[Fic Reborn] Love of destiny

ลำดับตอนที่ #16 : ชายลึกลับ

☆ความเดิมตอนที่แล้ว☆

"ตอนนี้พร้อมแล้วครับนาย"

นาย? ดูท่าจะมันเป็นลูกน้องสินะ แล้วมันจะทำอะไร

"ไม่ต้องห่วง ผมไม่ทำพลาดหรอกครับ ผมจะให้งานนี้เป็นสุสานของพวกวองโกเล่แน่นอน"

"ว่าไงนะ!!!"

--------------------------------------------

"ใครว่ะ!"

อึ๋ย ซวยแล้วเผลอตะโกนแต่คงไม่เป็นไรมั้งอยู่ห่างขนาดนี้

"ถามว่าใครอยู่ตรงนั้น!"

จะไม่เป็นไรฟ่ะ มันได้ยินนี่หว่าหูดีชะมัดเลยเฟ้ย ถ้างั้นเจอเสียงนี้หน่อยเป็นไง

"เมี๊ยวว~~"

"อะไรกันแมวเองเรอะ นึกว่าเสียงคน"

หึหึ เป็นไงเสียงเหมือนแมวเลยล่ะสิ ก่อนอื่นจะเอาไงดีรีบไปบอกพวกเค้าดีมั้ย ไม่ดีสิ! ถ้าไปบอกหมอนี่ก็ฆ่าก่อนไปบอกน่ะสิ ถ้าจับกุมหมอนี่จะส่งสัญญาณขอหนุนอีก เอาไงเอากันว่ะ
ฉันหยิบเชือกเส้นยาวๆมาเตรียมรัดคอชายลึกลับ

"ทำอะไรอยู่เหรอ เอมิจัง"

"!!" ฉันตกใจจึงรีบหันตามเสียงพร้อมมีดที่อยู่ในมือฉันป้องกันประชิดตัว

"ด เดียวก่อน นี่ฉันเอง" ชายหนุ่มยกมือขึ้นไม่มีเจตนาร้าย

"เอ๋? เอสเองเหรอคะ?" ฉันชะงักนิดพอรู้ว่าเป็นเขาจึงเก็บมีด
"แล้วคุณมาทำอะไรตรงนี้คะ มาฉิ่งฉ่องเหรอคะ?"

"ฉันไม่ใช่คนเถื่อนนะ=="

"งั้นมาทำอะไรคะ"

"มางานที่จัดน่ะสิถามได้ ว่าแต่เธอยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะว่ามาทำอะไรตรงนี้?"

จริงด้วยสิ ฉันมาดูเจ้าคนลึกลับนี่น่าจะบอกคุณเอสดีไหมนะ ถ้าบอกอาจโดนลูกหลงด้วยสิอย่าบอกเลยดีกว่า

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่มาเดินเล่น"

"เดินเล่นเหรอ นึกว่าตามหาเขาซะอีก"

"เขาเหรอ"
หรือว่าคุณเอสรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

"ก็นึกว่าตามบอสของเธอน่ะสิ" ^^

คุณเอสคะ นี่คุณกำลังกวนTeenอยู่ใช่ไหมคะ ==* พอๆกันเลยคุณกับเจ้าอีโต้(?)

"อ่ะ แย่แล้วแล้วหมอนั้นล่ะ....อ อ่าว หายไปไปแล้ว"

เวรล่ะหรือว่ามันจะไปลอบสังหารเจ้าอีโต้น่ะ

"ขอตัวนะคะ" ฉันจึงรีบวิ่งไปหาจีอ๊อตโต้

"อ่ะ เดียวสิ......" เอสนั้นก็กลายเป็นผู้ที่ถูกลืมไปเสียแล้วถอนหายใจเบาๆ

"ทำไมถึงปล่อยเธอล่ะ?" ชายผู้มากับสายหมอกพร้อมกับปีกเทวดาสีดำ

เอสก็อดกลั้นความโกรธไว้

"เธอไม่เกี่ยวเรื่องนี้เลยนะ ฉันไม่อยากให้เธอโดนลูกหลงไปด้วย"

"หึ แหม่ๆ เด็กน้อยผู้ซื่อสัตย์ วิธีมีตั้งหลายวิธีให้ข้าช่วยไหมล่ะ ให้เธอมาอยู่กับนาย"

"ฉันไม่เอาหรอก วิธีสกปรกแบบนั้น"

"...งั้นเหรอ?.." หนุ่มหมอกได้ถามเอสว่าจะเอายังงั้นสินะ

"......" เงียบและใบหน้านิ่งเรียบ

"หึหึหึ ก็ตามใจเจ้า แต่ข้ารู้นะว่าเจ้าคิดอะไรอยู่...เพราะเจ้าเหมือนข้าไงล่ะ...." และหายไปกับสายหมอก

เอส(เรียว) ::

หลังจากไอ้เทวดาบ้านั้นไป จิตใจฉันก็เริ่มสับสน ฉันแค่อยากเจอเธอ อยากกอดเธอ ใช่ ฉันยังรักเธออยู่ ตอนนั้นฉันกับมิกิ(กิ๊ก)ไม่ได้เป็นไรกันเลย ฉันเห็นเธอโดนแฟนทิ้งรู้สึกสงสารเลยช่วย ดูแลให้เค้าบางวัน แต่ไม่รู้ว่าเค้ารักฉันมาก พอฉันโทรหาเอมิ มิกิรู้เลยแอบตามมา มิกิรู้สึกเหมือนจะเรียกหึงนะ ทั้งที่ไม่ได้เป็นไรกันเลยแท้ๆ อยากจะขอโทษเธอแต่มันพูดไม่ออก พอเธอไปฉันรู้ผิดมากอยากไปรั้งเธอแต่มิกิรั้งฉันไว้ฉันแค่มองเธอแค่นั้น หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ได้รู้ว่าเอมิประสบอุบัติเหตุพ่อแม่เธอรู้ว่าเสียชีวิต ก็ร้องไห้กันใหญ่ฉันทำได้แค่ปลอบใจพ่อแม่เธอ ผ่านไป 1 อาทิตย์ ฉันยืนดูหลุมศพเธอ ฉันยังไม่ได้ขอโทษเธอเลย ที่ผ่านๆมา ฉันรู้สึกผิดตลอด ฉันไม่น่าใจอ่อน อ่อนโยนเลย ทำได้แค่มองแล้วตามด้วมน้ำตา หลายวันผ่านไปฉันออกไปเดินเล่นข้างนอก จะเดินข้ามถนนไฟจราจรก็เกิดผิดเพี้ยนขึ้น ทำให้รถมาชนหัวกระแทกรุนแรนจนแก่ความตายของฉัน.......

ในงานเลี้ยง

เอมิ ::

ตอนนี้ฉันเริ่มซีเรียลเนี่ยว่าไอ้เจ้าลึกลับนั้นมันจะมาฆ่าเจ้าอีโต้(?)รึเปล่า ได้แต่ภาวนาขอให้ปลอดภัยเถอะ แล้วฉันก็ได้เจอเจ้าอีโต้แล้วนั่งโซฟาด้วย แล้วอยู่กับ.....

"คนอุสาห์เป็นห่วงแต่นั่งกลับพวกสาวๆ...ไอ้หัวฟูกะหล่อน.." ระงับอารมณ์ไว้

ให้ตายเถอะ เชิญเจ้าผู้ลึกลับมายิงเลยฉันไม่สนใจมันแล้ว ไม่แคร์......ไม่แคร์เลยจริงๆนะ ไม่สนใจ ฉันไม่สนจริง ไม่สนๆๆๆ

จีอ๊อตโต้ ::

วันนี้เป็นที่เกือบดีนะงานก็เรียบร้อยหมด ตอนนี้สาวๆอกใหญ่ๆมานั่งข้างๆผม ช่างเป็นสุขใจเหลือเกิน -,,- ว่าแต่ตั้งแต่งานเริ่มไม่เห็นยัยแบน(เอมิ)เลยแฮะ หายไปไหนเนี่ย เดียวจับมาลงโทษซะเลยนี่ --* แต่ตอนนี้ไม่มีเจ้าขี้บ่น(จี)อยู่แล้วสบายล่ะคราวนี้

"นี่...."

หืมใครเรียกน่ะ? หรือคนอื่น
ผมจึงค่อยเงยหน้าจะมีอยู่ 2 คนที่จะเรียกได้มีจีแล้วก็.....คนที่อยู่ตรงหน้าผม

"มีธุระน่ะ ขอคุยหน่อยเจอกันที่ระเบียง" พูดเสร็จก็เดินไปโดยไม่รอผมเลย

ดูจากสีหน้าเธอแล้วเหมือนโกรธผมเลย ผมไปทำไรผิดอ่ะ ผมจึงเดินไปที่ระเบียงตามที่เธอบอก

"เธอเป็นเลขาผมนะ บอกข้างในก็ได้นี่นาเอมิ"

"แหม่ ช่างสุขใจเหลือเกินนะอยู่กับสาวอึ๋มใหญ่ๆ --*"

"แล้วทีเธอยังหายไปโดยไม่ผมล่ะ"

"นั้นก็อีกเรื่องอีกอย่างนะฉันจะมาบอกว่า----"

"อยู่ที่นี่กันนี่เองพวกเธอ" ชายผมแดงรอยสัก(?)

"มีอะไรงั้นเหรอจี"

"พอดีฉันจับเจ้าคนแปลกหน้าได้จะให้นายไปดูหน่อย"

"หว้า อดเลยเรา..." บอสผู้สูงส่งได้ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ

"อดอะไรของนาย" มือขวาได้ถาม

"อ อ่อเปล่าไม่มีอะไร" ตอบไปอย่างขัดๆเพราะกลัวถูกจับได้

แหม่ ไม่อยากให้หมอนั้นรู้นี่นาว่าไปอยู่กับสาวๆมาน่ะ หมอนั้นโกรธโครตน่ากลัว ;-; ตอนนี้ไม่เป็นไรเพราะผมรอด รอดแล้วเย้~~

"อดนี่หมายถึงสาวๆนั้นน่ะเหรอ"

"ใช่~~อ่ะ!?" เผยพูดมาคำเดียวทำให้ผมรู้เลยว่าหนุ่มแดงนั้นกำลังแผ่รังสีอยู่

"เครียล์เรื่องนี้เสร็จต่อไปเป็นนายจีอ๊อตโต้..."

รู้เลยว่ามีการทัศนคติคงามยาว(ความบ่นของจี) 5 ชั่วโมง โถ่..เกือบรอดแล้วเชียวเป็นเพราะยัยแบนนั้นแหละจะพูดทำไมกัน TT


------------------------------------------
1 คอมเม้น = 1 กำลังใจ

มาแล้วๆตอนนี้ตอนสั้นไหมนะ ถ้างงหรือพิมผิดอะไรขออภัยเจ้าค่ะ พบกันใหม่ตอนหน้าซียูอะเกนเจอปืนจ้าาา