Give me your love (รักผม...)

ลำดับตอนที่ #1 : จริงๆแล้ว ตอนนี้มันเป็นอินโทร (ห๊ะ!??)

คุณๆเป็นลูกคนที่เท่าไหร่ครับ?? ใครๆก็บอก เป็นน้องเล็กดีจะตาย ตรงไหนที่เค้าบอกว่าดี??? พ่อแม่จะรักเป็นพิเศษหรอ? ก็ไม่เห็นจะมีสถานการณ์นั้น ผมเป็นลูกคนเล็กครับ คนสุดท้องเลยก็ว่าได้ (น้องเล็กก็คนสุดท้อง จะพูดทำไม???)

ผมชื่อนโม นี้เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมเชื่อ ว่าผมกับพี่ มีพ่อแม่คนเดียวกัน พี่ชายผมชื่อน้ำมนต์ อ่อ...มีพี่สาวอีกคนนึง ถ้าจำไม่ผิด น่าจะชื่อมะนาว แต่เธอไปอยู่ต่างประเทศครับ ความจริงคือ ผมเบื่อครอบครัวนี้จนอยากจะอ้วก อยากจะไปให้พ้นๆ ว่าแต่.....ผมจะไปไหนล่ะครับ? หึหึ แหม เริ่มมาบรรยากาศก็เครี๊ยด เครียดเลย อย่าเครียดสิครับ เรื่องนี้ไม่มีมาม่าให้ทุกคนได้ท้องอืดกันหรอก ผมแค่พูดให้มันระทึกไปงั้นแหละ ชีวิตผมก็ราบรื่นดี ก็...อะไรประมาณนั้น


 

 

คนเขียนขอพูดแปป

แต่ละตอนอาจจะสั้นไปบ้างน่ะค่ะ คือแต่งในโทรศัพท์ พยายามจะแต่งให้ยาว แต่ว่าพิมพ์ในโทรศัพท์ช่างวินเวียนศรีษะและปวดมือซะเหลือเกิน -*- เรียกอิฉันว่า นังยอนเสียเถิด จะเรียก Eยอน น้องยอน พี่ยอน หรืออะไรก็ได้ตามสะดวก อียอนพูดมากเนอะ แต่ประหม่าจริงๆค่ะกับนิยายเรื่องแรก (ที่ลงเว็บฯ) ยังไงก็ฝากตัวด้วยน่ะค่ะ ยังไม่รู้จักแต่รักแล้วเอ๊าะ