คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Kaihun 3 : แค่ของเลียนแบบ 1
Kaihun... แค่ของเลียนแบบ 1
"ไค...ฮุนอยากไปเที่ยวกับพี่คริสบ้างอ่ะ..อยู่ในห้องแล้วเบื่ออ่ะไม่มีอะไรทำเลย..."เซฮุนระบายความอึดอัดของเขาให้เพื่อนร่วมห้องของเขาฟัง
"แล้วถ้าไคจะพาฮุนไปฮุนจะไปไหม?..."ไคเสนอความคิด...เขาอยากเป็นคนๆนั้นของเซฮุนมากแต่ในเมื่อใจของเซฮุนมีคนอื่นอยู่แล้วเขาก็ทำได้แค่อยู่ข้างๆเท่านั้น
"ไปดิ!!เดี๋ยวฮุนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะรอแปปนึง!!"เซฮุนบอกอย่างตื่นเต้นแล้วรีบวิ่งกลับห้องของตัวเองทันทีไม่นานเซฮุนก็มาหาเขาที่ห้องด้วยชุดเสื้อยืดกางกางขาเดปสีดำเพียงแค่ชุดธรรมดาเพียงแค่นี้มันก็ทำให้คนตรงหน้าดูน่ารักมากมายในสายตาเขา
"ไปกันเลยป่ะ?!!"เซฮุนจูงมือไคออกมาจากห้องของเขา
"แล้วอยากไปไหนเนี่ย?!!"ไคถามตุ๊กตาหน้ารถชั่วคราวของเขา
"อยากไปสวนสนุก!!"เซฮุนบอกสถานที่ที่เขาต้องการกับไค
"โอเค!!"ไคเลือกตามใจเซฮุนเพราะว่าโอกาสที่เขาจะได้อยู่กับเซฮุนมันน้อยมากเหลือเกิน
"ถึงแล้วเซฮุน..."ไคเอือมมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้เซฮุนเวลาเซฮุนหลับดวงตากลมโตภายใต้แพขนตางอนจมูกโด่งพวกแก้มสีระเรือริมฝีปากสีหวานรับกับใบหน้ารูปไข่...สะกดเขาให้ไม่สามารถละสายตาจากใบหน้าน่ารักๆได้เสียที
"ถึงแล้วหรอ?...."เซฮุนขยี้ตาเล็กน้อยแต่พอเขาเห็นใบหน้าไคใกล้ๆก็ทำให้เขาอดนึกถึงพี่คริสเวลาปลุกเขาไม่ได้
"เหมือนพี่คริสเลย...เวลาปลุกชอบเอาหน้ามาใกล้ๆ..."เซฮุนพูดสิ่งที่เขาคิดออกมาโดยไม่คิดถึงจิตใจของคนฟัง
"เราจะไปกันหรือยังเดี๋ยวกลับเย็นนะ..."ไคเลือกที่จะมองข้ามคำพูดของเซฮุนเพราะตัวเขารู้ดีว่าเขาเป็นแค่ของเลียนแบบไม่ใช่ตัวจริง
"ไปสิ!!"เซฮุนพูดขึ้นแล้วก็เปิดประตูรถลงไปทันที
"จูงมือเค้าทำไม?"เซฮุนหันไปถามคนตัวใหญ่ข้างๆเขา
"เดี๋ยวเด็กน้อยหาย..."ไคตอบเหตุผลของเขาออกมาจริงๆมันก็ไม่ใช่เหตุผลหลักหรอแต่มันจะแปลกไหมหล่ะถ้าเขาบอกเซฮุนว่าเขาอยากจับมือเซฮุนบ้าง
"เหมือนมาก...พูดเหมือนกันเป๊ะเลย..เป็นพี่น้องกันป่ะเนี่ย?...คิคิ.."ทุกๆครั้งที่เขาทำอะไรเหมือนใครอีกคนของเซฮุนเซฮุนจะพูดขึ้นทันทีเขาจงใจทำให้เหมือนคนๆนั้นเผื่อเซฮุนจะหันมาสนใจเขาแทนบ้าง...
"อยากเล่นอะไรเนี่ย?!!"ไคถามเซฮุนที่ดูตื่นเต้นกับสวนสนุกมาก
"อันนั้น!!"เซฮุนชี้ไปที่เครื่องเล่นชนิดนึงมันคือรถไปความเร็วสูง...หรือที่ทุกคนรู้จักกันในนามรถไฟเหาะนั้นแหละ...
"กลัวความสูงไม่ใช่หรอ?..."ไคจำได้ว่าเซฮุนเคยบอกเขาว่าเจ้าตัวกลัวความสูงมากๆ
"ก็อยากเล่นมีปัญหาหรอ?..."เซฮุนถามไคอย่างหาเรื่อง
"ไม่มีครับ..อยากเล่นแน่นะจะได้ไปซื้อตั๋วให้.."ไคเลือกที่จะไม่ขัดเซฮุนเพราะเขาไม่เคยขัดใจเซฮุนได้เลย...
"ไปด้วยดิ...ไหนบอกกลัวเค้าหายไงปล่อยมือเค้าทำไมหล่ะ?.."เซฮุนวิ่งตามไคที่เดินนำเขาออกไป
"ก็กลัวว่าเซฮุนจะอึดอัดไง..."ไคตอบออกมาเบาๆ
"ไม่หรอก...มือของไคออกจะนุ่มและอบอุ่นเหมือนมือพี่คริสเลย..."ไคเคยสงสัยว่า..พระเจ้ากลั่นแกล้งเขาหรือเปล่าที่สร้างเขาขึ้นมาให้ใกล้เคียงกับคนๆนั้นทุกอย่าง...แต่ในอีกความคิดนึงเขาก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อยนะที่เซฮุนเลือกมาหาเขาเวลาเซฮุนมีปัญหาหรือเหงา
"ดูไกลๆไม่คิดว่าจะสูงขนาดนี้อ่ะ..."เซฮุนเริ่มออกอาการกลัวเมื่อได้เห็นเครื่องเล่นชิ้นเมื่อสักครู่ชัดๆ
"แล้วยังอยากขึ้นอยู่ไหม?..."ไคถามเซฮุนที่ยืนหน้าซีดอยู่..
"ขึ้นสิ!!ไคซื้อตั๋วมาแล้วไม่ใช่หรอ?!!ไปเหอะ!!ยิ่งจ้องนานยิ่งกลัว..!!"ว่าแล้วเซฮุนก็จูงมือไคขึ้นรถไฟเหอะทันที..ตลอดการเล่นไครู้ว่าเซฮุนคงกลัวมากๆเพราะว่าแรงที่บีบมือของเขามันแน่นเหลือเกิน...แน่นจนเขาไม่อยากปล่อยเลย...
"ไหวไหม?..."ไคถามเซฮุนเพราะตั้งแต่ลงจากรถไฟเหาะมาเซฮุนก็เอาแต่ขย่อนสิ่งที่กินเข้าไปเมื่อเช้าออกมา...
"ไหวสิ..."เซฮุนตอบพร้อมรอยยิ้มแล้วสุดท้ายไคก็ต้องพาเซฮุนไปนั่งพักแล้วก็ไปหาซื้อน้ำกับยาดมมาให้
"ค่อยๆหายใจเข้าลึกๆ..."ไคบอกเซฮุนพร้อมหากระดาษขึ้นมาพัดให้เซฮุนที่ทำหน้าคล้ายๆคนจะเป็นลม...พวกเขานั่งพักอยู่สักพัก...คนที่เดินผ่านก็เป็นคนหลายแบบ...ทั้งครอบครัวพากันมาเที่ยว...กลุ่มเพื่อนที่ชวนกันมาเล่นของเล่นที่หวาดเสียว...และคู่รักที่มาออกเดตกันที่นี้...
"จะกลับรึยัง?...."ไคถามเซฮุนที่เหม่อลอยนั่งมองผู้คนที่สัญจรผ่านพวกเขาไป...
"ยัง..อยากเล่นอันนั้น..."เซฮุนชี้ไปที่เครื่องเล่นที่มีลักษณะเป็นวงกลมและมีกระเช้ามากมายห้อยอยู่ข้างๆ...ชิงช้าสวรรค์
"ไปสิ...สุดท้ายแล้วกลับแล้วนะ...!!"ไคทำข้อตกลงกับเซฮุนก็พยักหน้าและเขาทั้งสองก็จูงมือกันมาที่เครื่องเล่นอันสวยงามทันที
"สวยจังเลย!!!อยากให้พี่คริสมาอยู่ด้วยกันจัง!!"เซฮุนซบไหล่ไคแล้วพูดอย่างเหม่อลอย...อยากให้พี่คริสอยู่มาอยู่ด้วยกันจัง...ประโยคสั้นๆแต่ความเจ็บ..ไม่ได้น้อยเลย...
"ลองมาตรงนั้นสิ...สวยไหม..สวนสาธาระณะของเมืองเรา..."ไคจับมือของเซฮุนเพื่อชี้ให้เซฮุนดูสวนสาธาระณะที่มีต้นไม้สีเขียวขจี...ดอกไม้เล็กๆที่แซมๆกันอยู่
"สวยมากๆ...สวยจริงๆเลย..หนาวอ่ะ..."ตอนเย็นๆยิ่งอยู่สูงกว่าพื้นดินก็ต้องหนาวเป็นธรรมดาไคโอบไหล่เซฮุนหลวมๆเพื่อให้เซฮุนได้คลายหนาวได้บ้าง
"อุ่นจัง...แล้วเมื่อไหร่พี่คริสจะกลับมาหล่ะ?!!ทำไมไปเที่ยวนานจังฮุนอยากกอดพี่คริสบ้าง..."เซฮุนถามถึงคนรักด้วยความรักและความคิดถึง...แต่สำหรับคนฟังแล้ว...ได้แต่ถอนหายใจ
"เดี๋ยวพี่คริสกลับมาไคก็ไม่อยู่แล้ว..."ไคบอกด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
"ทำไมหล่ะ?...ไคจะหนีฮุนไปไหนฮุนไม่ให้ไป!!"เซฮุนกอดเอวไคไว้อย่างแน่นหนาเพราะกลัวไคจะหายไปจริงๆอย่างที่ไคพูด
"ก็ไคบอกว่าถ้าพี่คริสกลับมาไง...ถ้าพี่คริสยังไม่กลับมาไคก็จะอยู่กับฮุนไงครับไคไม่หนีฮุนไปไหนหรอก..."ไคลูบหัวเซฮุนเชิงปลอบประโลม...ขี้กลัวจริงๆเลยคนนี้เนี่ย...
"ลงแล้ว...หมดเวลาแล้วนะครับเซฮุน...กลับบ้านกัน..."ไคจูงมือเซฮุนที่กุมมือเขาราวกับว่าถ้าปล่อยแล้วเขาจะหายไปต่อหน้าจริงๆ
"ปล่อยก่อน..ถ้าไม่ปล่อยแล้วไคจะขับรถยังไงครับ...."ไคหันไปบอกเซฮุนข้างๆเขา
"ปล่อยแล้วห้ามหนีฮุนไปนะ...อยู่เป็นเพื่อนฮุนก่อนถ้าไคไม่อยู่รอพี่คริสเป็นเพื่อนฮุนแล้วฮุนจะอยู่กับใคร...ฮึก.."เซฮุนพูดพร้อมน้ำตาเม็ดโตจากดวงตาสวย
"ครับผม...ไคจะไปไหน..จนกว่าพี่คริสจะกลับมาไคจะอยู่ข้างๆฮุนตลอดเลยนะครับ..ไม่ต้องกลัว.."ไคให้คำมั่นสัญญากับเซฮุนก่อนที่เซฮุนจะปล่อยมือและหลับไปในที่สุด
"เซฮุนครับ...ถึงแล้วครับ..."ไคปลุกเซฮุนที่หลับมาตลอดทาง....
- ตื๊ด..ตือ..ดือ..ดึด... - เสียงโทรศัพท์ของเซฮุนดังขึ้นไคจึงถือวิสาสะหยิบขึ้นมารับสายแทนเจ้าตัวที่หลับอยู่
"ฮัลโหลครับ..."ไครับสายอย่างสุภาพ
'ไครึเปล่าลูก...น้าเซฮวานแม่ของเซฮุนนะลูก...คือคืนนี้น้าจะแวะไปโซลไปพักเซฮุนเขาสักคืนนึงนะลูก...ฝากบอกเซฮุนด้วยนะลูก...ขอบคุณมากนะครับแล้วเจอกัน...'พอพูดธุระของตนเองจบเซฮวานก็วางสายไปทันที
"เซฮุนครับ....คืนนี้คุณแม่จะมาหานะครับ..ตื่นเร็ว..."ไคปลุกเซฮุนอีกครั้ง
"ตื่นแล้ว...แต่ง่วงอ่ะ...อยากนอนต่ออ่ะ..."เซฮุนบอกไคอย่างอ้อนๆ
"เดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับ..แล้วก็จะได้นอนสบายๆ...วันนี้มีคนมาหาด้วยนะ.."ไคพยายามหาข้ออ้างให้เซฮุนได้ลงจากรถแล้วขึ้นไปบนห้อง
"ก็ได้วันนี้หม่าม๊ามาหาใช่ป่ะ?!!ฮุนคิดถึงหม่าม๊ามาก!!.."เซฮุนรีบลงจากรถและขึ้นห้องนอนทันที
- ก๊อก..ก๊อก...ก๊อก - เสียงเคาะประตูดังขึ้นเซฮุนที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็รีบไปเปิดประตูทันที
"หม่าม๊า!!"เซฮุนเรียกมารดาเสียงดังและกระโดดเข้ากอดทันที...
"โอ๊ยๆกอดหลวมๆก็ได้ลูกหม่าม๊าหายใจไม่ออกไปเข้าห้องกัน..."เซฮวานชวนลูกชายที่เอาแต่กอดเขาเข้าห้องทันทีเพราะยุงหน้าห้องเริ่มอาละวาดแล้ว
"น้าเซฮวานสวัสดีครับ..."ไคที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินมาสวัสดีเซฮวานที่นั่งดูทีวีอยู่กับเซฮุน
"สวัสดีจ๊ะ..เซฮุนดื้อบ้างรึเปล่าลูก!!ดื้อก็ตีได้เลยนะ!!..."เซฮวานหยอกล้อลูกชายเขาที่ทำหน้าไม่พอใจอยู่ข้างๆเขา
"ไม่ตี!!ไคไม่เคยตีฮุนเลย!!ไม่เหมือนหม่าม๊า!!ไคเหมือนพี่คริสไคกับพี่คริสใจดีไม่ตีฮุนหรอก!!"เซฮุนโวยวายทันทีแต่ชื่อที่ได้ยินทำให้เซฮวานไม่พอใจทันที!!
"คริส!!ชื่อนี้อีกแล้วหรอ?!!เมื่อไหร่จะเลิกพูดถึงมันสักที!!!"เซฮวานไม่พอใจมากเมื่อได้ยินชื่อของคริสจากปากเซฮุน...
"ทำไมอ่ะ..หม่าม๊าดุฮุนทำไมอ่ะ..ฮึก...ก็ฮุน..รักพี่คริสอ่ะ....หม่าม๊า..ใจร้าย..ฮือ.."เซฮุนร้องไห้โฮทันทีเมื่อได้ยินมารดาเขาพูดแบบนี้
"ไม่ต้องร้องนะหม่าม๊าคงไม่ได้ตั้งใจไม่ต้องร้องนะครับ..คนเก่งของไค.."ไคที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่เดินเข้ามาปลอบเซฮุนทันที
"เรื่องของความรัก...อย่าไปสั่งกันเลยครับ...มันห้ามกันไม่ได้หรอกครับ..ที่จะเลิกพูด..น้าเซฮวานไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะครับเผื่อจะได้อารมณ์เย็นลงบ้าง..."ไคเสนอข้อคิดเห็นเซฮวานเห็นสภาพลูกชายของเธอแล้วเธอก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าและไปอาบน้ำทันที
"ไม่ต้องร้องร้องไห้ทำไมครับ?..."ไคปลอบเซฮุนที่เอาแต่ร้องไห้ในอ้อมกอดของเขา
"ฮุนเสียใจที่หม่าม๊าว่าฮุนเรื่องพี่คริส...ฮุนรักพี่คริสแล้วฮุนพูดถึงพี่คริสไม่ได้หรอ?...ฮึก..ฮือ..ฮึก.."เซฮุนก็ยังคงร้องไห้อยู่กับคำพูดของแม่แท้ๆของเขา
"พูดได้ครับ...แต่พูดได้กับไคคนเดียวนะเพราะหม่าม๊าไม่ชอบให้ฮุนพูดถึงพี่คริสฮุนก็พูดให้ไคฟังคนเดียวนะครับ..."ไควิธีแก้ไขปัญหาให้เซฮุน
"ก็ได้...ง่วงนอนแล้ว...ฮุนไปนอนก่อนนะ..ฝันดีนะ..."เซฮุนเดินเข้าไปในห้องนอนทันที...
"เซฮุนเป็นยังไงบ้างลูก...."หลังจากอาบน้ำเสร็จเซฮวานก็ออกมาถามไคทันที
"ก็อย่างที่เห็นนั้นแหละครับ..."ไคไม่รู้จะตอบยังไง...
"เฮ้อ...งั้นน้าขอตัวไปนอนก่อนนะ..."เซฮวานไม่รู้จะพูดอะไร...เธอจึงขอตัวเข้าไปนอน
"ไม่เอา!!ฮุนโกธรหม่าม๊าแล้วไม่อยู่กับหม่าม๊าแล้ว!!"เสียงโวยวายของเซฮุนดังออกมาจากห้องนอน
"อะไรกันครับ...เซฮุน.."ไคที่กำลังจะเดินเข้าไปดูสถานการณ์เจอเซฮุนเปิดประตูออกมาพอดี
"ฮุนไม่นอนกับม๊าแล้วฮุนจะนอนกับไค!!"เซฮุนงองแงเหมือนเด็กๆ
"ไม่ได้นะครับ!!เซฮุนหม่าม๊าไม่ได้มาอยู่กับฮุนบ่อยๆนะครับ...อยู่กับม๊าเถอะนะครับ...ไคอยู่กับเซฮุนทุกวันเดี๋ยวก็เจอกันนะ..อยู่กับหม่าม๊านะครับ..."ไคพยายามหวาดล้อมให้เซฮุนกลับไปอยู่กับแม่ของเขา
"ก็ได้แต่ไคต้องอยู่กับฮุนด้วย...-3- " เซฮุนบอกอย่างเอาแต่ใจ
"ได้ครับ..งั้นไปนอนนะ.."ไคจูงมือเซฮุนที่งอแงเข้าไปนอน
"ราตรีสวัสดิ์นะครับ...เซฮุนน้าเซฮวาน"ไคที่ปูผ้าปูที่นอนข้างๆเตียงเสร็จราตรีสวัสดิ์กับคนที่คุยกันอยู่บนเตียง
"ครับผม...ไคก็ฝันดีนะ.."เซฮุนบอกอย่างเสียงงัวเงีย..
ภาพที่ไคเห็นในตอนเช้า..เป็นภาพที่น่าประทับใจสำหรับตัวเขามากๆเซฮุนนอนหลับในอ้อมกอดของเซฮวาน...อ้อมกอดของแม่อบอุ่นที่สุดแล้ว...เขายิ้มให้กับภาพที่เห็น...ก่อนที่ออกมาจัดเตรียมอาหาร
"น่ากินจังเลย!!!ทำเองหรอลูก!!"เซฮวานที่อาบน้ำเสร็จเดินมาดูที่โต๊ะกินข้าวที่มีอาหารมากมายส่งกลิ่นหอมอยู่
"ครับผม!!แล้วเซฮุนตื่นรึยังครับ!!"ไคถามถึงรูมเมทของเขาทันที
"อาบน้ำอยู่ลูก!!เดี๋ยวก็คงมา!!นั่นไงมาแล้ว..."เซฮวานหันหน้าไปมองเซฮุนที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
"หอมอ่ะ!!!กินนะ!!"เซฮุนวิ่งมาที่โต๊ะกินข้าวแล้วนั่งลงเพื่อกินอาหารทันที
"อร่อยอ่ะ!!!แต่อันนี้ฮุนจำได้ว่าไคกับพี่คริสชอบ!!งั้นไคกินเยอะๆนะ!!"เซฮุนตักสิ่งที่เขาจำได้ว่าเป็นทั้งอาหารโปรดของคริสและไคเพื่อให้ไคได้กินสิ่งที่เขาชอบ
"ครับผม!!"ไคตักเข้าปากทันทีเพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจของเซฮุนแม้แต่อาหารโปรดยังชอบเหมือนกันเลย...เขาเป็นเหมือนตัวแทนคริสสำหรับเซฮุนสินะ...
"แม่จะกลับแล้ว...ไว้เจอกันใหม่นะลูก..."เซฮวานเดินมากอดลูกชายที่ยืนส่งเขาอยู่หน้าห้อง
"ครับผม...เดี๋ยวฮุนต้องคิดถึงหม่าม๊าแน่เลย..."เซฮุนกอดแม่ด้วยใบหน้าที่แก้มพองลมอยากรั้งไม่ให้หม่าม๊าไปไหน...
"ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวหม่าม๊าต้องมาหาฮุนแน่ๆอยู่กับไคอย่าดื้ออย่าซนนะลูก..."เซฮวานบอกลูกชายที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"ครับผม..."เซฮุนยังคงกอดเซฮวานอยู่นานพอสมควร
"ไคฝากดูแลเซฮุนด้วยนะลูก...น้าเป็นห่วงเขาจริงๆเลยเป็นแบบนี้เนี่ย.."เซฮวานฝากฝังเซฮุนไว้กับไค
"ครับผม...ผมจะดูแลเซฮุนอย่างดีเลยครับผม!!"ไครับปากเซฮวานด้วยความเข้มแข็งแน่นอนถ้าเซฮุนเป็นอะไรไปตัวเขาก็คงอยู่ไม่ได้เช่นกัน
"หม่าม๊าไปแล้วอ่ะ...."เซฮุนพูดกับไคที่มองใบหน้าที่เหมือนเด็กของเซฮุน...
"เดี๋ยวไคต้องไปทำงานแล้ว...ไปอยู่กับพี่ลู่ฮานก่อนนะ..."ไคบอกเซฮุนที่กำลังยืนงงอยู่หน้าห้อง
"ไปด้วยไม่ได้หรอ?..."เซฮุนถามอย่างออดอ้อน
"ไม่ได้ครับ..ถ้าไคทำงานเสร็จไคจะรีบกลับมานะครับ..."ไคเดินจูงเซฮุนไปเคาะประตูห้องข้างๆ
"พี่ลู่ฮาน!!ผมฝากเซฮุนหน่อยนะผมจะไปทำงานแล้ว!!"ไคบอกลู่ฮานที่เปิดประตูออกมาหาพวกเขา
"อืมๆพี่ดูแลให้เราไปทำงานเหอะ!!"ลู่ฮานพาเซฮุนเข้าห้องหลับจากนั้นไคก็ไปทำงานทันที
"ไค!!เซฮุนเป็นไงบ้างว่ะ?!!"ชาลยอลถามเพื่อนที่เพิ่งเดินเข้ามาทำงาน
"ก็เหมือนเดิมเลยหว่ะ!!ไม่ได้ดีขึ้นแต่ก็ไม่ได้แย่ลง..."ไคบอกอย่างเหนื่อยๆ
"กูเชื่อว่าเขาต้องดีขึ้น!!เอาอาหารไปเสริฟไป.."ชาลยอลยกถาดอาหารให้เพื่อนเพื่อที่จะได้เอาไปเสริฟ
"อาหารมาเสริฟแล้วครับ!!ทานให้อร่อยนะครับ..."ไคเสริฟอาหารด้วยรอยยิ้ม..เฮ้อ...คิดแล้วก็เหนื่อยใจ..เรื่องเซฮุน
"เสร็จแล้วกลับบ้านเลยป่ะเนี่ย?!!"ชาลยอลถามเพื่อนหลังเลิกงานแล้ว
"ก็คงงั้นแหละ..."ไคตอบพร้อมรีบเก็บของที่จะกลับบ้าน
"เออๆเดี๋ยวไปส่ง...กะว่าจะไปหาเซฮุนด้วย!!"ชาลยอลบอกกับไคที่กำลังเก็บของ
"ขอบใจ..."ชาลยอลจึงเดินไปเรียกแบคฮยอนแฟนหนุ่มของเขาที่ยืนรออยู่หน้าร้าน
"แบค!!วันนี้ชาลจะไปหาเซฮุนกับไคไปกับชาลป่ะ!!"ชาลยอลถามแบคฮยอน
"ไปดิ!!!คิดถึงเซฮุน~"แบคฮยอนบอกอย่างดีใจและไม่นานพวกเขาก็มาถึงคอนโดของไค
"เซฮุน!!"ไคเคาะประตูห้องลู่ห่านเพื่อเรียกเซฮุนออกมา...
"ไคกลับมาแล้วหรอ?!!ชาลยอลแบคฮยอน!!"เซฮุนเดินเข้าไปกอดแบคฮยอนอย่างคิดถึงทันที
"เป็นไงบ้างเนี่ยเซฮุน!!สบายดีไหม?!!"หลังจากที่พวกเขาเดินเข้าห้องมาแบคฮยอนกับชาลยอลก็ชวนเซฮะนคุยทันที
"สบายดีมากๆเลย!!แล้วชาลกับแบคอ่ะ!!"เซฮุนถามอย่างอารมณ์ดี
"ก็สบายดี!!รูป...ยังไม่เก็บอีกหรอไค!!"แบคฮยอนชี้ไปที่รูปเซฮุนกับคริสที่ตั้งโชว์เด่นอยู่ข้างๆโทรทัศน์
"ทำไมต้องเก็บด้วยหล่ะ!!นี่เหมือนไคจะตายเห็นไหม?!!หล่อเหมือนไคเลย!!"เซฮุนวิ่งไปหยิบรูปนั้นมากอดทันที
"เฮ้อ...หล่อก็หล่อ.."ชาลยอลเห็นแล้วรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกถ้าเขาเป็นไคคงไม่ทนอยู่กับเซฮุนแบบนี่หรอก...ทำอะไรก็ดูเหมือนคนอื่นไปซะทุกอย่าง...
"ไค...ถามจริงๆแกรู้สึกยังไงว่ะ?เวลาเซฮุนพูดว่าแกเหมือนพี่คริส!!เป็นฉันคงไม่ทนอยู่หว่ะ!!"ชาลยอลปลีกตัวออกมาคุยกับไคที่กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว
"รู้สึกยังไงหรอ?...รู้สึกดีมั้ง...เพราะอย่างน้อยเวลาพี่คริสไม่อยู่เขาก็ยังนึกฉัน..ทุกวันนี้ไม่มีวันไหนที่เซฮุนไม่พูดถึงพี่คริสเลย...แต่ฉันก็ทำใจไว้นานแล้วแหละ...ในสายตาของเซฮุนก็มีแต่พี่คริส..ฉันก็เป็นแค่ของที่ถูกสร้างขึ้นมาแทนพี่คริส...แต่ฉันก็สงสัยนะว่าฉันเหมือนพี่คริสหลายอย่างขนาดนั้นเลยหรอ?!!"ไครู้สึกตลกในโชคชะตาของเขา
"เฮ้อ...ไม่รู้จะช่วยยังไงว่ะ?!!แล้วแกเคยบอกเซฮุนเรื่องของหัวใจแกบ้างป่ะว่ะ?..."ชาลยอลถามไคที่กำลังจ้องมองเซฮุนที่กำลังคุยอย่างสนุกสนานอยู่กับแบคฮยอน
"บอกไปก็เท่านั้นแหละ...ในใจเซฮุนก็มีแต่พี่คริสมันไม่มีที่ให้ของปลอมๆอย่างฉันหรอก..แค่ได้อยู่ใกล้ๆทำให้เซฮุนได้มีความสุขก็โอเคแล้ว..."ไคบอกด้วยรอยยิ้ม
"พระเอกเว่อร์....พูดแบบนี้แสดงว่ายังไม่ได้บอกหล่ะสิ...ฉันอยากให้แกลองพูดหว่ะเผื่อว่าจริงๆแล้วเซฮุนอาจจะลืมพี่คริสไปแล้วก็ได้ลองพูดดู!!สู้ๆนะเว้ย!!แบคเรียกแล้ว!!กลับก่อนนะ..."ชาลยอลบอกลาเพื่อนสนิทก่อนที่จะกลับบ้าน...
"เฮ้อ...ไม่มีคนคุยด้วยแล้วอ่ะ...ไคดูการ์ตูนกัน!!"เซฮุนชวนไคที่กำลังล้างจานอยู่ให้มานั่งดูการ์ตูนกับเขา
"ได้ๆแปปนึงนะไคล้างจานจะเสร็จแล้ว!!"ไคตะโกนออกมาจากห้องครัว....
"เหมือนพี่คริสเลย!!ตัวนั้นอ่ะ!!ส่วนตัวนั้นเหมือนไค!!!อีกตัวเหมือนฮุน!!"เซฮุนชี้ให้ไคดูตัวการ์ตูนที่มีลักษณะเหมือนพวกเขา
"แล้วสุดท้ายเซฮุนจะได้คู่กับตัวไหนหล่ะ?!!"ไคแกล้งถามทั้งๆที่ตัวเขาได้คาดคะเนคำตอบไว้อยู่แล้ว...
"คู่กับพี่คริสไง!!!ไคอย่างอนนะ!!เดี๋ยวเซฮุนก็จะไปคุยกับไคบ่อยๆ..."ไม่ผิดจริงๆด้วยระยะเวาลผ่านมา3ปียังไงพี่คริสก็ยังเป็นคนสำคัญสำหรับเซฮุนเสมอ...
"ง่วงแล้วหรอ?...."ไคถามเซฮุนที่เริ่มนั่งหาวอยู่ข้างๆเขา
"ง่วงแล้วไปนอนกัน..."ไคเดินไปปิดโทรทัศน์ก่อนที่เซฮุนจะจูงเขาเข้าไปในห้องนอน
"ไปไหน?!!"เซฮุนจับมือไคที่กำลังจะลุกออกห่างเขา
"ไปปิดไฟเดี๋ยวกลับมา..."เซฮุนยอมปล่อยมือไคและไคก็เดินกลับมานอนข้างๆเซฮุนอย่างเดิม
"หลับแล้วหรอเซฮุน?!!"ไคพูดออกมาอย่างเบาๆเมื่อเห็นเซฮุนหายใจอย่างสม่ำเสมอมันก็ตอบคำถามของเขาได้ทันทีเขาชอบเวลาที่เซฮุนหลับมาดวงตาที่หลับพริ้มเหมือนเด็กๆไคขยับตัวขึ้นมามองเซฮุนในยามหลับเขาค่อยๆใช้มือเขี่ยปอยผมที่ปรกหน้าเซฮุนอยู่เผยให้เห็นใบหน้าขาวเนียนที่ดูไร้เดียงสาของเซฮุนมันทำให้เขานึกถึงคำแนะนำของชาลยอลเมื่อเย็นถ้าเขาลองบอกไปก็ไม่เสียหายเพราะว่าเซฮุนหลับไปแล้วคงไม่ได้ยินเขาหรอก....
"ฮุนรู้ไหม?ไคชอบมากนะเวลาที่ฮุนยิ้ม...ไคไม่ชอบเวลาที่ฮุนร้องไห้เลย...ทุกๆครั้งที่ฮุนมาเล่าให้ไคฟังเรื่องพี่คริสแล้วฮุนมีแต่รอยยิ้มมันเป็นรอยยิ้มที่มีแต่ความรัก...ไคอิจฉาพี่คริสมากๆเลยนะ...ไคอยากเป็นคนๆนั้นบ้างแต่ไคเข้าใจว่าคนปลอมๆอย่างไคในสายตาฮุนก็เป็นแค่ตัวแทนพี่คริส..แต่ไคไม่เคยโกรธฮุนเลยนะ..ที่ฮุนพูดเปรียบเทียบไคกับพี่คริส...ไคเข้าใจว่าฮุนรักพี่คริสมากและพี่คริสก็เป็นคนสำคัญสำหรับฮุนเสมอเวลาฮุนมีปัญหากับพี่คริสแล้วมาหาไคสำหรับไคมันเป็นอะไรที่ดีมากๆเลยที่ฮุนจำได้ว่ายังมีไคอยู่ข้างๆฮุนเสมอ....ไคจะค่อยอยู่ตรงนี้ต่อไปอยู่ในมุมเล็กๆที่ฮุนไม่จำเป็นต้องสนใจเมื่อไหร่ที่ฮุนพร้อมที่จะเริ่มใหม่ไคก็พร้อมเสมอนะ...ไคจะไม่เรียกร้องอะไรมากให้ฮุนรำคาญ..แค่ขอให้ฮุนมีความสุขมีรอยยิ้มกับคนปลอมๆอย่างไคก็พอแล้ว...ไครักฮุนนะ.."ไคค่อยๆฝังจมูกโด่งๆของเขาไว้บนหน้าผากเนียนของเซฮุนอย่างอ่อนโยน...และไม่นานเขาก็เขาสู้นิทราไป...
ความคิดเห็น