คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม ??
1
เปิดเทอม
“เห้ยยยไอท็อปพวกกูอยู่นี่ๆทางนี้เว้ยๆๆๆ” ทันทีที่ผมก้าวขาเข้ามาภายในโรงเรียนก็ได้ยินเสียงตะโกนเอะอะโวยวายจากไอ้เนสเพื่อนรักคนเดิมในกลุ่มของผมที่เรียกทักทายผมอยู่ตรงโต๊ะใต้ต้นไม้ข้างสนามบอลติดรั้วโรงเรียนที่ประจำของพวกเรา ตั้งแต่มอต้นจนตอนนี้มอปลายขึ้นมอห้าแล้วไม่ว่าจะผ่านไปกี่เทอมแก๊งของพวกเราก็จะอยู่ตรงโต๊ะประจำโต๊ะนี้ไม่เปลี่ยนแปลง และเทอมนี้ก็เช่นเดียวกัน.....
“ไอห่าเนสเปิดเทอมวันแรกนี่ประเดิมมาเช้าเลยเหรอมึง” ผมวิ่งไปตะโกนคุยกับพวกนั้นไปไม่นานก็มาถึงโต๊ะประจำที่พวกเราอยู่กัน
“แถวบ้านมึงเรียก 7 โมง 49 ว่าเช้าเหรอวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ไอต้าตัวฮาในกลุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูแล้วพูดกวนตีนผมครับ
“อย่างน้อยๆมันก็ยังทันเข้าแถวแหละวะ แต่ก่อนถ้าไม่แปดโมงครึ่งพวกมึงก็ยังไม่เข้าโรงเรียนกันนี่ หรือไม่จริง”
“เอาเหอะไอสัส จะซีเรียสทำมะนาวอะไร นี่ก็มอห้าละมึงจะไม่ให้พวกกูทำตัวใหม่เลยเหรอวะ เห็นงี้พวกกูก็เด็กดีนะมึง ถึงจะเด็กดีลึกก็เถอะ ฮ่าๆๆๆๆ”
ไอเนสนั่งพิงพนักเก้าอี้ตัวยาวดูดน้ำโค้กของโปรดของมันในแก้วพลาสติกที่เหลือแต่น้ำแข็งเสียงดัง มันเอาเท้าก่ายโต๊ะพูดกับผมอย่างสบายๆ ผมเดินไปนั่งข้างๆมันบนเก้าอี้ตัวเดียวกัน
“เออๆๆให้มันได้ตลอดละกัน” ผมกวาดตามองหาเพื่อนในกลุ่มที่หายไปไหนอีกสองคน
“ไอนิคกับไอไนท์ล่ะวะ มันยังไม่มาอีกเหรอ”
“ไอ้เหี้ยยยย นี่พวกมึงไม่คิดจะเปลี่ยนที่สิงสถิตหน่อยเหรอวะ มาที่นี่กี่ทีๆก็เจอแต่หน้าพวกมึงตลอด บางทีกูก็เบื่อหนังหน้าพวกมึงเหมือนกันนะเอ้อออ ”
นั่นไงครับพูดถึงปุ๊ปก็มาปั๊ป เสียงไอนิคครับมันเดินมากับไอไนท์แฝดของมันหน้าตาดีทั้งคู่ มันตะโกนทั้งรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาหาพวกเราที่โต๊ะ
“ไอ้เหี้ยกว่าจะมาได้นะมึง เมื่อกี้ไอท็อปมันพึ่งถามหามึงสองคนอยู่หยกๆเลยเชียว พวกมึงนี่ก็ตายยาก”
“เหี้ยท็อป ถามหาพวกกูจริงดิคิดถึงก็บอก เขินเลยเนี่ยพี่ท็อปคิดถึงเว้ยเห้ยยยยย ฮ่าๆๆๆ”
“กูก็ถามไปงั้น ไอสัสพูดมาก” ผมพูดเสร็จก็ตบหัวไอนิคเบาๆตอนนี้มันขึ้นมานั่งบนโต๊ะหันหน้าเข้ามาทางผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เตี้ยกว่ามันนิดหน่อย มันทำท่าทางยังกะโดนไม้หน้าสามฟาด
“โอ๊ยยยย โอ๊ยยย เจ็บบบบ เจ็บจังเลยยยย ฮ่าๆๆๆ”
“พอละไอ้เหี้ย รำคาญญญญญญ” เสียงไอ้ต้าครับ มันตัวเล็กๆน่ารักๆสูงแค่ร้อยหกสิบเศษๆต่างกับพวกผมที่เหลือ ตอนนี้ก็เกือบๆร้อยแปดสิบกันแล้ว ไอ้ต้าเป็นคนเดียวในกลุ่มที่โดนเพื่อนแกล้งบ่อยสุด แล้ววันนี้ก็คงไม่รอดอีกตามเคย
“แหมมึงกล้าไงมารำคาญน้องกู เออเนี่ยเมื่อไหร่มึงจะสูงซักทีวะ ไหนก่อนปิดเทอมมึงบอกมึงจะไปยืดกระดูกไง ยืดได้แค่นี้เหรอวะ ไหนดูซิๆสูงขึ้นกี่มิลเอ่ยยย ”
ไอไนท์พูดเสร็จก็เดินไปทำท่าเทียบความสูงกับไอต้าที่ตอนนี้ไอต้าก็ยังสูงไม่เท่ามันอยู่ดี ทำให้เกิดเสียงหัวเราะของทุกคนในกลุ่มขึ้น
“ไอเตี้ยหมาตื่นตอนกลางคืนหมาหอน ไอเตี้ยไม่ยอมนอนหมาหอนทั้งงงงงคืนนน ฮ่าๆๆๆๆ”
ไอนิคได้ทีร้องเพลงสมทบพี่น้องฝาแฝดของมันทันที
“ไอห่าแฝดนรกพวกมึงหยุดเลยนะ ไอ้เหี้ยนี่ไปไกลๆกูดิ๊แม่งงง อย่าให้กูสูงกว่าพวกมึงก่อนละกัน กูจะล้อแม่งไอ้เตี้ยยันลูกบวชเลยเถอะมึงคอยดู !!”
ไอ้ต้าโวยวายเสียงดังชี้หน้าไอนิค แล้วหันไปเตะไอ้ไนท์ที่ยืนข้างๆมันหัวฟัดหัวเหวี่ยง มองแล้วโคตรตลก
“ กูจะรอวันนั้นนะมึง หวังว่ามึงจะสูงทันพวกกูนะ ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ยกูขำ ฮ่าๆๆๆๆ”
ไอไนท์วิ่งหนีแบบไม่จริงจังกุมท้องขำไอต้าตัวบิดตัวงอ แล้วทั้งกลุ่มก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน เป็นวันเปิดเทอมที่นับว่าเยี่ยมมากถ้าเทียบกับทุกๆเทอมที่ผ่านมา
กริ๊งงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง !!!
เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้นขัดความสุขของพวกเรา เป็นสัญญาณบอกว่าให้ไปเข้าแถวเคารพธงชาติได้แล้ว เวลานี้พวกเราทั้งห้าคนก็คุยกันขำกันเล่นหัวกันไปมา ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรกับเสียงออดเข้าแถวของโรงเรียนเลย แหงล่ะ กลุ่มพวกผมมันต้องรอให้อาจารย์ฝ่ายปกครองเดินไม้เรียวหวดลมมาไล่ซะก่อนถึงจะยอมไป
“นี่พวกเธอน่ะ หูแตกกันแล้วรึยังไงไม่ได้ยินเสียงออดเหรอไปเข้าแถวได้แล้ว เดี๋ยวนี้ !!!!”
นั่นไงจารผู้ชายฝ่ายปกครองแก่หงำไม่ยอมเกษียรคนเดิม ตะโกนด่าพวกเราแล้ว ถึงจะได้ยินงั้นก็เถอะพวกผมยังไม่ได้ขยับเขยื้อนตัวไปไหน
“พวกมึง ทำไมจารย์คนนี้แกไม่ยอมเกษียรไปซักทีวะ กูว่านะอายุอานามแม่งต้องปาไปเกือบๆเจ็ดสิบแล้วแน่ๆเลยว่ะ แกไม่เหนื่อยมั่งเหรอวะ กูเห็นแกเดินแล้วกูยังเหนื่อยแทนเลยเนี่ยะฮ่าๆๆๆๆๆ”
ไอเนสตัวกวนตีนสุดของกลุ่มแสดงความคิดเห็นต่ออาจารย์ฝ่ายปกครองคนนั้นด้วยสีหน้าท่าทางกวนตีนน่าถีบ
“กูว่านะที่แกยังไม่ยอมเกษียรเพราะว่ายังมีพวกเราอยู่ในโรงเรียนนี่แหละ แกคงห่วงโรงเรียนมากตราบใดที่ยังมีพวกเราเรียนอยู่ที่นี่ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ไอห่าต้ามึงก็พูดไป รู้มั้ยพี่ท็อปของเราเทอมที่แล้วเขาไปแข่งโรบอทได้ที่หนึ่งของจังหวัดเชียวน้าาาาา อาจารย์แกน่าจะเห็นแก่ความดีอันน้อยนิดนี่บ้างแหละวะ ฮ่าาๆๆๆๆๆ”
“ไอสัสนิคกูก็เก่งของกู ความดีอันนี้ไม่น้อยนิดนะเว่ยจะบอก แรงกายแรงใจล้วนๆ ฮ่าๆๆๆๆ”
ทั้งกลุ่มหัวเราะเสียงดังขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง
“พวกเธอน่ะ ไปเข้าแถวได้แล้ว รออะไรอยู่ รอให้ครูไปฟาดก่อนใช่ไหมถึงจะไปได้น่ะ หาาาาาาา !!!!!”
คราวนี้จารย์เดินมาถึงที่พวกเราแล้วครับ พวกเราได้สติรีบใส่เกียร์หมาวิ่งไปเข้าแถวทั้งเสียงหัวเราะทั้งเหนื่อยนั่นแหละครับ
ความคิดเห็น