ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
"ความปรารถนา" "ความสิ้นหวัง" "ความกลัว" ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแต่การกระทำของตัวเอง
แต่ว่า ความปรารถนาที่เธอขอมาอาจเป็นจริง
เธอจึงสร้างกลุ่มแฟมิลี่ขึ้นมาเพื่อกวาดล้างอาวุธชีวะภาพที่พวกมันทำกับพวกฉันและทุกคนที่ถูกลองมา
พลังนี้ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากว่าตัวตนจะยังรับชะตาไหวอยู่รึเปล่า
พลังนี้เกินเยียวยาจะรับไหว
เสียงกรีดร้อง
ความเศร้า
ความสิ้นหวัง
ความโดดเดี่ยว
ทุกคนที่อยู่ในนี้เริ่มตายกันหมด
"ความปรารถนามีจริงไหมครับ?"
เด็กหนุ่มได้เอ่ยถาม ใบหน้ากลมเล็กดวงตาเศร้าหมองเหมือนคนสิ้นหวัง ได้มองหน้าหญิงสาวผมดำนัยต์ตาสีเขียว
"......."
หญิงสาวยิ้มและมือบางลูบหัวเด็กชายตัวเล็กๆแล้วถามอีกฝ่าย
"แล้วจะขอความปรารถนาอะไรเหรอ"
"ผมจะปกป้องพี่สาว และจัดการมาเฟียให้หมด" เด็กน้อยบอกแล้วยกขึ้นเหมือนมีแรงฮึดอีกครั้งแล้วส่งยิ้มอีกฝ่าย
หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเช่นกัน
แต่ความสุขเป็นเพียงแค่ชั่ววูบเท่านั้น
เสียงฝีเท้าลงพื้นอย่างเบาๆ มือหนาได้สวมถุงมือ จับต้นแขนหญิงสาวกับเด็กชายน้อยอย่างแรง
ดวงตาเด็กน้อยยิ้มให้หญิงสาวอีกครั้ง เธอได้มองอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วงก่อนเข้าประตูเข้าไป แล้วเด็กน้อยพูดขึ้นมา
"ไม่ต้องห่วงผมนะครับ ผมน่ะปรารถนาแล้วว่าจะปกป้องคุณเพราะผมน่ะ....."
ทั้งคำพูดรอยยิ้มสุดท้ายของเขา เธอไม่ได้ยินอีกเลยหลังจากประตูได้ปิดลง
วันเวลาผ่านไป หญิงสาวก้มมองเด็กน้อยที่เคยนั่งคุยกัน แม้จะมีความสุขในไม่กี่วินาทีก็ตาม ดวงตามีน้ำไหลลงมาจากดวงตาของเธอ
ความเหงา
ความโดดเดี่ยว
หญิงสาวได้นึกถึงสิ่งที่เด็กน้อยพูดออกมา
"ความปรารถนามีจริงไหมครับ?"
คิดว่าความปรารถนา เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เขายังเด็กเกินไป แต่ว่าความปรารถนาเหนือสิ่งอื่นใดนั้นมันเป็นไปไม่ได้
หญิงสาวได้ร้องอย่างเต็มที่น้ำตาของเธอมันเก็บไว้ไม่อยู่ แล้วเธอได้บอกความปรารถนาของเธอพร้อมน้ำตาที่ยังไหลลงมาอยู่
"ความปรารถนาของฉันคือ ขอให้เขามีชีวิตอยู่ด้วย"
แต่ว่า ความปรารถนาที่เธอขอมาอาจเป็นจริง
เธอจึงสร้างกลุ่มแฟมิลี่ขึ้นมาเพื่อกวาดล้างอาวุธชีวะภาพที่พวกมันทำกับพวกฉันและทุกคนที่ถูกลองมา
พลังนี้ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากว่าตัวตนจะยังรับชะตาไหวอยู่รึเปล่า
พลังนี้เกินเยียวยาจะรับไหว
เสียงกรีดร้อง
ความเศร้า
ความสิ้นหวัง
ความโดดเดี่ยว
ทุกคนที่อยู่ในนี้เริ่มตายกันหมด
"ความปรารถนามีจริงไหมครับ?"
เด็กหนุ่มได้เอ่ยถาม ใบหน้ากลมเล็กดวงตาเศร้าหมองเหมือนคนสิ้นหวัง ได้มองหน้าหญิงสาวผมดำนัยต์ตาสีเขียว
"......."
หญิงสาวยิ้มและมือบางลูบหัวเด็กชายตัวเล็กๆแล้วถามอีกฝ่าย
"แล้วจะขอความปรารถนาอะไรเหรอ"
"ผมจะปกป้องพี่สาว และจัดการมาเฟียให้หมด" เด็กน้อยบอกแล้วยกขึ้นเหมือนมีแรงฮึดอีกครั้งแล้วส่งยิ้มอีกฝ่าย
หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเช่นกัน
แต่ความสุขเป็นเพียงแค่ชั่ววูบเท่านั้น
เสียงฝีเท้าลงพื้นอย่างเบาๆ มือหนาได้สวมถุงมือ จับต้นแขนหญิงสาวกับเด็กชายน้อยอย่างแรง
ดวงตาเด็กน้อยยิ้มให้หญิงสาวอีกครั้ง เธอได้มองอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วงก่อนเข้าประตูเข้าไป แล้วเด็กน้อยพูดขึ้นมา
"ไม่ต้องห่วงผมนะครับ ผมน่ะปรารถนาแล้วว่าจะปกป้องคุณเพราะผมน่ะ....."
ทั้งคำพูดรอยยิ้มสุดท้ายของเขา เธอไม่ได้ยินอีกเลยหลังจากประตูได้ปิดลง
วันเวลาผ่านไป หญิงสาวก้มมองเด็กน้อยที่เคยนั่งคุยกัน แม้จะมีความสุขในไม่กี่วินาทีก็ตาม ดวงตามีน้ำไหลลงมาจากดวงตาของเธอ
ความเหงา
ความโดดเดี่ยว
หญิงสาวได้นึกถึงสิ่งที่เด็กน้อยพูดออกมา
"ความปรารถนามีจริงไหมครับ?"
คิดว่าความปรารถนา เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เขายังเด็กเกินไป แต่ว่าความปรารถนาเหนือสิ่งอื่นใดนั้นมันเป็นไปไม่ได้
หญิงสาวได้ร้องอย่างเต็มที่น้ำตาของเธอมันเก็บไว้ไม่อยู่ แล้วเธอได้บอกความปรารถนาของเธอพร้อมน้ำตาที่ยังไหลลงมาอยู่
"ความปรารถนาของฉันคือ ขอให้เขามีชีวิตอยู่ด้วย"
-----------------------------------
☆Talk to writer☆
นิสัยนางเอกอ่านในเนื้อเรื่องไปน่าาาา
ส่วนพระเอกยังไม่รู้ว่าเอาใครดี
ในใจก็อยากแต่งแบบคอมเมดี้อ่ะ ไม่อยากอ่านอะไรเศร้า ถถถ
แต่ก็มาลองแต่งดราม่าดูเพราะส่วนใหญ่จะแต่งคอมเมดี้อาจไม่ค่อยดราม่ามากเท่าไร แล้วเจอกันนะ ^^
-----------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น