คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3
Chapter 3..
"คุณท่าน....."แคนกำลังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหตุการณ์พวกนี้เขาเคยเจอแต่ในละครไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในชีวิตจริงแบบนี้...
"คราวนี้พวกนายเข้าใจรึยังว่าทำไมฉันต้องให้พวกนายทำแบบนี้ฮัทอ่ะที่มันเจ้าชู้ทำตัวแบบนี้เพราะมันถูกคุณย่าตามใจจนเคยตัวฉันเลยอยากให้มันอยากจะให้มีความรู้สึกอยากดูแลใครสักคนบางไม่ใช่เอาแต่เล่นๆแบบนี้ส่วนแกงส้มฉันคงไม่ต้องอธิบายแล้วนะฮั่นไม่รู้ว่าทำไมฉันไว้ใจนายมากๆเลยนะฉันมีความรู้สึกว่านายน่าจะสามารถพังกำแพงที่แกงส้มป้องกันไว้ได้นายรู้ไหมถ้านายทำสำเร็จนอกจากนายจะเป็นลูกกตัญญูที่ช่วยให้แม่นายหมดหนี้แล้วนายยังได้บุญอีกนะฉันฝากด้วยจริงๆนะส่วนเรื่องคุณแม่ฉันจะจัดการเองช่วยฉันเถอะ..."เห็นแล้วสงสารถึงเขากับแม่ไม่ได้มีเงินทองมากมายเพื่อให้คนอื่นมากู้มายืมได้แต่แต่เขาก็มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน3คน
"ครับ!ผมจะพยายามนะครับ!"ฮั่นตอบด้วยเสียงแผ่วเบาจากสิ่งที่เห็นเมื่อสักครู่ทำให้เขารู้เลยว่ากำแพงที่เด็กคนนั้นสร้างมาทั้งสูงใหญ่ทั้งแข็งแรงและหนักแน่นมากเลยไม่รู้ว่าเคยเกิดอะไรขึ้นแต่ดูท่าแล้วการที่ทำให้เด็กคนนี้มีความรักอีกครั้งยังยากเลยแล้วถ้ายิ่งคนๆที่เด็กคนนั้นต้องรักยิ่งเป็นเขาอีกยิ่งแล้วใหญ่ไม่ต้องพูดถึงเลย....
"ฉันฝากพวกหนูสองคนด้วยจริงๆนะถ้าทำสำเร็จฉันจะยกหนีให้ทั้งหมดแล้วจะเพิ่มรางวัลพิเศษให้ด้วยแล้วหลังจากนี้อีก5เดือนฉันจะไปดูงานที่อเมริกาฉันจะไม่ได้กลับเมืองไทยเลยฉันคงกลับมาอีกทีตอนนั้นฉันหวังว่าพวกนายจะทำสำเร็จนะฉันฝากด้วย.."จิรวุธเดินเข้าไปตบไหล่ชายหนุ่มทั้งสองเบาๆแต่สำหรับคนโดนแตะเหมือนเพิ่มความกดดันเขาเข้าไปใหญ่เมื่อคุยธุระกับคุณท่านเสร็จฮั่นกับแคนก็กลับไปหามารดาทันที
"แม่ฮะแคนกับพี่ฮั่นมาหาแล้ว...."แคนเดินไปหอมแก้มแม่อย่างแผ่วเบา
"เป็นไงตัวแสบทำงานวันแรกเหนื่อยไหมลูกดูท่าทางแคนไม่ค่อยเหนื่อยเลยแล้วฮั่นหล่ะเหนื่อยไหมครับคนดีของแม่?"ฮั่นไม่ตอบแต่กลับเดินไปกอดเหมือนต้องการกำลังใจ
"ไปอาบน้ำไปสองคนแม่ว่าลูกๆต้องอยากคุยอะไรกับแม่แน่ๆเลย"ฮั่นกับแคนเลยไปอาบน้ำเพื่อชำระร่างกายเพื่อให้สดชื่นไม่นานทั้งสองก็อาบน้ำเสร็จอิงอรก็ได้ไปปิดไปแล้วขึ้นไปนอนระหว่างลูกชายสองคนที่กำลังทำหน้าเครียดอยู่
"เป็นอะไรไปห่ะ?ทำไมทำหน้าเครียดเชียวห่ะพ่อรูปหล่อของแม่ทั้งสอง"อิงอรพูดพร้อมนำแขนไปโอบฮั่นและแคนลูกชายทั้งสองไม่รอช้ากอดแม่ตอบทันที
"แม่..แคนสงสัยว่าสมมุตินะแม่นี่คือเรื่องสมมุติถ้าแม่เจ้าชู้มากๆแบบวันๆไม่ทำอะไรจีบสาวทั้งวันแบบนั้นอ่ะ?แล้วถ้าวันนึงแม่คิดจะหยุดเจ้าชู้อ่ะแม่คิดว่าอะไรทำให้แม่หยุดเจ้าชู้อ่ะ?"แคนถามสิ่งที่ค้างคาอยู่ในหัวใจตนมาตั้งแต่ได้คุยกับคุณท่านแล้ว
"สำหรับแม่หรอ?บางทีเหตุผลที่ทำให้แม่เจ้าชู้อาจจะเป็นเพราะคนรอบข้างไม่เข้าใจแม่มั้งถ้าแม่คิดจะหยุดก็คงเป็นเพราะมีคนเข้าใจแม่มั้ง?แล้วฮั่นหล่ะมีอะไรจะถามแม่ไหม?"แม่ตอบคำถามของลูกคนเล็กแม้ไม่รู้ว่าจะถ้าไปทำไมแต่เธอก็ตอบเท่าที่เธอตอบได้เลยหันไปสนใจลูกชายคนโตบ้าง
"แม่ครับฮั่นขอสมมุติบ้างนะครับ สมมุติว่าฮั่นเป็นคนที่มีปมในอดีตฮั่นเลยปิดใจให้คนทุกคนฮั่นกลายเป็นคนเย็นชาพูดน้อยไม่อยากรักใครถ้าแม่เป็นฮั่นคนแบบไหนที่จะทำให้แม่เปิดใจแล้วพูดคำว่ารักกับเขาอีกครั้งหรอครับ!"ฮั่นแค่อยากได้ความคิดเห็นของคนอื่นๆไปประยุกต์บ้าง
"สำหรับแม่หรอคนที่แม่จะเปิดใจให้ก็เป็นที่แม่มั่นใจว่าเขาสามารถรักแม่ได้โดยไม่มีเหตุบางที่คนเข้ามารักเราอาจจะเข้ามาด้วยผลประโยชน์คนที่แม่จะรักต้องรักแม่จากใจจริงไม่มีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องแม่ไม่รู้หรอกนะว่าหนู2คนถามไปทำแต่แม่แค่อยากบอกว่าหนูสองคนคิดจะทำอะไรต้องคิดให้ดีๆก่อนทำอะไรต้องไม่ฝืนใจตัวเอง ไม่ทำให่คนอื่นลำบากเข้าใจไหมลูกคืนนี้นอนดีกว่า มาเดี๋ยวแม่ร้องเพลงกล่อมแล้วอิงอรก็ร้องเพลงกล่อมจนลูกชายทั้ง2ของเธอหลับไปและไม่นานเธอก็เข้าสู้ห้วงนิทราตาม....
..เช้าวันต่อมา...
"ฮั่น!คุณแกงส้มพร้อมแล้วเราเสร็จยังเนี่ยเดี๋ยวคุณแกงส้มจะรอนาน.."น้ำตาลทำหน้าต้องมาตามฮั่นการแต่งตัวของฮั่นแค่เสื้อยืดสีขาวบางๆกับกางเกงยีนต์แต่ทำไมถึงดูหล่อและมีเสน่ห์มากเลย
"เสร็จแล้วครับ!พี่น้ำตาลหลังจากนี้ผมฝากเจ้าแคนกับแม่ด้วยนะครับผมเป็นห่องแม่กับน้อง"เมื่อฝากเรื่องแม่กับน้องเสร็จเขาก็เดินหาเจ้านายใหม่ที่รถ น่ารัก!คำแรกที่เขานึกได้ในตอนนี้แต่ทำไมคนหน้าตาน่ารักแบบนี้ต้องเป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึกดวงตาเศร้าหมองตลอดเวลาด้วย
"ขอโทษครับ!ที่ทำให้รอนาน!"ฮั่นรีบกล่าวขอโทษแกงส้มทันที
"ไม่เป็นไร.."นอกจากแววตาเศร้าหมองแล้วน้ำเสียงยังเย็นชาอีก..
"เชิญครับ.."ฮั่นลองใช้การกระทำที่คิดว่าเป็นสุภาพบุรุษดูโดยการเปิดประตูรถให้แกงส้ม
"ขอบคุณ!"พูดจบแกงส้มก็เข้าไปในรถแล้วปิดประตูอย่างแรงทำให้ประตูเกือบหนีบนิ้วฮั่น
บรรยากาศในรถช่างเงียบสงบและดูเหงาแปลกๆนอกจากเสียงเพลงจากเครื่องเล่นเพลงก็แทบจะไม่มีเสียงอื่นเลยใช้เวลาไม่นานทั้งสองก็มาถึงคอนโด
"ห้องอยู่ไหนหรอครับจะได้ช่วยยกกระเป๋าขึ้นไปครับ"ฮั่นพูดกับแกงส้มอย่างสุภาพแบบที่ไม่เคยพูดกับใครมาก่อนแต่ก็ดูเกร็งๆแน่นอนก็มันไม่ใช่ตัวเขาหนิ
"ไม่ต้องฝืนพูดครับก็ได้รู้ว่าไม่ใช่นิสัยห้อง2882ชั้น28เดี๋ยวขึ้นลิฟท์ไป"แกงส้มพูดอย่างเนือยๆเขาก็พูดแบบนี้มาตั้งนานแล้วหนิ
เมื่อถึงห้องแกงส้มรีบหยิบกระเป๋าตัวเองจากฮั่นแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนด้านซ้ายทันทีห้อง2882เป็นห้องชุดขนาดใหญ่มีห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ที่มีเครื่องอำนวนความสะดวกมากมายห้องครัวห้องอาหารสองห้องนอนและสองห้องน้ำและมีกีต้าร์และเปียโนตั้งอยู่มุมของห้องนั่งเล่นบรรยากาศโดยรอบมีสายน้ำล้อมรอบทั้งสองฝั่งน้ำเป็นตึกสูงขนาดใหญ่ที่ดูทันสมัยเมื่อแกงส้มจัดของเข้าห้องเสร็จก็พบกับรูมเมทของเขานั่งงงๆเพราะลืมไปว่ากุญแจห้องของอีกฝ่ายอยู่ที่เขา
"อ่ะกุญแจห้องของคุณ.."แกงส้มยื่นกุญแจห้องให้ฮั่นพี่นั่งอยู่ที่โซฟาฮั่นรับกุญแจจากแกงส้มแต่มือหนาก็ยังจับมือบางอยู่อย่างไม่ยอมปล่อย
"ขอบคุณแกงส้ม!"ฮั่นขอบคุณพร้อมรอยยิ้มแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...
"ไม่เป็นไรต่อไปนี้กรุณาอย่าโดนตัวผมอีกถ้าผมไม่อนุญาติครั้งนี้ผมให้อภัยเพราะคุณอาจจะยังไม่รู้.."แกงส้มพร้อมดึงมือของตนให้หลุดออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่ายเพราะเข้าเชื่อว่าถ้ายิ่งโดนตัวหรือสัมผัสกันบ่อยๆจะเกิดมีความรู้สึกอยากสัมผัสอีกและมันจะเป็นจุดเริ่มต้องของความรัก
"ขอโทษละกัน.."ฮั่นขอโทษแต่แกงส้มกลับหันหลังให้อย่างไม่สนใจ
"6โมงเย็นเคาะเรียกผมที่ห้องแล้วผมกับคุณจะมาทำข้อตกลงของการอยู่ห้องนี้"แล้วแกงส้มก็เดินเข้าห้องโดยไม่สนใจฮั่น
"6โมงเย็นนี่เพิ่งบ่าย2ไปที่อื่นแล้วค่อยกลับมายังทันเนอะ"คิดได้ดังนั้นฮั่นไม่รอช้าโทรหาเพื่อนสนิทของตนทันที
"ฮัลโหล ไอ้โน่ว่างป่ะ? กูมีเรื่องจะคุยด้วยเอาริทเมียมึงด้วยนะ"เมื่อเพื่อนรับสายฮั่นก็ชิงพูดก่อน
"เออๆที่ไหนหล่ะ กูกับริทจะรีบไป"โตโน่งงกับคำว่ามีเรื่องจะคุยด้วยของฮั่นเพราะร้อยวันพันปีเพื่อนคนนี้ไม่เคยจะมีปรึกษาเขาสักเรื่อง
"ห้างแถวๆมหาลัยอ่ะแล้วเจอกันรีบมานะมึงกูให้ถึงบ่าย2ครึ่งมึงต้องถึงโอเคแล้วเจอกัน"ฮั่นรีบนัดหมายแล้วจะรีบออกไปทันทีแต่ตามมารยาทเขาต้องบอกเจ้าของก่อนถูกไหม
"แกงส้ม!!เดี๋ยวผมไปหาเพื่อนนะเดี๋ยวผมจะกลับมาเรียกคุณต้อง6โมงเย็น"ไม่รู้ว่าคนในห้องจะได้ยินเขาบ้างรึเปล่า
๏ห้าง You my all star๏
"ดีมากมาทันเวลาดีหนิ"ฮั่นที่นั่งรอเพื่อนอยู่ที่ร้านไอติมพูดขึ้นเมือเห็นเพื่อนกับหวานใจตัวเล็กกำลังเดินเข้ามา
"มีอะไรว่ะกูกับริทรีบแทบแย่ แหกๆ"โตโน่พูดไปหอบไป
"ริทสมมุตินะนี่คือการสมมุตินะริท.."ฮั่นพยายามทำให้ริทรู้ว่าสิ่งที่เข้ากำลังจะพูดคือเรื่องสมมุติ
"อืม สมมุติว่าอะไรหล่ะ! ริทเห็นฮั่นสมมุตินานมากเลยอ่ะ555"ฮั่นรู้สึกว่าโตโน่โชคดีจังเลยที่มีแฟนแบบริท
"ถ้าริทเป็นคนที่ปิดใจแบบไม่คิดว่าจะมีความรักอีกแล้วอ่ะโตโน่ต้องเป็นคนแบบไหนหรอริทถึงจะเปิดใจให้"เมื่อวานเขาก็รู้ในมุมของแม่วันนี้เขาอยากรู้ในมุมของแฟนเพื่อนคนนี้บ้าง
"สำหรับริทอ่ะหรอ?..โตโน่ก็คงต้องเป็นโตโน่แหละ ก็คงต้องเป็นตัวของตัวเองไม่ต้องปรับตัวเยอะเพื่อให้เข้ากับริทเพราะถ้าปรับตัวเยอะวันนึงถ้าโตโน่เบื่อก็จะไม่ใช่โตโน่แบบที่ริทชอบไง ฮั่นถามทำไมหรอ?"ริทตอบด้วยความคิดที่ใสซื่อ
"เปล่าหรอก!ฮั่นแค่ถามเล่นๆหน่ะ5555อย่าไปสนใจเลยมาๆเดี๋ยวฮั่นเลี้ยงไอติม!"โตโน่รู้สึกงงกับคำถามและการกระทำของเพื่อนตรงหน้าไม่น้องเพราะปกติฮั่นไม่ใช่คนที่อยากจะรู้เรื่องแบบนี้
"แกมีอะไรป่ะว่ะฮั่นฉันว่าแกแปลกๆหว่ะ?"โตโน่ตัดสินใจถามเพื่อนออกไฌปเพราะพวกเขาเคยสัญญากันว่าจะไม่มีความลับต่อกัน
"เออ..คือ..ตอนนี้ฉันยังบอกพวกแกไม่ได้หว่ะ..แต่ต่อจากนี้กูคงต้องปรึกษามึงกับริทอีกเยอะเลยหว่ะ.."ฮั่นไม่สามารถตอบออกไปได้เพราะถ้าคนอื่นอีกรู้ดอกเบี้ยบานแน่ๆ
"โอเคๆแต่กูอยากเตือนมึงไว้นะเว้ยมึงคิดจะทำอะไรก็คิดถึงน้องกวางแฟนมึงด้วยถ้าคิดจะม่อสาวคนอื่นก็อย่าให้เขาเสียใจกับการกระทำของมึงละกัน.."เมื่อฮั่นไม่ยอมบอกโตโน่ก็คงทำได้แค่เตือนเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนตัวเองกำลังจะทำอะไรแต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนเสียใจกับการกระทำของตัวเองทีหลัง
"เออๆขอบคุณ ไอติมมาแล้วมากินกันเหอะ"ฮั่นพยายามเบี่ยงประเด็นความสนใจแต่ในใจเขาต้องนี้คิดอยู่เพียงว่าถ้าเขาทำแบบนี้จะเรียกว่าหักหลังกวางคนรักของเขารึเปล่า.......
ความคิดเห็น