คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Hunkai : I think I ..... love you 1
Hunkai I think I... love you 1
"พี่ครับ!!ผมกับเพื่อนจะมาฝึกงานอ่ะครับให้ไปที่ไหนหรอครับ!!"เทาเดินมาถามประชาสัมพันธ์
"อ้อ!!น้องสองคนเองใช่ไหม...เดินไปขึ้นลิฟต์แล้วขึ้นไปชั้น12แล้วไปหารุ่นพี่ที่ชื่อจาง อี้ชิง เขาจะแนะนำน้องเอง..."ประชาสัมพันธ์สาวบอกเด็กหนุ่มสองคน
"พี่เลย์หนิจางอี้ชิง!!"ไคถามเพื่อนสนิทที่กำลังยิ้มแป้นอยู่
"เยส!!จะมาฝึกงานทั้งทีก็นะขอนิดนึง..."เทาหันไปยิ้มให้เพื่อนสนิทข้างๆเขาพี่เลย์ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลหรอก...แฟนของเขาเองแหละ
"พี่จางอี้ชิง!!!"เทาตะโกนเรียกแฟนหนุ่มของเขาที่ยืนรออยู่หน้าออฟฟิต
"อ้าวมาแล้วหรอ?!!เข้าไปเร็วๆเดี๋ยวโดนว่า..."เลย์รีบพาเด็กฝึกงาน2คนเข้าไปในออฟฟิตทันที
"มาแล้วเด็กฝึกงาน2คนใช้งานได้เต็มที่เลยนะ!!"เลย์ประกาศต่อหน้าเพื่อนๆในออฟฟิต
"เด็กฝึกงานไม่มีโต๊ะนั่งนะจ๊ะแต่ฝากกระเป๋าไว้ที่พี่ได้สนุกแน่เดินกันมันส์เลย..."เลย์หยิบกระเป๋าของเทากับไคเก็บที่โต๊ะเขาก่อนที่จะพาไปแนะนำกับเพื่อนๆในออฟฟิต
"นี่ซิ่วหมิ่นเรียกมันไอ้เปานั่นไอ้เฉินเรียกมันไอ้เถิกส่วนโย่งๆโน่นชาลยอลเรียกมันไอ้หยอย!!"เลย์ค่อยๆแนะนำเพื่อนๆในออฟฟิตเขาทีละคนเทาและไคค่อยๆทำความเคารพรุ่นพี่แต่ละคนอย่างนอบน้อม
"ยังไม่หมดพวกแกจำกันตายแน่ๆนั่นตัวเล็กชื่อแบคฮยอนแล้ว..."เลย์นึกขึ้นได้ว่ายังเหลืออีก2คนที่ยังไม่ได้แนะนำให้รุ่นน้องรู้จัก
"เหลืออีก2คนแต่สองคน"เลย์ค่อยๆนำรุ่นน้องสองคนไปอยู่หน้าห้องของหัวหน้าพวกเขา
"คุณเซฮุนอยู่รึเปล่า?..."เลย์ถามลู่ฮานเลขาหน้าห้องของเจ้านายเขา
"อยู่...แต่ฉันไม่ให้เข้าพบมีอะไรไหม?!!"ลู่ฮานพร้อมกับทำเป็นไม่สนใจ
"ติดลูกค้าอยู่หรอครับ?..."ไคถามอย่างงงๆ
"เปล่าแค่แนะนำเด็กฝึกงานไม่จำเป็นหรอก!!คุณเซฮุนไม่ได้ติดลูกค้า"ลู่ฮานบอกพร้อมนั่งดูข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตต่อ
"ใช่ลืมแนะนำนี่ลู่ฮานเลขาของคุณเซฮุนคนที่เป็นทั้งหัวหน้าและเป็นคนให้เกรดการฝึกงานของพวกเธอ..."เลย์แนะนำลู่ฮานให้น้องๆได้รู้จักไคกับเทาก็ทำความเคารพลู่ฮานอย่างนอบน้อม
"กองไว้ตรงนั้นแหละ..."ลู่ฮานแสดงความไม่เป็นมิตรต่อรุ่นน้อง
"ตกลงว่าคุณเซฮุนว่างใช่ไหมครับ...."ไคไม่รอฟังคำตอบเขาเดินไปเคาะประตูทันที
"เข้ามาสิ..."เสียงจากภายในห้องทำให้ไคเปิดประตูเข้าไปทันทีเขาก็พบกับชายหนุ่มในชุดทำงานผิวขาวเนียนดูมีสกุลพร้อมกับการแต่งตัวที่ดูมีสไตล์แต่ยังสุภาพ....หล่อเลยทีเดียว
"คือคุณเซฮุน...ผมพาเด็กฝึกงานมาแนะนำครับหวางจือเทากับคิมจงอินครับ...ไคเทานี่คุณเซฮุนหัวหน้าพวกเรา"ไคกับเทาทำความเคารพเซฮุน
"ฉันบอกไว้ก่อนนะว่าเป็นเด็กฝึกงานที่นี่ถ้าไม่เหนื่อยก็อย่างหวังว่าจะได้คำว่าผ่านจากฉัน!!"เซฮุนเดินมาบอกเด็กฝึกงานสองคนก่อนที่เขาจะกลับไปนั่งที่เดิม
"คุณเซฮุนน้ำครับ!!/โอ๊ย!!"เสียงแรกเป็นเสียงของลู่ฮานที่กำลังนำน้ำมาให้เซฮุนเสียงที่สองเป็นเสียงของไคที่โดนลู่ฮานเหยียบเท้าอย่างแรง
"ร้องเสียงดังทำไมเป็นอะไร?!!"เซฮุนถามไคที่อยู่ดีๆก็ร้องเสียงดังขึ้นมา
"อ้อ...พอดีว่ารองเท้ากัดนิดหน่อยครับ!!ผมขออนุญาติไปขยันทำงานก่อนนะครับ!!"ไคขอตัวก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของเซฮุนทันที
"เป็นอะไรว่ะรองเท้ามึงใส่มาตั้งกี่ปีไม่เห็นกัดเลย"เทาถามไคที่กำลังเดินกลับไปทำงาน
"กูโดนเลขาตัวหน้าสวยเหยียบตีน!!ตัวกระติ๊ดเดียวแรงเยอะเว่อร์!!"ไคบอกสาเหตุให้เทาได้ยิน
"ลู่ฮานมันไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เจ้านายมันซักเท่าไหร่อย่าไปมีเรื่องกับมันนะพี่ขอร้องมันน่ารำคาญมาก..."เลย์กระซิบเทากับไค
"ผมก็จะไม่มีเรื่องนะถ้าพี่หน้าสวยหาเรื่องผมเจ้านายก็เจ้านายดิจะหวงไปทำไมว่ะ?!!"ไคไม่เข้าใจว่าทำไมลู่ฮานต้องดูหวงเซฮุนขนาดนั้น
"มันแอบชอบเจ้านายตัวเองไง....เรื่องนี้ใครๆก็รู้แม้แต่คุณเซฮุนแต่คุณเซฮุนทำอะไรไม่ได้ไงเพราะลู่ฮานเป็นลูกชายของเพื่อนคุณแม่คุณเซฮุน"เลย์ตอบคำถามของไค
"สวยแต่ไม่ค่อยมีสมองเลยว่าป่ะแทนที่จะเอาเวลาที่หวงไปทำผลงานให้เขาประทับใจ"ไคบอกออกมาตามความคิดของเขา
"ปากร้ายไม่เปลี่ยนเลยนะเรา..."เลย์ยื่นมือไปยีผมไคเบาๆ
"ไค!!เอาเอกสารไปถ่ายให้พี่หน่อย!!"ซิ่วหมิ่นเดินหยิบเอกสารมาให้ไค
"ถ่ายที่ไหนอ่ะพี่?!!"ไคถามซิ่วหมิ่นเพราะเขาพึ่งมาวันแรกจึงไม่รู้อะไรเลย
"ชั้น9แต่พี่อยากจะบอกน้องสุดที่รักว่าลิฟต์เพิ่งเสียนะจ๊ะช่างกำลังซ่อมอยู่น้องต้องเดินลงไปทางบันไดหนีไฟ"ซิ่วหมิ่นเดินมาบอกไคก่อนที่จะบอกวิธีการว่าการถ่ายเอกสารต้องทำยังไง
"พี่ครับผมเอาเอกสารจากชั้น12มาถ่ายครับ!!"ไคเดินมาที่ห้องที่มีแต่เครื่องถ่ายเอกสารที่ชั้น9
"เด็กฝึกงานหรอ?"ซูโฮถามหลังจากรับเอกสารมาถ่าย
"ครับผมพี่ชื่ออะไรหรอครับผมชื่อไคนะครับยินดีที่ได้รู้จัก"ไคบอกกับรุ่นพี่อย่างเป็นมิตร
"พี่ชื่อซูโฮ...อยู่ชั้น12ระวังตัวไว้ละกันอย่าไปใกล้คุณเซฮุนมากพี่ได้ยินข่าวมาว่าลู่ฮานร้ายมาก"ซูโฮเตือนรุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามาใหม่
"พี่ครับ!!คือผมมาทำงานนะครับใกล้มันต้องมีบ้างแต่ถ้าผมบริสุทธิ์ใจผมไม่ได้คิดอะไรใกล้ไปก็เท่านั้นแหละครับ..."ไคตอบตามความคิดเพราะเขาเป็นคนตรงๆคิดอะไรก็พูดแบบนั้น
"ก็จริงแต่ก็ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี....แล้วเรามีเพื่อนยังเนี่ย?"ซูโฮถามขึ้นอีกเพราะว่าเอกสารเอกสารที่ให้เอามาถ่ายเกือบ100แผ่นการรอเป็นเรื่องธรรมดา
"อ้อ!!มีแล้วครับผมมาฝึกงานกับเพื่อนแล้วก็มาฝึกกับแฟนเพื่อนครับ!! ฮาฮ่า"ไคหัวเราะเมื่อเขานึกถึงเทากับเลย์
"อ้อ!!แสดงว่าเราเป็นเพื่อนของแฟนเลย์ใช่ไหมเนี่ย?.."ซูโฮสงสัยเพราะว่าตอนที่เขาไปกินข้าวกับกลุ่มเห็นเพื่อนๆพูดกัน
"ครับผม!!"ไคยิ้มให้ซูโฮ
"เรานี่ก็...น่ารักดีเนอะ.."ซูโฮชมไคออกมาตรงๆเขาเริ่มถูกชะตากับเด็กคนนี้แล้วสิ
"ชมกันตรงๆอย่างงี้เลยหรอพี่...ขอบคุณนะครับ!!"ไคขอบคุณซูโฮอย่างเขินๆ
"เอาเอกสารไปได้แล้วเสร็จแล้วเจอกันตอนกลางวัน"ไครับเอกสารปึกเบอเริ่มไป...เขาว่าเขาสูงแล้วนะเอกสารมันรวมกันยังสูงกว่าหัวเขาอีก
"พี่ช่วยถือไปก็ได้"ซูโฮเดินมาช่วยรุ่นน้องที่ไม่รู้จะถือเอกสารพ้นประตูรึเปล่า
"ขอบคุณครับแต่พี่ต้องเดินขึ้นเดินลงนะเพราะลิฟต์เสีย"ไคบอกซูโฮที่กำลังช่วยเขาถือเอกสาร
"งั้นพี่ไม่ขึ้นได้ป่ะ?"ซูโฮถามไคแต่เขาก็ยังเดินไปกับไค
"โฮ้พี่เดินมาถึงบันไดแล้วถือว่าออกกำลังกายหน่ะ..."ไคหันไปยิ้มให้ซูโฮอีกรอบ
"ก็ได้..."ซูโฮบอกพร้อมกับค่อยๆถือเอกสารขึ้นบันไดไปที่ชั้น12
"เฮ้อ!!ซูโฮมันออกจากห้องขังแล้วเว้ย!!"พอซูโฮเดินมาถึงชั้น12ชานยอลก็เริ่มแซวทันทีเพราะทุกคนรู้ดีว่าซูโฮจะออกจากห้องถ่ายเอกสารมี3กรณีเท่านั้นเข้าห้องน้ำกินข้าวกลางวันและกลับบ้าน
"ตลกๆอ่ะเอาไปได้แล้ว"ซูโฮส่งเอกสารคืนไคทันที
"แต๊งกิ้วนะพี่ซูโฮ"ไคตะโกนตามหลังซูโฮที่กำลังเดินออกไปจากแผนก
"แต๊งกิ้วมากน้องรัก"ซิ่วหมิ่นเดินมาหยิบเอกสารจากไค
"เฮ้อ...."ไคเห็นว่ายังไม่มีใครเรียกเขาทำงานเขาจึงไปหยิบแก้วน้ำและรองน้ำมาเท่ากับจำนวนรุ่นพี่ที่แผนก
"พี่หมิ่นพี่เฉินน้ำครับ!!"ไคค่อยๆเดินไปตามโต๊ะของรุ่นพี่
"แต๊งอ่ะน่ารักจังเลย!!"ซิ่วหมิ่นขอบคุณก่อนที่จะกระดกน้ำรวดเดียวหมดแก้ว
"ขอบคุณ..."เฉินก็รวดเดียวหมดแก้ว
"พี่ชานพี่แบคครับของพวกพี่ครับ!!"ไคเดินไปที่โต๊ะชานยอลกับแบคฮยอน
"ขอบใจนะน้องไค.../แต๊งกิ้ว"แบคฮยอนกับชานยอลขอบคุณรุ่นน้องที่เอาน้ำมาให้
"เป็นเด็กฝึกงานหรือเด็กเสริฟน้ำไม่รู้จักหน้าที่ของตัวเอง"เสียงของใครบางคนดังอยู่ข้างหลังแต่ไคยังไม่ได้หันหลังไปมอง
"ผมเป็นเด็กฝึกงานครับแต่ว่าพี่ๆเขากำลังยุ่งกำลังเหนื่อซึ่งเป็นงานที่ผมทำไม่เป็นผมก็ทำได้แค่เสริฟน้ำให้พี่เขาหายเหนื่อยเท่านั้นแหละครับ..."ไคพูดจบแล้วค่อยๆหันกลับไปเพื่อจะเอาแก้วไปเก็บเขาก็เพิ่งรู้ว่าคนที่คุยกับเขาไม่สักครู่ไม่ใช่ลู่ฮานอย่างที่เขาเข้าใจ
"ถ้าว่างมากต่อไปนี้นายมาทำงานกับฉันตามฉันมาที่ห้องทำงานด้วย"เซฮุนบอกพร้อมหันหลับกลับและเดินไปที่ห้องทำงานของเขาทันที
"ซวยแล้วน้องรัก..."ซิ่วหมิ่นบอกกับไคที่กำลังงงกับเหตุการณ์อยู่
"ไม่เป็นไรหรอกพี่!!พวกพี่ก็ตั้งใจทำงานเหนื่อยก็ลุกขึ้นมาหยิบน้ำเองนะ...ผมต้องรีบไปก่อน"ไคบอกก่อนที่จะเดินตามเซฮุนไปที่ห้องทำงานทันที
"เรียงเอกสารพวกนี้ทั้งหมดตามวันที่ฉันให้เวลานายหนึ่งชั่วโมงเห็นว่านักหนิ!!"เซฮุนแกล้งหยิบเอกสารที่มันถูกจัดเรียกถูกแล้วหยิบมาปนกันมั่วๆแล้วให้เด็กตรงหน้าจัดใหม่
"ผมจะทำให้เสร็จตามเวลานะครับ!!"ไคยิ้มให้เซฮุนก่อนจะนั่งลงที่พื้นและจัดเอกสารทันที
"ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วหรอเนี่ย..."ไคมองนาฬิกาของเขาที่รู้สึกว่ามันเดินเร็วเหลือเกินเขาพึ่งจัดเสร็จไปได้แค่ครึ่งเดียวเอง
"จะเสร็จทันรึเปล่าชั่วโมงนึงอ่ะ...."เซฮุนแกล้งพูดลอยๆเขาแค่อยากทดสอบปฎิกิริยาคนตรงหน้าเท่านั้น
"ทันแน่นอนครับคอยดูไว้ละกัน!!"ไคบอกอย่างมุ่งมั่นยังไงเขาต้องทำให้เสร็จตามเวลาให้ได้
"เหลืออีก5นาทีนะ..."เซฮุนบอกเวลาที่เหลือให้กับไคไคเหลือบไปมองหน้าเซฮุนเล็กน้อยก่อนที่จัดเอกสารต่อไปเพราะว่ามันใกล้จะเสร็จแล้ว
"เสร็จแล้วครับ!!"ไครีบหันไปบอกเจ้านายที่กำลังมองหน้าเขาอยู่
"เก่งหนิเสร็จก่อนเวลาที่กำหนด59นาที59วินาที..."เซฮุนยิ้มมุมปาก
"จะไปไหน?..."เซฮุนเรียกไคที่กำลังจะเปิดประตูออกไป
"ก็ผมเสร็จงานแล้วผมก็ไม่จำเป็นต้องอยู่สิครับ"ไคหันไปบอกเซฮุนที่กำลังจ้องหน้าเขาอยู่เขาเป็นโรคจิตชนิดนึงเลยแหละถ้าใครจ้องตาเขาเขาจะจ้องกลับจนอีกฝ่ายต้องหลบตาไปเองและก็เป็นเช่นนั้นมาตลอดแม้แต่ครั้งนี้ด้วยเซฮุนเป็นคนหลบตาเขาไปเอง...
"ยังไม่หมด...ไปชงกาแฟให้ฉัน.."เซฮุนพยายามนึกงานเพื่อให้ไคทำ
"สักครู่นะครับเมื่อกี้คุณเพิ่งบอกว่าผมไม่รู้หน้าที่ที่เอาน้ำไปเสริฟให้พี่ๆแล้วคุณให้ผมไปชงกาแฟมันใช่หน้าที่หรอครับนั้นมาหน้าที่ของเลขาคุณไม่ใช่ผม!!"ไคหันไปบอกเซฮุน
"นายเป็นแค่เด็กฝึกงานมีสิทธิ์เถียงเจ้านายด้วยหรอ?"เซฮุนบอกเสียงเรียบๆเพราะตั้งแต่เขาทำงานที่นี้ยังไม่มีใครกล้าเถียงเขาสักคน
"ผมไม่ได้เถียง!!ได้ถ้าคุณอยากให้ผมก็จะทำ!!"ไคเดินออกไปจากห้องเพื่อไปชงกาแฟตามคำสั่งของเจ้านาย
"เป็นไงบ้างว่ะ!!..คุณเซฮุนเขาว่าอะไรแกรึเปล่า?!!"เลย์ที่เห็นรุ่นน้องเปิดประตูตึงตังออกมาก็รีบเขาไปถามทันที
"ไม่มีเหตุผลหว่ะงี่เง่ามาก!!"ไคตอบคำถามของเลย์พร้อมกับชงกาแฟไปด้วย
"คิดดูนะเว้ยพี่!!บอกว่าผมไม่รู้หน้าที่เอาน้ำมาเสร็จให้พวกพี่ๆแต่ตัวเองใช้ผมมาชงกาแฟมันใช่หน้าผมใช่ไหมชงกาแฟเนี่ย!!"ไคบอกอย่างไม่พอใจแต่เลย์และทุกคนก็พยายามสะกิดและบอกไคให้หยุดพูดแต่เหมือนไคจะไม่เห็นสัญญาณที่พวกเขาส่งไปเลย
"ถ้าฉันไม่ตามออกมาก็คงไม่รู้สินะว่านายออกมานินทาเจ้านาย!!"เซฮุนที่มายืนอยู่ข้างหลังไคพูดขึ้นเมื่อไคฟังนินทาเขาเสร็จ
"ผมไม่ได้นินทาผมแค่บอกเหตุผลของผมให้คนอื่นได้ฟังแต่คุณมาได้ยินเอง!!"ไคก็ยังคงชงกาแฟโดยไม่สนใจคนที่มายืนอยู่ด้านหลังของเขา
"นี่แกเป็นแค่เด็กฝึกงานแกกล้าเถียงพี่เซฮุนหรอ?!!"ลู่ฮานที่เดินตามคุณเซฮุนมาบอกกับไค
"ผมไม่ได้เถียงพี่ก็อีกคนเอาเวลาไปทำงานดีกว่าป่ะดีกว่ามาเดินตามเจ้านายพี่อ่ะเจ้านายพี่ไม่หายไปไหนหรอกก็คงวนเวียนอยู่แถวๆนี้แหละ!!"ไคบอกลู่ฮานอีกคนทุกคนที่ยืนดูเหตุการณ์ก็ได้แต่อึ้งสงสัยไคยังไม่รู้สินะว่าเซฮุนเป็นลูกเจ้าของบริษัท
"มันจะมากเกินไปแล้วนะเด็กดำ!!"ลู่ฮานกำลังจะเข้าไปหาเรื่องไค
"กาแฟเสร็จแล้วนะครับ!!"ไคยื่นกาแฟให้เซฮุนก่อนที่จะเดินออกไปทันที
"ไคไปไหน?!"เลย์รีบวิ่งตามไคที่เดินออกไป
"ไปเข้าห้องน้ำพี่ปวดฉี่ตั้งแต่นั่งเรียงเอกสารแล้ว...."ไคหันไปบอกเลย์ที่เดินตามเขามา
"เลย์น้องมึงรู้ป่าวว่ะว่าคุณเซฮุนเป็นลูกเจ้าของบริษัท"ซิ่วหมิ่นรีบเข้าไปกระซิบถามเลย์ทันทีที่เขากลับมา
"มันไม่รู้เพราะกูก็ยังไม่ได้บอก..."เลย์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เพราะว่าเขารู้จักไคดีว่าไคเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูงและไม่ค่อยยอมใครสักเท่าไหร่
"น้องมึงจะได้ฝึกงานที่นี่เกินพรุ่งนี้ไหมเนี่ย.."เฉินพูดขึ้นพร้อมถอนหายใจ
"กูก็ไม่รู้หว่ะเที่ยงครึ่งแล้วรอไคกลับมาแล้วไปกินข้าวกัน!!"ชานยอลเดินออกมาจากโต๊ะทำงานพร้อมแบคฮยอน
"พี่ที่นี้ให้กินข้าวกี่โมงอ่ะผมหิวแล้ว"ไคที่เพิ่งกลับมาจากห้องน้ำเดินมาถามเลย์และพวกรุ่นพี่ที่กำลังยืนหน้าเครียดๆกันอยู่
"เออพักแล้ว!!ไปกินข้าวกัน"เลย์ยิ้มให้ไคก่อนที่จะเดินคุยกับไคและเทา
"อ้าวพี่ซูโฮ!!"ไคเดินไปที่ร้านอาหารเจอซูโฮที่ยืนรออยูร้านอาหาร
"เป็นไงบ้างเราทำงานครึ่งวันแรก!!"ซูโฮเดินไปหาไคแล้วพาไคเดินเข้าไปในร้านอาหารทันที
"เจ้านายงี่เง่ามากอ่ะพี่...คิดว่าตัวเองเป็นเจ้านายแล้วยิ่งใหญ่มาจากไหนไม่ชอบเลยหว่ะพี่!!"ไคใส่อารมณ์เต็มที่เมื่อมีคนถามเขาเรื่องนี้
"เจ้านายใครว่ะ?"ซูโฮกระซิบถามซิ่วหมิ่นที่นั่งใกล้ๆเขา
"เซฮุน..."ซิ่วหมิ่นกระซิบตอบซูโฮ
"อ้อ..."ซูโฮนึกออกถึงความกวนของเซฮุนเลนน้องชายที่มีพ่อคนเดียวกันเขา
"พี่คิดดูนะเว้ย..อือ#*+@/?!±&%$"เทาที่นั่งข้างๆไครีบเอามือปิดปากไว้ทันทีเมื่อเขาเห็นว่าใครกำลังเปิดประตูร้านเข้ามา
"ที่แท้ก็มานั่งนินทาเจ้านายอยู่ที่นี่เอง..."ลู่ฮานเดินมาหาไคที่นั่งอยู่กับพี่ๆในแผนก
"พี่ได้ยินหรอครับว่าผมคุยเรื่องอะไรกันอยู่?"ไคเอามือที่เทาปิดปากเขาออก
"ก็นินทาเจ้านายอยู่ไง!!"ลู่ฮานตอบโดยไม่สนใจอะไร
"พี่กลับไปหาเจ้านายพี่เถอะครับ...เขากำลังมองพี่อยู่นะครับ...ทำตัวไม่ดีในสายตาเขาระวังเขาจะไม่สนใจนะ..ข้าวมาแล้วกินข้าวกันเถอะ"ไคทำเป็นกินข้าวและไม่สนใจลู่ฮานทันที
"เป็นไรพี่กินข้าวดิ!!"ไคหันไปมองซูโฮที่เอาแต่มองไปทางอื่น
"อืมๆ..."ซูโฮไม่เข้าใจสายตาที่เซฮุนกำลังมองมาที่กลุ่มเขาสงสัยตั้งแต่เซฮุนเดินเข้ามาในร้านนี่แล้วแหละเพราะปกติถ้าเขาอยู่ร้านไหนเซฮุนมักจะไม่เข้าร้านนั้น
"อิ่มแล้ว...เฮ้อ..ไม่อยากกลับไปเข้าออฟฟิตเลย!!"เมื่ออิ่มแล้วไคก็เริ่มบ่นทันที
"มึงได้บ่นอย่างนี้ไปอีกนานแน่ระยะการฝึกงาน3เดือน..."เทาบอกไคที่กำลังบ่นอยู่
"ถ้ากูฝึกงานเสร็จกูจะไม่กลับมาที่นี่อีกเลยกูจะอยู่ทำงานกับพ่อ!!"ไคบอกเทาอีกรอบ
"ไปออกกำลังกายกัน..."แบคฮยอนเดินมากอดคอไคกับเทา
"อะไรของพี่ออกกำลังกาย?!!"ไคหันไปถามแบคฮยอน
"ลิฟต์เสียไงน้องต้องเดินออกกำลังกายกัน12ชั้น"แบคฮยอนบอกพร้อมพาน้องๆเดินออกไปก่อน
"กูว่าถ้างานใหม่พวกเราให้ไคไปเสนอกูว่ามีสิทธิ์ผ่านหว่ะกูว่ามันอาจจะเป็นงานชิ้นแรกที่ผ่านเลยก็ได้นะมึง"ชานยอลพูดขึ้นเป็นคนแรก
"มึงก็เว่อร์จริงๆมันก็ผ่านทุกชิ้นแหละแต่แค่ไม่ผ่านในครั้งแรกเฉยๆเว้ย..."เฉินบอก
"แต่กูว่าถ้าให้ไคนำเสนองานกูว่าผ่านชัวร์ๆลองดูป่ะกูว่าน้องเขาฉลาดนะมีเหตุผลดีด้วย..."ซิ่วหมิ่นเห็นด้วยกับชานยอล
"ก็ลองก็ได้นะมึงน้องมึงฉลาดจริงๆนั้นแหละขนาดกูเป็นรุ่นพี่มันงานที่พวกมึงเห็นบ้างชิ้นก็ฝีมือมันแหละ...แหะๆ"เลย์สารภาพออกมา
"แสดงว่างานที่ผ่านเร็วๆนี่คือมึงให้ไคกับเทาช่วยมึงใช่ไหมครับ...กูเพิ่งรู้นะเนี่ย..."ชานยอลหันไปมองหน้าเลย์
"ครับผมตกลงตามนั้นนะว่าจะให้ไคเป็นคนนำเสนองานโอเคกูจะได้ไปบอกน้องไปก่อนนะ!!"เลย์บอกพร้อมวิ่งไปหาเทากับไคที่กำลังคุยกับแบคฮยอนอยู่อย่างสนุกสนาน
"กว่าจะถึงชั้น12...โอ๊ยหมดแรง..."ทันทีที่เขามาถึงออฟฟิตไคก็เดินไปนั่งพักทันที
"ไค...พวกพี่มีเรื่องจะคุยด้วย..."เลย์เป็นคนเดินมาคุยกับไค
"อะไรพี่..."ไคถามอย่างงงๆ
"อีกอาทิตย์นึงแผนกเราต้องเสนองานกับคุณเซฮุน..."เลย์ยังพูดไม่ทันจบ
"เลยจะให้ผมไปเป็นคนเสนอใช่ไหมพี่..."แค่ไคมองตาเลย์ก็รู้แล้วว่าเลย์จะพูดอะไรต่อ
"ใช่แล้วน้องรักช่วยพวกพี่ๆหน่อยนะพวกพี่ไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้วเพื่อทำงานนี้ถ้าโปรเจคนี้ผ่านน้องก็อ้างได้เลยนะว่าน้องทำงานผ่านแล้วจะได้ผ่านการประเมินฝึกงาน"แบคฮยอนเดินมาสมทบอีกคน
"ได้โปรดเถอะน้องรักช่วยพี่หน่อยเถอะนะ.."ซิ่วหมิ่นเดินมาอีกคน
"หยุดเลยพี่เฉินพี่ชานยอลไม่ต้องมาบิ้วผมแค่พี่เลย์พูดผมก็ช่วยแล้ว..."ไคบอกชานยอลกับเฉินที่กำลังจะเดินมา
"ถ้างั้นวันนี้พี่ต้องบอกรายละเอียดของงานกับผมให้หมดนะพี่ผมจะได้นำเสนอได้"ไคบอกพวกพี่ๆที่กำลังล้อมเขาอยู่
"คือว่าโปรเจคนี้เกี่ยวกับงานของคุณซีวอนกับซอลลี่...มันใหญ่พอสมควรเลยนะเพราะคุณซีวอนกับคุณซอลลี่คือประธานบริษัทและภรรยา..."แบคฮยอนเริ่มเล่ารายละเอียดให้ไคฟัง
"งานที่พวกพี่คิดกันว่าจะจัดที่ชายหาดเป็นปาร์ตี้ท่ามกลางแสงจันทร์แล้วธีมงานก็คล้ายๆจะดูเหมือนแฟนตาซีนิดๆอะไรแบบนี้ไง..."ซิ่วหมิ่นมาอธิบายในส่วนที่เขาทำ
"อ้อ...คืองานครบรอบวันแต่งงานของคุณสองคนนี้จะจัดที่ทะเลแล้วดูแฟนตาซีนิดๆใช่ไหม?.."ไคลองบอกสิ่งที่เขาเข้าใจคร่าวๆ
"ใช่แล้วที่เหลือก็โม้เลยนะนี่แบบจำลองงานแต่ครั้งนี้พิเศษหน่อยนะเพราะคุณซีวอนกับคุณซอลลี่จะมาฟังโปรเจคด้วยตัวเอง"เฉินหยิบแบบจำลองงานมาให้ไคดู
"แต่ผมเป็นแค่เด็กฝึกงานนะพี่ถ้าพี่ให้ผมไปคนเดียวมันก็จะดูเป็นพวกพี่ไม่ให้เกียรติคุณเจ้าของงานนะ"ไคบอกเพราะว่าเขาเคยไปนั่งฟังพวกโปรเจคกับพ่อเขาพ่อบอกว่ามันไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่
"แล้วใครจะเข้าหล่ะ?"พวกรุ่นพี่เริ่มหันมองกัน
"พวกพี่ก็เข้าไปให้หมดนั้นแหละเข้าไปช่วยๆกัน"เทาเสนอความคิดเห็น
"ก็ดีงั้นเตรียมตัวกันเหอะเหลือเวลาไม่มาก!!"ไคบอกก่อนที่เขาจะเริ่มศึกษางานต่างๆ
"พี่เซฮุน!!กาแฟฮะ..."ลู่ฮานถือกาแฟเข้ามาก็ตกใจเมื่อเห็นเซฮุนยืนยิ้มอยู่โดยที่สายตามองออกไปในออฟฟิตที่มีแต่รอยยิ้ม
"วางไว้ที่โต๊ะนั้นแหละ..."เซฮุนบอกกับลู่ฮานก่อนที่หันไปสนใจเด็กฝึกงานคนนั้นต่อคนอะไรก็ไม่รู้ยิ้มได้ทั้งวันแค่เข้ามาเพียงวันเดียวก็ดูเป็นที่รักของพี่ๆในออฟฟิตซะแล้วต่างจากเขาที่เข้ามาทำงานวันแรกก็ไม่มีแต่คนดูกลัวๆไม่กล้าคุยกับเขาเลยสักคนเขาก็เลยไม่สนิทกับใครในแผนกเดียวกันเขาเลย
"พี่ยิ้มให้เด็กคนนั้น!!"ลู่ฮานเดินเข้ามาโวยวายเซฮุนที่กำลังยืนยิ้มอยู่
"พี่กินกาแฟก่อนนะ!!"เซฮุนเลี่ยงการสนทนากับลู่ฮานเขาจึงเขาไปดื่มกาแฟทันที
"ไม่เห็นอร่อยเท่าแก้วเมื่อเช้าเลย..."เซฮุนพูดขึ้นมาลอยๆเมื่อนึกถึงกาแฟร้อนๆกับหน้าบูดๆของใครอีกคน
"อะไรกันผมก็ชงปกติหนิ!!พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ย!!"ลู่ฮานไม่พอใจเดินกระทืบเท้าออกไปทันที
"วันนี้แล้วสินะ!!สู้ๆนะพี่ๆ!!"ไครีบมาเตรียมตัวแต่เช้า
"นายก็สู้ๆนะไคความหวังของพวกเราทั้งแผนกอยู่ที่นายคนเดียวนะ!!"แบคฮยอนเข้ามาแตะบ่าไคเบาๆเป็นการให้กำลังใจ
"เดี๋ยวพวกพี่ก็ต้องไปกับผมอยู่ดีแหละ!!แล้วพี่ๆที่เหลือหล่ะ?"ไคถามถึงพวกพี่ๆของเขา
"นอนกันอยู่ที่โต๊ะโน่นเมื่อคืนทำงานกันถึงเกือบตีหนึ่งไงพี่เพิ่งไปอาบน้ำเสร็จเนี่ย"แบคฮยอนบอกก่อนที่จะให้ไคไปชวนปลุกเพื่อนๆ
"เหลือคุณซีวอนกับคุณซอลลี่มาสินะ...คุณเซฮุนก็มาแล้ว..."แบคฮยอนบอกกับไคที่กำลังซ้อมนำเสนออยู่
"นั่นไงมาแล้ว!!"ชานยอลบอกทุกๆคนที่กำลังเตรียมตัวกันอยู่
"พวกเราสู้ๆนะมา"ไคชวนพวกพี่ๆมารวมพลังถึงมันจะเป็นวิธีแบบเด็กๆมันก็ให้กำลังใจกับทุกคนได้ไม่น้อย
"มากันพร้อมแล้วเริ่มได้เลย..."ซีวอนพูดขึ้นเมื่อทุกคนเข้ามาในห้องประชุม
"สวัสดีครับคุณซีวอนคุณซอลลี่งานที่พวกเราทุกคนได้ช่วยกันคิดไว้มีคอนเซปแบบนี้นะครับส่วนแรกคุณแบคฮยอนเป็นคนเสนอมาคือ#*@/!?±%&÷$^×#*@/!?±%&÷$^×#"ไคอธิบายรายละเอียดของงานว่าใครเป็นคิดส่วนไหนได้อย่างชัดเจนไม่สะดุดไม่ติดขัดและตลอดการนำเสนอเขาสบตาและยิ้มให้กับซีวอนและซอลลี่ตลอดเมื่อไคนำเสนอจบซอลลี่กับซีวอนก็ปรบมือให้ทันที
"การครีเอทโอเคการนำเสนอดีมากๆ!!ชื่ออะไรเนี่ยทำไมฉันไม่คุ้นหน้าเลย..."ซีวอนกับซอลลี่ชื่นชมเด็กตรงหน้ามากเขาไม่ได้เจอคนแบบนี้มานานมาก
"ผมเป็นเด็กฝึกงานชื่อคิมจงอินครับ!!ขอโทษนะครับมันดูไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ให้เด็กฝึกงานมานำเสนอโปรเจค"ไคบอกอย่างรู้สึกผิด
"ฉันว่าพวกพี่ๆเธอฉลาดที่เลือกเธอมานำเสนอเธอเก่งมากๆเลยหลังจากนี้ฉันจะให้เธอมาเป็นผู้ช่วยเซฮุนโดยตรงแล้วเกี่ยวกับโปรเจคนี้"ซีวอนพูดขึ้น
"ไม่ได้ครับ!!งานนี้ตอนเริ่มเป็นผลงานของพวกพี่ๆถ้าจะให้ผมทำงานนี้ผมก็จะทำกับพี่ๆครับผมขอโทษนะครับที่ต้องขัดคำสั่ง..."ไคพูดออกไปตามสิ่งที่เขาคิด
"งั้นเซฮุนคงต้องไปทำงานกับพวกพี่ๆของจงอินแล้วแหละฉันชอบโปรเจคนี้มากๆฉันรอวันงานหวังว่าพวกนายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ!!งั้นวันนี้ฉันขอตัว"ซีวอนกับซอลลี่เดินยิ้มออกไปจากห้องประชุม
"เย้!!!"เสียงเฮลั่นมาจากพวกพี่ๆในออฟฟิตที่เขามารุมไคทันทีที่นำเสนองานเสร็จ
"เก่งมาน้องรัก!!จุ๊บๆ"ซิ่วหมิ่นทำท่าจะเข้าไปหอมแก้มไค
"พอเลยพี่เพราะว่าผลงานของพี่ๆดีต่างหากต่อจากนี้เรามาช่วยกันทำต่อนะพี่เวลาก็มีไม่มากแล้ว!!"ไคบอกกับพวกพี่ๆของเขา
"ไม่เห็นจะเก่งเลยแค่นี้ฉันก็ทำได้"ลู่ฮานพูดขึ้นมาลอยๆ
"แต่ขอโทษนะครับถึงคุณจะทำได้ก็ไม่ให้มีใครให้คุณนำเสนอเลยหนิครับผมก็ไม่แน่ใจว่าจะดีจริงรึเปล่าวันๆเห็นแต่พี่เซฮุนฮะ..พี่เซฮุนฮะ..ไปพี่ๆไปกินข้าวกันหิวมากกก!!"ไคแขวะลู่ฮานเสร็จก็ชวนพวกพี่ๆเพื่อนๆไปกินข้าวทันที
"แสบจริงๆเด็กคนนี้...แล้วทำไมฉันต้องสนใจด้วยว่ะ.."เซฮุนพูดกับตัวเองคนเดียวหลังจากที่ทุกๆคนเดินออกไปจากห้องประชุมที่
"เริ่มทำงานได้แล้วหล่ะสิ!!"เซฮุนเดินมาไคที่โต๊ะของเลย์หลังจากที่ผ่านจากวันที่ประชุมไปประมาณ5วัน
"ครับแต่ว่างานนี้ผมต้องทำกับพวกพี่ๆคุณไม่มีสิทธิ์เรียกผมไปที่ห้องแล้วนะครับ!!"ไคหันไปยิ้มกวนๆให้เซฮุนเหตุการณ์ที่เจอกันวันแรกยังทำให้เขาหมั่นไส้คนตรงหน้าอยู่
"ฉันรู้ฉันก็จะมาทำงานด้วยไงฉันช่วยตรงไหนไหม?!!"เซฮุนถามไค
"ไปถามพวกพี่ๆตรงโน่นไปมาถามผมทำไม!!"ไคชี้ไปที่พวกพี่ๆของเขาที่กำลังนั่งคุยกันอยู่
"มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่า?..."เซฮุนเดินเข้าไปถามตามคำแนะนำกับใครจริงๆเขาก็อยากมีเพื่อนบ้างเท่านั้นเอง
"คุณเซฮุนไม่ต้องทำอะไรหรอกครับผมเกรงใจ..."ซิ่วหมิ่นเป็นคนบอก
"เกรงใจทำไมพี่เขาเป็นแค่หัวหน้าตอนนี้เขาอยู่ในสถานะคนทำงานเหมือนเราอยากให้เขาทำอะไรก็ให้ทำไปดิพี่!!"ไคตะโกนบอกซิ่วหมิ่นทั้งๆที่มือก็ยังคงทำงานไปด้วย
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ...ตอนนี้ให้คิดว่าผมเป็นเพื่อนพวกคุณนะ..."เซฮุนบอกอย่างสุภาพ
"ครับงั้นคุณเซฮุนช่วยตรงนี้กันครับ...ช่วยลองเลือกการ์ดเชิญว่าแบบไหนดีพวกผมทำไว้เยอะมากอ่ะครับ...."แบคฮยอนบอกอย่างเกร็งๆ
"พี่แบคพูดเพราะมากอ่ะพูดกับเพื่อนต้องพูดครับด้วยที่พูดกับพี่ชานยอลไม่เห็นมีครับเลยเขาบอกว่าให้นึกว่าเขาเป็นเพื่อนพี่พูดกูมึงใส่ไปเลย!!"ไคตะโกนกลับมาอีกรอบ
"ขอโทษแทนน้องมันด้วยนะครับ...น้องมันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร.."เลย์เดินมาบอกเซฮุน
"จริงๆก็ทำอย่างที่น้องบอกมันก็ดีนะไม่ต้องเรียกเราว่าคุณก็ได้ไม่ต้องพูดครับให้คิดว่าเป็นเพื่อนกันให้มันเป็นคำสั่งละกันถ้าพวกนายเกร็ง..."เซฮุนบอกกับพวกๆเพื่อนๆร่วมงาน
"ถ้างั้นพวกเราขอเรียกนายว่าเซฮุนนะ..."แบคฮยอนเริ่มพูดคนแรก
"พี่เซฮุนพี่มาทำงานกับคนพวกนี้ได้ยังไง?!!"ลู่ฮานที่เดินไปไม่เจอเซฮุนที่ห้องก็ตามหาทันที
"ทำไมพี่เซฮุนของนายจะทำงานกับเพื่อนเขาไม่ได้เพราะนายสินะที่ทำให้พี่...เซฮุนไม่มีเพื่อน!!"ไคเกร็งนิดๆกับการที่ต้องเรียกเซฮุนว่าพี่
"แกกล้าว่าฉันหรอดำ!!"ลู่ฮานกำลังจะตบไคแต่ไคจับมือลู่ฮานไว้ก่อน
"อย่างฉันถึงตัวจะดำจิตใจฉันก็ขาวถ้าไม่คิดว่าจะช่วยกันทำงานก็ช่วยกลับไปแคะเล็บหน้าห้องทำงานไป!!"ไคแกล้งผลักลู่ฮานเบาๆ
"พี่เซฮุนไคมันว่าลู่ฮานอ่ะ!!"ลู่ฮานวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากเซฮุน
"พี่เซฮุนถ้าจะทำงานก็ทำงานซะแต่ถ้าอยากจะช่วยนายลู่เป็ดก็เชิญกลับไปที่ห้องทำงานของพี่นะครับ!!"ไคแกล้งตะโกนแข่งกับลู่ฮาน
"ลู่ฮานพี่จะทำงานกลับไปอยู่ที่ห้องก่อนก็ได้นะถ้าไม่อยากช่วย...."เซฮุนหันไปบอกลู่ฮาน
"พี่กล้าไล่ผมหรอ?!!"ลู่ฮานเดินกลับไปที่ห้องทำงานเซฮุนด้วยความโมโหทันที
"อ่ะพี่ๆน้ำ!!"ไคก็คงทำหน้าที่เด็กเสริฟน้ำเหมือนเดิมมันคงเป็นหน้าที่ที่เขาทำได้ดีที่สุดแล้วสินะ
"ของพี่ไม่มีนะเพราะว่าการเสริฟน้ำไม่ใช่หน้าที่ของผม..."ไคแกล้งเดินผ่านเซฮุนไป
"กินของผมก็ได้พี่เซฮุน..."เทายื่นแก้วน้ำให้กับเซฮุนที่นั่งข้างๆเขา
"ไม่ต้องเทาของนายแก้วนั้น!!ห้ามให้ใครกิน!!"ไคที่กำลังถือน้ำอยู่ตะโกนกลับมา
"ไค!!เรานี่เจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆนะตอนนี้เซฮุนก็เหมือนพี่นายคนนึงแล้วไปเอาน้ำมาให้เขากินด้วยถ้าเซฮุนไม่ได้กินพวกพี่ก็ไม่กิน!!"เฉินบอกกับไค
"ก็ได้อ่ะน้ำ!!"ไคยื่นแก้วน้ำให้เซฮุนจริงๆเขาก็เตรียมมาให้เซฮุนนั้นแหละเพียงแต่เขาหมั่นไส้
"ขอบคุณนะ..."เซฮุนหันไปหยิบจากมือไคแต่มือของเขาดันไปสัมผัสกับมือไคนิดนึง
"ให้กินน้ำไม่ได้ให้แตะอั๋ง!!"ไคหยิบแก้วน้ำของเซฮุนวางบนโต๊ะก่อนนำถาดไปเก็บและเดินไปเข้าห้องน้ำทันที
"เราว่าการ์ดอันนี้ก็สวยดีนะมันดูหลากหลายดีอ่ะ...เราชอบอันนี้ใครเป็นคนออกแบหรอ?"เซฮุนถามเพื่อนๆที่กำลังดูการ์ดอยู่เหมือนกัน
"ไคเป็นคนออกแบบการ์ดนี้..."เทาเป็นคนตอบทุกคนดูตกใจเพราะปกติเซฮุนจะชอบอะไรที่มันดูจืดๆพวกเขาเลยทำมาในคอนเซปสีอ่อนๆแต่ไคมันบอกว่าแล้วทำไมต้องตามเซฮุนการ์ดของไคเลยออกมาเป็นสีรุ้งอยู่คนเดียว
"หรอ....ไม่น่าเชื่อว่าแบบนั้นก็มีความคิดดีๆเหมือนกันเนอะ..."เซฮุนพูดพร้อมยิ้มออกมาเบาๆรอยยิ้มของเซฮุนทุกคนได้เห็นเป็นครั้งแรกเพราะตั้งแต่ทำงานกับเซฮุนมายังไม่มีใครได้เห็นรอยยิ้มของเซฮุนเลย
"ยิ้มอะไรอ่ะเซฮุน"ชานยอลถามตรงๆ
"เปล่าเราแค่อิจฉาน้องที่ดูมีคนรักและเอ็นดูมากขนาดนั้นเราไม่เคยมีแบบนั้นเลยแม้แต่เพื่อน...."เซฮุนบอกเหตุผลที่อยู่ในใจของเขาออกมา
"แต่ตอนนี้พวกเราก็เป็นเพื่อนนายแล้วนะไม่ต้องไปอิจฉาน้องมันหรอก...."เลย์แตะไหล่เซฮุนเบาๆ
"ขอบคุณนะ..."เซฮุนบอกกับเพื่อนๆอีกรอบ
"กลับมาแล้วรอแม่บ้านทำความสะอาดตั้งนาน!!"ไคเดินยิ้มกลับมาจากการเข้าห้องน้ำแค่เพียงเซฮุนเห็นรอยยิ้มของไคเขาก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
ความคิดเห็น