คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : KaiSehun : angel or devil(?) part 2
KaiSehun1 angel or devil 2 (?)
8ปีผ่านไป
"ไค!!!ทำอะไรอยู่!!นานจัง!!จะสายแล้วนะวันนี้มีกิจกรรมเช้านะ!!"เซฮุนตะโกนเรียกไคที่อยู่ในห้องนอนของพวกเขา
"แต่งซะหล่อเลย!!ทำเหมือนคนอื่นจะมองเห็นอ่ะ"เซฮุนวัย12ปีแซวไคที่ตอนนี้ดูแข็งแรงมากกว่าตอนที่พวกเขาพบกันครั้งแรกมาก
"แล้วจะทำไมอ่ะมองไม่เห็นก็ขอหล่อไว้ก่อนไม่ได้หรอ?หรือว่าอิจฉาที่ฉันหล่อกว่า5555"ไคไม่ยอมต้องแซวกลับทันที
"แหมๆวันนี้ลูกชายหม่าม๊า2คนหล่อทั้งคู่เลยนะครับขอม๊าหอมคนละทีมา!!"ซอลฮวาเห็นเด็กชายวัย12ทั้ง2กำลังจิกกัดกันอย่างสนุกสนาน(?)
"แหม!เซฮุนไปตกถังแป้งมารึเปล่าลูกทำไมกลิ่นแรงขนาดนี้หล่ะ?55555"คนเป็นแม่อดแซวไม่ได้ที่ลูกชายเธอทาแป้งมาซะจัดเต็มมาก!!
"เปล่านะหม่าม๊า!!อย่างน้อยฮุนตกถังแป้งมาฮุนก็ขาวอ่ะไม่เหมือนใครบางคนตกถังแป้งก็ยังดำอยู่เลย5555555"เมื่อโตขึ้นไครู้สึกได้ว่าปากเซฮุนก็โตไปตามวัยด้วย
"ไม่เห็นดำเลยออกจะคมเข้มหม่าม๊าชอบแบบนี้ก็น่ารักดีนะครับ!!"ซอลฮวาเดินไปหาไคที่มองค้อนเซฮุนอยู่
"เห็นไหมหล่ะ?ฉันก็หล่อในแบบของฉันได้5555"ไคไม่ได้รู้สึกเสียเซลฟ์ไปกับคำแซวของเซฮุนสักนิดเดียว
"หม่าม๊าวันนี้ที่โรงเรียนมีกิจกรรมวันจบการศึกษาเกรด6นะครับฮุนอาจจะไปเที่ยวกับพวกคริสนะครับ!!"เซฮุนเข้าไปอ้อนซอลฮวาเพื่อหวังว่าจะได้ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนๆ
"ได้แน่ๆแต่หม่าม๊าขอความแน่ใจก่อน!!ไคลูกจะอยู่กับเซฮุนตลอดใช่ไหมลูก!!"ซอลฮวาหันไปถามลูกชายอีกคน(?)ที่กำลังกินผัก(?)อย่างเอร็ดอร่อย
"คร๊าบบบ!!ไคทิ้งฮุนไม่ได้หรอกคร๊าบทิ้งทีไรมีเรื่องทุกที55555"ไคตอบรับอย่างกวนประสาท
"โอเค!!ถ้าไครับปากม๊าก็อนุญาติกลับมากับแม่เทาใช่ไหมลูกอย่ากลับเย็นนะ!!!"ซอลฮวาย้ำกับลูกชายก่อนที่ทั้ง2กำลังเดินเข้าโรงเรียน
"รุ่นพี่เซฮุนค่ะ...ดอกไม้ค่ะ..-//-"รุ่นน้องถือดอกกุหลาบสีสวยงามมาให้เซฮุนตั้งแต่เขากำลังเดินเข้าโรงเรียน
"รุ่นพี่เซฮุนค่ะ..ดอกไม้ค่ะ...แหวะ!!"ไคส่งเสียงแซวทันทีที่เซฮุนได้รับดอกไม้จากรุ่นน้อง
"อยากได้หรอค่ะ..รุ่นพี่ไค..เดี๋ยวรุ่นน้องเซฮุนให้ค่ะ..>3<"เซฮุนแกล้งยื่นหน้ากับดอกไม้ไปใกล้ๆกับไคที่ยืนนิ่งๆอย่างตกใจ
"แหวะ!!ทุเรศนั้นมาอีกคนแล้ว"ไคแกล้งเบี่ยงประเด็นไปที่เด็กผู้ชายอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาหาเซฮุน
"คือรุ่นพี่เซฮุนครับ...พี่เป็นผู้ชายที่น่ารักมากๆเลยนะครับ..คือ..ผมปลื้มพี่จังเลย...-//-"รุ่นน้องผู้ชายอีกคนที่เดินมาบอกอย่างเขินอาย
"กรี๊ด!!ผมปลื้มพี่จังเลยครับพี่เซฮุน!!!"ไคทำท่าสะดีดสะดิ้ง(?)อยู่ใกล้ๆเซฮุนที่ตอนนี้ใบหน้าของเขาช่างเกินบรรยายมาก
"จะหยุดไม่หยุดไอ้ดำ!!!เดี๋ยวก็โกหกตัดกำลังเลย!!"เซฮุนหันไปแว๊ดใส่ไคทันทีและนั้นเป็นผลทำให้ไคเงียบทันที
"พี่ค่ะๆ..."คนนี้ที่สุดของวันแล้ว...เธอคือเด็กผู้ชายตัวใหญ่ๆผิวเข้มๆ(มากกว่าไค)แต่จิตใจของนางนั้นเป็นสาวแท้ๆ
"ครับผม!!"เซฮุนหันไปตามเสียงเรียก...
"คือว่า...หนู(?)ฝากของให้รุ่นพี่คริสได้ไหมค่ะ(?)"พี่คริส...ดีแล้วที่น้องไม่ปลื้มพี่เซฮุน..
"ได้ครับ!!"เซฮุนหันไปรับของจากน้องคจั้นแล้วเดินเอาไปให้คริสที่กำลังโดนน้องๆลุมล้อมอยู่โดยมีเทาและซิ่วหมิ่นเป็นมือซ้ายและมีขวาที่คอยรับของจากมือคริสลงถุงดำใบใหญ่
"พี่คริส!!น้องฝากของมาให้!!"เซฮุนส่งเสียงเข้าไปในห้องจนทุกคนหันมามองทางเซฮุนเป็นตาเดียว
"เอามาเลย!!ขนมในมือใช่ไหมอยากกิน!!"ซิ่วหมิ่ววิ่งมาหยิบขนมไปทันที
"เรื่องแบบนี้เร็วมากนะหมิ่น!!5555"เซฮุนอดไม่ได้ที่จะแซวซิ่วหมิ่นที่เรื่องของกินมาอันดับ1ตลอด!!
"เซฮุน...."เซฮุนหันไปตามเสียงเรียกก็พบลู่ห่านที่ตอนนี้กลายเป็นหนุ่มน้อยน่ารักคนดังของโรงเรียนไปแล้ว..
"ว่าไง!!"เซฮุนหันไปถามอย่างอารมณ์ดีคงเป็นเพราะคนข้างๆเขาหล่ะมั้งที่นั่งกินช๊อกโกแลตอย่างเงียบสงบทำให้เขามีเวลาไปคิดเรื่องอื่นบ้าง
"คือว่ามัธยมจะไปต่อที่ไหนหรอ?..."ลู่ห่านก็ยังคงถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"อ้อ!!ไปที่เดียวกับพวกคริสอ่ะเห็นบอกว่าเป็นโรงเรียนในเครือนี้แต่เป็นโรงเรียนมัธยมอ่ะ"เซฮุนไปตอบพร้อมแย่งช๊อกโกแลตของคนข้างๆกิน
"อะไรว่ะ?!!ให้กินแล้วไม่ใช่หรอ!!"ไคหันไปถามอย่างไม่พอใจต่างจากอีกคนที่เอาแต่ยิ้ม
"ไม่ต้องกินเยอะหรอกผิวเป็นช๊อกโกแลตหมดแล้ว5555"เซฮุนแซวอีกแล้ว
"อ้อ..เราว่าจะไปต่อด้วยอ่ะ..ได้ไหม?"ลู่ห่านถามอย่างมีมารยาท
"ได้สิ...ถามเราทำไมไปเรียนด้วยกันเยอะๆสนุกดีๆ5555"เซฮุนตอบอย่างอารมณ์ดีที่แซวคนข้างๆได้สำเร็จ
"เซฮุน....."ไคสะกิดให้เซฮุนไปมองที่ประตู
"ซวยแล้ว...."เซฮุนเอ่ยขึ้นมาอย่างตกใจ
"รุ่นพี่เซฮุน....เป็นแฟนกับผมเถอะนะคร๊าบ!!!"รุ่นน้องที่น่าจะเด็กกว่าพวกเขา2ปีตะโกนลั่นห้องพร้อมกับคุกเข่าแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้เซฮุน
"กรี๊ด!!!!"เสียงกรี๊ดดังลั่นห้องทันทีเมื่อได้ยินประโยคที่ออกจากปากรุ่นน้องคนนั้น
"คือว่า......"เซฮุนไม่รู้จะปฏิเสธยังไงจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากไค
"คือว่า...พี่ไม่ได้รักน้องอ่ะพี่คงเป็นแฟนกับน้องไม่ได้หรอก..."ไคพูดออกมาลอยๆเซฮุนจึงพูดตามสิ่งที่ไคพูด
"คือว่า...พี่ไม่ได้รักน้องอ่ะพี่คงเป็นแฟนกับน้องไม่ได้หรอก..."เซฮุนพูดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ไม่เป็นไรครับ!!แค่ผมได้พูดก็ดีใจแล้วขอบคุณนะครับที่รับฟังผมไปแล้ว...แล้วเจอกันใหม่นะครับรุ่นพี่เซฮุน!!!"รุ่นน้องคนนั้นพูดจบก็ยัดดอกไม้กับมือเซฮุนและเดินออกไปจากห้องทันที
"ไม่คิดเลย..ว่าคนแบบนายจะมีคนมาขอเป็นแฟนด้วย!!55555"ไคแซวทันทีเมื่อมีโอกาส
"เงียบไปเลยดำ!!"เซฮุนหันไปเหวี่ยงใส่ไคทันที
"เย็นนี้ไปเที่ยวไหนกันดี!!!"คริสตอนนี้กลายเป็นหนุ่มหล่อผิวขาวแขนขายาวเก้ง(?)ก้าง(?)เป็นที่หมายปองของทุกๆเพศ
"ไปไหนก็ได้!!"เทาตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจแล้วหันไปสนใจตุ๊กตาแพนด้าที่อยู่ในมือแทน
"งั้นไปเที่ยวห้างกัน..."ไม่นานทั้ง5(?)คนก็มาถึงห้าง
"ไปตรงไหนกันก่อนดี?"คริสถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ
"ไปดูแพนด้า><"เทาเอ่ยออกมาอย่างอ้อนๆ
"ไปดูตุ๊กตาก่อนก็ได้ -_____- "คริสเอ่ยอย่างเอือมๆเพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีไม่คิดว่าเทาจะเป็นแบบนี้
"ตุ๊กตาตัวนี้เหมือนลู่ห่านเลยเราซื้อให้ป่ะ?"เซฮุนหันไปถามลู่ห่านที่ยืนดูตุ๊กตาอยู่ข้างๆ
"เหมือนเราหรอ?"ลู่ห่านจับตุ๊กตากวางในมือพลิกไปพลิกมา
"เหมือนสิ!!เพราะว่าลู่ห่านสง่างามเหมือนกวางแต่ก็แอบมีความน่าทะนุถนอมอยู่ในตัววันนี้เราเอาเงินมาเยอะเราจะเอามาเหมาตุ๊กตา5555"เซฮุนตอบเหตุผลออกไป
"ดำ!!อยู่ไหน?"เซฮุนส่งความคิดเรียกไค
"อยู่นี่..."เสียงไคดังออกมาจากโซนตุ๊กตาโซนนึง...เป็ด?
"คิดถึงเป็ดน้อยหรอ?เป็ดใหญ่?>3<"เซฮุนทำหน้าปากยื่นๆเหมือนเป็ดให้ไคที่ยืนจ้องตุ๊กตาอย่างเป็นจริงเป็นจัง(?)
"จำได้ด้วยหรอเรื่องนั้นอ่ะ-//-"ไครู้สึกแปลกๆเมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตของทั้งเขาและเซฮุน
"จำได้ดิมีคนมาคุยกับเป็ดเป็นเพื่อนเขาด้วย5555"เซฮุนรื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆขึ้นมา
"แล้วไม่ชอบหรอ?..เป็ดน้อย.."ไคส่งยิ้มกรุ่มกริ้มให้เซฮุนที่ยืนนิ่งอยู่
"ชอบสิเป็ดใหญ่งั้นเดี๋ยวเขาจะซื้อเป็ดกลับบ้านตัวนึง..เฮ้ย!!"เซฮุนหันไปเห็นสิ่งๆนึงที่สะดุดตาของเขามาก
"เหมือนมาก....."เซฮุนบอกออกด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจมาก...
"อะไรเหมือน...."ไคหันไปมองสิ่งที่เซฮุนตกใจ
"ลิงขี่ลม...นั่นไงเหมือนนายเลย5555"เซฮุนชี้ไปที่ตุ๊กตาลิงตัวหนึ่งที่ผิวสีคล้ำๆ(?)หน่อยแล้วมีกำลำขี่สายลมและก็มีสายลมเบาๆล้อมรอบ
"นั่นไงนึกแล้ว...แต่อยากบอกว่าฉันหล่อกว่าลิงเยอะ...!!!"ไคพูดพร้อมยังคิ้วให้อย่างกวนๆ
"เพราะแบบนั้นมันหายากมากฉันจะซื้อไปตกย้ำนายที่ห้องให้นายเห็นทุกวันเลย5555"เซฮุนหยิบตุ๊กตาลิงขี่ลม(?)แล้วเดินไปจ่ายเงินทันที
"ไอ้ฮุนครับ!!จะซื้อไปขายหรอครับ?"ซิ่วหมิ่นแซวทันทีที่เซฮุนถือตุ๊กตาออกมา3ตัว
"อ่ะลู่ห่านฮุนให้!!"เซฮุนส่งถุงตุ๊กตากวางให้ลู่ห่าน
"ขอบคุณนะเซฮุน:)"ลู่ห่านตอบด้วยรอยยิ้มที่ใครๆก็บอกว่าน่ารัก
"แล้วอีก2ตัวซื้อให้ใครว่ะ?"คริสถามอย่างสงสัยเพราะว่าในมือเซฮุนมีตุ๊กตาอีก2ตัว
"ไอ้เป็ดเนี่ยเขาใจนะที่ซื้อเพราะชอบแต่ลิงดำๆเนี่ยเพิ่งรู้นะว่าชอบแบบนี้..."เทาเดินมาดูตุ๊กตาในมือเซฮุน
"ลิงดำๆด้วย5555"เซฮุนหลุดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง(?)
"โป๊ก!!"เสียงกระป๋องน้ำอัดลมลอยมากระแทกหัวเซฮุนไม่ต้องเดาเลยฝีมือใคร
"ลิงดำแกล้งฉันทำไม!!มานี่เลย!!"เซฮุนส่งกระแสจิต(?)ให้กับลิงดำ(?)ที่ยืนยิ้มอยู่หลังลู่ห่าน
"แบร่ๆ"ไคแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เซฮุนอย่างกวนเบื้องล่าง(?)
"เดี๋ยวค่อยกลับไปเครียร์กันที่บ้านนะดำ!!"เซฮุนเดินออกไปโดยลืมสนใจพวกเพื่อนๆที่อยู่ข้างหลัง
"ไอ้ฮุนไปไหนว่ะ?!!"ซิ่วหมิ่นวิ่งตามเซฮุนทันที
"เออ..จะไป...ไปกันเถอะ.."เซฮุนกำลังจะโกหกแต่เขาก็นึกได้เพราะไอ้ลิง(?)ตัวดำๆที่เดินคอตกตามเขาต้อยๆนั่นแหละ
"เป็ดน้อย!!โกรธเป็ดใหญ่หรอ?"คำถามเดิมๆที่ไคมักจะใช้สิ่งที่มนุษยเรียกว่าอ้อนกับเซฮุนเวลาเซฮุนงอนเขา
"ใช้คำนี้มากี่ปีแล้วเปลี่ยนบ้างเหอะเบื่อ.."เซฮุนพูดอย่างไม่ใสใจแต่เหมือนจะ...
"โกหก..ทำไม..ชอบก็..บอกมาเหอะ..."ไคเดินสะดุดลม(?)ข้างหน้าและล้มลงไปทันที
"เออ!!ถ้าชอบแล้วจะทำไมหล่ะ?"เซฮุนเลือกสารภาพออกมาอ้อมๆเพราะเขาไม่กล้าพูดออกมาว่า..ฉันชอบที่นายพูดแบบนี้..มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ
"แหมๆ!!เปลี่ยนก็ได้...ฮุนโกรธไคหรอครับ...ไคขอโทษไคจะไม่ทำอีกแล้ว..."ไคแกล้งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่คำนี้มันทำให้เซฮุนรู้สึกอยากจะถีบไคเพิ่มขึ้นเป็น2เท่
"ไค..คำนี้ฉันเคยพูดกับนายไปแล้วนะ.."เซฮุนตอบอย่างทันทีเพราะเขาจำได้ว่าเขาเคยพูดคำนี้ตอนที่ไคโกรธเขาครั้งแรก
"แล้วจะให้ง้อยังไงอ่ะ?ฉันขอโทษเลิกโกรธฉันเถอะนะฉันง้อเป็นแค่นี้จริงๆนะ.."ไคทำหน้าเครียดเพราะเขาไม่มีความสามารถในการง้อมากจริงๆ
"คริสแกกับเทาเคยทะเลาะกันไหม?"เซฮุนหันไปถามคริสกับเทาที่กำลังเดินไปหาของกินกันอยู่
"เคยนะ..แต่จำได้ครั้งนึงกว่าจะง้อได้โคตรนานอ่ะ.."ไคหูพึง(?)ทันทีเมื่อได้ยินคำว่าง้อเขาเข้าใจแล้วว่าเซฮุนต้องการจะทำอะไร?
"หยุดไปเลยนะคริส!!"เทาพยายามเอามือมาปิดปากคริสแต่มีหรออย่างคริสถ้าให้ได้พูดแล้วต้องพูดจนจบ
"ง้อยังไงหรอ?"เซฮุนถามแล้วส่งสายตาไปให้ไคที่กำลังตั้งใจวิธีของคริส
"ก็แบบนี้ไง.."คริสเดินเข้าไปกอดเทาจากข้างหลังแต่โชคดีที่ตรงนั้นเป็นบริเวณที่ปิดปรับปรุงคนจึงไม่ค่อยเดินผ่าน
"เทา..คริสขอโทษ..คริสไม่ได้ตั้งใจทำให้เทาโกรธ...ให้อภัยคริสเถอะนะ..นะคริสขอร้อง.."คริสก้มลงไปกระซิบข้างๆหูของเทาอย่างอ่อนโยนทำให้เซฮุนกับไคถึงกับกลืนน้ำลายทันที
"อ่ะ..."เซฮุนตกใจทันทีเมื่อไคตัดสินใจทำตามสิ่งที่คริสทำให้ดูเมื่อสักครู่..
"เซฮุน...ไคขอโทษ..ไคไม่ได้ตั้งใจทำให้เซฮุนโกรธ..ให้อภัยไคเถอะนะ..ไคของร้อง.."ไคกอดเซฮุนจากด้านหลังแต่คริสกอดเทาหลวมแต่ไคกลับกอดเซฮุนแน่นเหมือนกลัวคนข้างหน้าจะไม่ให้อภัยเขาจริงๆ
"ไค..นายพูดแบบนี้อ่ะ..กัดหูฉันเลยก็ได้นะ..ใกล้ไปไหม..เว้นระยะห่างหน่อยสิ!!"เซฮุนหันไปแว๊ด(?)ไคแต่เขาก็ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของไค
"ขอโทษ..."ไคพูดด้วยเสียงสำนึกผิดจริงๆ
"เฮ้ย..ทำไมทำเสียงแบบนั้นอ่ะฉันหายโกรธนายแล้วนะ!!"เซฮุนเขย่งปลายเท้าเพื่อนำริมฝีปากบางของตนเองไปประทับกับแก้มของไค
"ขอบคุณนะ..."ทั้งๆที่เป็นคำพูดเดียวกับลู่ห่านรอยยิ้มแบบเดียวกันกับลู่ห่านแต่ทำไมเขาถึงรู้สึกดีต่างจากลู่ห่านทำนะ-//-
13ปีผ่านไป...
"ไคคร๊าบ!!!!!!วันนี้โรงเรียนจะเข้าแล้วเร็วหน่อยได้ไหมดำ!!!!"เซฮุนตอนนี้อายุ17แล้ว!!จากเด็กน้อยตัวกะเปี๊ยกกลายเป็นหนุ่มน้อยร่างบางผิวขาวริมฝีปากนุ่มสีชมพูดังเยลลี่(?)ที่เชิญชวนหลายๆคนให้ลองชิมแต่ก็ยังไม่มีใครเคยชิมริมฝีปากเยลลี่นี้เลย
"ไม่ได้คร๊าบบบ!!!"ไคตะโกนลงมาขณะที่เขากำลังวิ่งลงมาจากชั้นบน
"โฮ้!!ลูกชายหม่าม๊าโตกันขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย?จำได้ว่าครั้งแรกตัวยังไม่ถึงเอวหม่าม๊าเลยตอนนี้สูงกว่าหม่าม๊าแล้ว!!"ซอลฮวาตกใจกับร่างกายของเด็กทั้ง2คนทั้งๆที่ตอนเด็กตัวยังเท่ากันอยู่แท้ๆแต่พอโตมาเซฮุนกลับเป็นเด็กหนุ่มตัวบางๆผิวขาวๆหน้าตาน่ารักและช่างน่าปกป้องทะนุถนอนมากต่างจากไคที่โตขึ้นกลายเป็นเด็กหนุ่มที่มีหน้าตาจัดอยู่ในประเภทหล่อผิวคมเข้มดวงตาสีนิลมีเสน่ห์เล็กๆแอบซ่อนอยู่ร่างกายดูแข็งแกร่งเป็นที่นิยมของสาวๆแต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครมองเห็นเขาเพราะถ้ามีคนเห็นเขาก็คงเป็นที่นิยมไม่แพ้คริสแน่นอน
"ลูกชายหม๊าม่าโตแต่ตัวนะครับ!!แต่สมองไม่ได้โตด้วยเลย555"ไคแซวทันทีเมื่อหม่าม๊าเปิดโอกาสให้
"แต่จริงๆแล้วลูกชายหม่าม๊าอีกคนถึงจะโตยังไงก็ยังดำเหมือนเดิมนะครับ!!55555"เซฮุนเอาคืนบ้าง
"กัดกันอีกแล้ว..ตอนเด็กๆไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยแสดงว่าที่โตขึ้นเนี่ยคือสัตว์เลี้ยงในปากใช่ไหมเนี่ย?5555"ซอลฮวาแซวบ้างเพราะเขาเห็นคู่นี้จิกกัดกันตลอด
"ไม่คุยกับหม่าม๊าแล้ว!!หม่าม๊าโรงเรียนจะเข้าแล้วฮุนไปก่อนนะครับหม่าม๊า..จุ๊ฟ.."เซฮุนวิ่งไปจุ๊บแก้มซอลฮวาและวิ่งออกไปทันที
"หม่าม๊า..สวัสดีครับ!!"ไคหันไปบอกลาซอลฮวาอย่างสุภาพ
"ไคอย่างเพิ่งไป..หม่าม๊ารู้สึกไม่ดีเลยเหมือนวันนี้จะมีเรื่องเกี่ยวกับฮุนเลย...หม่าม๊าฝากด้วยนะครับ.."ซอลฮวาบอกด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง
"ไม่ต้องห่วงครับหม่าม๊าหน้าที่ปกป้องเซฮุนเป็นของผมผมจะทำหน้าที่ไม่ให้บกพร่องเลยครับ!!"ไคตอบรับซอลฮวาด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจน่าเชื่อถือ
"ทำไมต้องจับมือด้วยอ่ะ..?"เซฮุนหันไปถามไคที่จับมือของเขาอยู่
"ขอเถอะนะวันนี้อย่าขัดคำสั่งฉันเพราะฉันรู้สึกว่าวันนี้นายไม่ปลอดภัยอย่างแปลกๆ"ไคบอกพร้อมจับมือเซฮุนแน่นกว่าเดิม
"คร๊าบผม!!! ;)"เซฮุนตอบรับพร้อมหันไปยิ้มให้ไคอย่างน่ารัก
"เซฮุน!!!"เทาตะโกนทันทีเมื่อเห็นเซฮุนเดินเข้ามาในห้องอย่างหน้าระรื่น
"มีอะไรตะโกนเสียงดังทำไมเล่า.."เซฮุนเดินเข้ามานั่งในห้องขณะที่มือของเขาก็ยังถูกคนข้างๆกุมอยู่ไม่ปล่อย
"ไปที่หลังโรงเรียนกับฉันหน่อยสิหลังเลิกเรียนอ่ะ!!"เทาหันไปกระซิบเซฮุน
"ไปทำไม..."เขาคิดว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆเทาถึงไม่บอกคริสแล้วมาบอกเขาแทน
"มีคนนัดฉันไปไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ.."เทากระซิบเหตุผลกับเซฮุนออกไป
"ได้ๆ!!"เซฮุนกระซิบตอบในขณะที่คนข้างๆเริ่มหันมาฟังเขากับเทาคุยกัน
"อย่าไปบอกคริสนะฉันขอร้อง..."เทาขอร้องเสียงอ่อน..
"โอเค..."เซฮุนต้องหันมาพบกับสายตาที่มีแต่เครื่องหมายคำถามจากคนข้างๆ
"เทาชวนให้ไปเป็นเพื่อนไม่มีอะไร..แล้วจะปล่อยมือได้ยัง?"เซฮุนหันไปมองมือของเขาที่ถูกพันธนากาไว้โดยมืออันแข็งแรงของไค
"ยังไงวันนี้ก็ปล่อยไม่ได้เพราะฉันกลัวนายเป็นเป็นอันตราย..ขอวันเดียวอย่าปล่อยมือฉันแลยนะ.."ไคของร้องด้วยน้ำเสียงที่สามารถทำให้เซฮุนเกิดอาการหัวใจเต้นแรงผิดปกติได้...
"อืม-//-"เซฮุนหน้าแดงอย่างไม่มีสาเหตุ
"เลิกเรียนแล้ว..ทำยังไงดี..ซิ่วหมิ่น..ใช่"เทาพูดขึ้นอย่างหวั่นๆ
"ซิ่วหมิ่นช่วยพาคริสไปที่อื่นก่อนนะถ้าจะกลับแล้วฉันจะโทรเรียก.."เทาหันไปกระซิบกับซิ่วหมิ่น
"แล้วจะไปที่ไหน?"ซิ่วหมิ่นถามอย่างเป็นห่วง
ผแ"ไปหลังโรงเรียนกับเซฮุน..อย่าบอกคริสนะ.."เทากระซิบตอบ
"ระวังตัวด้วยนะ..."ซิ่วหมิ่นเตือนเพื่อนสนิททั้งสองคน
"เซฮุน..ไม่ไปได้ไหม?..."ไคหันไปถามเซฮุนที่ทั้งวันเขาสองคนยังไม่ปล่อยมือจากกันเลย
"ไม่ได้อ่ะ..ฉันรับปากกับเทาไว้แล้ว..ฉันเป็นห่วงเพื่อนแต่ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ปล่อยมือจากนาย..."เซฮุนหันมาตอบไคที่ทำหน้าเครียดอยู่ข้างๆเขา
"มาแล้วหรอ..หวาง จือเทา..."เสียงนึงดังมาจากโกดังร้างหลังโรงเรียน
"ฉันมาตามนัดของนายแล้วนะ...จาง ยี่ฉิง"เทาหันไปตอบรับอีกคนเซฮุนรู้สึกไม่ดีแปลกๆจึงยิ่งบีบมือไคแน่นเลย...
"มาตรงเวลาดีหนิพาเพื่อนมาด้วยหรอ?แบบนี้ค่อยสนุกหน่อย...ไม่ยาก..ถ้านายเอาชนะคนของฉันได้..คริสเป็นของนาย..แต่ถ้านายทำไม่ได้..นายกันเพื่อนต้องตกเป็น'เมีย'ของคนของฉัน..."เลย์ประกาศออกมาอย่างเยาะเย้ย
"มันอะไรกันเทา!!"เซฮุนหันไปถามเทาที่น้ำตาไหลอยู่ข้างๆ
"ฉันขอโทษ..แต่ฉันรักเขาจริงๆ..."อึ้ง..จะอึ้งที่เทาพาเขามาเสี่ยงอันตรายหรืออึ้งที่เทาชอบคริสดี
"อย่าโกหกกับอย่างปล่อยมือฉัน..ขอแค่นี้จริงๆนะขอร้องนะเซฮุน...."ไคหันไปบอกเซฮุนที่ทำหน้าหวาดกลัวอยู่
"ฉันสัญญา..."เซฮุนบอกด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นแต่แฝงไปด้วยความหวาดเลวอยู่ลึกๆ
"โอ๊ย!!"เซฮุนหันไปพบเทาที่โดนพวกของเลย์เกือบ10คนรุมอยู่!!
"เทา!!!ไคช่วยเทาด้วย!!"เซฮุนหันไปขอความช่วยเหลือข้างๆอย่างร้อนใจ
"แล้วถ้าฉันปล่อยมือนายแล้วนายเป็นอันตรายขึ้นมาหล่ะ?"ไคหันไปถามเซฮุนอย่างไม่ค่อยพอใจ
"แต่ถ้านายไม่ช่วยเทาเทาจะแย่เอานะนั่นโดนกระชากเสื้อขาดแล้ว!!!!"เซฮุนจะวิ่งเขาไปช่วยเทาที่กำลังโดนรุมอยู่
"งั้นดูแลตัวเองดีๆนะ!!"สุดท้ายเขาก็แพ้คำขอร้องของเซฮุนจึงยอมไปช่วยเทา
"พลั่ก!!/โอ๊ย!!"เสียงกระทบกระทั่งระหว่างไคและพวกของเลย์หลายคนดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจนเริ่มมีหลายคนเจ็บแล้วล้มลงในที่สุด
"เซฮุน!!!"เทาตะโกนเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองกำลังโดนชายฉกรรจ์อีกหลายคนกำลังรุมเซฮุนอยู่
"เซฮุน!!!!!!!"ไคตะโกนอย่างหัวเสีย
"แควก!!!!!"เสียงชายฉกรรจ์คนนึงฉีกเสื้อนักเรียนของเซฮุนขาด
"ฮือ!!!!!!ฮึก!!!!!"เซฮุนทำอะไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้อย่างเดียวส่วนไคถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นน้ำตาเซฮุน
"เฮ้ย!!!อย่า..ฮึก..ทำ..อะไร..ฉัน..นะ.."เซฮุนร้องขึ้นมาอีกรอบเมื่อหนึ่งในชายกลุ่มนึงกำลังขึ้นคร่อมตัวเขาและกำลังจะฉีกกางเกงของเขา
"โอ๊ย!!!!ช่วยด้วย!!"เสียงเทาตะโกนเมื่อมีชายอีกหลายคนกำลังจะเข้าไปรุมเขาอีกรอบ
"เซฮุน!!!"ไคตะโกนอย่างตกใจคงเป็นเพราะเซฮุนคงตกใจมากร้องไห้จนสลบไปแล้ว
"พลั่ก!!โป๊ก!!ตุ้ม!!!ผลั่ว!!!"เสียงมากมากดังออกมาจากวงตะลุมบอลของเซฮุนไคพยายามต่อสู้กับพวกที่จะรุมทำร้ายเซฮุนสุดท้ายไคก็ชนะอย่างสะบักสะบอมเขาจึงนำเซฮุนไปไว้บนต้นไม้ก่อนและมาช่วยเทา
"หยุดนะเว้ย!!!"เทาตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่อชายร่างบึกบึนกำลังจะจูบปากเขา
"หยุดไม่ได้หรอกน้อยชายมาเป็นเมียพี่เถอะ!!"ชายคนนึงต่อยไปที่ท้องน้อยของเทาทำให้เทาจุกและหมดแรงที่จะเถียงทันที
"พลั่ก!!"ไคใช้แรงที่เหลือทั้งหมดเตะไปที่จุดอ่อนของชายคนนั้นทำให้ชายคนนั้นล้มลงทันที
"เทา!!!!!!!"เสียงตะโกนเรียกชื่อเทาเสียงดังแต่เทากลับรู้สึกเหมือนเขากำลังจะหมดแรง
"คริส!!นายมาได้ยังไง!!!"เลย์ตะโกนอย่างตกใจเมื่อคริสและซิ่วหมิ่นมาปรากฎตัวต่อหน้าเขา
"เทา!!!!!"คริสรีบวิ่งมาดูเทาที่อยู่ในสภาพที่....เสื้อนักเรียนขาด...กางเกงกำลังหลุด...ใบหน้าที่เขียวช้ำ...ทำไมถึงเป็นแบบนี้
"เซฮุน..."เทาเรียกชื่อเพื่อนสนิทก่อนที่ตัวเองจะสลบไป
"เซฮุนอยู่ไหน?!!!"คริสถามอย่างเหลืออด
"ป่านนี่กลายเป็นเมียลูกน้องฉันไปแล้วมั้ง?"เลย์บอกอย่างไม่ใส่ใจ
"เซฮุน!!!"ไคนั่งมองเซฮุนที่ตอนนี้เขาพามาหลบที่สวนหลังโรงเรียนสภาพของเซฮุนทำให้เรียกน้ำจากดวงตาของเขาได้ไม่ยากหน้าขาวซีดจากความกลัวที่แต้มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียวมากมายผิวกายขาวเนียนที่มีรอยนิ้วมือแดงๆหลายแห่ง ขามีแต่รอยขีดข่วนเหมือนเซฮุนพยายามต่อสู้และขัดขืน
"เซฮุน..ฮึก..ฉันขอโทษ..ที่ฉัน..ฮึก..ทำหน้าที่ได้ไม่ดี...ฮึก..ปกป้องนายไม่ได้...ฮือ..ทำให้นายต้องเจ็บตัวแบบนี้...ฉันขอโทษจริงๆ...ฮึก.."น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าของไคร่วงลงบนผิวกายที่ขาวเนียนของเซฮุนที่ยังหลับไหลอย่างไม่ได้สติ
"ท่านพ่อ!!ไคปกป้องเซฮุนไม่ได้!!ไคทำให้เซฮุนเจ็บตัว!!!ไคผิดสัญญาที่ให้ไว้กับท่านพ่อ!!"ไคตะโกนออกมาอย่างโกรธตัวเอง
"ข้าคิดว่าเจ้าไม่ผิดสัญญานะไค..ข้าคิดว่าเจ้าทำดีที่สุดแต่ข้าคิดว่าบททดสอบของข้าโหดร้ายกับตัวเจ้ามากไปเท่านั้นเอง"ท่านพ่อของไคได้ปรากฎกายออกมาพร้อมกับสายลมที่อ่อนโยน
"แล้วสิ่งที่ข้าจะเสียในครั้งนี้คืออะไร?..."ไคถามอย่างเครียดขออย่าให้เป็นสิ่งที่เขากลัวเลย
"เวลาของเจ้าที่จะปกป้องเจ้าหนุ่มนี้จะลดลงไปเหลือแค่อีก3ปีเท่านั้นการที่เจ้าปกป้องเจ้าหนุ่มนี้ไม่ได้ครั้งนี้เวลาของเจ้าบนดาวนี้ได้หายไป4ปี...."ท่านพ่อของไคบอกเงื่อนไขที่ไม่สามารถแก้ไขได้ออกมาได้ให้ไคได้ฟังและก็หายไปทันที
"เซฮุน..."ไคก็ยังคงร้องไห้ต่อไป..จนเซฮุนรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่หยดลงมาที่หน้าท้องของเขาอย่างไม่ขาดสาย
"ไค..."เซฮุนเปลี่ยงเสียงออกมาอย่างแหบแห้งคงเพราะเขาใช้เสียงกับเมื่อสักครู่มากไปรึเปล่า
"เซฮุน!!!"เมื่อไคเห็นเซฮุนฝืนขึ้นเขาก็รีบพยุงเซฮุนขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดเขาทันที
"ไค..หายใจ...ไม่ออก"ไคกอดเซฮุนแน่นจนเซฮุนรู้สึกหายใจไม่ออก
"ร้องไห้...ทำไม..ถ้านายร้อง..ไห้..ใครจะปก..ป้อง..ฉัน.."เซฮุนพูดอย่างติดๆขัดๆเพราะแค่การพูดประโยคนี้เขายังรู้สึกยากลำบากเลย...
"เซฮุน..ฉันขอโทษ..ที่ครั้งนี้ฉันปกป้อง..นายไม่ได้..ฉันเสียใจ..ฉันขอโทษ..ที่ทำหน้าใสๆของนาย....เต็มไปด้วยบาดแผล..ขอโทษที่ทำผิวเนียนๆขอนายมีแต่รอยขีดขวน...ขอโทษ..."ไคระบายออกมาอย่างไม่อายใครเซฮุนเป็นคนแรกที่ทำให้เขาเสียน้ำตาได้มาขนาดนี้..เขาเป็นคนแข็งแกร่งมาก..แต่ทำไมกะแค่เห็นคนข้างหน้าเขาเจ็บปวดเจ็บตัวหรือเสียน้ำตาทำให้เขารู้สึกหมดแรงและอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้
"ไม่เป็นไร...นายยังมีโอกาสแก้ตัวอีกตั้ง7ปีแนะ...ฉันให้อภัยนาย..และให้โอกาสนายแก้ตัว..อย่าร้องไห้นะไค..."เซฮุนยกมือบางๆปาดน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตาสีนิลของไคเมื่อได้ยินเรื่องเวลาก็ทำให้เขารู้สึกอยากกอดเซฮุนไว้นานๆเหลือเกิน
"ไค...นายมีอะไรจะบอกฉัน..ไหม..."เซฮุนรู้สึกไม่ดีกับการร้องไห้ของไคครั้งนี้เลย
"เวลาของฉันไม่ได้มีมากถึง7ปีอีกต่อไปแล้ว...ฉันเหลือเวลาที่จะปกป้องนายอีกแค่3ปีเท่านั้น..."ไคบอกความจริงกับเซฮุนออกไปทำให้เซฮุนรู้สึกอึ้งและตกใจอยู่ไม่น้อย
"ทำไม...ฮึก.."คราวนี้เซฮุนกลับเป็นฝ่ายถามและร้องไห้ขึ้นมาเอง
"เวลาของฉันถูกลดเนื่องจากครั้งนี้ฉันทำตัวนายมีแผลมากมาย...ทำให้ถูกลดเวลาที่จะอยู่กับนาย4ปีตอนนี้ฉันเหลือเวลาอีกแค่3ปีเท่านั้น..."ไคบอกอย่างเศร้าๆ
"3ปี...มันไม่น้อยนะถ้าฉันกับนายใช้เวลาอย่างคุ้มค่า...อย่างร้องไห้สิเป็ดใหญ่...ถ้าเป็ดใหญ่ร้องไห้แล้วเป็ดน้อยจะร้องไห้ได้ยังไง?"เซฮุนพยายามปลอบใจไคแต่ที่จริงแล้วเขากำลังปลอบใจตัวเองต่างหากเพราะเขาก็เคยคิดเหมือนกันถ้าวันนึงเขาไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับไคแล้ว..ชีวิตของเขาจะเป็นยังไง?
"กลับบ้านกันเหอะ...อ่ะ"ไคถอดเสื้อคลุมของตัวเองเอามาให้เซฮุนใส่และเดินกลับบ้านโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ
"ตายแล้วน้องฮุน!!!!!"ซอลฮวาตกใจทันทีเมื่อเห็นเซฮุนเดินกลับเข้ามาในบ้านอย่างสะบักสะบอม
"หม่าม๊า..."เซฮุนสิ่งเข้าไปกอดซอลฮวาด้วยความรู้สึกเจ็บกับความรู้สึกแปลกๆหลายๆอย่างที่ตีกันอยู่ในหัวของเขา
"ไค!!!หนูดูแลเซฮุนยังไงทำไมเซฮุนเป็นแบบนี้!!"ซอลฮวาหันไปตะหวาดใส่ไคทันที
"ผมขอโทษ..ที่ดูแลเซฮุนไม่ดี...ผมผิดไปแล้ว.."ไคตอบด้วยน้ำเสียงที่สำนึกผิด
"หม่าม๊า!!หม่าม๊าตะหวาดไคทำไมคนที่ผิดคือฮุนไม่ใช่ไคเพราะฮุนไม่เชื่อไคถ้าหม่าม๊าจะว่าให้หม่าม๊าว่าฮุนไม่ใช่ไค!!!!"เซฮุนวิ่งไปกางแขนปกป้องไคที่กำลังถูกสายตาของแม่เขาจ้องอยู่
"หม่าม๊าขอโทษนะไค...หม่าม๊าไม่ได้ตั้งใจตะหวาดไค...หม่าม๊าเจ็บที่เห็นน้องฮุนเจ็บ.."ซอลฮวาบอกพร้อมเข้าไปกอดไคที่เอาแต่ยืนก้มหน้าไม่พูดไม่จา
"ผมก็เจ็บไม่ต่างจากหม่าม๊าหรอครับ.....ผมเหนื่อยขอตัวนะครับ..."ไคพูดจบเดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที
"หม่าม๊า...ฮุนอยากจะบอกว่าฮุนไม่เจ็บเลยเพราะฮุนเข้าใจว่าไคพยายามช่วยฮุนเต็มที่แล้ว...ถ้าหม่าม๊าเป็นฮุนแล้วเห็นกระทำของไคหม่าม๊าจะดุไคไม่ออกเลย..."เซฮุนพูดจบก็ขึ้นไปบนห้องนอนของเขาทันที
"ไค..."เมื่ออาบน้ำเสร็จเซฮุนก็เห็นไคนอนหลับตาอยู่เตียงแล้วเขาจึงเขาไปสวมกอดไคจากด้านหลัง
"ฮุน...เจ็บไหม?..."ไคหันหน้ามาคุยกับเซฮุนที่กำลังกอดเขาอยู่
"ไม่เจ็บแล้ว..ฮุนได้กำลังใจดำ..เอ้ย..กำลังใจดี.."เซฮุนพยายามพูดให้ตลกถึงจะไม่ตลกแต่ก็ทำให้คนดำๆข้างหน้าเขายิ้มได้นิดนึง
"..............."ไคเงียบเพราะไม่รู้จะคุยอะไรต่อเขาเหนื่อยทั้งกายและใจมากจริงๆวันนี้เขาจึงขอหลับในอ้อมกอดของเซฮุนเถอะ...
"หลับแล้ว..หลับฝันดีนะเป็ดใหญ่"เซฮุนประทับริมฝีปากนุ่มลงบนหน้าผากของไคเขาเข้าใจไคเลยอ่ะเพราะถ้าคนที่โดนทำร้ายเป็นไคไม่ใช่เขาแล้วเขาพยายามไปช่วยแล้วทำให้ไคเจ็บตัวเขาก็คงรู้สึกไม่ต่างจากไคหรอก..
ความคิดเห็น