นี้แหละชีวิตของฉัน

เรื่องนี้อาจะฟังเหมือนเป็นนิยายถ้าพวกคุณไม่เชื่อก็ไม่เป็นแค่อยากมาแบ่งปันความรู้สึกเท่านั้นเองแบ่งปันประสบสการณ์บ้าๆที่ความเป็นไปแถบจะติดลบด้วยบอกตรงเลยฉันเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไรแต่ก็หวังว่า luciferจะช่วยฉันเรื่องนี้นะก่อนอื่นก็ต้องบอกว่า ฉันเป็นเด็กมัธยมต้นคนหนึ่ เป็นโง่คนหนึ่งที่ขี้เกียจสันหลังยาวสุดๆวันๆไม่ทำอะไรนอกจากเล่นคอมท่องเน็ตไปวันๆเหตุการณ​์เกิดขึ้นเมื่อประมาณ2-3เดือนที่แล้วครอบครัวเรากินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งระหว่างรอพ่อกับแม่และยายมาฉันโดนถามคำถามที่ฉันไม่อยากตอบคือ "จะอยู่สายอะไร ,โตขึ้นมาจะเป็นอะไรและ"ฟังเป็นคำถามที่ตอบง่ายสำหรับฉันใช่ตอบง่ายเหมือนกันแต่สำหรับเขอคำถามนี้แล้วฉันอยากตายสุดเป็นคำถามที่ฉันไม่อยากตอบสุดๆเพราะสำหรับฉันแล้วนี้เป็นเรื่องส่วนตัวก็ไม่อยากตอบหรอกเลยไม่ตอบ ยอมรับเลยว่าเป็นเหตุผลงี่เง่าไม่อยากตอบเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว ที่จริงตอบนะแต่ตอบในใจนะ ความเงียบเริ่มปรากฎแต่สำหรับฉันไม่คำถามหลายๆพุ่งเข้ามาในหัว เหมือนทุกครั้ง และแล้วความกดดันก็เริ่มมาถึงพี่สาวฉันเริ่มหัวเสียขึ้นมาเพราะฉันไม่ยอกตอบคำถามหล่อนเริ่มตะคอกบอกตรงๆว่าตอนนั้นกลัวสุดแต่ฉันก็ไม่ยอมตอบอยู่ดีคำถามฉันก็ออกมาเรื่อยจนในที่สุดแม่กับพ่อฉันก็มาแม่เห็นว่าฉันอาการแย่เลยทักฉันว่า "เป็นอะไรหรือป่าวลูก" ฉัันก็ส่ายหัวไม่พูดอะไร ฟุบหน้ากับโต๊ะตัวเริ่มสั่นให้ตายสิฉันร้องไห้หรอเนีย ไอ้บ้าเอ้ยแค่คำถามงี่เง่าทำให้ฉันร้องให้หรอ ป่าวเลยต้นเหตุไม่ใช่คำถามนั้นมันคือคำถามที่พุ่งเข้ามาในหัวฉันมากกว่าบอกตรงๆเลยว่าฉันมีความรู้สึกว่าฉันมี2บุคลิกในตัวเองแน่นอนว่าถามคำถามต้องตอบเองด้วยมันเป็นคำถามที่ทุกคนตอบได้คำถามง่ายที่ทำให้ฉันสับสนในชีวิต

.

.

.

.

.

 

ทำไมต้องมายุ่งกับชีวิตฉันด้วย

คำตอบคือ  เพราะเขาเป็นพี่สาวเขาก็ต้องเป็นห่วงเราสิ

.

 ทำไมต้องมาเป็นห่วงฉันด้วยฉันไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกดีเลยเพราะเป็นน้องอย่ามางี่เง่าหน่อยเลยคำศัพย์หนึ่งพยางค์แค่คำว่า "น้อง" ใช่คำอื่นด้วยนะ" พ่อ""แม่"ทำไมมันถึงที่มีความหมายลึกซึ่งขนาดนั้นด้วยล่ะเพราะสิ่งที่เรียกว่าความสัมพันธ์ุหรอ?

 

ฉันอีกตัวตนหนึ่งตอบไม่ได้

 

แล้วทำไมฉันถึงต้องเกิดมาบนโลกนี้ด้วยคิดดูนะเพราะคนเราเกิดมาต้องชดใช้กรรม ให้ตายสิเกิดมาเจอแต่เรื่องซวยขอตายดีกว่าไหนๆก็ตกนรกทั้งเป็นอยู่แล้วอีกอย่างนะคงช่วยให้พ่อกับแม่รู้สึกดีขึ้นด้วยไม่ต้องมาดูแลคนอย่างฉันที่เรียนก็ห่วย ขี้เกียจก็ขี้เกียจ ทำอะไรก็แย่ไปหมด พูดก็ไม่รู้เรื่อง ไม่เห็นมีอะไรดีเลยเกิดมาก็เกะกะโลกตายดีกว่า

 

ฉันอีกตัวตนหนึ่งเงียบไม่พูดไม่คิดอะไรเหมือนจะเห็นด้วยกับความคิดเห็นนั้นไปด้วยซ่ำ

 

 

 

ถ้าอยากให้ฉันเขียนต่อก็บอกด้วยแล้วก็ต้องบอก5คนขึ้นไปได้ฉันถึงจะ

ที่จริงก็ไม่อยากเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟังหรอกมันเสียเวลา และก็มีความรู้สึกว่าจะอ่านไม่รู้เรื่องจับใจความไม่ได้ขอโทษทีนะฉันเล่าเรื่องไม่เก่ง

จะบอกว่าเขียนนิยายไม่เก่งก็ไม่ได้เพราะนี้มันเรื่องจริง

ขอโทษทีเห็นแก่ตัวเกินไปด้วย