ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 11:11 - TAEYEON [END]
11:11
"ทำไมไม่อบแท ?" แบฮยอนเินมาหาันที่หน้าห้อเรียน
"ไม่เห็น" ันอบลับเา้วยหน้านิ่ ๆ
"เฮ้ยยยย ไปิน้าวันเถอะ" ฮีอลเินออมาพร้อมทิฟฟานี่
"อัวแทยอนแป๊ปนึนะรับ" แบฮยอนพูแล้วลาันออมาารนั้ันทันที
ึ่ัน็ยอมให้เาลาันไปเพราะ ันิว่ามันถึเวลาแล้วล่ะที่ะัารับวามรู้สึนี้
"ทำไมไม่อบแท ?" เาเริ่มถามเรื่อเิมอีรั้
"็บอว่าไม่เห็นไ"
"อบมาามรเถอะ ิม แทยอน" เาเสียให้่ำล
"สับสนว่ะ" ันพูแล้วเยหน้ามอแบฮยอน
"สับสนเรื่อ ?" เาถามอย่าไม่เ้าใ
"เรื่อเรา"
"เอาร ๆ นะแบฮยอน ันลัว ลัวที่ะลับไปอยู่ทีุ่ ๆ เิม
"ั้แ่ที่เราเริ่มบัน เราเลิันไปเป็นสิบ ๆ รั้ แ่ทุ ๆ อย่ามันวนลับไปแล้ว็วนลับมาแบบนี้เสมอ... นละทั่วันที่นายบอว่ามีนอื่น
แล้วนาย็ไม่้าวลับมาอีเลย... แ่อยู่ ๆ นาย็ลับมา นายทำให้ทุอย่าที่ันิว่าันลืมมันไป มันลับลายเป็นว่าันไม่เยลืมมัน"
"แทยอนอ่า..." เาเอ่ยเสียแผ่ว
"นายลับมารั้นี้ ันิว่าทุอย่ามันะวไปวนมาแบบนี้เรื่อย ๆ ถ้าันเปิในาย็ะเ้ามาอยู่ในนั้นทันที... เพราะั้นถึลัว... ลัวที่มันะลับมาเป็นแบบเิม"
หลัาที่ันพูวามในใทั้หมน้ำาอันมัน็เริ่มไหลออมา
"อโทษ..." เาเอ่ยอย่าแผ่วเบา พร้อมับเอื้อมมือเรียวมาเ็น้ำาให้ัน
เาอันอย่าแผ่วเบา พร้อมับระิบ้าหูเบา ๆ
"สัาว่าะไม่ไปไหนแล้ว สัาริ ๆ"
Baekhyun Part
ผมลูบผมนัวเล็ในอ้อมอเบา ๆ อันที่ริ
ผมิถึเธอมานะ ิถึเธอมาโยลอ ิถึมา ๆ
แ่ผมมีเหุผล ผมไม่อยาให้เธอเ็บปว
เมื่อ 3 ปี่อน
"พี่รับ ผมว่าเราเลิันเถอะ"
"ไม่เอาอ่ะ ทำไม้อเลิ ไม่เอานะ"
"ผมมีนอื่นแล้ว" ผมพู้วยน้ำเสียที่เย็นา
"ไหนบอว่ารัพี่ไ" น้ำาเริ่มไหลออมาาใบหน้าสวย
"อนนี้หัวใอผมมันเปลี่ยนไปแล้ว" ผมพยายามหาเหุผลให้เราเลิันให้ไ้ น้ำาที่ไหลออมาาใบหน้าสวย ทำให้ผมเ็บปว มันเหมือนับมีเ็มเป็นล้าน ๆ เล่มแทเ้ามาลาหัวใอผม
หลัาพูประโยนั้นออไปผม็รีบเินออมาทันที...
ไม่ั้นน้ำาผม้อไหลออมาให้เธอเห็นแน่ ๆ
"มึแน่ในะที่ทำแบบนี้อ่ะ" เสียานยอลที่รอผมอยู่้านล่าเอ่ยถาม
"เออ" ผมพูแล้วรีบเินึ้นรถทันที หลัานั้นรถ็เริ่มออัว
ิ๊
my love
'แบฮยอนอ่า... ันรันายนะ'
พอเห็น้อวามนั้น็ทำให้น้ำาผมไหลลมา
" มึ...โอเนะ" านยอลเอ่ยถาม
" ูไม่โอเ" ผมอบออมาทันที น้ำาที่เริ่มไหลไม่หยุ
วันเวลาผ่านไป นานเท่าไหร่ไม่รู้
ผมยัลืมเธอไม่ไ้... ไม่ใ่ว่าผมลืมไม่ไ้ แ่ผมไม่ิที่ะลืมะมาว่า
ผมในุสีาวที่ำลันอนอยู่บนเียอย่าอ่อนแร...
ิถึะมั นัวเล็ะเป็นยัไบ้านะ...
"ออนุานะะ ไ้เวลารวเลือแล้ว่ะ" เสียพยาบาลเอ่ยึ้น
"รับ" ผมเอ่ยอบสั้น ๆ
ใ่รับ ผมำลัอยู่ที่โรพยาบาล อยู่มานานมาแล้ว ั้แ่วันที่ผมบอเลินัวเล็ไป
"เี๋ยววันันทร์หน้ามีนัทำีโมรั้แรนะะ" พยาบาลเอ่ยึ้น
"รับ" ผมยิ้มให้เธอเล็น้อย
ผมเป็นมะเร็รับ มะเร็เม็เลือาว... ผมรวเอรั้แรเมื่อห้าเือนที่แล้ว
ผมไม่รู้ว่าวรทำยัไี ผมอยู่ในั้นที่สอแล้ว
ทุรั้ที่เห็นรอยยิ้มอนัวเล็็ทำให้ผมลัวึ้นมา
เธอะเป็นยัไถ้าผมาไป เธอะ้อร้อไห้หนัมาแน่ ๆ
เธอะ้อเสียใมาแน่ ๆ ผมึบอเลิเธอไป โยที่ะทำให้เธอเลียผม
แบบนี้เธอออะเ็บน้อยว่า...
หลัที่รัษาอยู่ราว ๆ ปีว่า ผม็หายเป็นปิ
มันเหมือนเป็นปราิหารที่พระเ้าให้ผมมา
ผมพยายามสอบเทียบเพื่อที่ะไ้เรียนในั้นเียวับเพื่อน แล้วผม็สอบเทียบไ้
เพราะลอระยะเวลาปีว่า ๆ ที่ผมหายไป ผมอยู่แ่ที่โรพยาบาลอ่านหนัสือที่านยอลเอามาให้เรียน แม่อยูแลผมอยู่เสมอ ส่วนพ่อ็มีานที่บริษัทแ่็อยมาเยี่ยมผมลอ
ผมมีำลัใมามาย ผมพยายามิถึนัวเล็้วย ผมิเสมอว่าถ้าผมหาย ผมะรีบลับไปหานัวเล็ เพราะั้นผมเลย้อหาย
นผมเรียนบ ผม็เลยสอบเ้าที่เียวับนัวเล็ แล้วผม็เอเธอ...
วันแรอารเปิเรียน... รอยยิ้มอเธอ เสียหัวเราะอเธอ
แ่ผมไม่อบใเลยที่เธอูสนิทสนมับเพื่อนที่ื่อเฮนั
แ่หลัาที่รู้ว่าเฮพยายามีบยุนอา าิอแทยอนอยู่เลยไม่ิอะไร
หลัาวันนั้ันผม็หาไลน์ หาเบอร์อเธอ โยถามับพวรุ่นพี่เป็นเพื่อนับเธอ ผมอยทัเธอทุ ๆ วัน เธอยัอบผมเรื่อย ๆ นเธอเริ่มหลบหน้า
เริ่มไม่อบไลน์ผมึ้อมาหาเธอวันนี้
"บันเถอะนะ" ผมเอ่ยถามร่าบา
"อือ" เธอพยัหน้าเบา ๆ
ผม่อย ๆ บรรริมฝีปาลที่ริมฝีปาบาที่ทั้หวาน ทั้นุ่ม
ไม่ว่าอีนานเท่าไหร่ ผมะไม่มีวันแยับเธออี
"แล้วทำไมอยู่ ๆ ็บอเลิแทอนนั้น ?" นัวเล็ที่นั่ินไอิมที่โ๊ะเอ่ยถาม ทำให้ทุนที่โ๊ะหันมามอทันที
"เอ่อ..." ผมไม่อยาบอเลยแฮะ
"อยารู้ใ่ม้ะพี่ ? ผมบอเอ" ไอ้านยอลเอ่ยึ้น
"ย๊า..." ผมะโนใส่มันทันที
"บอมาานยอล" ันบอานยอลัหน้าเา
"มันป่วย มันเป็นมะเร็เม็เลือาว มันลัวายแล้วทำให้พี่เสียใ มันเลยิบอเลิเพื่อให้พี่เ็บน้อยว่า"
มันบอไปแล้ว บอ้วยหน้าาที่วนีน ๆ พร้อมับัไอิมเ้าปา
โ๊ะทั้โ๊ะอยู่ในวามเียบ
แทยอนเริ่มร้อไห้
"เฮ้ย ไอ้านมึอ่ะ แทแทไม่ร้อนะ"
เพี๊ย เธอีเ้าที่แนผมอย่าแร แล้วยัทุบผมอี
"ทำไมไม่บอ ทำไมไม่บอว่าป่วย ไอ้นนิสัยไม่ี"
ผมยิ้มออมาเบา ๆ
"็อนนี้แบ็อยู่นี่แล้วไ... สัาว่าะไม่ไปไหนแล้วไ"
"ไอ้นบ้า ไอ้นนิสัยไม่ี" เธอยั่าผมทั้น้ำา
ผมสวมอเธอทันที
"ไม่เอาไม่ร้อ อนนี้แบหายีแล้ว แบะอยู่ับแทไปทั้ีวิเลย สัา"
"่อไปมีอะไร เป็นอะไร้อบอนะ สัานะ"
เธอลายอ้อมอออาผม แล้วยื่นนิ้ว้อยมาไว้รหน้า
"อือ สัารับ" ผมยื่นนิ้ว้อยไปเี่ยวสัา
ผมิว่าผมะไม่ยอมห่าาเธออีแน่ ๆ เพราะลอเวลาที่้อห่าันผมทรมาแทบาย วันเวลาผ่านไป้ามาสำหรับผม เวลาที่้อห่าาเธอ
บไปแล้วับเรื่อแร
อมเม้นเป็นำลัใัน้วยนะ่าาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น