ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic บารามอส//ตอนช่วงปิดเทอมกับการเดินทางแสนอลวน

    ลำดับตอนที่ #2 : พระราชวังแห่งเดมอส

    • อัปเดตล่าสุด 17 เม.ย. 52


    เมื่อดวงอาทิตย์มาเยือน  เสียงนกร้องดังผ่านหู

     

    แต่ไม่ได้ช่วยให้เฟรินลืมตาขึ้นมาซักนิด



     

    เฟรินตื่นๆๆ....................ทุกๆเช้าจะมีเสียงคาโลคอยปลุกเฟรินอยู่ทุกวัน  วันนี้ก็เช่นกัน...



     

    เฟรินถ้านายไม่ตื่นฉันจะ..........คาโลยังพูดไม่จบประโยค เฟรินก็เด้งขึ่นมาจากเตียงแล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไป



     

    กิริยาท่าทางนั้นเรียกรอยยิ้มจากว่าที่คู่มั่นได้อย่างดี



     

    การสอบของโรงเรียนพระราชาผ่านไปอย่างราบรื่น ในที่สุดก็มาถึงวันปิดเทอม



     

     

    หน้าโรงเรียนพระราชา เหล่าเกวียนเทียมม้าหลากสีสันจอดเรียงรายอยู่ข้างทาง



     

     

      คาโลนายกลับคาโนวาลของนายไปก่อนนะ ฉันต้องไปหาท่านพ่อก่อนเสียงจากเฟรินที่ตอนนี้มีโกโดมเกาะอยู่บนไหล่



     

     

    เดี๋ยวไปรับที่เดมอสนะเฟรินคาโลว่าเสร็จ แล้วเดินขึ้นเกวียนไป โดยไม่รอคำตอบ




    เจ้าคิลก็กลับซาเรสแล้วด้วย   งั้น...โกโดม!พาฉันกลับเดมอสเดี๋ยวนี้เฟรินสั่งท่าทีวางมาด ทำให้โกโดมอดยิ้มไม่ได้



    โกโดมร่ายเวท ภาพเบี้องหน้าก็เปลี่ยนเป็นพระราชวังเดมอสแทน

     

     

     

    แอ๊ด...เสียงประตูพระราชวังเดมอสถูกเปิดขึ้นพร้อมๆกับการเปิดตัวของสุนัขจิ้งจอกดำแห่งเดมอสที่น่ารักที่สุดในโลก^^นั่งอยู่บนหลังมังกร

     

     

     

    มังกรตัวนั้นโฉบลงมาใกล้ๆตัวของเธอแล้วมาหยุดข้างๆ




    จิ้งจอกดำก็กระโดดลงมาจากหลังมังกร

     



     

    แล้วทันใดนั้นมีแสงสีทองพุ่งออกจากร่างมังกรค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆจนต้องใช้มือบังตา



     

     

    เปิดตาขึ้นมาร่างมังกรตัวใหญ่หายไปเหลือแต่สัตว์ตัวเล็กๆรูปร่างเหมือนมังกรตัวมะกี้แต่เหลือขนาดตัวเท่าลูกเเมว



     

     

     

    จนต้องสงสัยว่าเสด็จพ่อเล่นอะไรแผลงๆอีกแล้ว  ไหนจะขี่มังกรเล่นอยู่ในประสาท    สงสัยจะแปลงเป็นจิ้งจอกดำด้วยมั้งนี่



    ฯลฯอีกที่ทำให้พ่อคนนี้แทบจะไม่เหลือเค้าความเป็นปีศาจที่เขาล่ำลือกันเลยซักนิด....ไม่เหลือเลยด้วยซ้ำ

     

     

     

    จิ้งจอกดำนำทางเฟลิโอน่าเดินมาห้องๆหนึ่ง

     




    จิ้งจอกดำงึมงำอะไรซักอย่าง

     

     



    แสงสีเงินก็โอบร่างจิ้งจอกดำเอาไว้  เผยให้เห็นบุรุษเสื้อคลุมสีดำที่เธอคุ้นเคยดี





    .................ท่านพ่อเอวิเดสของเธอนั่นเอง.....................

     

     

     



    ภายในห้องมีร่างสัตว์รูปร่างคล้ายแมว ลำตัวสีขาวนวล  ปลายเท้าทั้งสี่มีสีเหลืองนวล หางยาวเรียว



    มีหู2หู  เคลือบด้วยสีชมพูอ่อน จมูก เปลือกตา และ  ปากก็เช่นเดียวกัน  กลางลำตัวมีรอยเหมือนปีก

     



    เธอมองได้แค่นั้น

     



    จึงหันไปถามท่านพ่อ แต่ปรากฏว่า

     



    ท่านพ่อของเธอหายไปไหนไม่รู้

     

     



    ว่าแต่มันคือตัวอะไรกันแน่นะ  แล้วท่านพ่อให้เราดูทำไมเฟรินพึมพำเบาๆ

     

     



    จู่ๆสิ่งที่ว่านั้นก็ลืมตาขึ้น

     



    นัยต์ตามีสีฟ้าข้าง ชมพูข้าง

     

     

     

    เฟลิโอน่า ถอยหลังกรูดจนชนประตู

     



    เช่นเดียวกับที่สิ่งนั้นเบิกตากว้าง

     

     


    ขอประทานอภัยท่านหญิงเฟลิโอน่าเสียงๆหนึ่งดังขึ้น

     

     


    เจ้าพ...พูดได้เสียงตื่นตระหนกดังมาจากท่านหญิงเฟลิโอน่า

     


    "ข้าชื่อเนียนน่า เป็นสัตว์วิเศษ ที่ท่านเจ้ากับเออ...สร้างขึ้นมาให้เป็นเพื่อนกับท่าน  ข้าขอภััยด้วยที่ทำให้ท่านหญิงตกใจ"

     

     



    ทางด้านเจ้าหญิงแห่งเดมอสเห็นว่าไม่เป็นศัตรูจึงเข้าไปอุ้มแล้วเดินกลับห้องของตัวเอง

     



    ณ โต๊ะเสวยอาหาร

     



    วันนี้ท่านอาลูน่าเสด็จมาร่วมโต๊ะเสวยด้วย




    นมัสกา..เอ้ยสวัสดีฮะ...เออ เพคะเฟลิโอน่าพูดผิดๆถูกๆเมื่อสบตา (พิคาต) ของผู้เป็นอา



    เฟริโอน่าหลานๆได้เจอเนียนน่าหรือยังราชินีจันทราพูดขึ้นก่อนที่เฟลิโอน่าจะได้ตักอาหารเข้าปาก




    เธอจึงพยักหน้าเบาๆแล้วพูดว่า
    หม่อมฉันขังไว้ในกรงแล้ววางไว้บนโต๊ะในห้องเพคะ





    อาว่าหลานน่าจะพาเนียนน่ามากินด้วยกันนะ





    เพคะเฟลิโอน่าตอบเสียงอ่อยแล้วเดินจากไป






    ผ่านไป  5 นาที






    เฟลิโอน่าเดินกลับมาพร้อมกับอุ้มเนียนน่าไว้ในมือ






    เมื่อเนียนน่าเห็นเอวิเดสกับลูน่าจึงกระโดดลงมาคำนับแล้วพูดอะไรสองสามประโยคแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัวหนึ่ง






    มื้อค่ำผ่านไป ณ ห้องนอนของเจ้าหญิงแห่งเดมอส




    ท่านเฟลิโอน่าไม่ต้องจับข้าเข้ากรงก็ได้เสียงของสัตว์วิเศษดังขึ้น





    แล้าเจ้าจะนอนไหนละเสียงคนพูดเเบบคนง่วงนอน






    ข้าก็ต้องนอนในพระราชวังอยู่แล้วสิเพคะน้ำเสียงกวนพระบาทที่ทำให้คนง่วงนอนลืมตาขึ้นมองไปทางตัวที่พูดแล้ว...






    ท่านเฟลิโอน่าๆๆๆๆๆๆเสียงดังมาจากตู้เสื้อผ้าค่อยๆแหบลงเรื่อยๆตามกาลเวลา






    ................โดยที่คนถูกเรียกตอนนี้ไปเฝ้าพระอินทร์แล้ว






    เช้าวันรุ่งขึ้น





    บรรยากาศสลัวๆ





    ด้วยว่าดวงจันทร์ยังไม่ลาลับขอบฟ้า




    ตุบๆๆ
    !!!




    ปัง
    !!!





    แสงสีทองค่อยๆเรือนหายท่ามกลางฝุ่นที่กระจายทั่วห้อง





    ท่านเฟลิโอน่าตื่นเพคะ.................................................






    ท่        ฟ ลิ โ อ น่ า จากเสียงเรียกกลายเป็นเสียงตะโกนรอบแล้วรอบเล่า






    สุดท้ายเนียนน่าก็เริ่มยอมแพ้ ถอยออกมาข้างๆเตียง....






    ท้องฟ้าเปลี่ยนสี   เสียงนกร้องปะปนกับเสียงร่ายเวท






    พร้อมๆกับสภาพอากาศภายในห้องเริ่มแปรผัน






    สายลมเริ่มก่อตัวภายในห้องกลายเป็นพายุขนาดย่อมๆหมุนวนรอนเตียง





    อุณหภูมิเริ่มเย็นขึ้นๆ





    มีอยาดน้ำเล็กๆตกลงมาไม่ขาดสาย





    ดวงอาทิตย์ขนาดย่อมปรากฏใต้เตียง...






    ตามด้วยเสียง
    อ๊ากๆร้อนมาพร้อมกับภาพหญิงสาวเด้งขึ้นจากเตียงเสร็จก็รีบหาผ้าห่มมาห่มอีกหลายชั้นแล้ว วิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วเต็มพิกัด

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×