คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Hunkai : I think I ..... love you 2
"จริงๆฉันว่าในแบบงานมันสวยแล้วนะแต่มันขาดอะไรไปอย่างหนึ่งอ่ะ..."หลังจากที่ทำงานผ่านมาประมาณสองเดือนความสนิทของพวกเขาก็มีมากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้ทุกคนหายเกร็งกับการเรียกชื่อเซฮุนเฉยๆแล้ว
"จริงๆไคว่าน่าจะมีลูกโป่งนะเพิ่มความน่ารักให้กับงาน..."ไคเรียกเสนอความคิดเห็น
"เมื่อกี้เรียกแทนตัวเองว่าอะไรนะ..."เซฮุนถามขึ้น
"ก็ไคทำไมหล่ะมีปัญหาหรอ?..."ไคหันไปมองหน้าเซฮุน
"เปล่าน่ารักดีเรียกบ่อยแทนตัวเองแบบนั้นบ่อยๆสิ..."เซฮุนบอกตรงๆพอเขาสนิทกับกลุ่มนี้นานๆทำให้เขากลายเป็นคนพูดตรงๆไปโดยบริยาย
"หรอ...ถ้าพี่บอกว่าน่ารักผมก็จะไม่ทำ!!"ด้วยนิสัยกวนๆของไคมันเป็นปกติอยู่แล้วที่ไคจะไม่ทำตามสิ่งที่เซฮุนบอก
"พี่เซฮุนไปกินข้าวกัน!!"ลู่ฮานก็ยังคงตามตื้อเซฮุนอยู่ตลอด
"พี่เซฮุนไปกินข้าวกัน!!"ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาทุกๆคนคงเห็นภาพนี้เป็นปกติที่เวลาลู่ฮานอ้อนเซฮุนไคก็จะเข้าไปกระแนะกระแหนะเซฮุนด้วยประโยคนั้น
"พี่เซฮุนจะเลือกไปกินกับใครดีเอ่ย..."ซิ่วหมิ่นแซวทันทีมันดูเป็นภาพที่ตลกดีเนอะ
"ไค..."ซูโฮที่ขึ้นมาเห็นภาพนี้แล้วรู้สึกจุกแปลกๆ
"มีอะไรรึเปล่าพี่ซูโฮ"ไคปล่อยมือจากแขนเซฮุนและเดินไปหาซูโฮทันที
"เปล่าพี่จะชวนไปกินข้าวพี่ว่าไคคงไม่ว่างแล้วแหละ..."ซูโฮบอกพร้อมกำลังจะเดินออกไป
"ไปดิพี่ไคว่างไคหิวด้วยไปกันเหอะ..."ไคจับมือซูโฮแล้วเดินไปลงลิฟต์ทันที
"พี่ชวนไคมากินข้าวแล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะยิ้มหน่อยสิครับ!!"ไคดึงแก้มของซูโฮให้ยืดออก
"ยิ้มแล้ว!!"ซูโฮยิ้มกับการกระทำเหมือนเด็กๆของไคน่ารักจริงๆเขาว่าเขาตกหลุมรักไคแล้วแหละ
"กินข้าวเร็วๆเดี๋ยวไคพาไปช่วยทำงาน ฮาฮ่า"ไคหัวเราะก่อนที่ลงมือทานอาหารทันทีเซฮุนมองภาพนั้นจากโต๊ะอาหารของเขากับลู่ฮาน
"พี่มองมันอีกแล้ว!!ทำไมพี่ชอบมองมันจังเลย!!"ลู่ฮานพูดประโยคเดิมๆมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็นเซฮุนมองไคแต่มันหลายครั้งแล้ว
"กินเถอะข้าวมาแล้ว..."เป็นอีกครั้งที่เขาก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมเขาจะมองที่ไคตลอดเวลาด้วยเพราะเขาอิจฉาไคที่ทำให้พี่ชายเขายิ้มได้หรอทั้งๆทีเขาก็ลองแล้วตั้งหลายครั้งแต่พี่ซูโฮไม่เคยยิ้มให้เขาเลย
"สวยไหม?..."ไคหยิบแบบรูปวาดของที่ระลึกในงานที่เขาออกแบบขึ้นมาให้ทุกคนดูมันเป็นเทียนไขรูปหัวใจสองดวงซ้อนกัน
"ยังไม่สวยต้องแบบนี้...."ซูโฮแกล้งไคโดยจิ้มสีแดงจากจานสีและป้ายเขาที่แก้มไคทันที
"จะแกล้งไคหรอ?!!มานี่เลย!!"ไคจิ้มสีชมพูแล้ววิ่งไล่กับซูโฮไปทั่วออฟฟิต
"เล่นอะไรกันเป็นเด็กๆเลย!!"เลย์พูดขึ้น
"มาเล่นด้วยกันสิเทาพี่เลย์"ไคป้ายสีไปที่ลักยิ้มของเลย์และหน้าผากของเทา
"เปิดศึกรึเจ้าจงอินแกไม่รอด!!"เทาวิ่งไปหยิบพู่กันที่พื้นแล้วจิ้มสีแล้ววิ่งไล่กันทันทีมันเกิดการผิดพลาดสาดสีไปโดนคนอื่นนิดหน่อยทำให้ตอนนี้ไม่มีใครทำงานลุกขึ้นมาวิ่งเล่นกันหมดเลย
"เฮ้อเหนื่อยแล้วเลิกเล่นกันเหอะ...."ซูโฮบอกอย่างหอบๆ
"ไปล้างหน้าแล้วกลับบ้านกันหมดเวลาแล้ว!"ซิ่วหมิ่นที่โดนเพื่อนๆป้ายสีแดงไปที่จมูกพูดขึ้นพอได้ยินคำว่ากลับบ้านทุกคนก็รีบไปล้างหน้าทันทีส่วนไคยังไม่ล้างหน้าเขาลุกขึ้นมาทำความสะอาดสีที่มันหกเลอะพื้นอยู่
"ไคคือว่า...เดี๋ยวพี่กับเทาต้องไปซื้อของมาทำงานต่อพรุ่งนี้อ่ะรออยู่ที่นี้ก่อนได้ไหม..."เลย์เดินออกมาบอกไคที่เช็ดพื้นอยู่
"ได้พี่ไครออยู่ที่นี้แหละ..."ไคบอกเลย์ก่อนที่เขาจะถูพื้นต่อ
"พี่กลับก่อนนะไคโชคดีนะ!!"ชานยอลกับแบคฮยอนบอกลาไค
"ครับพวกพี่ก็กลับบ้านดีๆนะอย่าไปทะเลาะกันกลางทางหล่ะ!!"ไคโบกมือลาชานยอลกับแบคฮยอนที่ล้างหน้าเสร็จเป็นคู่ที่2
"กลับบ้านแล้วเด้อน้องรัก!!เฉินวันนี้มึงโดนกูป้ายเกิน3จุดมึงต้องเลี้ยงข้าวกู!!"ซิ่วหมิ่นบอกลาไคก่อนที่เขาจะเดินไปลากเฉินกลับบ้าน
"เฮ้อเสร็จสักที...สวยอ่ะ!!"ไคเก็บงานของเขาที่อยู่ที่พื้นขึ้นมาจากที่หัวใจสีแดงซ้อนกันสองดวงตอนนี้กลายเป็นหัวใจหลายๆสีแล้วพอเก็บสถานที่เสร็จเวลาก็ล่วงเลยไปเกือบหนึ่งทุ่มไคก็เข้าไปล้างหน้าทันที
"ล้างน้ำเปล่าไม่ออกอ่ะ!!"ไคพยายามถูใช้มือถูกสีที่หน้าตัวเองออก
"ล้างสบู่ดีกว่า!!"ไคกดสบู่ออกมาแล้วโป๊ะเข้าที่หน้าตัวเองทันที
"ยังมีคนใช้ห้องน้ำอยู่อีกหรอ?..."เซฮุนที่เพิ่งกลับมาจากประชุมได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำจึงเข้าไปดู
"ที่แท้ก็เด็กแสบนี่เอง..."เซฮุนเดินเข้าไปในห้องน้ำ
"โอ๊ย!!สบู่เข้าตาอ่ะแสบๆ!!!"ไคร้องขึ้นมาเสียงดังเซฮุนจึงเขาไปดูทันที
"เป็นอะไรรึเปล่า!!"เซฮุนเข้าไปหาไคที่ร้องอยู่กลางห้องน้ำ
"แสบอ่ะ!!"ไรยกมือขึ้นมาขยี้ตาทำให้มันแสบกว่าเดิม
"ใครให้ทำแบบนั้น!!หยุดเลย"เซฮุนรวบมือไคสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียวก่อนที่เขาจะพาไคไปที่อ่างล้างหน้าเขาค่อยๆบรรจงใช้น้ำลูบไปที่ใบหน้าและดวงตาของไคเบาๆฟองสบู่ค่อยๆหายไปที่ละน้อยจนสุดท้ายฟองสบู่ก็หมดไป
"อย่าเพิ่งลืมตานะ!!"เซฮุนบอกไคที่กำลังจะลืมตาเขาก็ยังคงจับมือไคไว้อยู่ส่วนอีกมือนึงเขาค่อยๆหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดหน้าให้ไค
"ค่อยๆลืมตานะ..."เซฮุนบอกไคที่หลับตาอยู่
"ขอบคุณนะครับ...พี่เซฮุน.."ไคขอบคุณคนที่มาช่วยเขาไว้แล้วเขาก็ตกใจเมื่อคนที่มองช่วยเขาไว้คือเซฮุน เซฮุนเอาแต่จ้องหน้าไคทุกๆครั้งที่เขาเห็นหน้าเด็กคนนี้เขาอดที่จะมองไม่ได้จริงๆแล้วยิ่งตอนนี้ผมหน้าม้าของไคก็เปียกจึงลงมาปรกหน้าผากดวงตากลมที่ดูตกใจเล็กน้อยมันทำให้เขาอดที่จ้องมองไม่ได้เขาเริ่มมองต่ำจากระดับสายตาลงไปที่จมูกแล้วหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก...เซฮุนค่อยๆโน่มตัวลงไปจนริมฝีปากของเขาสัมผัสกับริมฝีปากของไคไคดูตกใจแต่ยอมให้เขาจูบไปเรื่อยๆ
"ไคอยู่ไหน?!!"เสียงเลย์ที่ตะโกนเข้ามาทำให้ไคกับเซฮุนผละออกจากกันทันทีและไคก็เดินหนีออกไปทันที
"พี่เลย์เทารีบกลับบ้านเหอะไคง่วง!!"ไครีบเข้าไปหยิบของและมายืนรอลิฟต์ทันทีโดยไม่มองเข้าไปในห้องน้ำเลย..จูบแรกของไคเสียให้กับผู้ชายอยากจะร้องไห้จริงๆ
"ง่วงไรว่ะไคแค่ทุ่มครึ่งเอง"เทากับเลยที่เดินมาหาไคที่ลิฟต์งงกับการง่วงแปลกๆของเพื่อนเขา
"ง่วงละกันเร็วๆลิฟต์มาแล้ว..."ไครีบลงลิฟต์ไปทันทีเพราะเขาเห็นใครบางคนกำลังยิ้มให้เขาอยู่หน้าห้องน้ำ
"เฮ้อ...เป็นอะไรว่ะเนี่ย..เราจูบปากกับเด็กผู้ชาย!!"เซฮุนพูดคนเดียวขณะขับรถกลับบ้านภาพที่เขาจูบกับไคมันยังคงติดตาเขา
"เซฮุนแกไม่ได้ชอบเด็กคนนั้นแกแค่อิจฉาที่แกต้องอยู่ตัวคนเดียวแล้วเด็กคนนั้นมีคนอยู่รอบข้างมากมาย!!แกแค่อิจฉาแล้วบรรยากาศมันพาไป!!!"เซฮุนพูดกับตัวเองในรถเหมือนคนเสียสติ
"เป็นอะไรเซฮุนทำไมหน้าแกดูเป็นกังวลแปลกๆกลัวงานเสร็จไม่ทันหรือไง?!!"ซีวอนถามลูกชายคนเล็กที่ดูเครียดแปลกๆ
"ให้คนอื่นออกไปก่อนได้ไหม?...."เซฮุนบอกพ่อแล้วมองไปที่สาวใช้ที่ยืนอยู่เต็มบ้านเขา
"พวกเธอไปทำอย่างอื่นก่อนไป...มีอะไรก็พูดมา"ซีวอนบอกกับเซฮุนอย่างอยากรู้ตั้งแต่เขาเลี้ยงเซฮุนมาไม่มีครั้งไหนที่เซฮุนดูเป็นกังวลขนาดนี้
"พ่อเคยมีความรู้สึกแบบว่า........"เซฮุนไม่กล้าปรึกษาตรงๆ
"รู้สึกแบบไหนหล่ะลูกเซฮุน..."ซอลลี่ก็เริ่มสงสัยอีกคน
"เฮ้อ...ความรู้สึกที่อยากจูบผู้ชายอ่ะพ่อ..."เซฮุนตัดสินใจปรึกษาพ่อกับแม่ทันใดนั้นข้าวก็พุ่งออกมาจากปากซีวอนทันที
"ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหมเซฮุน..."ซีวอนดื่มน้ำก่อนที่จะถามเซฮุนย้ำอีกรอบ
"แม่ว่าก็ไม่แปลกนะถ้ากับหนูลู่ฮานเพราะหนูลู่ฮานก็หน้าเหมือนผู้หญิงจะตาย..."ซอลลี่พูดออกมา
"แล้วถ้าผู้ชายที่เซฮุนหมายถึงไม่ใช่ลู่ฮานหล่ะครับน้าซอลลี่...."ซูโฮเอ่ยขึ้นมาใช่เขาเห็นเหตุการณ์ระหว่างเซฮุนกับไคในห้องน้ำหมดแล้ว
"ถ้าไม่ใช่ลู่ฮานแล้วจะเป็นใครหล่ะ..."เซฮุนสะอึกเลยที่เดียวเขารู้ว่ามันเป็นประโยคคำถามแต่แค่ได้ยินคำว่าใครภาพเหตุการณ์นั้นก็ลองเข้ามาอีกรอบ
"ผมว่าเซฮุนบอกไม่ได้หรอกครับ...หึหึ"ซูโฮหัวเราะอย่างมีเล่ห์นัย
"พ่อเคยมีความรู้สึกแบบนี้กับแม่แกมากกว่าความรู้สึกอย่างจูบมันต้องเกิดจากความรักถ้าไม่รักจะไปอยากจูบทำไมหล่ะ!!"ซีวอนตอบคำถามของลูกชายคนเล็ก
"ไม่จริงผมไม่ได้รักเด็กคนนั้นสักหน่อย!!"เซฮุนลุกขึ้นไปจากโต๊ะดื้อๆซูโฮเลยเดินตามเซฮุนไปติดๆ
"เซฮุนหยุดก่อน!!"ซูโฮบอกเซฮุนที่กำลังเดินไปที่สนามหญ้าหน้าบ้านเซฮุนก็หยุดและหันไปหาซูโฮ
"พี่รู้ว่าคนที่นายอยากจูบคือไค!!ไม่ใช่อยากจูบแต่นายจูบเขาไปแล้วพี่เห็น!!"เซฮุนได้แต่อึ้งซูโฮรู้เรื่องนี้ด้วย
"พี่ชอบไค!!ถ้านายคิดว่าเล่นๆกับไคพี่อยากให้นายหยุดซะเพราะพี่รักเขา!!"ซูโฮบอกกับเซฮุนตรงๆเซฮุนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาหนักๆอยู่ที่อกตำแหน่งหัวใจ
"ผมก็ไม่ได้เล่นๆกับเขาผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย...."เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลงเรื่อยๆเพราะเขาไม่มั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับไคจริงๆ
"นายบอกกับฉันอีกทีสิว่านายไม่ได้คิดอะไรกับไค..."ซูโฮเดินเข้าไปจ้องตาเซฮุน
"ผมไม่ได้คิดอะไรกับ...ไค"ตอนแรกๆของประโยคเซฮุนก็ยังคงสบตากับซูโฮได้แต่พอถึงชื่อเท่านั้นแหละไม่รู้ว่าทำไมตัวเขาต้องหลบตา
"ต่อจากนี้นายกับฉันเป็นคู่แข่งกันฉันอยากจะบอกว่าฉันไม่ยอมแพ้นายหรอกนะ..."ซูโฮบอกก่อนเดินเข้าบ้านทันที
"ทำไมต้องเป็นคู่แข่งเราไม่ได้ชอบเด็กนั้นซะหน่อย!!"เซฮุนบอกกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
"โอ๊ย...แค่หลับภาพก็ขึ้นมาไคนายทำอะไรกับฉัน!!"เซฮุนนอนไม่หลับแค่เขาหลับตาภาพก็ยังคงมาให้เขาเห็นเซฮุนพยายามข่มตาหลับถึงเกือบตี2กว่าจะหลับ
"ทำไมตาดำอย่างนั้นอ่ะเซฮุน!!"แบคฮยอนถามเซฮุนที่เพิ่งเข้าออฟฟิตมา
"อ้อ...นอนไม่ค่อยหลับหน่ะ.."เซฮุนตอบพร้อมสายตาสอดส่องคนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขานอนไม่หลับ
"เหมือนไคเลยวันนี้มันเลยไม่มาเพิ่งหลับไปเมื่อ6โมงเช้าเองมันเป็นอะไรไม่รู้กลับบ้านไปก็ไม่พูดกับใครพอจะนอนหลับปุ๊ปก็กระเด้งขึ้นมาก่อนที่จะบอกว่าไอ้บ้า!!แล้วก็สบัดหัวแล้วก็ล้มลงไปนอน"เลย์บอกกับเซฮุน
"เหมือนในละครเลยหว่ะที่พวกนางเอกโดนพระเอกขโมยจูบแล้วก็นอนไม่หลับ.."ซิ่วหมิ่นพูดขึ้นมาลอยๆทำให้เซฮุนที่กินน้ำอยู่สำลักน้ำทันที
"พี่เซฮุน!!มาแต่เช้าเชียวนะเป็นอะไรทำไมใต้ตาดำๆหล่ะ!!"ลู่ฮานวิ่งเข้ามาหาเซฮุนที่สำลักน้ำอยู่
"วันนี้ไม่สนุกเลยไม่มีอีกคนมาคอยทำท่ากระแดะๆแล้วก็พูดตาม"เฉินพูดขึ้น
"ป่านนี้จะตื่นรึยังเนอะ..."พอเขาเข้ามาอยู่ในห้องทำงานตัวเองเซฮุนก็พูดขึ้นกับตัวเอง
"เห้อ!!อะไรว่ะแล้วเราจะไปคิดถึงทำไมเนี่ยท่องไว้เซฮุนเราไม่ได้คิดอะไรกับไค...เราไม่ได้คิดอะไรกับไค..."เซฮุนท่องกับตัวเองเบาๆ
"เซฮุนนายเป็นอะไรดูเหม่อๆ..."เฉินที่สังเกตพฤติกรรมของเซฮุนมาเกือบทั้งวันถามขึ้น
"เปล่าหนิก็ปกติดี..."จริงๆเขาก็ไม่ได้อย่างเหม่อเลยแต่สมองอยู่ดีๆก็มีแต่เรื่องไคเต็มไปหมดแบบนี้ทั้งๆทีเขาพยายามไม่คิดถึงแล้วนะ
"ชานยอลฉันถามอะไรหน่อยสิ..."เซฮุนเดินไปหาชานยอลที่โต๊ะ
"มีอะไรหล่ะแปบนะแบค..."ชาลยอลหันไปบอกแบคฮยอนที่กำลังนั่งเขียนมือเขาอยู่
"ไปคุยกับฉันที่ห้องได้ไหม...."เซฮุนไม่กล้าพูดตรงนี้เพราะเขากลัวว่าเดี๋ยวทุกคนจะเอาเรื่องนี้ไปบอกไค
"ได้สิ...เดี๋ยวมาให้เขียนสองข้างเลยนะแปปนึงนะ..."ชานยอลหันไปบอกแบคฮยอนก่อนที่เขาจะเดินตามเซฮุนไปที่ห้องทำงาน
"คือว่า...ฉันอยากให้เป็นความลับได้รึเปล่า..."เซฮุนถามชานยอลชานยอลก็พยักหน้ารับรู้เซฮุนจึงเริ่มถามทันที
"นายเคยมีความรู้สึกคิดถึงใครบางคนตลอดเวลาบ้างไหม?"เซฮุนถามเพราะตอนนี้ในหัวของเขามีแต่เรื่องของไคเต็มไปหมชานยอลพยักหน้า
"แล้วความรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลาหล่ะ?"เซฮุนถามเพราะเขาเริ่มมีความรู้สึกที่อยากจะอยู่ใกล้ๆไคตลอดเวลาชานยอลก็ยังพยักหน้า
"แล้วความรู้สึกอยากจูบใครสักคนหล่ะ?"เซฮุนถามเพราะความรู้สึกที่ได้จูบกับไคเมื่อวานมันทำให้เขารู้สึกอยากจูบกับไคอีกชานยอลก็ยังคงพยักหน้า
"ความรู้สึกแบบนี้นายเกิดกับใคร...."เซฮุนถามอีกเพราะถ้าคำตอบคือแบคฮยอนเท่ากับว่าเขาจะตกหลุมรักเด็กแสบเข้าให้ซะแล้ว
"ความรู้สึกแบบนี้เขาเรียกว่ารัก...ความรู้สึกแบบนี้กับฉันเกิดกับแบคฮยอนมาหมดแล้วอย่าบอกนะว่านายรักลู่ฮาน..."ชานยอลลองทายเล่นๆ
"ไม่ใช่ๆไม่ใช่ลู่ฮาน!!"เซฮุนปฎิเสธทันควัน...สรุปว่าเขารักเด็กแสบจริงๆใช่ไหมเนี่ย
"คนที่นายรักคือใคร..."ชานยอลเข้าไปถามเซฮุนด้วยสายตาแกมบังคับ
"อืม..."เซฮุนตอบสั้นๆชานยอลงงกับคำตอบของเซฮุน
"นายไปหาแบคฮยอนเถอะเขาคงรอนานแล้วแหละ..."เซฮุนบอกชานยอลให้ออกไปหาแบคฮยอน
"เฮ้อ...สรุปว่าจริงหรอเนี่ย...โอ๊ย..."เซฮุนใช้เวลาทั้งวันคิดเรื่องหัวใจของเขาเขาก็ไม่รู้ว่าเขาเริ่มรักไคตอนไหนรู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกแปลกๆเวลาไม่มีคนมาคอยกวนเขาอยู่ข้างๆเขาคงต้องยอมรับแล้วแหละว่าตกหลุมรักไคไปแล้ว......
"เซฮุนคุยอะไรกับมึงว่ะ?"พอชานยอลออกมาทุกคนก็รีบวิ่งมาหาชานยอลทันที
"มันกำลังมีความรักเว้ยแต่ไม่รู้ว่าคนๆคือใคร"ชานยอลบอกกับพวกเพื่อนๆ
"จริงอ่ะเซฮุนรักใคร?"ซิ่วหมิ่นสงสัยอีกคน
"คำตอบก็อยู่ในประโยคคำถามเมื่อกี้แล้วไงฉันว่าฉันมองเซฮุนมานานแล้วฉันคิดไม่ผิดแน่ๆ"เลย์บอกกับเพื่อนๆ
"ประโยคคำถามเมื่อกี้เซฮุนรักใครเฮ้ย!!คำว่าใครมันพ้องเสียงกับคำว่าไคหนิหว่ะก็ว่าตอนที่ถามว่าคนที่นายรักคือใครเซฮุนตอบว่าอืม"ชานยอลค่อยๆประติดประต่อเรื่องราว
"อย่างงี้ศึกชิงไก่ดำก็เกิดจริงๆสินะเพราะผมก็สังเกตพี่ซูโฮเหมือนกัน...."เทาพูดขึ้นมา
"เออหว่ะลืมซูโฮไปอีกคน...แล้วอย่างงี้น้องไคจะเลือกใครว่ากูว่าเลือกน้องเสียดายพี่อ่ะ"แบคฮยอนพูดขึ้นมา
"เขามีแต่รักพี่เสียดายน้องไม่ใช่หรอว่ะ..."เฉินถามขึ้นมา
"แต่กูว่ารักน้องเสียดายพี่อ่ะถูกแล้วกูว่าไคเอียงไปทางเซฮุนมากกว่าซูโฮหว่ะ"เลย์พูดขึ้นตามความคิดของเขา
"เหลือเวลาอีกประมาณเกือบเดือนแต่ไคบอกว่าถ้ามันฝึกงานเสร็จมันจะอยู่ทำงานที่บริษัทพ่อมันอ่ะมันจะไม่มาที่นี่แล้ว...."เทาพูดคำที่ไคย้ำนักย้ำหนาขึ้น
"กูเชียร์ฮุนไคหว่ะ..."แบคฮยอนบอกกับทุกคน
"แต่กูเชียร์โฮไคหว่ะ..."ซิ่วหมิ่นมีความคิดที่แตกต่าง
"จะแบ่งฝ่ายกันจริงๆหรองั้นกูอยู่ฝั่งแบคหว่ะ"ชานยอลบอกพร้อมเดินไปเกาะหลังแบคฮยอน
"กูอยู่ฝั่งหมิ่นหว่ะ.."เฉินเดินไปอยู่ข้างหลังซิ่วหมิ่น
"กูอยู่ฝั่งไคกูไม่ฝักใฝ่เพราะกูกับเทาใกล้ตัวไคมากที่สุดกูรู้ว่าน้องมันชอบอะไรไม่ชอบอะไรน้องมันไม่ชอบการจับคู่...แต่ครั้งนี้กูก็ไม่รู้หว่ะ..."เลย์กับเทาประกาศตัวเป็นกลาง
"เอองั้นเวลาอีกเดือนนึงก็จะพิสูจน์กันว่าใครชนะถ้าใครแพ้ต้องเลี้ยงพิซซ่าคนที่เหลือนะเว้ย!!"ซิ่วหมิ่นตั้งเดิมพันขึ้นมา
"ได้เลย!!/โอเค/จัดมา!!"ทุกคนดูยอมรับข้อเสนอของซิ่วหมิ่น
"ไคหิวป่ะ...พี่ซื้อขนมมาฝาก..."ซูโฮเดินถือขนมมาให้ไคเพราะตั้งแต่เขาบอกกับเซฮุนวันนั้นเขาก็ต้องรีบทำคะแนน
"ไม่หิวแต่กินได้!!ขอบคุณครับ!!"ไคยิ้มให้ซูโฮก่อนที่จะกินทันที
"เฮ้อไม่มีเรียกอ่ะกินบ้างดิ!!"ชานยอลรีบลุกขึ้นมาแย่งไคกิน
"อะไรว่ะพี่!!"ไคเริ่มหันไปโวยวายชานยอลกับแบคฮยอนทันที
"กินหน่อยไม่ได้หรอ?!!"แบคฮยอนก็ยังคงตั้งใจกินอย่างสนุกสนาน
"มาช้าไปแน่เลย..."เซฮุนที่เพิ่งขึ้นมาเห็นไคกำลังกินขนมที่ซูโฮเพิ่งซื้อมาถึงกับถอนหายใจทันที
"เซฮุนถืออะไรมากินบ้างดิ!!"ซิ่วหมิ่นเห็นว่าชานยอลกับแบคฮยอนแย่งขนมที่ซูโฮซื้อมาให้ไคแล้วเขาจึงคิดจะแย่งเซฮุนบ้าง
"อืมกินเลย...."เซฮุนเดินถือขนมไปให้ซิ่วหมิ่นที่โต๊ะ
"เฮ้ย!!ช็อกโกแลตพี่หมิ่นไคขอ!!!"ตอนแรกไคก็ทำเป็นไม่สนใจเซฮุนเพราะเหตุการณ์วันนั้นมันทำให้เขารู้สึกแปลกๆกับเซฮุนแต่เห็นช็อคโกแลตแล้วเขาทำเป็นไม่สนใจไม่ได้จริงๆ
"เหอะกินของเขาไม่คิดจะขอบคุณเจ้าของหน่อยหรอ?..."เลย์ทักขึ้นมาเพราะเขามองเซฮุนตั้งแต่แรกแล้วแหละว่าจะเดินผ่านไปแล้วแต่พอเห็นไคสนใจขนมของตัวเองมากกว่าก็หน้าบานเชียว
"ขอบคุณพี่เซฮุน!!"ไคขอบคุณทั้งๆที่ช็อกโกแลตเต็มปาก
"ค่อยๆกินก็ได้..."เซฮุนเดินมานั่งข้างๆไค
"อยากกินหรอมานั่งใกล้ๆอ่ะ!!ออกไปเลยไม่ให้กินหรอก!!"ไคหยิบกล่องช็อกโกแลตหลบเซฮุน
"ไอ้บ้า!!เขาซื้อมา#*+/!?~"เซฮุนรีบหันไปปิดปากเทาทันที่เพราะเขายังไม่อยากให้ไครู้ว่าเขาตั้งใจซื้อมาให้ไคจริงๆเขาได้ยินที่พวกนี้พนันกันเรื่องเขากับซูโฮแล้วแหละ...
"พี่ไปส่งนะ!!"พอเลิกงานปุ๊ปซูโฮก็รีบขึ้นมาที่ชั้น12ทันที
"คือ...ผมเริ่มเกรงใจแล้วอ่ะครับ!!"ไคบอกซูโฮซูโฮคอยไปรับไปส่งเขาตลอดหนึ่งอาทิตย์ถ้าแค่เขาไม่เท่าไหร่แต่เลย์กับเทานี่สิพอขึ้นรถก็หลับหลับแล้วก็กรนอีกทั้งๆที่ปกติไม่กรนนี่สิเขาสงสารหูซูโฮ
"ทำไมไม่กลับกับพี่ซูโฮหล่ะไม่ต้องเกรงใจหรอกคนกันเองทั้งนั้น"ซิ่วหมิ่นเดินมาบอกไคที่ยืนคุยกับซูโฮอยู่เซฮุนได้แต่แอบมองเพราะเขามาไม่เคยทันซูโฮเลย
"อะไรนะเซฮุนวันนี้นายจะกลับไปทำงานที่คอนโดฉันได้เลยๆ"เลย์กับเทาที่ยืนอยู่หลังเซฮุนผลักเซฮุนออกมาจากหลังกำแพงและทำเป็นเหมือนว่ากำลังคุยกันอยู่
"ไคจะกลับบ้านกับใครวันนี้จะกลับกับเซฮุนนะเพราะเซฮุนมันจะไปคุยกับทำงานที่ทำค้างไว้ต่อที่คอนโดเราแกจะไปกับซูโฮก็ได้นะเจอกันที่คอนโด"เลย์บอกกับไคที่กำลังคุยกับซูโฮอยู่ตอนแรกเขากับเทาก็เป็นกลางนะแต่พอเห็นไคแล้วเขาเป็นกลางไม่ไหวจริงๆเขาสองคนเชียร์เซฮุนสุดใจจนเขาต้องพยายามเค้นเสียงกรนในรถซูโฮมาตลอดหนึ่งอาทิตย์เต็ม
"เฮ้ยๆรอด้วยๆ!!ไว้โอกาสหน้านะครับพี่ซูโฮ!!"ไครีบวิ่งตามเลย์กับเทาที่กอดคอเซฮุนแล้วเดินไปรอลิฟต์
"เฮ้ยรอก่อน!!"ไควิ่งมาจับแขนเสื้อเซฮุนไว้เพราะเซฮุนเดินช้ากว่าเลย์และเทา
"พักก่อนก็ได้ถ้าเหนื่อย..."เซฮุนหยุดเดินเพื่อให้ไคได้พักหายใจ
"เป็นอะไร..."เซฮุนถามไคที่อยู่ในลิฟต์กับเขาแค่สองคนเพราะเทากับเลย์เดินลงไปแล้ว
"กลัวลิฟต์..."ไคบอกอย่างสั่นๆปกติเขาจะทำเก่งต่อหน้าเซฮุนมากนะแต่ถ้าอยู่ในลิฟต์ไม่ไหวจริงๆ
"เห็นปกติทำเป็นเก่งกลัวลิฟต์..?"เซฮุนหันไปถามไคที่เกาะแขนเขาแน่นเลย...ไคคงไม่รู้ว่าเขาชอบไคแบบนี้มากกว่าไคจอมโวยวายเป็นไหนๆ
"ใครกลัวลิฟต์แค่แกล้งดูว่าจะมีความเป็นสุภาพบุรุษรึเปล่าเถอะ!!"เซฮุนได้แต่แอบขำปฎิกิริยาของไคถึงจะพูดว่าไม่กลัวแต่ก็ยังไม่ปล่อยแขนเขาเนอะ
"ถึงแล้วลืมตาได้แล้วเด็กน้อย..."เซฮุนบอดับไคที่หลับตาปี๋เลย
"อะไรๆทำไมไม่รอกันเลยห่ะ!!รีบลงมาก่อนทำไม!!"พอเห็นเทากับเลย์ยืนยิ้มอยู่ไคก็เข้าไปโวยวายทันที
"เฮ้ย!!ล็อกทำไม!!"ปกติเขาจะนั่งข้างหน้ากับพี่ซูโฮแต่ทำไมกับเซฮุนเขาถึงไม่กล้านั่งข้างหน้าด้วยก็ไม่รู้
"ก็นั่งข้างหน้าไปสิไม่เห็นเป็นไรเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งซะยุงกัดแล้วไม่เห็นหรอ?!!"เซฮุนบอกไคที่เอาแต่เคาะประตูหลังรถ
"คาดเข็มขัดดิเดี๋ยวก็หน้าทิ่มลงไปหรอก!!"เซฮุนบอกไคที่ขึ้นมาแล้วก็ทำหน้าบูดไคยอมทำตามคำพูดของเซฮุนแต่โดยดีทั้งๆที่คำพูดแปลแล้วคล้ายๆกันคำว่าคาดเข็มขัดสิครับเดี๋ยวเป็นอันตรายของพี่ซูโฮกับคาดเข็มขัดดิเดี๋ยวก็หน้าทิ่มหรอก...มีคนจะหาว่าเขาบ้าไหมถ้าเขาชอบประโยคหลังมากกว่า
"ทำไมหลับง่ายจัง...."เซฮุนพูดลอยๆขึ้นเมื่อเห็นเด็กน้อยปากเก่งของเขานอนหลับไปแล้ว
"เวลาไคมันหลับแล้วมันไม่เหมือนไคเลยเนอะ...เหมือนลูกแมวเชื่องๆตัวนึงเลย"เลย์แกล้งพูดขึ้นมาลอยๆแค่เห็นเซฮุนแอบมองไคเขาก็แอบยิ้มไปด้วยแล้ว
"เข้าไปปลุกให้หน่อยสิ...."เลย์กับเทาบอกเซฮุนที่เดินห่างออกมาจากตัวรถ
"ไคตื่นได้แล้วถึงคอนโดแล้ว..."เซฮุนเปิดประตูรถเข้าไปสะกิดไค
"อืม..."ไคพลิกตัวไปอีกด้าน
"ถ้าไม่ตื่นฉันจูบนะ......"เซฮุนเข้าไปกระซิบข้างๆใบหูของไคเบาๆได้ผลไคกระเด้งพรวดขึ้นมาเลยแต่เหมือนว่าจะติดเข็มขัดอยู่นะ
"ตื่นได้แล้วอยากนอนในรถไม่อยากนอนที่ห้องรึไง!!"เซฮุนทำเหมือนไม่ได้พูดประโยคนั้นออกมาแล้วเดินไปหาเทากับเลย์ทันที
"รอด้วยดิ!!"ไครีบวิ่งอีกรอเพราะเขาต้องขึ้นลิฟต์เขาไม่อยากอยู่ในลิฟต์กับเซฮุนแค่สองคน
"ขออาบน้ำก่อนนะแล้วจะมาช่วยทำงาน!!"ไควิ่งเข้าไปหยิบชุดในห้องน้ำก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
"ทำงานอะไรอ่ะ..."เซฮุนเข้าไปกระซิบถามเทา
"งานนั้นแหละพี่....ทำไปเรื่อยๆผมให้โอกาสพี่มากกว่าพี่ซูโฮนะเว้ย...บอกไว้ก่อน.."เทาตอบเซฮุนพร้อมเดินไปหยิบอุปกรณ์ออกมา
"เสร็จแล้วทำงานอะไรกันอ่ะทำไมถึงทำที่ออฟฟิตไม่ได้"ไคที่อาบน้ำเสร็จวิ่งมาถามเทากับเลย์ที่โต๊ะ
"มันเป็นงานเร่งด่วน!!เรื่องดอกไม้ต้องสั่งเขาคืนนี้ยังไม่ได้คิดแบบไว้เลยเลยต้องให้เซฮุนมาช่วยทำ!!"เลย์เตรียมข้ออ้างไว้แล้วเพราะเขารู้ว่าไคต้องถาม
"เอาแบบนี้ป่ะ!!"เซฮุนเริ่มร่างซุ้มดอกไม้ออกมาเป็นรูปร่าง
"แบบนี้สวยกว่า!!"ไคเห็นเซฮุนร่างแบบแล้วยอมไม่ได้เขาก็ร่างแบบออกมาข่มเซฮุนเหมือนกัน
"แต่ฉันว่าแบบนี้สวยกว่า..."เทาวาดแบบร่างโดยการนำเอาโครงแบบของเซฮุนแต่ใช้ดอกไม้ของไค
"สวยจริงคิดได้ไงอ่ะ!!ฉันว่ามันคล้ายๆของฉันนะทำไมแกไม่คิดเองบ้างว่ะ!!"ไคเริ่มโวยวายเมื่อเห็นว่าผลงานของเทามันคล้ายๆของเขา
"พี่ว่าก็สวยดีออก....โครงร่างของเซฮุนมันก็ดูแข็งแรงแต่ซ่อนความอ่อนหวานส่วนดอกไม้ของแกมันก็ดูภายนอกอ่อนหวานแต่กลิ่นของมันแค่เพียงสูดดมก็ทำให้มีพลัง"เลย์บอกแนวคิดภาพที่เทากำลังจะสื่อออกมา
"ถ้างั้นเสร็จแล้วโทรไปสั่งดอกไม้กับโครงเลยนะ!!"เลย์บอกพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด
"งั้นฉันกลับก่อนนะ..."เซฮุนบอกลาทุกคน
"ยังกลับไม่ได้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์อยู่ก่อน!!"เลย์ตะโกนรั้งเซฮุนไว้เพราะเขาเห็นว่าฝนจะตกแล้วถ้าฝนตกไม่มีทางที่เซฮุนจะได้กลับบ้านแน่ๆ
"นั่งรองานเสร็จก่อนนั่งตรงนั้นอ่ะ!!"เลย์เรียกเซฮุนมานั่งข้างไคๆที่นั่งดูละครอยู่
"พระเอกน่ารำคาญเนอะ!!"อยู่ดีๆไคก็พูดขึ้นมา
"น่ารำคาญตรงไหนก็ดูหล่อดีออก..."เซฮุนไม่เข้าใจเด็กข้างๆเขาเลย
"น่ารำคาญตรงที่นางเอกอยู่ใกล้ๆแค่นี้ทำไมไม่บอกรักเขาไปว่ามันแบบจะเก็บไว้ทำไมถ้านางเอกมีคนมาจีบอีกคนนะจะขำเข้าให้!!"ไคบอกเหตุผลของเขาออก
"เขาอาจจะกลัวนางเอกไม่ชอบเขาแล้วถ้าเขาบอกรักก็จะเกลียดเขาไปเลยรึเปล่า?..."เซฮุนหันมองไคที่สายตาจับจ้องอยู่ที่พระเอกกับนางเอกในโทรทัศน์
"แต่ในเรื่องนางเอกก็ชอบพระเอกไม่ใช่หรอ?!!"ไคหันมามองหน้าเซฮุนโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเซฮุนก็มองเขาอยู่ทำให้สายตาของเขาทั้งสองสบกันนิสัยของไคมันก็เริ่มมาเมื่อเขาได้สบตากับใครอีกคน...และนั้นก็เป็นผลทำให้เซฮุนต้องเป็นฝ่ายหลบตาไคไปเองเหมือนเดิม....
"เสร็จแล้วแฟ็กแบบไปให้เขาเรียบร้อยแล้วกลับได้แล้ว..."เลย์บอกกับเซฮุนที่นั่งหันหลังให้ไคอยู่
"เฮ้อพี่เลย์ฝกตกแล้วมันก็จะสี่ทุ่มแล้วด้วยพี่จะให้พี่เซฮุนกลับจริงๆหรอไม่อันตรายหรอพี่?.."เทาพูดประโยคที่เขาคิดเตรียมไว้แล้ว
"กลับไปสิรีบๆกลับก่อนที่ฝนจะตกหนัก!!"ไคบอกเซฮุนโดยที่เขาก็ไม่สามารถหันไปมองเซฮุนได้
"มึงใจร้ายไปป่ะไค?...ฝนมันตกหนักแล้วนะเว้ยตอนนี้ถ้าพี่เขาขับรถกลับไปแล้วรถคว่ำตายไปทำไง!!"เทาหาเหตุผลเพื่อที่จะให้เซฮุนค้างที่นี้
"ก็เรื่องของพี่เขาสิไม่ใช่เรื่องของกู!!"ไคพูดพร้อมที่จะเดินไปที่ห้องนอนทันที
"งั้นพี่กลับก่อนนะ...เจอกันพรุ่งนี้..."เซฮุนบอกด้วยน้ำเสียงเศร้าๆโชคร้ายที่นางเอกของเขาไม่ได้ชอบพระเองเหมือนในละคร
"ไคจะให้เซฮุนกลับไปจริงๆหรอ...?"เลย์ไม่พูดอะไรมาเพราะเขารู้ว่าลึกๆไคก็เป็นห่วงเซฮุนอยู่เหมือนกันพอเขาพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องนอนไปทันที
"มึงใจร้ายหว่ะ!!"เทาเดินมากระแทกไหล่ไคแล้วเดินเข้าห้องนอนตามเลย์ไปอีกคน
"เดี๋ยวก่อนไม่ต้องกลับแล้วค้างที่นี้นั้นแหละ!!"ไครีบวิ่งไปจับแขนเซฮุนที่กำลังจะขึ้นลิฟต์
"ไม่เป็นไรพี่กลับบ้านได้เรากลับไปเหอะ..."เซฮุนค่อยๆแกะมือไคออกก่อนที่จะขึ้นลิฟต์ไปทันทีแต่ไคก็ไม่ยอมแพ้เขากระโดดตามเซฮุนเข้าไปในลิฟต์
"มาทำไมกลัวลิฟต์ไม่ใช่หรอเดี๋ยวก็ต้องขึ้นไปคนเดียวอีกอ่ะ..."เซฮุนหันไปบอกไคที่เอาแต่เกาะแขนเขา
"พี่ก็ขึ้นไปด้วยกันสิ!!อุตส่าห์ลงมาเป็นเพื่อนแล้วนะพี่ก็ต้องขึ้นไปเป็นเพื่อนผม!!ยังไงผมก็ไม่ให้พี่กลับ"ไคก็ยังคงยื้อไว้ไม่ให้เซฮุนกลับ
"เรื่องของพี่ไม่ใช่เรื่องของเราพี่จะกลับทำไมเป็นห่วงหรอ?"เซฮุนยื่นหน้าไปใกล้ๆไค
"ใช่เรื่องของพี่ไม่ใช่เรื่องของผมแต่ผมไม่ยอมโดนรูมเมทประนามว่าเป็นคนใจร้ายแน่ไม่ได้เป็นห่วงด้วย..."ไคใช้โอกาสที่เซฮุนกำลังสนใจคำตอบของเขากดลิฟต์ขึ้นไปชั้น11ที่เป็นที่ต้องของห้องเขาทันที
"งั้นก็ปล่อย...."เซฮุนพยายามแกะมือจากต้นแขนเขา
"ปล่อยก็ได้..."ไคปล่อยแขนเซฮุนพร้อมเดินไปที่อีกมุมของลิฟต์
"จะทำอะไร!!"ไคถามเซฮุนที่กำลังจะกดเปิดลิตฟ์
"จะลงไปขึ้นลิฟต์ตัวอื่นกลับบ้าน..."เซฮุนกดเปิดลิฟต์ทันที
"ลิฟต์เปิดแล้วไปแล้วนะ..."เซฮุนค่อยๆก้าวลงจากลิฟต์ช้าๆ
"เออเป็นห่วงก็เป็นห่วงอย่าไปนะ!!"ไควิ่งมาเกาะแขนเซฮุนอีกรอบ
"..................."เซฮุนไม่พูดอะไรเพียงแต่ก้าวกลับเขามาในลิฟต์และก็ลูบผมไคทันที
"ไม่ต้องกลัวพี่ไม่ไปหรอกแค่อยากได้ยินคำว่าเป็นห่วงจากเราเท่านั้นแหละ..."เซฮุนลูบผมไคที่เอาแต่ชุกหน้ากับต้นแขนของเขาพอลิฟต์ไปไคก็รีบเดินนำเขาออกไปทันที
"คนบ้า!!"ไคพูดอู้อี้ๆอยู่ที่แขนของเซฮุน
"ตกลงว่านายปล่อยพี่เซฮุนกลับบ้านไปหรอไค?.."เทาถามทันทีเมื่อเขาเห็นไคเดินกลับมาคนเดียว
"อยู่หน้าห้องโน่น!!"ไคชี้ไปที่หน้าห้องก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องนอนทันที
"พี่ไปทำอะไรให้มันโกรธป่ะเนี่ยปิดประตูปึ้งปั้งเลย..."เทาเดินออกมาเปิดประตูให้เซฮุนเซฮุนก็เลยเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เทาฟัง
"พี่บ้าจริงๆอ่ะคุ้มไหมนั่นรู้ทั้งรู้ว่ามันกลัวลิฟต์ยังจะปล่อยให้มันอยู่ในลิฟต์คนเดียวอีก..."เทานับถือในความบ้าของเซฮุนถ้าเขานะพี่เลย์ที่กลัวลิฟต์ยอมกระโดดตามเขาขึ้นลิฟต์มานะเขาจะยอมขึ้นไปด้วยดีๆเลยอ่ะ
"พี่แค่อยากให้มาตามเพราะเป็นห่วงจริงๆไม่ใช่แค่ตามเพราะโดนแกกับเลย์บอกให้ทำ..."เซฮุนบอกเหตุผลของเขาออกไป
"ผมจะบอกอะไรพี่ให้อย่างนะ...ไคอ่ะถ้ามันไม่อยากทำใครก็บังคับมันไม่ได้ต่อให้ผมกับพี่เลย์บอกมันให้ไปตามพี่กลับยังไงแล้วมันไม่เป็นห่วงพี่จริงๆมันคงไม่กระโดดเขาลิฟต์ไปทั้งๆที่ตัวเองกลัวลิฟต์หรอกพี่ไปอาบน้ำไปพี่พรุ่งนี้ต้องไปทำงานไม่ใช่หรอผมให้ยืมชุด"เทาหยิบชุดไปให้เซฮุนและเดินเข้าห้องนอนทันทีเซฮุนรีบอาบน้ำก่อนที่จะมานอนที่โซฟาทันที
"ตกลงว่าจริงๆนายก็เป็นห่วงพี่เหมือนกันใช่ไหมไค"เซฮุนพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะหลับไป
"........................"เที่ยงคืนไคค่อยๆเปิดประตูห้องนอนออกมาเพื่อจะเข้าห้องน้ำพอเขาเข้าห้องน้ำเสร็จเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองใครบางคนที่นอนขดตัวอยู่ที่โซฟายิ่งเห็นยิ่งหมั่นไส้
"คนบ้าคนอุส่าห์ไปตามแล้วยังเล่นตัวอีกหมั่นไส้จริงๆแบร่"ไคแลบลิ้นให้เซฮุนที่หลับพริ้มอยู่ที่โซฟา
"เฮ้อเป็นภาระจริงๆ"ไคเดินไปหยิบหมอนผ้าห่มกางผ้าห่มออกมาก่อนที่จะห่มให้กับเซฮุนที่หลับอยู่
"ฝันดีนะ"ไคยิ้มให้กับผลงานการห่มผ้าของตัวเองมันดูติ๊งต๊องนะที่เขาจะมายืนหัวเราะแต่มันจริงอ่ะเซฮุนนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มลายคิตตี้สีชมพูของพี่เลย์มันดูตลกอ่ะ
ทiI����j�าออกมา
"แต่ตอนนี้พวกเราก็เป็นเพื่อนนายแล้วนะไม่ต้องไปอิจฉาน้องมันหรอก...."เลย์แตะไหล่เซฮุนเบาๆ
"ขอบคุณนะ..."เซฮุนบอกกับเพื่อนๆอีกรอบ
"กลับมาแล้วรอแม่บ้านทำความสะอาดตั้งนาน!!"ไคเดินยิ้มกลับมาจากการเข้าห้องน้ำแค่เพียงเซฮุนเห็นรอยยิ้มของไคเขาก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
ความคิดเห็น