ยัยสุดซ่าส์สะกิดหัวใจนายอันธพาลสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #7 : ฉลองเดือด

หลังจากที่พวกเรา( พวกนั้นต่างหากไม่ใช่ฉันกับอีตาเฮ้าส์)ตกลงกันแล้วว่าวันนี้เราจะมาฉลองความสำเร็จกันที่บ้านฉันพวกเราเลยไปซื้อของที่จะเอามาเป็นเสบียงด้วยเหตุผลที่ว่า

“ ฉันว่าเราควรจะซื้ออะไรไปกินดีกว่าเพราะตอนนี้ร้านของออกัสคงเก็บร้านแล้วอ่ะ”อิมเมจบอกทุกคน

“อืมฉันก็ว่าใช่ละนะนี่มันสองทุ่มกว่าแล้วด้วย”อิเลเน่เสริม

“นี่เจ้าของบ้านจะไม่ว่าอะไรหน่อยรึไงเงียบเชียว” ฮอสต์ว่าฉัน

“ อืมเอาไงก็ได้ไปก็ไปสิ” ฉันหันไปสบตาเข้ากับอีตาเฮ้าส์ซึ่งทำหน้านิ่งเป็นน้ำแข็งเชียวหล่อตายล่ะแต่ก็หล่อจริงๆนั่นแหละแม้แต่ทำหน้าแบบนั้นก็ตาม เฮ้ย  ! ฉันบ้าไปแล้วไปชมหมอนั่นทำไมกัน

แล้วเราก็ขึ้นรถไปซุปเปอร์มาเก็ตที่ไม่ไกลจากโรงเรียนเรามากเพื่อไปซื้อเสบียงที่จะมาประเคนแด่ท้องของพวกเราโดยที่แยกกันไปพวกนายเฮ้าส์เดินไปซื้อเครื่องดื่มและพวกฉันไปยังแผนกอาหารแล้วค่อยมาเจอกันที่รถ

“ เอาอะไรดีล่ะออกัส อิเลเน่”

“ ฉันว่าเอาง่ายๆละกัน สปาเก็ตตี้ซอส ข้าวห่อสาหร่าย ขนมปังหน้าปูละกัน”อิเลเน่เสนอ

“ เธอว่า..” อิมเมจถามฉันบ้าง

“อืมเอาตามนั้นล่ะ”ฉันบอกก่อนที่อิมเมจจะถามฉันจบ

“ นี่ออกัสเธอเป็นอะไรอ่ะทำไมดูไม่สบอารมณ์เลยหรือว่าพวกเราจะไปรบกวนเธอรึเปล่า” อิเลเน่ถาม

“ เปล่าหรอกแค่รู้สึกเหนื่อยๆเท่านั้นเอง”

“อืมงั้นก็แล้วไปงั้นก็ทำหน้าต้อนรับพวกเราหน่อยสิยะเดี๋ยวพวกนั้นก็พลอยหมดสนุกไปด้วยกันพอดี”อิเลเน่ว่า

“ พูดมากน่าหยิบๆไปเถอะมันนานแล้วนะ”

 สรุปแล้วพวกเราได้สปาเก็ตตี้ซอส   ข้าวห่อสาหร่าย ขนมปังหน้าปู แถมด้วยข้าวผัดอเมริกันอย่างละหกชุดแล้วจึงเดินกลับไปที่รถตามที่นัดกันไว้เราเดินมาเรื่อยๆฉันก็รู้สึกหายง่วงหน่อยแล้วที่จริงไม่ได้ง่วงอะไรมากหรอกแค่ยังมึนกับจูบจูบนั้นเท่านั้นเอง

 ตุ๊บ ๆๆ

พลั่ก ก ก ก

พลั้ว ว ว

“สะ  เสียงอะไรน่ะออกัส” อิมเมจถามฉันอย่างกลัวๆตามนิสัย

หลังจากได้ยินเสียงพวกเราก็เลยเดินเข้าไปแล้วก็เห็นว่าพวกนายฮอนกฮูกกำลังฟัดกันกับกุ๊ยกลุ่มหนึ่งซึ่งมีมากกว่าพวกเขาประมาณเจ็ดถึงแปดคนแต่เท่าที่ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มกุ๊ยพวกนั้นมากกว่าที่กำลังโดนขย้ำดูนั่นสินายเฮ้าส์กำลังใช้หมัดที่ดูแข็งแรงนั่นถวายไปที่หน้าไอ้หัวม่วงคนนั้น นายโฮห์มก็ใช่เล่นกระทืบไอ้หัวแดงนั่นจนกระเพาะแตกแล้วมั้ง นายฮอสต์ถึงดูมาดคุณชายมากๆก็เก่งมากๆเลยแต่ถึงยังไงหน้าตาพี่แกก็เก๊กเหมือนเดิมละในขณะที่พวกเรายืนดูอยู่ด้วยความมัน( ฉันคนเดียวละมั้งเพราะยัยสองคนนั้นสั่นยังกับโดนเจ้าเข้า)ก็มีผู้ชายซึ่งมีสีผมต่างๆนานามาล้อมพวกเราไว้ซักห้าคนได้

“ เฮ้ย! ทางนั้นน่ะหันมาทางนี้ดีกว่าของสวยๆงามๆอยู่ทางนี้ตั้งสามชิ้นแน่ะ” ไอ้พวกกร๊วกนี่ตะโกนไปทางกลุ่มที่กำลังฟัดกันอยู่จนทำให้พวกนายเฮ้าส์ชะงักลงทันทีและโดนหมัดสวนอย่างจังจนปากแตกโถ่!น่าสงสารชะมัดพลาดซะได้

“ เฮ้ย!ไอ้พวกหน้าตัวเมียปล่อยผู้หญิงซะถ้าแกไม่อยากตายเหมือนหมาอย่างพวกนี้” นายเฮ้าส์ตะโกนใส่ไอ้หัวสายรุ้งที่จับพวกเราอยู่

“ ปล่อยให้โง่สิวะสวยๆขาวๆกันอย่างนี้ลูกพี่เราคงชอบใช่มั้ยพวกเรา” ไอ้หัวส้มตะโกนบอกพวกนายเฮ้าส์ ฉันเห็นพวกนั้นกำหมัดแน่นสีหน้าตอนนี้ถ้าพวกมันไม่ตายก็พิการตลอดชีวิตแน่นอน

“ ฉันขอถามอีกครั้งจะปล่อยหรือไม่ปล่อย” โฮห์มพูดเสียงลอดไรฟันอย่างน่ากลัวแต่มีเหรอออกัสทอร์นาโดจะยอมอยู่เฉยๆเสียใจนะตอนนี้ฉันตั้งสติได้แล้วแล้วก็เอาหัวกระแทกไปที่หน้าของไอ้หัวส้มที่จับฉันไว้ทันทีทำให้พวกมันสติหลุดกันทุกคน

โป๊ก!

“เฮ้ย! อีบ้านี่เจ็บนะโว้ย”

“เจ็บก็ดีรู้จักออกัสทอร์นาโดน้อยไปซะแล้ว”

 พลั่ก กก  ตุ๊บๆๆ เปรี๊ยะ!ฉันออกอาวุธใส่พวกมันที่กำลังจับยัยสองคนไว้อย่างรวดเร็วทั้งเตะ ทั้งถีบทั้งต่อยพวกมันแล้วบอกให้ยัยสองคนหลบไปก่อนระหว่างที่ฉันสู้อยู่นั้นก็เหลือบมองดูพวกนายเฮ้าส์ก็กำลังหยิบยื่นความตายให้มันอย่างเมามันส์ทีเดียว

ปึก!

“โอ๊ย” พวกมันถีบเข้าข้างหลังฉันจนล้มลงนายเฮ้าส์หลังจากจัดการไอ้หัวแดงเสร็จจึงวิ่งมาถีบไอ้หัวเขียวที่ถีบฉันทันทีลูกถีบพี่แกเฉียดหัวฉันไปนิดเดียวเองจนไอ้แมลงวันหัวเขียวนั่นล้มลงจุกอยู่กับที่และโดยรอบบริเวณเหล่าสายรุ้งผีสิงนั่นก็ไม่มีหน้าไหนลุกมานั่งเป็นคนได้เลย

“ ฮะ ฮะ ฮ่า คุ้มโว้ยงานนี้ฉันเห็นกางเกงในสีชมพูของยัยนี่ด้วยว่ะทุกคน”หนอยแน่ะแกแอบดูกางเกงในฉันงั้นเหรออย่าอยู่เลยฉันรีบลุกขึ้นเดินตรงไปและส่งเท้าอันหวานหอมเข้าปากมันไปเต็มๆ พลั๊ววว!ฮ่าๆๆ ฟันร่วงไปสามซี่เลยล่ะสมน้ำหน้า

“ไงล่ะไปดูกางเกงในแม่แกในนรกโน่นไป๊!”ฉันตะโกนด่าออกไปพร้อมหมัดอันนิ่มนวลใส่ปากมันอีกฟันร่วงอีกแล้วหมอนั่นคงขาดแคลเซียมแน่ๆเลย เฮ้อ!เหงือกจ๋าฟันลาก่อน อ่อน อ่อน(แอคโค่เอฟเฟค)

OoO!โฮห์ม

OoO!ฮอสต์

-///-!>อิเลเน่

>-<!อิมเมจ

-_-! เฮ้าส์

“เฮ้ยทำได้ไงอ่ะออกัสเก่งชิบ”โฮห์มว่าอย่างตื่นเต้น

“ ก็ยัยนี่เหรียญทองยูโดโรงเรียนเก่าเลยนะ”อิเลเน่คุยโวเชียว

“พวกนายเป็นไงกันบ้างน่ะ” อิมเมจถามฮอสต์

“ ไม่เป็นไรหรอกนิดหน่อยเองเคยโดนมามากว่านี้อีกนะจะบอกให้”

หลังจากนั้นพวกเราก็ขึ้นรถกลับบ้านฉันกันทุกคนคุยกันสนุกสนานยกเว้นฉันกับเฮ้าส์ซึ่งฉันก็นั่งบนตักเขาเช่นเดิมนี่ล่ะมั้งคือเหตุผลที่เราไม่คุยกับคนอื่นๆเลยว่าไปก็เสียวก้นชะมัดเลยไม่รู้อะไรของตานี่จะชนก้นฉันบ้างคิดแล้วเสียวอ่ะนั่งไปสักพักก็ถึงบ้านฉันพอดีพวกเราก็ลงจากรถกันแล้วเดินตามก้นยัยอิมเมจที่เดินนำไปอย่างกับว่าเป็นบ้านตัวเองแต่ก็นะยัยนี่เหมือนจะเป็นลูกของแม่ฉันอีกคนซะอีกจนรู้ทุกซอกทุกมุมของบ้านฉันแล้ว

“เจ็บรึเปล่า”

 หา! หูฉันฝาดรึเปล่าใครพูดอ่ะฉันเลยหันไปมองข้างหลังก็พบว่าเป็นนายเฮ้าส์ที่ทำหน้าเย็นชาเดินตามฉันมาก็แสดงว่าฉันเหรอที่เขาถามน่ะ จริงเหรอเนี่ย แล้วฉันจะดีใจทำไมเนี่ย

“ ฉันถามเธอยัยสิงหาตอบมา”

“ นายเรียกใครว่าสิงหาอ่ะ”

“ก็เธอชื่ออะไรล่ะยัยโง่ออกัสไม่ใช่รึไง”

เออนะออกัส Augustแปลว่าสิงหาคมจริงๆนั่นแหละช่างคิดนะนายนี่

“ มะ ไม่เป็นไรหรอกจิ๊บๆน่ะขอบคุณมากที่ถาม”

“ใครถาม?”

“อ้าว!พูดงี้เสียเซลฟ์นะเนี่ย”

“ เป็นห่วงต่างหากล่ะยัยบ้า”

อึ้งๆๆๆ เหวอไปเลยฉันคำพูดนั่น ‘เป็นห่วงต่างหาก’เฮ้าส์ใช่มั้ยเป็นคนพูดออกมาพูดแล้วเดินหนีไปเฉยเลยแต่ก็ดีแล้วล่ะไม่งั้นคงเห็นฉันหน้าแดงแน่ๆเลยอ๊าย!อายชะมัด หลังจากก้าวขาได้ฉันจึงเดินตามทุกคนไปที่ห้องนั่งเล่น

“ อ้าวไปไหนมาน่ะออกัสร้อนเหรอดูสิหน้างี้แดงเชียว” อิมเมจถามฉันหวายยัยบ้าถามอะไรแบบนี้หน้าฉันยังไม่หายแดงอีกเหรอเนี่ยพอฉันหันไปหาตัวต้นเหตุเขากลับทำหน้ากลั้วหัวเราะไว้ที่มุมปากแบบนั้นอีกแต่ดูไปยังไงหมอนี่ก็หล่อจนฉันอยากสลายตัวเองไปเลยล่ะ

“มาแล้ว ๆ อาหารรสเลิศจากภัตตาคารชั้นยอดมาแล้วทุกคน”อิเลเน่กับโฮห์มเป็นคนนำอาหารมาให้พวกเรากินกัน

“ขอโค้กสักแก้วหน่อยสิ” ฉันบอก

“ไม่มี” โฮห์มว่า

“เอาอะไรก็ได้ น้ำส้ม น้ำแดง น้ำเขียวอ่ะ”ฉันว่า

“ไม่มีอีกนั่นแหละ”ฮอสต์บอกบ้าง

อะไรวะพวกนี้ไปซื้อเครื่องดื่มกันไม่ใช่รึไงน่ะถามอะไรก็ไม่มีสักอย่าง

“แล้วพวกนายไปทำอะไรไหนว่าไปซื้อเครื่องดื่มกันไงถามหาอะไรก็ไม่มีสักอย่างเลยน่ะแล้วได้อะไรมาบ้างเนี่ย”

“ เบียร์” โฮห์มบอก ฉันจึงมองไปทางฮฮสต์

“ บรั่นดีอ่ะ”

“คอกเทล”เฮ้าส์ตอบโดยที่ไม่ต้องรอให้ฉันถาม

O><O!หน้าฉัน

“ นี่แล้วพวกเราจะกินด้วยได้ไงกันใช้สมองคิดบ้างมั้ยหรือใช้แม่โป้งคิดอ่ะ”ฉันโวยวายทันที

“ พวกเธอดื่มไม่เป็นเหรอเนี่ยพวกฉันก็นึกว่าพวกเธอ”โฮห์มพูดเสียงอ่อนๆลง

“ เออช่างเหอะกินน้ำเปล่าก็ได้วะให้มันได้อย่างนี้สิไอ้พวกไม่มีน้ำใจ”ฉันว่าพร้อมกับเดินไปเอาน้ำเปล่าเย็นๆมาดื่มอุตส่าห์ดีใจนึกว่าจะได้ดื่มโค้กซ่าส์ๆซะหน่อยหมดอารมณ์เลย เมื่อหยิบน้ำได้ก็มานั่งรวมกับคนอื่นๆทานอาหารไปเรื่อยๆส่วนพวกผู้ชายก็ดื่มแอลกอฮอล์กันจนแทบไม่แตะอาหารใดๆเลยจากนั้นก็เริ่มพูดคุยกันต่างๆนานาอย่างสนุกสนานแม้แต่นายเฮ้าส์ก็ยังหัวเราะเลยนายนี่ถ้าหัวเราะบ่อยๆโลกคงจะสดใสมากกว่านี้อีกหลายเท่าหัวข้อสนทนาคงหนีไม่พ้นเรื่องวันนี้ละนะพูดไปก็ทั้งน่ากลัวทั้งสนุกเพราะไม่ได้บู๊มานานแล้ว