คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เฟริน...นายเป็นอะไร?
พอออกจากห้องน้ำมาทุกอย่างก็สงบลงเหลือเพียงคนร่ายเวทที่นั่งตาแป๋วอยู่บนเตียง มันทำให้เธอนึกอยากจับมันมาเชือด
ตอนนี้เวลา 7 โมง เนียนน่าเดินนำเจ้าหญิงแห่งเดมอสที่ตอนนี้ทำหน่ตาเหมือนกำลังจะโดนประหารชีวิตภายในไม่กี่วินาทีนี้ ตรงข้ามกับคู่กรณีที่เดินยิ้มไป เดินไป ‘ท่านพ่อนะท่านพ่อทำไมต้องให้เจ้านี่มาดูแลด้วยนะ’เฟรินบ่นเบาๆ
อาหารมี้เช้าของเฟลิโอน่าผ่านไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก
เวลาผ่านไปถึงช่วงสายโกโดมก็มารายงานว่า “มีชาย2คนมาหาเจ้าหญิงเฟลิโอน่า
เขาบอกว่าเป็นเพื่อนของเจ้าหญิง ตอนนี้อยู่หน้าพระราชวัง”
เฟรินรีบวิ่งไปทันทีพรางคิดไปว่าทำไมมันมารับเร็วจัง
พอเปิดประตูออกไป
จากที่กำลังยิ้มอยู่รอยยิ้มก็หายไปพร้อมกับรอยฉงนบนใบหน้า
“หวัดดีฮะพี่ลูคัส พี่ลอเรนซ์ พี่หาผมมีไรหรอฮะ”
“ไม่ดีใจหรอเฟรี่ที่พวกเรามาเยี่ยม....อ้อใช่สิพวกเราไม่ใช่เจ้าชายแห่งคาโนวาลซักหน่อย
จริงปะ ลอรี่”(เฟี้ยว..........................................ฉึก!!!....เลือดอาบเป็นทาง
เพราะไปโดนม้าเทียมเกวียน ~_~ )
“อะ...เออพี่มาเยี่ยมก็ดีแล้วนี่ฮะแล้วทำไมต้องเดินทางกันมาเองด้วย ส่งจดหมายมาก็ได้นี่ฮะ”
“คือพวกเราได้รับจดหมายจากคาลี่ ว่าประมาณเดือนหน้าที่คาโนวาลมีงานฉลองวันเกิดของเจ้าชายคาโลถ้าจะไปให้ไปรอที่พระราชวังแห่งเดมอสก่อน ขอท่านเจ้าแล้ว เดี๋ยวจะไปรับทีเดียว”
“งั้นก็เข้ามาเลยฮะ”เฟรินพูดแล้วเดินนำเข้าไปในฐานะเจ้าของบ้าน
เธอฝากคนทั้งสองไว้กับโกโดมให้จัดหาห้องให้ เสร็จแล้วก็เดินขึ้นห้องไป
เฟรินล้มตัวลงนอนแล้วหลับตาลงในที่สุดด้วยความเพลียเนื่องจากวันนี่ตื่นเช้าผิดปรกติ
เวลาผ่านไปๆๆๆๆอย่างไม่มีวันหวนกลับ
ถึงเวลาเย็นเฟลิโอน่ายังไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ยังไม่กลับลงมา
จนกระทั่ง “ก๊อกๆๆเฟรินๆๆ.......................ผ่านไป1ชั่วโมง..............................ไอ้เฟรินนนนนนนนนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“หือ...หาว....ครอก.....เฮ้ยเสียงไรเรียกฟะ”เสียงพูดเบาๆก่อนที่จะกลายเป็นเสียงตะโกน
“กี่โมงแล้ว”เฟรินพูดแล้วเอื่อมไปหยิบนาฬิกามาดู
“เฮ้ย!!!!!!! 2ทุ่ม”เฟรินตะโกนออกมาอีกรอบ
ปัง!!!!!! “อ๊ากเจ็บนะเฟริน”เสียงคุ้นหูดังขึ้นเฟรินคาดว่าต้นเสียงน่าจะอยู่หลังประตู
“อ้าวคิลนายมาได้ไง”
“ก็นั่งเกวียนมาซิวะ”คนโดนชนตอบ
“ไอ้......”
“แกยังไม่ได้กินข้าวเลยนะเฟร้ย”เฟรินกำลังจะด่าแต่ถูกตัดบทก่อน
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......
เสียงเฟรินวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว
พอคิลเดินลงไป ณ โรงอาหาร ก็เห็นเฟริน กำลังกินข้าวโดยมีชามเปล่าวอยู่ข้างๆอีก1 ชาม
“นี่พวกนายมาทำไมเนี่ยจะยกกันมาทั้งป้อมอัศวินเลยหรือไง”เฟรินตะโกนหลังกินข้าวเสร็จแล้ว
“ก็คาโลให้เรามา”แองจี้แทรกขึ้น(มาตอนไหนเนี่ย)
เฟรินเดินเข้าไปในห้องเล่นมองสำรวจเข้าไปเจอมาทิลด้า เรนอนโร ครี๊ด โรเวน ลูคัส ลอเรนซ์ คิล กำลังคุยเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน
“เฮ้ย ทำไมมาเยอะอย่างนี้ฟะ”
“นี่เฟรินนายน่าจะเห็นตั้งเเต่เข้ามาแล้วนะ หรือว่านายมัวแต่กินจนไม่สนใจอะไรเลย หา!!!”แองจี้เริ่มหงุดหงิด
“ก็ใช่อะดิ”เฟรินยังตอบกลับหน้าด้านๆ
โป๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โอ๊ยๆ แองจี้...พอแล้วฉันเจ็บ”
“ก็ดีแล้ว จะได้หัดสังเกตเอาไว้ซะด้วย”
แล้วเฟรินก็ก้มหน้าลง........กินข้าวอีกจาน.........+O+
จู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นข้างๆ ถ้าเฟรินจำไม่ผิดมันคือเสียงของเนียนน่า “นายหญิงเฟลิโอน่านี่เฟื่อนๆของท่านมากันครบหรือยังเจ้าคะ”
“เจ้ารู้?”
“อ๋อ คือว่าท่านเจ้าเรียกข้าไปพบแล้วเล่าเรื่องให้ฟังเจ้าค่ะ”
เพื่อนๆรอบข้างต่างจ้องมองเฟรินเป็นตาเดียว เพราะว่า “เฟริน เออ...นายพูดกับใครอะ”เสียงหนึ่งพูดขึ้น
“ฉันไม่ได้พูดคนเดียวนะ....เนียนน่า!!!ออกมาสิ”เฟรินเอ่ย
ทันใดนั้นก็มีแสงเรืองออกมาจากกำไรปรากฏร่างเนียนน่าออกมา
“ข้าชื่อเนียนน่าเป็นสัตว์วิเศษเจ้าค่ะ”แล้วก็กระโดดขึ้นบนตักเจ้านายทันที
ภาพนี้ทำให้ทุกคนคิดว่า ‘เฟรินมันรักสัตว์เป็นด้วยแฮะ’
เช้าวันรุ่งขึ้น....เฟรินรีบตื่นเร็วผิดปรกติ รีบอาบน้ำ แล้วเดินออกไปกินข้าว
พอมาถึงโต๊ะอาหาร...
“สวัสดีเพคะท่านพ่อ”เฟรินกล่าวทำให้เอวิเดสถึงขั้นตาค้าง O~O?...
“ลูกเป็นอะไรรึปล่าว”
“หม่อมฉันสบายดีเพคะ”
ระหว่างเฟรินกินข้าว เนียนน่าได้พาเอวิเดสไปยังห้องโถงพร้อมกันรายงานเรื่องราวทั้งหมด
********
“ฝ่าบาทเออคือข้าใช้เวทบางอย่างทำให้เจ้าหญิงอยู่ในสภาพนี้ไปซักพักจนกว่าเจ้าหญิงจะปรับตัว
ให้คู่ควรในการเป็นเจ้าหญิงแห่งเมืองเดมอสนี้หรือมีคนดูแลอยู่ใกล้ๆแล้วเวทจะคลายเองเจ้าค่ะ”สัตว์ตัวเดียวในนั้นรายงาน
“แล้วต้องใช้เวลาอีกเท่าไหร่”
“ระยะเวลาขึ้นอยู่กับตัวเจ้าหญิงเองเจ้าค่ะ”
“เวทมนต์ในเดมอสมีบทนี้ด้วยหรือเนียนน่า” ผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่าเอ่ยถาม
“เป็นของเมืองเเห่งนักรบคาโนวาล+กับพลังของท่านลูน่าเจ้าค่ะ”
“งั้นก็ดี”
************
ช่วงเวลาสายของวันเดียวกัน.....ชาวป้อมอัศวินค่อยๆเดินลงมาทีละคนสองคน แต่แล้วเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้องเจอเรื่องแปลก
ใช่...มันแปลก มันเป็นภาพที่ไม่คุ้นตาเอาเสียเลยเมื่อเฟรินที่ตอนนี้ยังไม่สมควรจะตื่นกลับมานั่งคอยพวกเขาซึ่งเพิ่งจะตื่นแต่ก็ไม่คิดจะถามอะไรให้มากความ เพราะมีอะไรน่าสนใจกว่านั้นว่าแล้วก็เดินไปหาอาหารที่ตั้งเรียงไว้ทันที
แอ๊ด...ภาพเพื่อนซี้กำลังเดินเข้ามามองเธอด้วยแววตางงๆแล้วก็เดินไปหยิบอาหารก่อนตามแบบฉบับที่ทำตามๆกันมาจากรุ่นพี่สู่รุ่นน้องแล้วจึงยกจานข้าวเดินมานั่งข้างๆเธอ
“ไงเฟรินทำไมวันนี้ตื่นเช้ากว่าปรกติ”คิลเดินเข้ามาทัก
“ไม่มีอะไรหรอกเชิญไปรับประทานอาหารก่อนเถอะค่ะคุณคิล”เฟรินตอบกลับด้วยน้ำเสียงหวานสดใสไม่ห้วนเหมือนแต่ก่อนทำให้
เพื่อนซี้อย่างคิลช๊อกบวกค้างเช่นเดียวกับพวกที่อยู่ในห้องอาหารทั้งหมดพร้อมใจกันหันมามองเฟรินเป็นตาเดียวและเกิดคำถามที่ว่า
...มันผีเข้าหรอ?...
“เฟรินนายเป็นอะไรไปเนี่ย”สุดท้ายคิลก็ถามคำถามที่คาใจทุกคนขึ้นมา
“ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ แดดเริ่มออกแล้ว เดี๋ยวขอตัวไปเก็บดอกไม้ก่อนนะ”แล้วเเฟรินก็ดินออกนอกประตูไป ทึ้งให่เพื่อนๆนั่งมองหน้ากันแล้วก็ทำกิจกรรมส่วนตัวต่อไปเมื่อไม่สามารถหาคำตอบจากใครได้
ความคิดเห็น