short fiction short story about us (TS8 HKS HUTCAN)

ลำดับตอนที่ #1 : HunzKangsom : Baby It's you

short fiction 1 Baby It's you hunkangsom




"ฮัทท!!!!เร็วๆดิเดี๋ยวไปทำงานไม่ทันแกจะเล็กเชอร์อะไรหนักหนาว่ะ!!!"เสียงของ'แกง

ส้ม'เรียกเพื่อนสนิทตัวเองที่กำลังเล็กเชอร์ที่อาจารย์สอนเมื่อกี้อย่างเร็งรีบไม่ใช่ว่าอยาก

จะลอกหรอกนะถ้าพี่ฮั่นไม่สั่งก็ไม่ทำหรอกไอ้แกงกรวกกกกก

"เออๆจะเสร็จแล้วแกไปล้างหน้าล้างตาก่อนไปเดี๋ยวคนอื่นจะรู้หมดว่าแกงส้มเดือนคณะ

สถาปัตท์แอบหลับในห้องเรียน555"

"หุบปากของแกไปซะไอ้ฮัทใครๆก็รู้ว่าเดือนคณะสถาปัทต์อย่างธนทัตหลับในห้องเรียน

เป็นประจำ5555"

"เออๆเสร็จแล้วไปทำงานได้แล้วไปคุณธนทัต"

๏ร้านsweetysweets๏

"มากันแล้วหรอ แกง ฮัทพี่คิดว่าวันนี้แกงจะพาฮัทโดดงานนะเนี่ย5555"แอมป์เจ้าของร้านหน้าหวานทักพนักงานสองคนที่อยู่ในชุดนักศึกษากำลังเดินเข้ามาในร้าน

"ตอนแรกอ่ะพี่แอมป์ฮัทมันช้ามัวแต่ลอกเล็กเชอร์อยู่นั้นแหละตอนแรกแกงก็อยากมาทำงานเร็วๆนะ"แกงส้มออดอ้อนเจ้าของร้านด้วยความสนิทสนม

"แหม!!แกงที่ฮัททำเพราะมีคนสั่งมาใช่ป่ะฮัทมันขัดไม่ได้หรอ คริคริ"เจ้าของร้านหัวเราะอย่างอารมณ์ดีต่างจากเจ้าหนุ่มหน้ากวนคนนี้ที่สงสัยในคำพูดของเจ้าของร้าน

"ไม่คุยด้วยแล้วพี่แอมป์ชอบทำให้แกงสงสัยแกงไปเปลี่ยนชุดดีกว่า ชิ"แล้วแกงส้มก็ไปเปลี่ยนชุดที่หลังร้านโดยมีเพื่อนสนิทคิ้วเข้มเดินตามไปเปลี่ยนชุดด้วย
5 นาทีผ่านไป ชายหนุ่มทั้งสองก็ออกมาด้วยชุดยูนิฟอร์มของร้าน เสื้อเชิ้ต กางเกงขายาวสีดำ ผูกผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลเข้ม เพื่อออกมาทำงานของตนทั้งคู่

~กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง ~

"ร้านsweetysweets ยินดีต้อนรับครับ รับอะไรดีครับ"แกงส้มร้องขึ้นตามเสียงกระดิ่งของร้านที่ดังขึ้น

"ไม่ต้องการรับอะไรหรอกครับขอรับหัวใจเด็กเสริฟแทนได้มั้ยครับ"เสียงทุ้มๆของใครบางคนทำให้แกงส้มต้องเงยหน้าจากการจัดเค้กในตู้โชว์หน้าร้าน

"พี่ฮั่นแน่เลยมาเสี่ยวๆแบบนี้อ่ะมีคนเดียว"เสียงหวานพูดขึ้นพร้อมยิ้มอย่างกวนประสาทให้กับคนมาใหม่

"ครับๆพี่เองแล้วนี้มานานยังเนี่ย?"คนเป็นพี่ถามขึ้น

"ผมว่าพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาช่วยผมทำงานก่อนก็ได้นะเดี๋ยวค่อยคุยผมไม่หนีพี่ไปไหนหรอก5555"น้องชายตอบพร้อมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่สามารถสะกดใจใครหลายๆคนได้รวมถึงพี่ชายคนนี้คนนี้ด้วย

"โอเคครับเดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนชุดก่อนนะเดี๋ยวมาโม้ด้วยแปปนึง"พร้อมทั้งเอามือยีหัวทุยๆของน้อยชายไปด้วย

"พี่ฮั่นผมแกงเสียทรงหมดแล้วววว"น้องชายเริ่มโวยวายเพราะกลัวผมเสียทรง

"พี่ว่าต่อให้ผมแกงจะเสียทรงยังไงแกงก็ยังน่ารักอยู่ดีแหละ"ฮั่นประโยคนี้ด้วยเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าน้องชายตัวแสบได้ยินแล้วจะไม่ชอบใจ

๏หลังร้านsweetysweets๏

"อ่ะพี่ฮั่นเล็กเช็อร์ของวันนี้กว่าจะได้มานะโดนแกงสวดไปหลายจบเหมือนกัน"ฮัทพูดกับพี่ชายอย่างติดตลก

"แต็งมากน้องชายเดี๋ยวพี่จะช่วยน้องทุกอย่างเลยนะ;)"หน้าที่ของเขาคงมีไม่มากแค่นำเล็กเชอร์ทั้งหมดไปสรุปแล้วฝากฮัทไปให้แกงส้มเพราะเขาทำให้ได้ทุกอย่างแต่ถ้าให้เอาไปให้นั้นแหละสิ่งที่เขาทำให้ไม่ได้
5 นาทีผ่านไป ฮั่นก็ออกมาด้วยชุดฟอร์มร้านพร้อมกับผมที่ถูกเซ็ตเป็นอย่างดีโดยรวมคือหล่อมากนั่นเอง

"โฮ้พี่ฮั่น!!!พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือพี่ไปล้างห้องน้ำเนี้ยนานจัง55555"แกงส้มแซวเมื่อเห็นฮั่นไปเปลี่ยนเสื้อผ้านาน

"พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าครับแล้วเราหล่ะไม่ดูลูกค้าเลยงั้นพี่ไปรับออเดอร์แทนก่อนละกัน5555"ฮั่นเริ่มแซวกลับและเดินไปรับออเดอร์จากลูกค้า

"รับอะไรดีครับ"ฮั่นได้เดินไปที่โต๊ะที่มีลูกค้าเป็นคู่รักคู่หนึ่ง

"ของผมเอาเป็นสตอเบอร์รี่ช็อตเค้กครับแล้วตามอ่ะเอาอะไร"หนุ่มน้อยหน้าหวานๆเริ่มหันไปถามแฟนตัวเอง

"ตามเอาอะไรก็ได้ที่เนียร์จะสั่งให้อ่ะตามกินได้ทุกอย่างแหละ"แฟนหนุ่มพูดพร้อมรอยยิ้มทำให้หนุ่มน้อยหน้าหวานหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

"งั้นเอาช็อกโกแลตช็อตเค้กอีกชิ้นนะครับ"
หนุ่มน้อยหัวไปสั่งพนักงานอีกครั้ง

"ครับผมสรุปว่ามีสตอเบอร์รี่กับช็อกโกแลตช็อตเค้กอย่างละชิ้นนะครับรอสักครู่นะครับ"พนักงานหนุ่มเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์พร้อมสั่งน้องชายคนสนิท(คิดไม่ซื่อ)ว่า

"แกงช็อกโกแลตช็อตเค้กกับสตอเบอร์รี่ช็อตเค้กอย่างละชิ้นนะ"

"ครับผมอ่ะนี้สองชิ้นเลย"แกงส้มหันไปโดยที่ไม่รู้ว่าฮั่นยืนอยู่หลักเขาเลยทำให้เขาชนฮั่นอย่างจังแต่โชคดีที่ยังมือของฮั่นโอบเอวเขาไว้ไม่งั้นได้จับกบแน่แกงส้มเอ๋ยแล้วสายตาทั้งสองก็สบกันโดยบังเอิญสายตาของฮั่นที่มองแกงส้มนั้นทำให้แกงส้มไม่เขาใจว่าหมายความว่าอะไรทั้งอ่อนโยนทั้งห่วยใยเพียงคิดแค่นั้นหัวใจของแกงส้มก็เต้นรัวทันที

"แหมๆ!!หวานกันซะมดจะขึ้นเค้กแล้ว"เสียงของฮัททำให้ฮั่นและแกงส้มผละออกจากกัน

"ขอบคุณนะพี่ฮั่นที่ประคองผมไว้ไม่งั้นผมได้จับกบแน่เลย55555"แกงส้มขอบคุณฮั่นด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อย

"ไม่เป็นไรงั้นเดี๋ยวพี่เอาเค้กไปเสริฟก่อนนะ"ฮั่นก็แทบจะเก็บความอาการไว้ไม่อยู่เพราะตอนที่เขาสบตากับแกงส้มหัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเลย

"คงไม่ต้องแล้วมั้งพี่ฮั่นฮัทเอาไปเสริฟให้ลูกค้านานแล้ว55555"ฮัทหัวเราะอย่างชอบใจเพื่อล้อพี่ชายของตน

"น่าอิจฉาเนอะคู่นั้นอ่ะแกงอยากมีแฟนแบบนั้นบ้างนั่งป้อนเค้กกัน เฮ้อ!เมื่อไหร่แกงจะมีแฟนว่ะ"แกงส้มพูดออกมาอย่างน้อยใจ

"มันคงยังไม่ถึงเวลาของแกงมั่งแกงถ้าเนื้อคู่แกออกมาเมื่อไหร่นั่นแหละแกจะได้มีแฟน5555"ฮัทพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะที่คนฟังไม่ตลก

"เฮ้อแล้วเนื้อคู่ฉันจะออกมาเมื่อไหร่ว่าแล้วเนื้อคู่ฉันจะเป็นยังไงว่ะ?แล้วตอนนี้ฉันรู้จักเขารึยัง?"แกงส้มถามอย่างสงสัยแต่คำถามนี้คงไม่มีใครรู้และตอบได้

"แกงฉันว่าแกคงมองแล้วก็คิดเยอะไปหว่ะฉันว่าจริงๆแล้วเนื้อคู่แกคงอยู่ใกล้ๆตัวแกเองใกล้จนแกคงมองข้ามคนๆนั้นฉันบอกแกได้แค่นี้แหละฉันไปรับลูกค้าก่อนละกัน"แล้วฮัทก็เดินไปรับลูกค้า

"งั้นไม่มีอะไรแล้วพี่ไปช่วยพี่แอมป์หลังร้านก่อนนะแกงก็เฝ้าหน้าร้านไปละกัน"แล้วฮั่นก็เดินไปที่ห้องกระจกหลังร้านเพื่อช่วยแอมป์ทำเค้ก

๏ห้องทำเค้กหลักร้าน๏

"มาพี่แอมป์เดี๋ยวฮั่นช่วยทำเค้ก"แล้วฮั่นก็เดินช่วยแอมป์ร่อนแป้ง

"เออพี่แอมป์ฮั่นว่าจะถามนานแล้วทำไมพี่ถึงเปิดร้านเบเกอรี่อ่ะทำคนเดียวไม่เหนื่อยหรอ?"ฮั่นถามสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกไป

"ที่พี่เปิดร้านนี้เพราะพี่มีความทรงจำเกี่ยวกับร้านเบเกอรี่หน่ะสิเพราะว่าตอนพี่เรียนมหาลัยแบบฮั่นอ่ะพี่ก็เคยทำงานพิเศษที่ร้านเบเกอรี่ร้านนึงแล้วพี่ก็เจอพี่เนสที่เป็นหลานเจ้าของร้านที่พี่ทำงานอยู่แล้วพี่เนสก็จีบพี่สุดท้ายเราสองคนก็เป็นแฟนกันแล้วเราก็สัญญากันว่าเราสองคนจะเปิดร้านเบเกอรี่ด้วยกันแล้วหลังจากเราคบกันได้ปีนึงพี่เนสก็ต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเกี่ยวกับสูตรทำขนมใหม่ๆส่วนพี่ก็เรียนจบพี่เนสก็บอกว่าพี่เขาเตรียมทุกอย่างไว้แล้วให้พี่ดูแล้วร้านที่พี่เนสสร้างไปก่อนพอพี่เขาเรียนจบพี่เนสจะกลับมาอยู่ดูแลร้านเป็นเพื่อนพี่ตลอดไปเดี๋ยวอีก2อาทิตย์พี่เนสก็จะกลับมาแล้วพี่รอวันที่พี่เนสกลับมาตั้ง3ปีกับอีก50สัปดาห์แหนะ555"แอมป์ได้ตอบข้อสงสัยของฮั่นอย่างหมดเปลือก

"โฮ้!!พี่แอมป์เนี่ยเจ๋งเนอะรอพี่เนสได้ตั้งนาน555แล้วพี่เนสทำยังไงอ่ะพี่แอมป์ถึงยอมเป็นแฟนด้วย555"ฮั่นถามแอมป์ด้วยใบหน้าจริงจังเผื่อว่าจะนำวิธีไปใช้กับแกงส้มบ้าง

"แหม!!จะเอาวิธีไปใช้กับแกงส้มหล่ะสิ555พี่เนสไม่ได้ทำอะไรมากหรอกเขาก็ทำทุกอย่างที่เป็นตัวเขาให้พี่เห็นแล้วก็ไม่ต้องดีเลิศอะไรมากมายแค่เขาเติมในส่วนที่พี่ขาดแค่นั้นเองว่าแต่เราเหอะชอบน้องมันมาก็นานแล้วเมื่อไหร่จะน้องมันสักทีหล่ะเห็นน้องมันบ่นๆอยากมีแฟนอยู่?"แอมป์หันไปถามอย่างรู้ทัน

"เฮ้อ!!พี่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงอ่ะแค่เห็นน้องนั่งมองลูกค้าที่เป็นลูกค้าที่เป็นคู่รักแล้วทำหน้าเศร้าๆผมก็อยากเข้าไปบอกน้องแล้วแต่พอถึงเวลาจริงๆทุกอย่างก็หายไปหมดอ่ะพี่ผมไม่กล้าบอกน้องเพราะผมกลัวหลายๆอย่างเลยอ่ะพี่"ฮั่นเริ่มระบายปัญหาของตัวเองออกมา

"แล้วฮั่นไม่กลัวว่าจะเสียแกงให้คนอื่นบางหรอ?พี่ว่าถ้าเรากล้ารักก็ต้องกล้าลองนะฮั่นก็ลองไปถามตัวเองดูละกันว่ากลัวอะไรมากกว่ากันพี่เอาเค้กไปหน้าร้านก่อนนะ"แอมป์ให้คำปรึกษาน้องแล้วก็นำเค้กออกไปหน้าร้าน

๏หน้าร้านsweetysweet๏

"พี่แอมป์ๆๆ"แกงส้มเรียกพี่ชายเจ้าของร้านไว้

"ว่าไงแกงส้มมีอะไรรึเปล่า"แอมป์มองหน้าแกงส้มเหมือนรู้ว่าแกงส้มคิดจะถามอะไร

"พี่แอมป์ว่าคนในฝันของแกงหายากหรอทำไมไม่มีคนแบบนั้นเขามาหาแกงเลย"นั้นไงเดาไม่ผิดจริงๆด้วยสินะ

"พี่ว่าจริงๆแล้วแกงคงมองไม่เห็นมากกว่าไหนแกงลองบอกสิว่าคนในฝันของแกงเป็นยังไง?"แอมป์เริ่มถามกลับบ้าง

"คนในฝันของแกงหรอ?ไม่ต้องหน้าตาดีมากแค่เป็นคนมีเสน่ห์คุยสนุกอยู่ด้วยแล้วไม่เครียดแล้วก็ต้องเป็นคนที่รักแกงสนใจแกงห่วยใยแกงแล้วก็แคร์แกงแล้วก็เข้าใจแกงทุกอย่างแค่นั้นเองอ่ะพี่มันหายากหรอ?"แววตาของแกงส้มเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

"พี่ว่าพี่รู้จักอยู่คนนึงเป็นอย่างที่แกงต้องการเป็นคนในฝันแกงเป๊ะเลยอ่ะ"แล้วแอมป์ก็เข้าไปแตะไหล่แกงส้มเบาเบา

"ใครหรอพี่แอมป์แกงอยากรู้แล้วว่าคนๆนั้นเป็นใครตรงอย่างคนในฝันแกงจริงๆหรอพี่แอมป์"แกงส้มเข้าไปเขย่าตัวแอมป์อย่างอยากรู้

"แกงลองมองรอบๆตัวแกงสิแล้วแกงก็จะเห็นคนๆนั้นเองเข้าอยู่ใกล้ๆตัวแกงนี่แหละพี่ว่าบางทีแกงคิดเยอะเกินแล้วก็มองไกลเกินไปพี่ว่าถ้าแกงลองสังเกตจริงๆอ่ะแกงจะรู้เลยว่าคนๆนั้นเป็นใครพี่ไปก่อนนะวันนี้แม่พี่ลงมาจากพะเยาพี่ต้องไปรับแม่ฝากร้านด้วยนะแกงบายๆ"แล้วแอมป์ก็ได้ทิ้งประโยคที่กวนใจแกงส้มไว้ทำให้แกงส้มพยายามหาอยู่ตลอดว่าคนๆนั้นเป็นใคร

20:28 น.

"แกงปิดร้านแล้วไปหาอะไรกินกันแล้วเดี๋ยวพี่กับฮัทพาไปส่งบ้าน"ฮั่นเริ่มชวนแกงส้มไปหาของกินแต่นั้นคือข้ออ้างที่จะได้อยู่กับแกงส้มนานๆ

"ไปดิพี่ไปกินที่ไหนกันดีอ่ะฮัท"แกงส้มเริ่มหันไปหาแนวร่วม

"กินอะไรก็ได้อ่ะแต่พี่ฮั่นเลี้ยงนะ5555"ฮัทเริ่มออกความเห็นบ้าง

"เออๆอยากกินอะไรก็กินเดี๋ยวพี่เลี้ยงแต่มีข้อแม้ว่าพี่ต้องเป็นคนเลือกนะเพราะพวกแกกินที่อย่างกับพายุเข้ากระเป๋าพี่ฉีกทุกที555"
แล้วหลังจากนั้นฮั่นก็พาแกงส้มกับฮัทไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆแห่งหนึ่ง

"ลุงครับเอาเส้นเล็กต้มยำกับเส้นเล็กน้ำใสไม่ใส่ถั่วงอกครับบบฮัทแกจะกินอะไรแกสั่งเลยพี่สั่งให้แกงถูกป่ะเล็กน้ำไม่งอก555"ฮั่นหันไปหาฮัทแล้วก็หันกลับมาถามแกงส้ม

"ถูกๆพี่จำได้ไงอ่ะพี่เก่งเนอะ5555"แกงส้มเริ่มเอะใจกับคำพูดของฮัทและพี่แอมป์เบาๆว่าคนๆนั้นที่2คนนั้นหมายถึงคือพี่ฮั่นรึเปล่า

"งั้นผมเอาเส้นใหญ่เย็นตาโฟละกันครับ"แล้วหลังจากที่สั่งก๋วยเตี๋ยวแล้วรอก๋วยเตี๋ยวมาแกงส้มก็เริ่มเปิดประเด็นที่ตัวเองสงสัยทันที

"ฮัทฉันขอถามอะไรแกหน่อยแกงชอบฉันใช่ป่ะ"คำถามของแกงส้มทำให้ฮั่นกับฮัทตกใจอยู่ไม่น้อย

"อะไรทำให้แกคิดแบบนั้นว่ะไอ้แกงฉันคงชอบแกไม่ได้หรอกแกเป็นเพื่อนฉันนะเว้ย5555"ฮัทตอบพร้อมเสียงหัวเราะมันทำให้แกงส้มเริ่มจะหัวเสียทันที

"แล้วไม่ใช่แกแล้วเป็นใครว่ะแกนี่ใกล้ฉันสุดๆแล้วนะพี่แอมป์บอกว่าเป็นคนใกล้ตัวมากๆมีเสน่ห์คุยสนุกคอยเป็นห่วงฉันรักฉันแคร์ฉันไม่ใช่แกแล้วเป็นใครว่ะพี่ฮั่นรู้ป่ะว่าคนๆที่พี่แอมป์หมายถึงคือใคร"คำถามนี้เหมือนมีก้อนอะไรบางอย่ามาจุกอยู่ที่อกฮั่นทำให้ฮั่นพูดไม่ออก

"เลิกคุยเหอะก๋วยเตี๋ยวมาแล้วเดี๋ยวมันจะอืดหมด"คำพูดของฮัททำให้แกงส้มเลิกสนใจฮั่นแล้วก็หันมาสนใจก๋วยเตี๋ยวเบื้องหน้าแทน

หลังจากนั้นทั้ง3คนก็นั่นกินก๋วยเตี๋ยวกันอย่างตั้งใจและเมื่อกินเสร็จฮั่นก็รักษาสัญญาโดยพาแกงส้มไปส่งที่บ้านโดยระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรทั้งฮั่นแกงส้มและฮัทจนถึงบ้านแกงส้มฮั่นเริ่มพูดเพื่อทำลายความเงียบ

"ถึงบ้านแกงแล้วพี่กับฮัทกลับก่อนนะฝันดีพรุ่งนี้มีเรียนเช้าใช่ป่ะเดี๋ยวพี่ให้ฮัทมารับละกันวันนี้พี่ไปหล่ะบายๆ"แล้วหลังจากนั้นแกงส้มก็เข้าบ้านแล้วรีบอาบน้ำเพื่อเข้านอนเผื่อว่าคนในฝันคนนั้นจะมาเข้าฝันเข้าบ้าง

ระหว่างทางกลับบ้านของสองพี่น้องฮัทได้เริ่มถามคำถามพี่ชายว่า

"พี่ฮั่นเมื่อไหร่พี่จะบอกแกงสักทีอ่ะผมอึดอัดจะตายอยู่แล้วทุกครั้งที่มันถามผมจะบอกมันทุกทีเลยว่าคนๆนั้นคือพี่พี่ช่วยผมหน่อยเถอะน่ะ"ฮัทเริ่มระบายความอึดอัดออกมา

"รอไม่นานหรอกฮัทถ้าความกล้าพี่มาเมื่อไหร่พี่จะบอกแกงทันทีรอแปปนะน้องพี่รวบรวมความกล้าอยู่"ฮั่นตอบฮัทไปตามความจริง

"เออๆก็ได้ถ้าวันไหนผมหลุดพี่ก็อย่ามาโทษผมละกันนะ"
หลังจากนั้นเมื่อสองคนถึงบ้านฮั่นก็รีบอาบน้ำแล้วก็มานั่งรวบรวมและสรุปเนื้อหาที่เรียนทั้งหมดของสัปดาห์นี้เผื่อที่จะได้ฝากฮัทไปให้ตอนเช้าฮั่นนั่งสรุปเนื้อหาตั้งแต่3ทุ่มถึงตี3เมื่อเขาสรุปเสร็จก็วางงานไว้บนกระเป๋าฮัทแล้วเขียนโพสอิทแปะไว้ว่า'ฝากให้แกงส้มด้วยนะเว้ย'พอเช้าตื่นฮัทก็รีบไปรับแกงส้มที่บ้านแล้วก็นั่งรถไปมหาลัยด้วยกัน

"เออแกงมีคนฝากของมาให้แกอ่ะ"แล้วฮัทก็หยิบเนื้อหาสรุปออกมาจากกระเป๋า

"อะไรว่ะเนื้อหาสรุปที่เรียนป่ะ?ใครฝากมาให้ฉันว่ะแกบอกฉันเหอะฉันได้แบบนี้ตั้งแต่ฉันอยู่รู้จักกับแกตอนม.4เลยนะเว้ยจนฉันอยู่ปี2แล้วเขาก็ยังฝากแกส่งให้ฉันทุกอาทิตย์แกบอกฉันเถอะว่าเขาเป็นใครนะฮัทนะ"แกงส้มเริ่มอ้อนเพื่อให้ฮัทตอบในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้

"ฉันบอกไม่ได้เจ้าตัวเขาบอกไว้ว่าถ้าเขาพร้อมเขาจะบอกเองฉันบอกแกได้แค่ว่าเขาเป็นคนใกล้ตัวแกเลยอ่ะไม่เชื่อวันนี้แกลองทำอะไรบางอย่างดูเผื่อให้เขาแสดงความเป็นห่วงออกมาแล้วแกก็จะรู้เองอ่ะว่าเขาเป็นใคร"แล้วหลังจากนั้นแกงส้มก็เก็บคำพูดของฮัทคิดแต่ไม่เข้าใจความหมายสักทีว่าคนๆนั้นเป็นใคร

๏ร้านsweetysweet๏

"ฮัทแกจะบอกฉันได้รึยังว่าคนๆนั้นเป็นใครว่ะฉันอยากมีแฟนแล้วนะเว้ยบอกฉันเถอะนะฮัท~"แกงส้มพยายามตื้อฮัทตั้งแต่เมื่อเช้าจนถึงตอนนี้ยังไม่หยุดเลยย

"ฉันไม่รู้แกไปถามพี่แอมป์เลยไปพี่แอมป์มาพอดีเลยพี่แอมป์ครับแกงมันสงสัยครับว่าคนๆนั้นของมันคือใคร"ฮัทเริ่มรู้สึกตัวว่าถ้าแกงส้มอ้อนนานกว่านี้เขาคงหลุดปากแน่ๆเขาเลยโยนทุกอย่างไปให้พี่แอมป์ช่วย

"อ้าววว!!!งั้นพี่แอมป์ครับคนๆนั้นของแกงอยู่ที่ไหนหรอครับพี่แอมป์บอกแกงหน่อยนะครับแกงอยากมีแฟนแล้วนะครับบ"เมื่ออ้อนจากเพื่อนสนิทไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนรายมาอ้อนเจ้าของร้านแทนยังไงเขาก็ต้องรู้ให้ได้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร

"พี่ว่าแกงไปถามคนที่ทำเค้กอยู่หลังร้านดีกว่ารายนั้นน่าจะรู้ดีลองอ้อนๆพูดดีเดี๋ยวมันคงบอกแกได้เองแหละคริคริ"แอมป์ก็เริ่มโยนไปให้อีกคนตอบคำถามแทนเพราะเขาคิดว่าอีกไม่นานหรอกความจริงจะปรากฎให้แกงเห็นเอง

"ก็ได้แกงไปถามพี่ฮั่นก็ได้ถ้าพี่ฮั่นไม่ตอบนะแกงจะงอนทุกคนเลยคอยดู ชิ"แล้วก็แกงส้มก็เดินไปหลังร้านเพื่อถามเรื่องคนๆนั้นจากพี่ฮั่น

"พี่ฮั่นน!!พี่ต้องตอบแกงนะไม่งั้นแกงจะงอนทุกคนคนๆนั้นที่ฮัทกับพี่แอมป์หมายถึงคือใครรตอบแกงหน่อยเถอะนะพี่ฮั่นนะนะนะนะ"แล้วแกงส้มก็เริ่มใช้มุกอ้อนอีกครั้งยังไงครั้งนี้เขาต้องรู้ให้ได้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร

"ถ้าพี่บอกแกงไปแล้วแกงจะไปจีบคนๆนั้นรึเปล่าหล่ะพี่สงสัยจังทำไมแกงถึงอยากรู้เหลือเกินว่าเขาเป็นใคร"ฮั่นตอบตามความคิดของตัวเองเผื่อลองดูว่าเขามีความหวังอยู่บ้างไหม

"ไม่รู้เหมือนกันแต่ทำไมไม่มีใครบอกแกงเลยอ่ะหรือว่าคนๆนั้นไม่มีจริงทำไมอ่ะพี่ฮั่นแกงไม่ดีอะไรหรอถึงไม่มีคนมาจีบแกงอ่ะแกงมันไม่ดีหรอ?ฮึกฮึก~"แล้วแกงส้มก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจของเขาออกมาไม่ใช่แค่คำพูดที่ออกมาอย่างเดียวความรู้สึกน้อยใจอารมณ์เสียใจและน้ำตาทุกอย่างได้ออกมาพร้อมๆกันทำให้ฮั่นตกใจไม่น้อยเลยเขาไปกอดแกงส้มอย่างน้อยเพื่อให้ไหล่ของเขาเป็นที่ซับน้ำตาให้แกงส้มได้บ้าง

"พี่ว่าแกงเป็นคนที่น่ารักนะสดใสใครอยู่ด้วยก็มีความสุขแกงรู้ไหมว่าแกงเป็นคนที่เหมาะสมกับรอยยิ้มมากเลยนะทุกคนนึกถึงแกงก็ต้องนึกถึงรอยยิ้มที่น่ารักๆของแกงพี่ว่าคนๆนั้นของแกงอ่ะเขาอาจมองแกงอยู่ห่างๆก็ได้นะพี่ก็ไม่รู้หรอกนะว่าคนๆนั้นของแกงเป็นใครหน้าตาเป็นยังไงหรือเขาจะรักแกงมากไหมพี่บอกได้แค่ว่าถ้าแกงไม่มีใครแกงจะมีพี่ทุกครั้งพี่ยังอยู่ตรงนี้ข้างๆแกงเสมอพี่อยู่เพื่อให้ทุกอย่างแก่แกงไม่ว่าจะเป็นความรักความห่วงใยและทุกๆอย่างพี่ให้แกงได้ทุกอย่างเลยนะครับแต่ตอนนี้พี่ขออย่างเดียวได้ไหมครับแกงหยุดร้องไห้ได้ไหมครับพี่เห็นแกงร้องไห้แล้วพี่รู้สึกเสียใจนะหยุดร้องนะครับคนเก่งของพี่"ฮั่นพูดทุกอย่างออกมาจากความรู้สึกพร้อมกับลูบหัวแกงส้ม

ส่วนแกงส้มก็กอดตอบพี่ฮั่นเช่นกันเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเวลาเขาได้กอดกับพี่ฮั่นเขารู้สึกดีอย่างประหลาดทุกครั้งที่เขามีเรื่องไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุขเขาก็จะบอกกับพี่ฮั่นเป็นคนแรกทุกครั้งที่เขาเหนื่อยก็จะมีพี่ฮั่นคอยให้กำลังใจทุกครั้งที่เขาร้องไห้พี่ฮั่นก็จะคอยปลอบเขาอยู่เสมอและอีกหลายๆเหตุการณ์ที่มันทำให้เขารู้สึกดีกับพี่ชายคนนี้หลายครั้งเขาพยายามทำให้ความรู้สึกดีแบบนี้มันน้อยลงแต่เขาก็ทำไม่ได้และความรู้สึกดีๆเหล่านี้ก็เพิ่มมากขึ้นๆทุกวันจนเข้าสับสนว่าเขารู้สึกยังไงกับพี่ชายคนนี้กันแน่จนตอนนี้เขาก็ยังสับสนอยู่เช่นกันว่าคนๆนั้นที่พี่แอมป์กับฮัทบอกก็คือพี่ฮั่นหรือป่าว

"พี่ฮั่นให้แกงได้ทุกอย่างเลยจริงหรอ?"แกงส้มเงยหน้าขึ้นมาจากไหล่ชื้นๆของพี่ชายพร้อมสบตาพี่ชายอย่างหาคำตอบ

"จริงครับ!พี่ให้แกงได้ทุกอย่างเลย"ฮั่นตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและแววตาที่สร้างความมั่นใจให้กับแกงส้มได้เป็นอย่างดี

"งั้นแกงขออะไรพี่อย่างนะ"หลังจากนั้นแกงส้มก็โนมคอของฮั่นลงมาพร้อมกับประกบริมฝีปากบางเข้ากับริมฝีปากหนาทันทีการจูบครั้งนี้ไม่ใช่การจูบที่ร้อนแรงแต่เป็นการจูบที่แผ่วเบาและอ่อนโยนไร้ซึ่งการลุกล้ำใดแต่การจูบครั้งนี้สามารถทำให้แกงส้มพิสูจน์อะไรได้หลายๆอย่างคืออย่างแรกเข้าสามารถพิสูจน์ใจตัวเองว่าเขาไม่ได้คิดกับพี่ชายตรงหน้าว่าเป็นพี่ชายเขาคิดกับพี่ชายมากกว่านั้น
อย่างที่สองเขาได้พิสูจน์ว่าจริงๆแล้วพี่ชายคนนี้ก็คิดแบบเขาเหมือนกันว่าพี่ชายคนนี้ก็คิดกับเขามากกว่าน้องชายเหมือนกันอย่างที่สามเขาสามารถรู้ได้ทันทีว่าจริงๆแล้วคนในฝันที่ฮัทกับพี่แอมป์พยายามบอกเขาว่าเป็นคนใกล้ตัวเขาใช่คนๆนั้นคือพี่ฮั่นพี่ฮั่นตอบทุกอย่างได้เลยว่าจริงๆแล้วคนในฝันไม่จำเป็นต้องดีเลิศเลอแค่คอยอยู่เคียงข้างเขาอย่างพี่ฮั่นนี่แหละที่เขาต้องการ

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ถอนจูบออกจากกันหน้าของทั้งสองขึ้นสีเล็กน้อยแล้วแกงส้มก็เริ่มพูดความในใจของตนเองออกมา

"พี่ฮั่นแกงรู้แล้วนะว่าคนๆนั้นที่ฮัทกับพี่แอมป์พยายามบอกแกงคือใครเขาคนนั้นคือพี่ฮั่นใช่ไหมตอนแรกแกงก็สงสัยแต่ไม่แน่ใจแต่พอเมื่อกี้ทำให้ความสงสัยแกหมดลงเพราะพี่ฮั่นมีทุกอย่างทีคนในฝันของแกงมีพี่ฮั่นห่วงใยแกงพี่ฮั่นใส่ใจแกงพี่ฮั่นสนใจแกงแกงก็สับสนความรู้สึกตัวเองมานานแล้วเหมือนกันว่าจริงๆแล้วแกงคิดยังไงกับพี่จนวันนี้แกงตอบได้อย่างเต็มปากแล้วว่าแกงรักพี่ฮั่นพี่ฮั่นมีอะไรจะบอกแกงไหม?"เมื่อบอกความในใจของตนเองหมดก็เริ่มถามความในใจอีกฝ่ายบ้าง

"เออ...คือ...พี่ก็รักแกงนะรักมานานแล้วด้วยจริงๆแล้วพี่รู้สึกชอบแกงตั้งแต่พี่เห็นเลยเลยครั้งแรกที่แกงเดินผ่านพี่อ่ะแล้วคราวนี้ฮัทก็บอกว่าแกงอยู่ห้องเดียวกับฮัทพี่ก็เลยให้ฮัทไปตีสนิทกับแกงแล้วแนะนำพี่ให้รู้จักแล้วพี่ก็คอยดูแกงอยู่ห่างๆตลอดเพราะว่ามีคนอื่นๆที่ดีกว่าพี่อีกเยอะเลยที่จีบแกงพี่ก็เลยไม่กล้าแกงรู้ไหมว่าทุกๆครั้งที่แกงมีความสุขพี่ก็มีความสุขทุกครั้งที่แกงเสียใจพี่ก็เสียใจพี่พยายามหลายครั้งแล้วที่จะตัดใจจากแกงแต่แกงรู้ไหมว่าทุกครั้งที่พี่คิดจะตัดใจพี่เห็นรอยยิ้มของแกงความรู้สึกทุกอย่างก็กลับมาหมดแล้วทุกครั้งที่แกงบ่นว่าเหงาอยากมีแฟนพี่ก็อยากเดินเข้าไปบอกแกงว่าพี่รักแกงเป็นแฟนกับพี่ได้ไหมแต่พอถึงเวลาจริงๆความกลัวทุกอย่างก็เข้ามากลัวว่าแกงจะไม่ชอบกลัวว่าแกงจะรับไม่ได้แล้วไม่ยุ่งกับพี่อีกเลยแต่วันนี้พี่ไม่มีความกลัวอะไรแล้วนะถ้างั้นวันนี้พี่ขอบอกเลยละกันแกงครับพี่รักแกงนะครับแกงเป็นแฟนกับพี่ได้ไหมครับพี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้แกงเสียใจสัญญาว่าพี่จะทำทุกๆอย่างเพื่อให้แกงมีความสุขแกงเป็นแฟนกับพี่นะครับ"หลังจากที่ฮั่นเอาชนะความกลัวของตัวเองเขาจึงบอกทุกอย่างในใจให้แกงส้มได้รับรู้ซึ่งเขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจริงๆแล้วแกงส้มก็คิดกับเขาเหมือนกับพี่เขาคิดกับแกงส้ม

"ครับแกงจะเป็นแฟนกับพี่ฮั่นขอบคุณนะครับที่ทำให้แกงรู้ว่ายังมีคนที่คอยเป็นห่วงแกงรักแกงแล้วให้แกงได้รักพี่ฮั่นแกงคงมองหาไกลเกินไปจริงๆแล้วแกงมีพี่ฮั่นอยู่ข้างๆแกงนานแล้วขอบคุณนะครับที่ยังรอแกงให้แกงหาความรักของแกงเจอแกงรักพี่ฮั่นนะครับ"แล้วหลังจากทั้งสองตกลงเป็นแฟนกันเรียบร้อยก็เดินจับมือกันออกมาหน้าร้านด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มเพื่อช่วยพี่แอมป์กับฮัทหน้าร้าน

"อะไรกันอ่ะแกงแกมีจับมือพี่ชายฉันทำไมว่ะ?5555"ฮัทแซวเล่นเพราะดูจากหน้าตาสองคนนี้ก็คงได้เป็นแฟนกันสมใจแกงแล้วแหละ

"อะไรแกงไม่ได้จับพี่ฮั่นนั้นแหละจับมือแกงเองไม่เชื่อถามพี่ฮั่นสิใช่ป่ะพี่ฮั่น"แล้วแกงส้มก็หันไปยิ้มให้ชายหนุ่มที่เพิ่งเปลี่ยนสถานะจากพี่ชายเป็นแฟนเขาเมื่อกี้เอง><

"ครับๆพี่จับมือแกงเองแหละทำไมพี่จะจับมือแฟนไม่ได้หรอครับ"แล้วฮั่นก็ตอบแกงส้มด้วยใบหน้าที่ยิ้มแบบกวนๆนิดแบบที่แกงส้มชอบทำ

"เป็นแฟนกันแล้วสินะพี่ก็ลุ้นอยู่ตั้งนานรอแล้วรออีกเมื่อไหร่แกงจะรู้สักทีว่าฮั่นมันชอบแกงหรือเมื่อไหร่ฮั่นจะบอกแกงสักทีว่ามันชอบพี่กับฮัทนี่จะบอกแทนหลายรอบแล้ว555เป็นแฟนกันก็ดีแล้วพี่กับฮัทจะได้เห็นแกสองคนมีความสุขสักทีงั้นวันนี้พี่เลี้ยงเค้กชิ้นนึงเห็นแกงบ่นๆว่าอยากให้แฟนมานั่งป้อนเค้กไม่ใช่หรอได้แฟนสมใจแล้วอ่ะนี้เค้กเอาไปป้อนกันเลยแต่ระวังมดขึ้นพวกแกสองคนนะเพราะคงจะหวานกว่าเค้กที่พี่ทำอีก"แล้วฮั่นกับแกงส้มก็หยิบเค้กชิ้นนั้นไปหลังร้านแล้วก็พลัดกันป้อนกันไปป้อนกันมาจนเหลือเค้กคำสุดท้าย

"พี่ฮั่นทำไงดีอ่ะเค้กเหลือคำสุดท้ายแล้วทำยังไงดีอ่ะ"แกงส้มถามข้อสงสัยกับฮั่น

"ก็กินด้วยกันสิเดี๋ยวพี่ป้อน"หลังจากนั้นฮั่นก็ตักเค้กคำสุดท้ายเขาปากตัวเองแล้วก็ประกบปากตนเองเขากับปากกับแกงส้มอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งส่งลิ้นร้อนดันเค้กเข้าไปในปากแกงส้มแกงส้มก็ส่งลิ้นเล็กๆเผื่อเข้ามารับเค้กจากปากพี่ฮั่นแล้วหลังจากนั้นทั้งสองก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข

'Baby It's you รู้แล้วเธอคือคนนั้นเดียวที่ห่วงใยฉันคนใกล้ที่เป็นรักแท้ Baby It's you
ขอบคุณนะที่คอยดูแลวันนี้ฉันของบอกเธอว่าแคร์เธอตอบโจทย์ของใจฉันหมดทุกคำ'