คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : KaiSehun : angel or devil(?) part 3 (end)
KaiSehun1 angel or devil (?) 3
14ปีผ่านไป...
"วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเรียนโรงเรียนแล้วต่อจากนี้พวกเราจะกลายเป็นเด็กมหาลัยแล้วนะ..."ซิ่วหมิ่นพูดอย่างเศร้าๆ
"แหมๆที่เศร้าเนี่ย..กลัวไม่ได้เจอน้องเฉินทุกวันหล่ะสิ..555555"คริสแซวซิ่วหมิ่นถึงน้องเฉินรุ่นน้องที่อยู่ในฐานะคนรักของซิ่วหมิ่น
"หยุดไปเลย...แหม..ใช่ซิ!!มันจะไปเหมือนบางคู่ได้ไงอ่ะเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี...อยู่ดีๆก็กลายเป็นแฟนกัน..ไม่รู้ว่าเป็นมากกว่านั้นรึยัง?...."ซิ่วหมิ่นทำหน้ากรุ่มกริ่มไปทางคริสและเทาหลังจากเหตุการณ์นั้นคริสก็สารภาพรักกับเทาและสุดท้ายเขาสองคนก็เป็นแฟนกันในที่สุด
"หยุดไปเลยเดี๋ยวไปลากน้องเฉินมากเลย....-//-"เทาบอกอย่างเขินๆ
"หยุดเถอะครับพวกท่าน..สงสารคนไร้แฟนอย่างข้าด้วย..."เซฮุนหันไปบอกเพื่อนๆที่แซวกันอย่างสนุกปาก
"อ้อ..ลืมครับ..ว่ายังเหลือคนไม่มีแฟนอยู่..55555"เมื่อจบคำแซวของซิ่วหมิ่นเพื่อนๆในกลุ่มก็ขำขึ้นมาทันที
"แซวอีกแช่งหมดเลยนะเว้ย!!!"เซฮุนพูดออกมาอย่างเหลืออดไม่ใช่อะไรหรอกนะที่เขาไม่พอใจเพราะไอ้เพื่อนดำๆของเขาเนี่ยแหละ..ไปนั่งจ้องหน้าลู่ห่านอยู่นั่น
"ชอบลู่ห่านรึไงไอ้ดำ!!!จ้องจนเพื่อนฉันจะท้องอยู่แล้ว!!!"สุดท้ายก็เป็นเซฮุนที่ทนไม่ได้ตอบระเบิดเสียงความคิดออกมา
"เปล่า!!แค่สงสัยว่าทำไมหน้าคุ้นๆเฉยๆแต่เขาก็น่ารักดีนะ!!!"ไคพูดพร้อมหันไปยิ้มให้เซฮุนที่ทำหน้าบูดอยู่
"ตอบไม่ตรงคำถามชอบเขาหรอ?!!!"เซฮุนก็ยังจะมั่นคงทนคำถามเดิมต่อไป
"หึงหรอ?.."ไคถามอย่างกวนๆไม่ใช่ปะไรหรอกนะเขากลับบ้านกับคริสกับเทาทุกๆวันโดยที่เวลาคริสมาคนอื่นเทาก็จะโมโหขึ้นมาแต่พอคริสถามคำถามนี้เทาก็เงียบทันที
"เปล่าเว้ย!!!"เซฮุนตอบออกมาอย่างลืมตัว
"โก..หก..อีก..แล้ว.."ไคทรุดลงไปทันทีแล้วทรุดไม่ธรรมดาด้วยนะ..ทรุดไปอยู่บนตักลู่ห่าน..ต้องการให้ฉันยอมรับขนาดนั้นเลยหรอดำ!!
"เออ!!หึงเว้ย!!!!"เซฮุนตะโกนออกมาอย่างลืมตัวเพราะอารมณ์โมโห
"หึงอะไรว่ะ?คนไม่มีคู่!!55555"ซิ่วหมิ่แซวทันทีที่เซฮุนตะโกนออกมา
"หึงแปลว่าอะไรอ่ะ?"ไคเดินมาถามเซฮุนที่กำลังหันหน้าหนีเขาอยู่
"คริส!!หึงแปลว่าอะไร?!!!"เซฮุนไม่กล้าตอบเองเพราอะไรก็ไม่รู้?...
"หึงแปลว่าไม่พอใจที่คนที่ตัวเองมีใจให้แอบไปสนใจคนอื่นมากกว่าเราเลยออกอาการเหมือนเด็กห่วงของอะไรแบบนั้น!!"คริสตอบกลับมาตรงประเด็นเป๊ะเลย...
"แอบมีใจให้...แสดงว่า...แอบชอบเขาหรอตัวเอง..?"ไคเข้ามากระแนะกระแหนเซฮุน
"ไม่ตอบหรอก..."เซฮุนแกล้งไม่ตอบคำถามแต่จริงๆเขาก็รู้นานแล้วแหละว่าเขาไม่ได้คิดกับไคแค่เพื่อนแต่เขาไม่กล้าบอกแค่นั้นเอง
"เฮ้อ!!!...."ไคแกล้งเดินกลับไปมองลู่ห่านต่อ
"เซฮุน..คือเลิกเรียนแล้ว...เรามีเรื่องจะบอกอ่ะ..ไปเจอเราที่สวนหลังโรงเรียนหน่อยนะ"ลู่ห่านตัดสินใจนัดเซฮุนไปบอกสิ่งที่ค้างอยู่ในใจของเขาตั้งนาน
"ได้ๆ.."เซฮุนตอบรับอย่างงงๆ
"ไคๆ..ไปด้วยกันเร็วๆเดี๋ยวลู่ห่านรอนาน"เซฮุนเรียกไคที่หลับอยู่เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนโตจะตั้งใจเรียนพละแต่พอถึงวิชาเลขจะหลับตลอด!!
"อืม..."ไคลุกขึ้นมาอย่างงงๆแล้วเดินตามเซฮุนไปที่สวนหลังโรงเรียนลู่ห่านได้มานั่งรอเขาที่ม้านั่งกลางสวนแล้ว
"มีอะไรรึเปล่า?ลู่ห่าน..."เซฮุนเดินเข้าไปนั่งข้างๆลู่ห่านที่เอาแต่เหมอลอยอยู่
"มาแล้วหรอ?..."ลู่ห่านถามเซฮุนด้วยเสียงเศร้าๆ
"อยู่บนต้นไม้นะเสร็จแล้วเรียกละกัน..."ไคคิดว่าเขาเดาไม่ผิดว่าลู่ห่านคิดจะพูดเรื่องอะไรเขาจึงคิดว่าเขาไม่ฟังดีกว่ากลัวคำตอบของเซฮุนแล้วจะรับไม่ได้...
"โอเค..ตกลงมีอะไรจะคุยกับเรารึเปล่า :)"เซฮุนหันมาถามลู่ห่านที่เอาแต่เงียบ
"คือพรุ่งนี้เราจะกลับจีนแล้ว..."ลู่ห่านเอ่ยออกมาด้วยเสียงเศร้าๆส่วนเซฮุนก็ตั้งใจฟังลู่ห่าน
"คือเราอยากจะบอกเซฮุนว่า...เซฮุนเป็นคนดี..เป็นคนน่ารัก..ใครๆอยู่ใกล้ๆแล้วก็มีความสุข..คือเราตัดสินใจแล้วที่เราจะบอกเซฮุนว่า..เราชอบเซฮุนนะ-//-"ลู่ห่านตัวสินใจพูดในสิ่งที่เขารู้สึกมาตั้งแต่เด็กๆ
"คือว่า..."เซฮุนถึงกับไปต่อไม่ถูกเลยที่เดียว..
"ไม่ต้องตอบตกลงเราก็ได้เพราะเรารู้ว่าเซฮุนแอบชอบคริส..."ลู่ห่านตอบอย่างน้อยใจ
"ไม่ใช่...เข้าใจผิดแล้ว...เราไม่ได้ชอบคริส..5555"เซฮุนหันเราะกับความคิดเด็กๆของลู่ห่าน
"แสดงว่าชอบคนนั้นหรอ?"ลู่ห่านไปที่ซิ่วหมิ่นที่กำลังเดินอยู่ข้างนอกโรงเรียนกับเฉิน
"ไม่ใช่ๆ...555"เซฮุนได้แต่ขำความคิดของลู่ห่าน...
"เราว่าต้องเป็นคนนั้นแน่ๆ...?"ลู่ห่านตัดสินใจบอกความคิดกับเซฮุน...
"ไหนไม่เห็นมีเลย!!"เซฮุนโกหกคำโตทำให้ไคไม่มีแรงจะเหนี่ยวต้นไม้ไว้จึงตกลงมาจากต้นไม้ทันที
"นั่นไงคน..ไม่ใช่คน..ที่ร่วงลงมาที่พื้นเมื่อกี้.."เซฮุนตกใจไม่น้อยเมื่อลู่ห่านพูดถึงไค
"นายเห็นเขาด้วยหรอ?เห็นตั้งแต่เมื่อไหร่?.."เซฮุนถามขึ้นอย่างตกใจ
"เห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่เรารู้จักกันเพราะว่าฉัน...."ลู่ห่านหลับตาลงและทันใดนั้นก็มีลู่ห่านอีกคนโผล่ออกมา
"จริงแล้วฉันเห็นนายคนนั้นมานานแล้วแหละ...แต่ฉันไม่ได้คิดว่าเขาคือคนที่เป็นศัตรูหัวใจฉัน..แล้วทีเขาเคยบอกนายใช่ไหมว่าเขาคุ้นหน้าฉัน..จริงๆแล้วฉันคือพี่ชายแท้ๆของเขายังไงหล่ะ..."อึ้งครับ!!อึ้งได้อีก..เซฮุนถึงกับพูดไม่ออกเขาจึงต้องช่วยไคขึ้นมาก่อน
"ลู่ห่านฉันโกหกนายจริงๆฉันเห็นไคนั่งอยู่บนต้นไม้"เมื่อพูดจบเซฮุนก็เดินไปพยุงไคที่ตกลงจากต้นไม้ทันที
"มันคืออะไร?ลู่ห่านคือพี่ชายแท้ๆของฉัน?"ไคงงกับคำพูดของลู่ห่านเป็นอย่างมาก
"ในที่นี้ฉันกับนายกับนายอาจจะอายุเท่ากันแต่จากที่ๆเรามาฉันอายุมากกว่านาย1ปีส่วนเรื่องที่นายสงสัยและจริงๆน้าซอลฮวามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย"ลู่ห่านตัดสินใจจะบอกความจริงกับเซฮุนและไคก่อนที่เขาจะไม่ได้บอก
"หม่าม๊าเกี่ยวอะไร?"เซฮุนยิ่งงงเขาไปใหญ่
"ฉันจะเล่าให้พวกนายฟัง...จริงแล้วๆฉันกับไคเป็นพี่น้องแท้ๆกันหลังจากไคเกิดท่านพ่อกับท่านแม่ก็ทะเลาะกันและท่านแม่ได้มาอยู่บนโลกมนุษย์กับเพื่อนอีกคนนึงเพื่อนคนนั้นคือน้าซอลฮวาหลังจากนั้นท่านแม่และน้าซอลฮวาก็ได้พลัดหลงกัน...น้าซอลฮวาได้ไปหลงรักมนุษย์ผิดกฏต่อผู้ปกป้องอย่างเราจึงกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาแต่ความดีที่เธอมีทำให้ลูกของเธอคือเซฮุนได้รับพรจากผู้ปกป้อง1ข้อซึ่งเซฮุนได้ขอผู้ที่จะมาปกป้องตัวเองซึ่งผู้ปกป้องก็ส่งไคลงมาและฉันที่อยู่บนโลกมนุษย์ก็มีหน้าที่ให้ใครก็ได้มาบอกฉันอย่างบริสุทธิ์ใจและฉันก็ได้เลือกนายนะเซฮุนแต่ฉันไม่คิดว่าท่านพ่อจะใจร้ายกับฉันโดยที่การที่มีน้องชายแท้ๆของตัวเองเป็นศัตรูตัวสำคัญในหน้าที่ของฉัน..."ลู่ห่านบอกความจริงออกมาทำให้คนที่อึ้งที่สุดคือเซฮุน..
"จริงๆแล้วพี่อาจจะทำหน้าที่สำเร็จแล้วก็ได้นะ..."ไคตอบตามความคิดของเขา
"ฉันรักพี่นะพี่ลู่ห่านพี่ชายที่แสนดีของผม..."ไคพูดประโยคนี้ออกมาจากใจด้วยความจริงใจและความบริสุทธิ์ของคำพูดทำให้ลู่ห่าน...หายไปกับสายลม..
"ไค..."เซฮุนเรียกชื่อคนเบื้องหน้าอย่างอึ้งๆ
"ว่าไง!!"ไคบอกด้วยน้ำเสียงที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ตกลงนายเป็นใครกันแน่!!!"เซฮุนถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ
"ฉันก็เป็นผู้ปกป้องนายไง..."ไคตอบตามความเป็นจริง
"นายมันไม่ใช่ angel นายมัน devil !!!!"เซฮุนพูดพร้อมเดินเข้าไปทุบอกไคอย่างแรงจนไคเซตามแรงของเซฮุน
"ฉันมีหน้าที่คอยปกป้องนายแล้วฉันจะเป็นdevilได้ไง?"ไคถามอย่างสงสัยเพราะเขาก็ไม่เคยทำร้ายเซฮุนเลยสักครั้ง
"นายคือตัวทำลาย!!นายมันแย่!!แย่ที่สุด!!!"เซฮุนพูดพร้อมกับทุบตีไคอย่างรุนแรง
"หยุดแล้วบอกฉันมาว่าฉันทำลายอะไรของนาย!!!"ไคจับมือเซฮุนที่พยายามจะทำร้ายเขาอยู่กลางอากาศ
"นายทำลาย...คำว่าเพื่อนในใจฉัน..."เซฮุนบอกด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ไคกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน
"ฉันไม่เคยทำลายคำว่าเพื่อนในใจนายแต่สำหรับฉันฉันไม่เคยตั้งคำนั้นมาขวางระหว่างฉันกับนายเลยต่างหาก..."ไคตอบอย่างต้องยอมรับความจริงมันคงเป็นความจริงที่เขาคงหนีไม่พ้นสินะ
"นายรู้ไหม....ตอนที่นาย..บอกรักลู่ห่านเมื่อกี้..มันบีบหัวใจฉันขนาดไหน?ถึงนายจะลงท้ายด้วยคำว่าพี่ชายก็เถอะ..นายมันแย่ที่สุด..."เซฮุนตัดสินใจบอกความในใจของตนเองออกมาด้วยน้ำตา
"ร้องไห้ทำไม..รู้ไหมว่าเมื่อก่อนฉันเป็นคนที่แข็งแรงในทุกอย่างไม่เคยรู้สึกอ่อนแอแล้วน้ำตาก็ไม่เคยปรากฏขึ้นมาในชีวิตฉัน..แต่เป็นนายฉันจำได้ว่าฉันร้องไห้ครั้งแรกตอนที่นายอยู่กับแม่....เพราะฉันตกหลุกรักนายตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรกและฉันยังแอบหวังตลอดว่านายจะรักฉันได้สักครึ่งนึงที่นายรักหม่าม๊าก็คงดีฉันเกิดมาฉันไม่เคยรู้สึกอยากปกป้องใครแต่พอเจอนายครั้งแรกที่กลัวๆแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วทำตัวสั่นๆมันเป็นความรู้สึกแรกที่ทำให้ฉันเข้าใจสิ่งที่ท่านพ่อบอกว่าจริงๆแล้วเราเกิดมาเพื่อปกป้องคนๆนึงฉันได้เข้าใจว่าถ้าฉันอยู่ใกล้ๆนายฉันจะต้องปกป้องนายไม่ให้นายกลัวเมื่ออยู่ข้างๆฉัน.."ไคระบายความรู้สึกของตนเองออกมาบ้าง..
"ไค..."เซฮุนรู้สึกอึ้งเมื่อได้ยินสิ่งที่อยู่ในใจไค
"ยังไม่หมดนะ..นายรู้ไหมว่าวิธีง้อของนายอ่ะที่ๆฉันอยู่มันคือการแสดงความรักถ้านำปากไปจูบที่แก้มใครหมายความว่าตกหลุมรักเขาให้แล้ว..ที่ฉันทำแบบนั้นกลับเป็นเพราะฉันตกหลุมรักนายนานแล้ว...แล้วยิ่งเมื่อปีที่แล้ว...ที่นายโดนทำร้าย...ฉันแทบจะบ้าตายตอนที่นายร้องไห้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย..ฉันไม่เคยสับสนตัวเองขนาดนี้มาก่อน..นายเป็นคนแรกที่ทำฉันเป็นแบบนี้ความรู้สึกแบบนี้เคยเกิดกับนายบ้างรึเปล่าความรู้สึกที่ฉันหวังว่านายจะรักฉันเหมือนที่ฉันรักนายบ้างนายรักฉันบ้างรึเปล่า?"ไคถามเซฮุนที่ตอนนี้นิ่งอยู่ในอ้อมกอดของเขา
"ไม่..."เซฮุนตอบนิ่งๆไครู้สึกเรี่ยวแรงของเขาหายไปทันทีมันทำให้เขารู้สึกดีมากเพราะมันทำให้เขารู้ว่าเซฮุนกำลังโกหก!!
"จริง..จริง..หรอ?.."ไคก็ยังพยายามถามต่อทั้งๆที่เรี่ยวแรงของเขาเริ่มจะหมดแล้ว
"ไม่จริง..ไคนายเป็นอะไรฉันขอโทษฉันโกหก!!ฉันรักนายไค!!ฉันรักนาย!!"เซฮุนตกใจทันทีเมื่อเขาเห็นอีกฝ่ายกำลังล้มลงต่อหน้าต่อตาเขา
"รักฉันจริงๆหรอ?แต่ฉันไม่มีตัวตนในสายตาคนอื่นนะ.."ไคยังคงแกล้งเล่นเหมือนไม่มีแรงต่อ..
"ฉันไม่ต้องการอะไรแค่นายมีตัวตนในสายตาฉันคนเดียวก็พอแล้ว!!!"เซฮุนพูดความรู้สึกออกมาอย่างตกใจ
"งั้นเป็นแฟนกับฉันนะ!!"ไคกระเด็งตัวขึ้นมาจากพื้นหญ้าทันที
"ถามกันแบบนี้เลยหรอ?-//-"เซฮุนเดินหนีไคอย่างเขินอาย
"เดี๋ยวดิตอบคำถามก่อน.."ไคเดินไปจับมือเซฮุนที่กำลังเดินหนีเขาอยู่
"เป็นก็ได้!!!..."เซฮุนตะโกนใส่หน้าไคและเดินหนีไปทันทีเพราะเขาเคยสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมมีแฟนทั้งๆที่มีคนเขามาหาเขามากมายวันนี้เขาเข้าใจแล้วคงเป็นเพราะเขาคงต้องการแค่คนดำๆ(?)ข้างๆเขาคนเดียวละมั้ง
15ปีผ่านไป...
"ไค!!จะไปเรียนแล้วถ้าไม่รีบฮุนจะไปหากิ๊กแล้วนะ!!!"เซฮุนตะโกนไคที่กำลังรีบวิ่งลงบันได้เพราะคำว่าจะไปหากิ๊กของเซฮุนนั้นแหละ
"ถ้าไปมีกิ๊กนะ!!ไคจะหนีไปนอนบนต้นไม้ไม่นอนกอดฮุนแล้ว!!!"ไคเอาคืนเพราะรู้ว่าถ้าคืนไหนเซฮุนไม่กอดเขานอนนะจะเป็นเซฮุนเองที่นอนไม่หลับ
"แหมๆ!!!หวานกันจริงๆอย่าให้ป่าป๊ากลับมานะหม่าม๊าจะหวานแข่งเลย5555"ซอลฮวาแซวทั้งคู่เพราะหลังจากเซฮุนรู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดาแล้วหลังจากนั้นไคก็ตัดสินใจเดินมาบอกเธอว่าทั้งไคและเซฮุนสถานะเปลี่ยนไปแล้วไม่ใช่แค่ผู้ปกป้องกับผู้ถูกปกป้องไม่ใช่แค่เพื่อนกันแต่เป็นแฟน..เธอยอมรับเลยว่าครั้งแรกเธอรู้สึกช็อกเลยเมื่อรู้ความจริงจากปากเซฮุนแต่สุดท้ายเธอก็ยอมให้เขาทั้งคู่คบกับเพราะเธอเข้าใจว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอก
"หม่าม๊า!!รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร?"ไคถามอย่างมีความสุข
"รู้!!!วันนี้วันเกิดไคใช่ไหม?อยากได้อะไรหล่ะ?"ซอลฮวาถามอย่างรู้ใจ..
"อยากได้...."ไคเข้าไปกระซิบข้างหูของซอลฮวาเมื่อได้ยินดังนั้นเธอก็หน้าแดงทันที
"เห็นว่าโตแล้วนะอนุญาติแต่ถ้าเจ้าตัวไม่อยากก็อย่างบังคับนะหม่าม๊าเป็นห่วง..."ซอลฮวากระซิบกลับเพราะเซฮุนทำหน้าสงสัยอยู่ไกลๆ
"ฮุน!!คืนนี้ม๊าไปจีนนะดูแลบ้านดีๆนะ...ไคดูแลฮุดีนะลูก -.,- "ซอลฮวาส่งรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดามาให้เซฮุน
"ดูแลตัวเองจากหมาป่าเจ้าเล่ห์ดีๆหล่ะ-.,-"ซอลฮวาพูดจบก็เดินออกจากบ้านไปทันที
"ทำไมวันนี้หม่าม๊าพูดอะไรแปลกๆเนอะ.."เซฮุนยังคงไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองคืนนี้
"เซฮุน!!!รู้สึกว่าเทาดูมีน้ำมีนวลขึ้นบ้างไหม?"ซิ่วหมิ่นถามขึ้นส่วนคริสกับเทาที่นั่งรอเซฮุนอยู่หน้าคณะก็เอาแต่เขิน
"ก็ดูหน้าใสๆขึ้นนะไปทำอะไรมา?"เซฮุนถามอย่างไม่รู้เรื่อง..
"ไอ้หมิ่น!!!จะแซวทำไมว่ะ?ขอให้น้องเฉินมีกิ๊ก!!!"คริสหันไปด่าซิ่วหมิ่นที่เอาแต่แซวเขากับเทา
"เทา!!คอไปโดนอะไรมาทำไมแดงแบบนั้นอ่ะ!!ยุงกัดหรอ?"เซฮุนถามอย่างใสซื่อไม่ใช่อะไรนะก็เขาไม่รู้จริงๆ
"อืม-//-"เทาตอบอย่างเขินๆ
"รู้ป่ะ?ฉันรู้ชื่อยุงด้วยนะเว้ย!!ยุงชื่อคริส!!55555"ซิ่วหมิ่นพูดพร้อมวิ่งหนีเท้าคริสทันที
"ทำไมยุงถึงชื่อเหมือนเพื่อนฮุนเลยอ่ะไค?"เซฮุนหันถามไคที่แต่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ
"ก็เพราะว่าเพื่อนเป็นยุงไง...ยุงกัดเต็มคอเลย..."ไคตอบเซฮุนด้วยรอยยิ้มที่กรุ่มกริ่ม
"ทำไมยุงต้องชื่อคริสด้วยอ่ะเทา?!!"เซฮุนยังไม่เข้าใจคำตอบของไคจึงหันไปถามเทาที่ตอนนี้นำผ้าพันคอมันพัดคอแล้ว
"นายไม่รู้จริงๆหรอ?..ฉันจะบอกให้ครั้งเดียวนะ..เมื่อคืนคริสเขา..กับฉัน....สรุปง่ายๆละกันฉันเป็นของคริสแล้ว...."เทาตอบอย่างเขินๆ
"ได้กันแล้ว?"เซฮุนถามด้วยคำบ้านๆแต่เรียกสีที่หน้าเทาได้ไม่น้อยส่วนไคก็พยักหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้
"วันนี้เราอยู่บ้านกันแค่สองคนนะ"เมื่อกลับมาถึงบ้านไคก็เตือนเซฮุนทันที
"อืม!!แล้วจะให้ฮุนพากิ๊กมาอีกคนหรอ?วันนี้อยากดูดาวกัน"เซฮุนชวนไคไปที่สวนหน้าบ้าน
"ขอนอนตักได้ป่ะ?"ไคหันไปถามเซฮุนที่นั่งดูดาวอยู่ข้างๆ
"มาสิ!!"เซฮุนขึ้นมานั่งอย่างสบายๆและไคก็ลงไปนอนที่ตักเซฮุนทันทีเมื่อได้รับคำอนุญาติ
"ฮุนว่าดาวดวงนั้นสวยเนอะไคว่าสวยไหม?"เซฮุนถามไคที่นอนดูดาวอยู่บนตักตัวเอง
"ก็สวยดีนะแต่ไม่เท่าฮุนหรอก..."ไคตอบอย่างปากหวาน
"ไคว่าแปลกไหมที่เรามาเจอกันจริงๆพระเจ้าอาจจะส่งคนอื่นมาก็ได้เนอะแล้วทำไมต้องส่งไคมาด้วยหล่ะ?"เซฮุนถามอย่างสงสัยพร้อมนำมือนุ่มลูบใบหน้าไคอย่างอ่อนโยน
"ฮุนรู้ไหมว่าตอนไคอยู่กับท่านพ่อนะไคเคยจิตนการว่าไคอยากมีคนที่จะมาใช้ชีวิตร่วมกันอยากมีคนมาให้ไคกอดตอนนอนอยากมีคนให้ไคบอกรักให้ไคคิดถึงมันคงจะมีความสุขน่าดูแต่พอไคมาเจอฮุนจริงๆมันทำให้ไครู้ว่าการที่ได้รักฮุนได้อยู่ข้างๆฮุนมันเกินกว่าความสุขอีกอ่ะมันยิ่งกว่าจินตนาการของไคอีก"ไคตอบอย่างอารมณ์ดี
"วันนี้เป็นอะไรเนี่ยห่ะ?"เซฮุนจับความผิดปกติของไคได้ไม่ใช่อะไรที่ผิดปกตินะแต่เป็นอารมณ์เจ้าตัวเนี่ยแหละที่ดีผิดปกติ
"เปล่าๆดูดาวเสร็จแล้วบอกนะ..."ไคหลับตาลงบนตักของเซฮุนส่วนเซฮุนก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าส่วนมือก็ยังคงลูบใบหน้าของคนรักต่อไปอย่างมีความสุข(?)
"เสร็จแล้วตื่นได้แล้วดำ!!!"เซฮุนปลุกไคหลับพริ้มอยู่บนตักเขา
"คร๊าบไปอาบน้ำได้แล้วเหม็น!!"ไควิ่งหนีเซฮุนที่วิ่งไล่ตามเข้าที่ไปแซวว่าเซฮุนเหม็น
"ทำไมวันนี้ไคอาบน้ำเร็วจัง?"เซฮุนยังคงสงสัยในพฤติกรรมแปลกๆของไค
"คิดถึงที่รักไงเดี๋ยวไคมานะ!!"ไคเดินไปปิดไฟทั้งหมดทำให้ห้องมืดมากมีเพียงแสงสลัวๆของแสงจันทร์ที่ส่องผ่านผ้าม่านมานิดหน่อย
"วันนี้ทำไมไคทำตัวแปลกๆทั้งวันเลยอ่ะ!!เนี่ยเดินมากอดฮุนด้วเนี่ย?"เซฮุนก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาสงสัยพฤติกรรมของไคต่อไป...
"ก็ไครักฮุนไง...ไคแสดงความรักไคผิดหรอ?"ไคถามอย่างอ้อนๆและยังกอดเซฮุนอยู่
"ทำไมวันนี้ปากหวานผิดปกติป่ะเนี่ย?"ยิ่งไคพูดแบบนี้เซฮุนยิ่งสงสัย...
"เคยชิมแล้วหรอถึงรู้ว่าหวาน..."ไคตอบด้วยรอยยิ้มที่เรียกว่าน่ากลัวมาเลยที่เดียวนี่รึเปล่าที่หม่าม๊าจะเตือนเขาเมื่อเช้า
"ยังไม่..อุ๊บ :X "เซฮุนกำลังจะตอบคำถามของไคแต่ไคก็หันมาประกบริมฝีปากหนาของเขาเข้ากับริมฝีบางของเซฮุนทันทีสัมผัสนี้ยังไม่ได้รุกล้ำเพราะเซฮุนยังคงหวาดกลัวกับกระทำครั้งนี้ของไคอยู่แต่เขาก็ยินยอมโดยไม่สามารถขัดขืนได้....
"เดี๋ยว..ไค..!!"เซฮุนเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยหอบเพราะเขารู้สึกโดนคนตรงหน้าดูดลมหายใจของเขาไปหมดแล้ว
".............."ไครู้สึกเหมือนเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วปากของเซฮุนมันเริ่มจะเชิญชวนให้เขาลิ้มลองอีกครั้งแล้ว...
"ตอบคำถามฮุนก่อน...ไคกำลังจะทำอะไร?"เซฮุนถามทั้งๆทีตัวเองก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่ขอยืดเวลาหน่อยเหอะ
"ไค...ไครักฮุน..ไคอยากเป็นคนเดียวที่ปกป้องฮุน..ไคอยากเป็นคนเดียวที่ได้หอมแก้มฮุน.."ไคตอบพร้อมกับกดจมูกโด่งๆลงไปบนแก้มนวลๆของเซฮุน
"ไคอยากเป็นคนเดียวที่ได้จูบฮุน...."ไคพูดพร้อมประทับริมฝีปากของตนไปที่ริมฝีปากของเซฮุนอีกรอบ
"ไคอยากเป็นคนเดียว...ที่เป็นเจ้าของฮุน...เป็นของไคเถอะนะ...."ไคขอร้องเซฮุนอย่างยั้งใจไม่ไหวแล้วเพราะหน้าของเซฮุนตอนนี้มันช่าง...เชิญชวนเขาเหลือเกิน..ใบหน้าขาวใสที่เริ่มมีเหงื่อตกเล็กน้อย ปากบางๆที่เริ่มเจ่อปวมเล็กน้อยผมนุ่มที่เริ่มมาปรกหน้าผากเล็กน้อย..เห็นแล้วยากมากกับการห้ามความรู้สึกของตัวเองตอนนี้
"................."เซฮุนไม่กล้าตอบคำถามด้วยปากแต่เขาก็ไม่รู้จะทำยังไงเขาจึงตัดสินใจประคองใบหน้าของไคไว้และประกบจูบลงบนริมฝีปากของไคแล้วหลังจากนั้นบทรักที่นุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความร้อนแรงก็ได้เริ่มขึ้น
ปีสุดท้าย.....
"ฮุน...วันนี้วันอะไรจำได้ไหม?"ไคถามเซฮุนที่เดินข้างๆเขาอย่างเศร้าๆ
"จำได้...แต่ไม่อยากจำเลย...ไม่อยากให้มันมาถึงเลย..วันนี้วันเกิดฮุน...มันยังเป็นวันแห่งความรักด้วยนะ..."เซฮุนหันไปตอบไคอย่างเศร้าๆ
"ที่ผ่านมาเวลา16ปีที่เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ฮุนเจอไคครั้งแรกไครู้ไหมมีสิ่งหนึ่งที่ฮุนคิดว่าฮุนยังไม่เคยบอกไคเลย.."เซฮุนหันไปยิ้มให้ไคที่อยู่เล่นอยู่ในสวนสาธาระณะข้างๆเขา
"ไคเป็นคนแรกที่ทำให้ฮุนอยากยิ้ม...ไคเป็นคนแรกที่ทำให้ฮุนอยากอยู่ใกล้ๆ..ไคเป็นคนแรกที่ยอมง้อ..ไคเป็นคนแรกที่ฮุนหอมแก้ม..ไคเป็นคนแรกที่ฮุนยอมให้จูบ...และที่สำคัญ..ไคจะเป็นคนแรกคนเดียวและคนสุดท้ายที่จะเป็นเจ้าของตัวและหัวใจฮุน..."เซฮุนบอกสิ่งที่อยู่ในใจตัวเองออกมาเพราะกลัวว่าถ้าไม่ได้บอกวันนี้เขาก็จะไม่มีโอกาสได้บอกอีก
"ไคก็ไม่มีอะไรจะบอกฮุนแล้วแหละ...แค่จะบอกประโยคซ้ำๆที่ฮุนคงเคยได้ยินบ่อยแล้วแต่สำหรับไคไม่ใช่ง่ายๆนะที่จะพูดคำนี้ออกมาแต่ละที่แต่ไคอยากจะบอกฮุนว่า...ไครักฮุนนะ..รักฮุนที่สุดไคไม่สามารถรักคนอื่นได้อีกแล้ว....เมื่อก่อนไคเคยคิดว่าการที่ไคบอกปกป้องฮุนมันเป็นเพราะหน้าที่แต่พอจริงๆการที่ไคปกป้องฮุนมันก็เหมือนกันไคปกป้องหัวใจของตัวเองถ้ามนุษย์ขาดหัวใจก็ไม่สามารถอยู่ได้เหมือนไคถ้าขาดฮุนไปไคก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน"ไคก็บอกสิ่งที่อยู่ในใจของตนเหมือนกัน
"กลับบ้านกันเถอะ..."ทั้งสองเดินกลับบ้านอย่างเงียบๆไม่มีใครพูดอะไรออกมา...
"หมดเวลาของเจ้าแล้วไค!!!"เมื่อกลับมาถึงบ้านท่านพ่อของไคก็จะมารับเขากลับไปทันที
"ฮึก..ฮือ..."เซฮุนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เขาคิดว่าเขาทำใจได้แต่พอถึงเวลาจริงๆน้ำตาก็ไหลออกมาจนห้ามไม่อยู่..ไคก็เลยหันไปกอดเซฮุนอย่างปลอบใจเพราะเขาก็ไม่รู้จะทำยังไงดี
"หมดเวลาของเจ้าแล้วไค...แต่ข้ามีขอเสนอให้เจ้าเพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิดของพ่อหนุ่มเซฮุนบนโลกมนุษย์เขาก็บอกว่าเป็นวันแห่งความรัก..ข้าจะให้พร้อมเจ้านึงขอแต่เจ้าต้องยอมแลกสิ่งสำคัญกับพรของเจ้า"ไคหันไปยิ้มให้เซฮุนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา
"เซฮุนฉันอยากให้นายเป็นคนขอพรข้อนี้..."ไคหันไปบอกเซฮุนที่ซบอกเขาอยู่
"ขอได้ทุกอย่างเลยรึเปล่าครับ!!....."เซฮุนหันถามท่านพ่อของไคและเขาได้รับคือตอบคือได้ทุกข้อ...
"งั้นผมขอให้ไคมีตัวตนในโลกของผมและอยู่กับผมและเราจะตายไปพร้อมกัน!!!!!...."เซฮุนบอกออกไปด้วยเสียงดังฟังชัด
"แล้วสิ่งที่เจ้าจะแลกกับพรของพ่อหนุ่มคนนี้คืออะไร?"ท่าพ่อหันมาถามไคที่ยืนกอดเซฮุนแน่นไคหลับตากลั้นใจและพูดสิ่งที่ตนเองคิดมาอย่างแน่วแน่แล้ว
"ความเป็นนิรันดร์ของผมบนดาวเอ็กโซ่!!"ไคตอบออกไปอย่างมั่นใจ
"เจ้าโง่หรืออะไรถ้าเจ้ากลับดาวเอ็กโซ่กับข้าเจ้าก็จะเป็นนิรันดร์ไม่มีวันตายแต่ทำไมเจ้าถึงยอมแลกสิ่งที่มีค่าที่สุดกับคำขอของมนุษย์คนเดียว???"ท่านพ่อของไคถามอย่างสงสัยกับคำตอบของลูกชาย
"เพราะว่าเซฮุนเป็นเหมือนลมหายใจของผม...ผมจะต้องปกป้องเขา...จนทุกวันนี้เขาคือนิรันดร์ของผมไปแล้ว...ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา"ไคตอบเหตุผลของเขาออกไป...
"ได้ข้าจะให้พรแก่พ่อหนุ่มคนนี้...ขอให้เจ้ามีตัวตนบนโลกมนุษย์ขอให้เจ้าได้อยู่กับเซฮุนนิรันดร์ของเจ้าตลอดไปจนชีวิตเข้าทั้งสองจะหาไม่...."พูดจบก็มีสายลมอ่อนๆพัดแล้วท่านพ่อของไคก็หายไป...
เช้าวันต่อมา...
"ไอ้ฮุน!!พาใครมาด้วยอ่ะ?"ซิ่วหมิ่นถามอย่างสงสัยเมื่อเพื่อนสนิทของเขาเดินมาพร้อมชายหนุ่มผิวเข้มหน้าตาคนนึง
"รู้จักด้วยหรอ?"เซฮุนตกใจเมื่อซิ่วหมิ่นรู้จักชื่อคนข้างๆเขาด้วย
"บ้า!!ก็ถามอยู่ว่าใครหรอ?"ซิ่วหมิ่นถามย้ำอีกรอบ!!
"ก็ไคไง..."เซฮุนหันไปยิ้มให้ไคที่ยืนจับมือตัวเองอยู่...
"โอ๊ย!!ก็ถามว่าชื่ออะไร?อย่ากวนดิ!!!"ซิ่วหมิ่นถามอย่างอารมณ์เสียทำให้ไคนึกถึงตอนเขาเจอเซฮุนครั้งแรกตอนที่เซฮุนเถียงเรื่องนี้กับหม่าม๊า
"หยุดเถอะ..ซิ่วหมิ่น..เซฮุนเขาไม่ได้กวน..ฉันชื่อไค..."ไคตอบอย่างเอือมๆ
"รู้จักชื่อฉันด้วย?"ซิ่วหมิ่นตกใจเมื่อคนแปลกหน้ารู้จักชื่อเขาด้วย
"รู้จักสองคนนั้นด้วย!!คริสกับเทา!!"ไคตอบอย่างภาคภูมิใจ(?)
"เห้ยรู้ได้ไงอ่ะ?"คริสกับเทาถามอย่างงงๆ
"ไม่บอกเอาเป็นว่าเขารู้ละกันใช่ไหมดำ!!555"เซฮุนก็ยังคงแซวไคอย่างมีความสุข
"แล้วเจอกันนานยัง?"เทาถามอย่างสงสัยเพราะเซฮุนก็อยู่กับพวกเขาตลอดแล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปหาไคว่ะ?
"16ปีแล้ว..."เซฮุนตอบอย่างไม่ค่อยเชื่อตัวเอง..นี่เขาทะเลาะกับไคมา16ปีแล้วหรอเนี่ย
"มันก็เท่ากับที่พวกเราเป็นเพื่อนกันมาเลยดิ!!"ซิ่วหมิ่นบอกอย่างตกใจเซฮุนและไคตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทั้ง3คนฟังอย่างไม่ละเอียดเรื่องบางเรื่องก็ข้ามๆไปบ้าง...
"จริงๆถ้าฉันเจอไคก่อนคริสนะฉันคงเป็นแฟนกับไคไปแล้วแหละ55555"เทาแซวอย่างขำๆ
"ไม่ได้นะเว้ย!!!ฉันหวงของฉัน!!ระวังพูดแบบนี้ระวังโดนยุงกันนะเว้ย!!!"เซฮุนหันไปเกาะแขนไคอย่างหึงหวงทันที
' ฉันจะขี่สายลมอันอ่อนโยนไปยังโลกของเธอ ไปอยู่ข้างๆ เธอและเธอก็ถามว่าฉันมาจากไหน
เธอถามฉันอย่างไร้เดียงสา แต่ฉันก็ตอบเธอไปว่ามันเป็นความลับ เพราะถ้าเราเดินไปด้วยกันอย่างนี้เรื่อยไป ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน ทุกที่ก็เป็นเหมือนดั่งสวรรค์ '
ความคิดเห็น