป็นคนพูดประโยคนี้เองเมื่อคืน
"ปิดทำไม...ไม่อยากฟังคำบางคำจากเค้าหรอ?...."เซฮุนหันมายิ้มแป้นแล้นต่างจากไคที่กำลังเครียดเพราะกลัวว่าเซฮุนจะเห็นเขาเป็นเพียงของเลียนแบบเท่านั้น
"เฮ้อ...ทำเป็นกลัวไปได้เค้ารู้นะว่าตัวเองกลัวเค้าเห็นตัวเองเป็นของเลียนแบบใช่ไหมหล่ะ?....เขาจะให้ตัวเองเป็นตัวจริงสำหรับเค้าแล้ว...ต่อไปนี้ตัวเองคือตัวจริงสำหรับเค้าแล้วนะ...ไม่ใช่ตัวแทนของใคร...เค้าพร้อมที่จะเริ่มใหม่แล้วนะ...ตัวเองให้โอกาสให้เค้าได้เริ่มใหม่กับตัวเองได้ไหม?...."เซฮุนดึงแก้มของไคอย่างหยอกล้อ...แน่นอนว่าเขามั่นใจว่าคนข้างหน้าต้องให้โอกาสเขาแน่ๆ
"โอกาสอ่ะ...ไคต้องเป็นคนขอมากกว่านะ...แต่ในเมื่อฮุนพูดมาขนาดนี้แล้วนะ...ต่อจากนี้...เรามาตัวจริงของกันและกันเหอะ..ไคสัญญาว่าจะให้ฮุนเป็นตัวจริงของไคตลอดไป...แต่จริงๆไคก็ให้ฮุนเป็นตัวจริงสำหรับไคนานแล้วนะ..."ไคหันมาบอกเซฮุนพร้อมกับสบสายตาที่แสนจะหวานของเซฮุนเหมือนต้องการให้เซฮุนมั่นใจในคำพูดของเขา
"ให้มันได้อย่างที่พูดเถอะ!!อย่าทำเป็นพูดดีไป...-///-"เซฮุนบอกอย่างเขินอาย...
"ขอกอดนะ...."ไคบอกเซฮุนที่นั่งเขินอยู่ข้างๆเขาในที่สุด...เขาก็ได้เป็นตัวจริงของเซฮุนไม่ใช่แค่ของเลียนแบบของคนอื่นอีกต่อไปแล้ว....
'ขอเลียนแบบไม่มีสิทธิ์เรียกร้องความสนใจได้เหมือนของจริงแต่แค่เพียงอยากให้รู้ว่า...ของเลียนแบบไม่มีวันหายไปไหนเหมือนของจริงที่ทิ้งเธอไปอย่างแน่นอน'......
ความคิดเห็น