คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : KaiHun2 : Reflection part 2 (end)
"ขอบคุณฮะ.."เซฮุนไม่รอช้าวิ่งขึ้นไปบนห้องตัวเองและล็อกประตูทันที...ทุกครั้งๆที่เขารู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเองเขาเลือกที่จะส่องกระจก...ภาพที่เขาเห็นเป็นภาพของคนนึงๆที่อยู่ในชุดนักศึกษาหญิงผิวขาวเนียนดวงตากลมโตจมูกโด่งเป็นสันปากสีกลีบกุหลาบรูปร่างโปร่งบาง..เขาค่อยๆใช้มือลูบไล้ไปตามโครงหน้าของผู้หญิงในกระจก..ใช่ผู้หญิงคนนั้นคือตัวเขาเอง..สายตาที่ผู้หญิงในกระจกจ้องมาที่เขามันช่างดูเศร้าสร้อยและสับสน...ไม่เคยมีใครรู้เลยว่าตัวเขาแท้จริงแล้วไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่คนภายนอกเห็นกัน..ตัวเขาเป็นผู้ชายผละทุกๆครั้งที่เขาเข้าใกล้ใครบางคนมันกลับทำให้เขารู้สึกดีด้วยอย่างประหลาดแต่เขาก็พยายามควบคุมความรู้สึกของตัวเขาเองแล้วแต่สุดท้ายเขาก็ทำไมไม่ได้เขาก็ได้แต่คิดเขาก็จะพยายามให้ใครคนนั้นรักและมองเขาจากภายในไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอกแค่นั้น..เพียงแค่คิดน้ำตาของเซฮุนก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างกลั้นไม่อยู่...ใช่เขากำลังร้องไห้กับทุกๆสิ่ง..โลกนี้มันช่างโหดร้ายสำหรับเขาเหลือเกิน..โลกที่บังคับให้เขาแต่งกายดังเช่นผู้หญิงเพื่อหลอกลวงใครหลายๆคนแต่มีเพียงคนเดียวที่เขาหลอกไม่ได้ก็คือตัวเขาเองทุกๆครั้งที่กระจกสะท้อนภาพของผู้หญิงแสนน่ารักในสายตาหลายๆคนแต่ก็ยังมีตัวเขาเองที่มองเห็นผู้ชายที่แฝงไปด้วยสายตาเศร้าสร้อยอยู่ในภาพสะท้อนของกระจก...
"เซฮุนอีก2วันแม่จะไปดูงานกับคุณยุนโฮเดี๋ยวแม่จะให้พี่ไคมาอยู่เป็นเพื่อนนะลูก.."จียอนตะโกนบอกลูกชายและออกไปข้างนอกปล่อยให้เซฮุนต้องอยู่บ้านตามลำพังเพราะช่วงอาทิตย์นี้เขาไม่มีเรียนพอดี
"ฮะ.."เซฮุนตอบรับพร้อมกับความเหนื่อยล้าในหัวใจไม่รู้เมื่อไหร่ตัวเขาจะได้เป็นเหมือนคนอื่นๆสักที
"เซฮุนไปเปิดประตูให้พี่ไคหน่อยสิลูก!!แม่ต้องรีบไป!!"เซฮุนเดินไปเปิดประตูให้พี่ชายคนสนิทได้เข้ามาในบ้าน
"เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันสองวัน!!"ไคทักทายเซฮุนแต่เซฮุนก็เดินหนีเขาเข้าไปในบ้าน
"น้าฝากน้องด้วยนะลูก.."จียอบตบบ่าไคเบาๆไคพยักหน้ารับอย่างเต็มใจที่จะดูแลเซฮุน
"เซฮุน...เป็นอะไรรึเปล่า?.."ไคถามเซฮุนที่เอาแต่เงียบใส่เขา
"......................."เซฮุนไม่คิดจะคุยกับไคให้ตัวเขาเองรู้สึกดีกับคนตรงหน้าไปมากกว่านี้จึงคิดว่าจะเดินหนี
"พี่จะชวนฮุนไปเที่ยวสวนสาธาระณะอ่ะ...ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ..."ไคพยายามชวนเซฮุนไปผ่อนคลายกับบรรยายกาศภายนอกเผื่อเซฮุนจะได้สบายใจขึ้น
".................."เซฮุนก็ยังคงเงียบแต่ก็เดินตามไปที่รถของไคแต่โดยดีเพราะเขาคิดว่าได้ไปสวนสาธาระณะก็ดีสงบจะได้ผ่อนคลาย..
"ขึ้นไหมเดี๋ยวพี่พาไปรอบๆ..."ไคที่เดินไปเช่าจักรยานมาถามเซฮุนที่ยืนหลับตาสูดอากาศอยู่ที่สวนสาธาระณะ
"......."เซฮุนส่ายหน้าแทนคำตอบแต่คำพูดของไคทำให้เขาต้องเปลี่ยนใจทันทีเพราะอะไรตัวเขาก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
"..ฮุนพี่ไม่รู้หรอกนะว่าฮุนเป็นอะไร?..แต่พี่ขอแค่ทำให้ฮุนสบายใจหรือแค่ให้พี่ได้อยู่ข้างๆฮุนเวลาฮุนทุกข์ใจก็พอแล้ว..พี่ของแค่นี้จริงๆตลอดเวลาหลังจากนี้พี่จะปั่นเงียบๆไม่รบกวนฮุนเลย..ไปกับพี่นะ..."เพียงแค่คำพูดแค่นี้ทำให้เซฮุนเปลี่ยนใจกระทันหันเขาเคยมั่นใจในความคิดของตัวเองที่สุดแต่คนๆนี้ทำให้เขาเปลี่ยนไปจริงๆเมื่อเซฮุนขึ้นไปนั่งไคก็เริ่มปั่นจักรยานทันทีไคปั่นจักรยานอย่างช้าๆเพื่อให้เซฮุนได้รับบรรยายกาศดีๆสีเขียวของต้นไม้สีสดใสของดอกไม่ที่กำลังเบ่งบานสายลมอ่อนๆที่กำลังพัดสวนทางกับจักรยานของพวกเขา
"ถ้าเหนื่อยก็พักก่อนก็ได้นะ..หลังพี่พร้อมเป็นที่พักให้ฮุนเสมอ.."ไคพูดอย่างอ่อนโยนและแผ่วเบาไม่นานเขาก็รู้สึกถึงแขนยาวๆที่กำลังโอบเอวของเขาอย่างหลวมๆแล้วใบหน้าหวานที่กำลับซบหลังเขาอยู่แล้วที่สำคัญเขารู้สึกถึงหยดน้ำตาที่ไหลลงมากระทบกับเสื้อของเขา..เซฮุนกำลังร้องไห้โดยใช้แผ่นหลังกว้างของเขาเป็นที่เช็ดน้ำตาไคก็ยังคงปั่นจักรยานไปอย่างเรื่อยๆเซฮุนก็ยังคงกอดเขาอยู่เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อดีเพราะเพียงแค่เซฮุนเอื้อมมือบางๆมากอดเอวของเขาไว้หัวใจของเขามันก็เต้นเร็วจนผิดจังหว่ะ
"ฮัลโหลฮะ.."เซฮุนรับโทรศัพท์ทั้งน้ำตา
"เป็นไงบ้างน้องพี่เหลือเวลาอีก3เดือนนะพี่จะกลับแล้วดีใจป่ะ?!!"ซูโฮถามน้องชายที่เขากำลังคิดถึง
"ดีใจฮะ..รีบๆกลับมานะฮะ.."เซฮุนบอกอย่างเศร้าๆ
"โอเคๆพี่ต้องไปเรียนก่อนนะ..ไว้พี่ว่างจะโทรไปหาใหม่.."เซฮุนเก็บโทรศัพท์พร้อมกับไคที่ปั่นจักรยานมาจอดที่ม้านั่งยาวที่เบื้องหน้าเป็นทะเลสาบที่กว้างใหญ่
"พี่อยากให้ฮุนเห็นที่ตรงนี้จริงๆนะเวลาพี่ไม่สบายใจพี่มักจะมานั่งตรงนี้ที่พี่ทำพี่แค่อยากให้ฮุนสบายใจขึ้นเฉยๆนะพี่คิดว่าฮุนอยากอยู่คนเดียวถ้าฮุนจะกลับเมื่อไหร่โทรเรียกพี่นะ.."ไคกำลังจะเดินไปจากบริเวณนั้นแต่ก็มีแขนขาวๆมารั้งตัวเขาไว้
"อยู่เป็นเพื่อนฮุนก่อนได้ไหม..."เซฮุนพูดด้วยเสียงแหบแห้งเนื่องจากเมื่อสักครู่เขาร้องไห้จนเสียงหายไปหมดแล้วไคไม่ตอบเพียงแต่เดินไปนั่งข้างเซฮุนอย่างเงียบๆ
"ฮุนเหนื่อยอ่ะพี่ไคฮุนขอพักหน่อยนะ..."เซฮุนพูดพร้อมหลับตาและซบหัวลงกับไหล่กว้างของไคไคก็ลูบผมเซฮุนเพื่อให้เซฮุนรู้ว่าเขายังอยู่ข้างๆเซฮุนเสมอ
ในความคิดของเซฮุนตอนนี้เขารู้สึกอบอุ่นมากๆที่เขาได้รู้ว่าตนที่เขาเหนื่อยล้าและสับสนใครบางคนก็ยังอยู่เคียงข้างเขา...แล้วถ้าใครคนนั้นรู้ความจริงบางเรื่องที่เขาปกปิดไว้แล้วจะยังอยู่ข้างๆเขาหรือเปล่า?...
"กลับบ้านกันพี่ไค.."เซฮุนบอกคนข้างๆเขาที่ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน
"กลับแล้วหรอ?..ไปๆ"ไคตื่นมาอย่างง่วงๆแต่ก็ยอมกลับบ้านกับเซฮุนแต่โดยดี
"งั้นคืนนี้พี่ไคนอนห้องฮุนละกันแล้วเดี๋ยวฮุนไปนอนห้องพี่ซูโฮ.."เซฮุนบอกไคทันทีที่พวกเขาถึงบ้าน
"ไม่เป็นไร..พี่นอนโซฟาก็ได้เซฮุนจะได้ไม่ต้องลำบาก..."ไคเดินไปสำรวจรอบๆบ้านเซฮุน
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฮุนไปนอนห้องพี่ซูโฮเองพี่ไคไปอาบน้ำเหอะเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว..."เซฮุนเดินไปหยิบเสื้อผ้าในห้องตัวเองและไปนอนห้องพี่ชายของเขาทันทีโดยที่เขาก็ได้แต่หวังว่าไคจะได้รับรู้อะไรที่เกี่ยวกับตัวเขาในห้องของเขาบ้างนะ
"ตื่นแล้วหรอ?..พี่ทำอาหารไว้ที่โต๊ะแล้วอ่ะ..งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะตัวเริ่มเหม็นแล้ว!!"ไคพูดขึ้นเมื่อเห็นเซฮุนเดินลงบันไดมาเซฮุนเดินไปที่โต๊ะอาหารเขาก็พบอาหารมาหน้าหลายตาแต่ที่เขาสงสัยคือทุกๆอย่างบนโต๊ะล้วนเป็นสิ่งที่เขาชอบทั้งสิ้น!!
"ทำไมพี่ไคถึงทำอาหารพวกนี้หล่ะ?!!"เซฮุนถามขึ้นขณะที่เขาทั้งสองกำลังลงมือทานอาหารเช้ากันอยู่
"ไม่รู้สิ..พี่คิดว่าฮุนชอบมั้งพี่ก็เลยทำ..อร่อยไหมหล่ะ?.."ไคถามอย่างภาคภูมิใจ
"ก็อร่อยนะฮะขอบคุณครับ..อุ๊ย..ฮะ.."เหมือนเซฮุนจะนึกได้ว่าตัวเองในตอนนี้ไม่ใช่ผู้ชายดังนั้นการหลุดคำว่าครับไปมันทำให้เขารู้สึกแปลกๆกับตัวเขาเอง
"ไม่เป็นไรอยากพูดครับก็พูดเถอะพี่ไม่ถือ..กินเหอะเร็วๆพี่จะได้พาไปเที่ยวอยู่แต่บ้านไม่เบื่อหรอ?.."ไคยีผมเซฮุนด้วความเอ็นดีมันทำให้หัวใจของเซฮุนเต้นอย่างไม่เป็นจังหว่ะอีกรอบ
"ครับผม..."เซฮุนรู้สึกดีเพราะมันเป็นเวลาหลายปีมากๆที่เขาไม่ได้ยินคำว่าครับจากปากตัวเอง
"อยากไปไหนอ่ะ?!!ร้านหนังสือป่ะ?!!"ไคพาเซฮุนมาที่ห้างดังแห่งเดิมที่เขาเพิ่งมาเมื่อไม่นานมานี้
"ก็ดีฮะ!!.."เซฮุนพูดพร้อมหันไปยิ้มให้กับไคเขาไม่เคนคิดว่าการที่เขาได้รู้จักพี่ชายคนนี้มามันทำให้เขาเผลอยิ้มออกมาหลายรอบทั้งๆที่เมื่อก่อนเขายิ้มจนนับครั้งได้เลย
"ชอบการ์ตูนแบบนี้หรอ?!!"ไคเดินมาหาเซฮุนที่กำลังยืนดูหนังสือการ์ตูนคอมมิกแนวโจรสลัดหรือที่หลายๆคนรู้จักกันในนามว่าวันพีชนี่แหละ
"มันแปลกหรอฮะ.."เซฮุนเริ่มลังเลกับความชอบของตัวเอง
"ไม่หรอกๆพี่จะบอกว่าบ้านพี่มีเต็มเลยจะเอามาให้ยืมเอาไหม?!!"ไคหัวเราะกับท่าทางของเซฮุน
"จริงหรอฮะ?!!ยืมสิฮะ..ฮุนชอบช๊อปเปอร์!!"เซฮุนตอบอย่างดีใจ
"โอเค...ไปดูหนังกับป่ะ?..."ไคชวนเซฮุนที่กำลังยืนยิ้มกับหนังสือการ์ตูนวันพีชอยู่
"ไปสิฮะ..."เซฮุนเผลอจับมือไคที่กำลังเดินตามหลังเพื่อเดินไปที่โรงหนังแต่ความรู้สึกของคนที่กำลังโดนเซฮุนจับมือนั้นคิดไปไกลแล้ว...
"หนังเศร้าขนาดนั้นเลยหรอ?..."ไคถามเซฮุนที่เดินมาบวมออกมาจากโรงเขารู้สึกได้ว่าเซฮุนรู้สึกอินกับหนังเรื่องนี้มาถึงมันจะเป็นการ์ตูนก็ตาม
"ไม่หรอกฮะ...ฮุนก็แค่รู้สึกสงสารมู่หล่านที่เขาแสดงความเป็นผู้หญิงของเขาไม่ได้เมื่อเขาอยู่ในกองทัพ..."เซฮุนเข้าใจความรู้สึกของมู่หล่านเลย..เพราะเขาก็ไม่ค่อยต่างจากมู่หล่านเลย..
"อ่อนไหวน่ะเราอ่ะ...ถึงมู่หล่านจะเป็นผู้ชายหรือเป็นผู้หญิงแต่ยังไงเธอก็คือมู่หล่านอยู่ดีนั้นแหละ..ถึงเธอจะหลอกคนในกองทัพหรือใครต่อใครได้แต่เธอก็หลอกตัวเองไม่ได้หรอกว่าเธอเป็นผู้หญิงจริงไหม?.."ไคพูดเหตุผลของเขาออกมาทำให้เซฮุนอึ้งไปเล็กน้อย..แล้วไคหล่ะรู้หรือเปล่าว่าไคก็เป็นหนึ่งคนนึงที่เขาก็กำลังหลอกอยู่เช่นกัน..
"จริงฮะ..มือพี่ไคนี่ดูอบอุ่นจังเนอะ..จับแล้วรู้สึกดีจัง.."เซฮุนเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องทำให้ไครู้สึกตกใจมากเพราะเขาคิดว่าเซฮุนไม่ได้ตั้งใจจับมือเขา
"แล้วอยากจับไปตลอดหรือเปล่าหล่อ?.."ไคตัดสินใจจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเขาออกมา..
"อยากสิฮะ..ใครๆก็อยากจับมือใครสักคนไปตลอด.."เซฮุนตอบไปด้วยความใสซื่อ
"จริงหรือเปล่า?....งั้นหลังจากนี้พี่ขอเป็นคนเดียวที่ได้จับมือฮุนไปตลอดได้ไหม?..."ไคถามคำถามออกมาอย่างไม่มั่นใจในคำตอบที่จะได้รับกลับมา
"หมายความว่า......"เซฮุนกำลังประมวลผลกับสิ่งที่ไคพูด
"เป็นแฟนกับพี่นะครับ..น้องฮุน.."ไคตัดสินใจพูดคำนี้ออกมาทำให้เซฮุนอึ้งอยู่ไม่น้อย
"เออ..คือว่า...."เซฮุนพูดอย่างติดๆขัดๆ
"เออถ้าน้องฮุน..ยังไม่พร้อมก็ลืมๆมันไปนะครับ.."ไคพูดอย่างผิดหวัง
"แล้วถ้าฮุนพร้อมหล่ะ?...พี่ไคจะจับมือฮุนคนเดียวรึเปล่า?!!.."เซฮุนตัดสินใจพูดออกมาเช่นเดียวกับแค่เพียงไคเดินหันหลังให้เขาเขาก็รู้สึกแย่ทันทีต่อไปนี้ก็อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดในเมื่อเขาพยายามจะควบคุมแล้วมันควบคุมความรู้สึกไม่ได้ก็ขอแค่เพียงไครักเขาที่ข้างในก็แล้วกัน
"แน่นอนครับ..พี่สัญญาว่าจะจับมือน้องฮุนคนเดียว..."ไคให้คำมั่นสัญญากับเซฮุนอย่างหนักแน่น
"แหมๆพอเป็นแฟนกันแล้วหวานเชียวนะ...อิจฉารู้เปล่า?!!5555"พอไคและเซฮุนตกลงที่จะคบกันในฐานะคนรักไคก็มาดูแลเซฮุนไม่ห่างทำให้เพื่อนสนิทอย่างชาลยอลก็ต้องตามมาด้วยเช่นกัน
"เราจะมาคบกันไหมล่ะ..น้องแบคฮยอน.."ชาลยอลแกล้งเขาไปพูดข้างๆหูแบคฮยอนทำให้เซฮุนแอบขำเล็กๆเพราะชาลยอลคงไม่รู้สินะว่าแบคฮยอนแอบรักตัวเอง
"ขำอะไรอ่ะน้องฮุน..."ไคถามคนข้างกายขึ้นเมื่อเขาเห็นเซฮุนแอบหัวเราะ..
"ไม่บอก...พี่ไค..ฮุนมีอะไรจะถาม..."เซฮุนคิดว่าเขาควรจะลองถามไว้ตั้งแต่เนิ่นๆเพราะถ้าคำตอบที่ได้ยินวันนี้มันทำให้เขาต้องเจ็บปวดในอนาคตเขาก็จะได้เตรียมใจไว้ก่อนเพราะอีกประมาณ2เดือนกว่าๆซูโฮก็จะกลับมาพาแม่ไปรักษาแล้ว
"มีอะไรหล่ะ?..ทำไมต้องทำหน้าเครียดเชียว..ไม่น่ารักเลย.."ไคใช้นิ้วค่อยๆเลื่อนคิ้วเซฮุนให้ออกจากกันเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเครียด
"ถ้าวันนึงเซฮุนที่พี่เห็นวันนี้ไม่เหมือนเดิม...กลายเป็นผู้ชาย..ไม่ใช่เซฮุนที่เป็นผู้หญิงแบบวันนี้พี่ไคยังจะรักฮุนอยู่ไหม?.."เซฮุนกำลังทำใจกับคำตอบที่กำลังจะได้ยิน
"...อืม..อยากได้คำตอบจริงๆหรือคำตอบโกหกก่อน.."ไคตอบอย่างให้ตัวเลือก
"เอาแบบโกหกก่อน.."เซฮุนเลือกที่จะฟังคำโกหกก่อนความจริงเพราะถ้าฟังความจริงก่อนเขาอาจจะรับไม่ได้ก็ได้
"ถ้าแบบโกหกพี่ก็คงเลิกรักฮุนแหละ!!เพราะฮุนไม่สวย!!555"ไคตอบอย่างอารมณ์แต่กับเซฮุนข้างในเขากลับรู้สึกดีๆแปลกๆที่เขาเลือกฟังคำโกหกก่อน
"แล้วถ้าความจริงหล่ะ?"เซฮุนถามคำตอบอีกแบบจากไคที่กำลังยิ้มให้เขาอยู่ไคค่อยๆเอื้อมมือมากุมมือเซฮุนอย่างหลวมๆ
"ถ้าความจริง..พี่ก็คงรักฮุนอยู่..เพราะถึงฮุนจะเป็นผู้ชายหรือฮุนจะเป็นผู้หญิงแต่ยังไงฮุนก็ยังเป็นฮุนอยู่ดีใช่ไหมหล่ะ?..ที่พี่รักฮุนเพราะว่าฮุนเป็นคนนิสัยดีน่ารัก..พี่ไม่ได้รักฮุนเพราะฮุนสวยหรือเพราะฮุนหน้าตาดี.."ไคตอบพร้อมจ้องเขาไปนัยน์ตาของเซฮุนอย่างจริงจังเพราะเขาตอบจากใจจริงไม่ได้โกหก
"จริงนะ.."เพียงแค่ได้ยินคำตอบของไคเซฮุนก็น้ำตาไหลทันทีเพราะเขาไม่คิดว่าบนโลกนี้จะมีคนที่เข้าใจตัวเขาขนาดนี้....
"จริงสิ..แล้วถามทำไมเนี่ยน้ำตาไหลแล้วโอ๊ๆ..อย่าร้องสิ.."ไคกอดปลอบเซฮุนยังไงในสายตาของเขาเซฮุนก็คือเซฮุนอยู่แล้ว...
"ลูกคบกับพี่ไคแล้วหรอ?..."จียอนถามขึ้นเมื่อเธอกลับมาที่บ้านหลังจากที่เธอไปดูงานกับยุนโฮ..
"ฮะ...ก็ประมาณนั้น..."เซฮุนตอบอย่างเขินอายเพราะไคเป็นคนแรกเลยที่เขารู้สึกว่าเขารักจริงๆเพราะคนอื่นๆที่เขาเคยคบแค่เพียงเพราะพ่อแม่ของอีกฝ่ายบังคับให้คบกับเขาไม่ได้คบกันด้วยความรักแบบนี้
"ดีแล้ว!!นี่ซูโฮบอกลูกรึยังว่าเขาจะกลับมาพรุ่งนี้!!!แม่ดีใจมากๆเลย!!"พรุ่งนี้...ใช่เขารู้อยู่แล้วว่าซูโฮจะกลับพรุ่งนี้พรุ่งนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้อยู่ในร่างแบบนี้...
"ฮะ..ฮุนรู้แล้ว...ฮุนไปอาบน้ำก่อนนะฮะ.."เซฮุนเดินไปบนห้องนอนเขาเลือกที่จะมองตัวเองในแบบนี้เป็นครั้งสุดท้าย...เขาก็ยังคงกลัวอยู่ดี...ถึงไคจะพูดแบบนั้นแต่ถ้าเป็นตัวเขาเขาก็ยอมรับเลยว่าคงตกใจไม่น้อยเช่นกันที่อยู่ดีๆก็มคนรักเป็นผู้ชายทั้งๆที่ตอนแรกเป็นผู้หญิงอยู่แท้ๆ...นึกแล้วก็อดใจหายไม่ได้..พรุ่งนี้ตัวเขาคงได้เป็นตัวเขาสักที...ตัวตนของเขาที่เป็นผู้ชาย..ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนี้
"ซูโฮลูกแม่!!!"เช้าวันต่อมา...จียอนรีบไปสนามบินตั้งแต่เช้าเพื่อเธอจะได้ไปรับลูกชายของเธอ..
"แม่!!เซฮุนคิดถึงจังเลย!!"ซูโฮที่ออกมาจากเกรทวิ่งมากอดแม่และน้องทันทีที่พวกเขาพบกัน
"แม่ครับ..ผมอยากพาแม่ไปที่ๆนึงแม่ไปกับผมนะ..."ซูโฮเริ่มทำตามแผนที่เขาวางไว้
"ไปสิๆที่ไหนหรอลูก!!"จียอนเออออกับลูกชายสุดๆ
"งั้นตามผมมานะครับ!!เซฮุนก็ไปกับพี่ด้วยนะ..."ซูโฮเรียกแท๊กซี่แล้วแอบนำยานอนหลับใส่ลงไปในแก้วน้ำให้แม่กินไม่นานทั้ง3ก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลเกี่ยวกับจิตเวชที่หนึ่ง
"ฝากด้วยนะครับ....ผมขอดูแลคนไข้คนนี้เอง.."ซูโฮจัดการเรื่องของแม่เรียบร้องพร้อมกับฝากแม่ไว้ที่โรงพยาบาลและพาเซฮุนกลับบ้านเพื่อที่จะมาทานอาหารกัน
"เป็นไงบ้างเรา?!!โตขึ้นแล้วน่ารักนะเนี่ย..ต่อจากนี้ก็คงเป็นตัวของตัวเองได้สักที.."ซูโฮพูดกับเซฮุนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินข้าว
"พี่..ซูโฮ...ฮุน..กลัว.."เซฮุนพูดอย่างกังวล
"ร้องไห้ทำไม?...กลัวอะไรบอกพี่ได้ไหม?..."ซูโฮเลือกที่จะเปลี่ยนตำแหน่งที่นั่งไปนั่งข้างๆเซฮุน
"ฮุน..กลัวพี่ไค..จะรับไม่ได้ที่...ฮุน..เป็นผู้ชาย...ฮึก"เซฮุนเลือกที่จะไม่มีความลับกับพี่ชายเขาจึงเล่าเรื่องทั้งหมดระหว่างเขาและไคให้ซูโฮฟัง
"เออ...คือพี่..ก็ไม่รู้ยังไงอ่ะนะ...พี่ว่า...คุยกับเจ้าตัวเองเหอะ...มานั่นแล้ว..."ซูโฮชี้ไปที่รถคันที่เซฮุนคุ้นตา
"มีอะไรรึเปล่า?...แล้ว.."เซฮุนไม่รอให้ไคพูดจบเขาก็สวมกอดคนรักทันทีน้ำตาก็ยังคงไหลไม่หยุดซูโฮจึงเดินออกมาเพื่อให้คนทั้นสองได้คุยกับอย่างเป็นส่วนตัว...
"เป็นอะไรรึเปล่า???..."ไคลูบผมเซฮุนที่เอาแต่กอดเขาแล้วเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดอะไรไคยังคงปลอบเซฮุนอยู่ข้างๆจนเซฮุนผละตัวออกมาเพื่อบอกความจริงกับคนรัก..
"พี่ไคจำคำถามที่ฮุนเคยถามได้ไหม?...ถ้าฮุนเป็นผู้ชายพี่ไคยังจะรักฮุนอยู่ไหม?...วันนี้ฮุนต้องการคำตอบจริงๆ...ฮุนเป็นผู้ชาย...พี่ไคได้ยินรึเปล่าว่าฮุนเป็นผู้ชาย!!!..."เซฮุนพูดออกมาพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนักเพราะเขาเห็นใบหน้าที่ตกใจของไค..
"แล้วถ้าพี่ตอบว่า..พี่รักที่ฮุนเป็นผู้ชายตั้งแต่แรกฮุนจะเชื่อพี่ไหม?..."ไคกอดเซฮุนที่ร้องไห้อย่างหนักให้แนบอกเขา
"พี่ไม่เคยมองว่าฮุนเป็นผู้หญิงตั้งแต่แรกอยู่แล้ว...เพราะพี่รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าฮุนเป็นผู้ชาย...ฮุนจึงพี่คริสได้ไหม?..พี่คริสเป็นพี่ชายของพี่เอง..ครั้งแรกที่พี่เห็นฮุนโรงเรียน..พี่คริสบอกว่าเซฮุนเป็นเด็กที่น่ารัก..เซฮุนคงจำได้เพราะว่า..คุณแม่ของพี่..พาพี่คริสไปรู้จักกับเซฮุน....."เซฮุนตกใจกับสิ่งที่เขาได้ยินไม่น้อยเพราะคนที่พาคริสมาให้เขารู้จักเป็นผู้ชาย...
"ตอนนี้คำถามที่ฮุนถามพี่พี่คงต้องเป็นคนถามฮุนแล้วแหละ...ในเมื่อฮุนรู้แล้วว่าแม่พี่เป็นผู้ชายฮุนยังจะคบพี่อยู่รึเปล่า??...พี่ไม่ได้ตั้งใจปิดบังฮุน..."ไคพูดความจริงที่เขาคอยเก็บไว้มาตลอดให้คนในอ้อมกอดได้ยิน
"พี่ไคหลับตาสิแล้วฮุนจะให้คำตอบ..."ไคเลือกที่จะหลับตาตามคำบอกของเซฮุนแต่มือของเขาก็ยังคงกอดเซฮุนแน่นเพราะเขากลัวว่าเซฮุนจะหายไป...ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มที่กำลังประกบอยู่กับริมฝีปากของของเขาอยู่ทันใดนั้นก็เกิดเสียงอะไรบางอย่างขึ้น
'แป๊ะ!!'เมื่อแม่เหล็กต่างขั้วกับที่เป็นคู่กันมาอยู่ใกล้ๆกันมาก็ทำหน้าที่โดยประกบเขาหายกันทันทีดังนั้นระหว่างที่เขาทั้งสองกำลังจูบกันอยู่...สร้อยคอรูปหัวใจครึ่งดวงของทั้งคู่ก็เขามาประกบกันเป็นดวงเดียวทันที...
"สร้อย..."เซฮุนถอนริมฝีปากออกมาทันทีที่เขาได้ยินเสียงสร้อยประกบกัน...
"ถ้าคำตอบของฮุนเป็นแบบนี้..พี่ก็จะเล่าความจริงทั้งหมดให้ฮุนฟังมันยาวนะไปนั่งก่อนไหม?.."ไคเดินกอดเซฮุนไปตลอดทางจนถึงโซฟา..
"ไม่เอาฮุนจะนั่งโซฟา..พี่ไคปล่อยนะ..."เมื่อไคเดินมาถึงโซฟาเขาก็นั่งและดึงเซฮุนในอ้อมกอดให้ลงมานั่งที่ตักของเขาและโอวเอวเซฮุนไว้หลวมๆทันที
"ก็ตอนฮุนเป็นผู้หญิงพี่ไม่กล้าทำมันน่าเกลียดตอนนี้เป็นผู้ชายแล้วพี่ก็ทำได้แล้ว..."ไคพูดอย่างกวนๆเซฮุนไม่คิดเลยว่าคนรักของเขาจะเจ้าเล่ห์ถึงเพียงนี้....
"พี่จะเริ่มเล่าแล้วนะ...จริงๆแล้วพี่กับพี่คริสเป็นเด็กกำพร้าทั้งคู่แล้วตอนนั้นก็มคนมารับเลี้ยงพี่กับพี่คริสซึ่งตอนแรกพี่ก็ไม่รู้ว่าคนที่พี่เรียกว่าแม่จะเป็นผู้ชาย...แล้วพอพวกพี่เขาโรงเรียน..พวกพี่ก็โดนล้อเรื่องแม่...เพื่อนๆล้อจะกระทั้งแม่ต้องพาย้ายโรงเรียน...แต่พวกพี่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเขามีพระคุณต่อพวกพี่มาก...แล้วพอวันนึงแม่ก็พาพี่คริสกับพี่ไปร้านอาหารแห่งนึงแต่แม่ก็พาพี่คริสไปนั่งกับผู้หญิงคนนึงกับเด็กคนนึงที่เด็กกว่าพี่คริสประมาณ3ปี..พี่คริสกลับมาบ้านแล้วเล่าให้พี่ฟังว่า...พี่คริสชอบพี่ชายของเด็กคนนั้นก็เลยยอมไปตามนัดของแม่อีกฝ่ายทุกๆครั้ง...เซฮุนรู้แล้วใช่ไหมว่าเด็กคนนั้นคือใคร?.."ไคถามเซฮุนนั่งฟังตาแป๊วอยู่ในอ้อมกอดของเขา
"รู้สิ...ก็นั่งอยู่นี่ไง..."เซฮุนตอบออกไปเพราะเขาจำได้ว่าครั้งแรกที่เขาเจอคริสคริสเอาแต่จับจ้องไปที่พี่ชายของเขา
"ต่อนะ...แล้วหลังจากนั้นพี่ก็ได้เห็นหน้าของเด็กคนนั้นชัดๆตอนที่พี่คริสไปบอกเด็กคนนั้นว่า...พี่คริสชอบพี่ชายของเด็กคนนั้นวันนั้นเป็นวันแรกที่พี่ได้เห็นเด็กคนนั้นแล้วเห็นตอนเด็กคนนั้นกำลังร้องไห้มันเป็นความรู้สึกแรกที่พี่คิดว่าถ้ามีโอกาศจริงๆพี่อยากจะปกป้องเด็กคนนั้น...หลังจากนั้นพี่ก็ให้พี่คริสช่วยหาข้อมูลคนๆนั้นแต่แล้วพี่ชายของเด็กคนนั้นบอกว่าน้องเขาเป็นผู้ชายตอนที่พี่รู้ครั้งแรกก็ตกใจแต่ในเมื่อพี่รู้สึกอยากปกป้องเด็กคนนั้นจริงๆเรื่องเพศมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย..."ไคหยุดเล่าเพราะดูเหมือนเซฮุนมีอะไรจะพูด
"แสดงว่าพี่ไครู้ตั้งแต่แรกว่าฮุนไม่ใช่ผู้หญิงแต่พี่ก็ยังรักฮุน?..แมนอ่ะ..เล่าต่อเลย.."เซฮุนนั่งยิ้มกับเรื่องที่เขาได้ยินเขารู้สึกดีจริงๆที่วันนั้นเขาได้พบกับคนๆนี้
"แล้วหลังจากนั้น...พอพี่จะจบม.6พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเพราะพี่ก็ยังไม่กล้าเขาไปรู้จักเซฮุน..พี่คริสกับพี่ซูโฮที่ตอนนั้นคบกันแล้วและกำลังจะไปเรียนหมอด้วยกันที่อเมกาก็พาพี่ไปหาซื้อของให้เซฮุนพี่ก็ได้สร้อยคู่นี้มา..แต่พี่ก็ยังคงไม่กล้าให้เลยฝากเพื่อนผู้หญิงในห้องเอาไปให้...แล้วหลังจากนั้นเราก็มาเจอกันอีกทีเพราะพ่อพี่พาไปเจอกับเซฮุนกับผมแม่ที่ร้านนั้นตอนแรกพี่จะไม่ไปแต่พ่อบังคับว่าต้องไปถ้าไม่ไปจะเสียใจ...พี่ก็เลยต้องไปแล้วพี่ก็ไม่คิดว่าคนที่พ่อนัดให้พี่ไปเจอคือฮุนครั้งแรกที่พี่เจอฮุนพี่ก็ทำได้แค่ยิ้มจริงๆพี่ทำอะไรไม่ถูกเลย..แล้วพี่ก็มารู้ที่หลังว่า..พ่อกับพี่คริสตั้งใจให้พี่ได้เจอแล้วก็ได้คุยกับฮุน..แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็ได้คุยกับแล้วก็คบกันแล้วก็รักกันไง....สนุกป่ะ?55555"ไคหัวเราะกับพฤติกรรมของตัวเขาเอง
"สนุกมากสิ...ขอบคุณพี่ไคนะฮะที่รักฮุน..และเข้าใจฮุน..."เซฮุนพูดพร้อมกับประกบปากของเขาลงไปบนริมฝีปากหนาของไคทันที
' หลายๆคนอาจจะหลอกลวงคนทุกคนบนโลกได้แต่มีเพียงใจของเราเท่านั้นที่หลอกไม่ได้ถึงจะหลอกกันยังไงเมื่อกระจกสะท้อนภาพออกมาเราก็จะเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในในภาพสะท้อนที่คนอื่นไม่เห็นเสมอ '
ความคิดเห็น