Love hot รักร้อนเหลือร้าย ป่วนใจยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : นักเรียนใหม่

- Paradise international high school มัธยมพาราไดส์ –
 

อาจารย์ป้า : เอาล่ะค่ะ วันนี้เราจะมาทบทวนเรื่อง การทักทาย ในภาษาฝรั่งเศสนะค่ะ ให้ทุกคนจับคู่กับเพื่อนได้เลยค่ะ
 

หงึกๆ งืม
 

อาจารย์ป้า : อ่า คีตามาลย์จ๊ะ
 

หลับสบายดีจัง โรงเรียนนี้เนี่ย งืมๆ
 

อาจารย์ป้า : คีตามาลย์...
 

ใครเรียกอะไรนักหนาน่ารำคาญ ชิส์
 

กุหลาบ : ไอ้เฟยๆ
 

อาเฟย : งืม อะไร
 

กุหลาบ : ตื่นเหอะ
 

อาเฟย : โอ๊ย นังกุหลาบ มาเรียกอะไรฉันห๊ะ ไม่มีใครกล้าว่าฉันหรอก
 

อาจารย์ป้า : คีตามาลย์!!
 

อาเฟย : ว่าไงค่ะ อาจารย์ ป้าสมฤทัย

 

อาจารย์ป้า : เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอจ๊ะ
 

อาเฟย : คะ ??
 

อาเฟย : ขอโทษนะค่ะ หนูขอตัวไปห้องน้ำสักครู่
 

อาจารย์ป้า : นี่ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันห๊า!!!
 

  โอ้ว อาจารย์ป้าเริ่มโกรธแล้วอ่ะ โธ่ บอกให้ฉันตื่นฉันก็ตื่นแล้วนี่ไง ยังจะมาโมโหอะไรอีกเนี่ย ไม่เข้าใจจริงๆเล้ย!!

 

อาเฟย : ก็...เป็นลูกคุณอราเชนท์ อาจารย์พอจะรู้จักมั้ยค้ะ?
 

อาจารย์ป้า : เอ่อ... 
 

อาเฟย : อ้อ วิชาฝรั่งเศสเนี่ย เรามีมาดามสอนอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าจะจ้าง ใครๆ มาอีกทำไม

 

  ฉันเน้นคำว่า ใครๆ อย่างสะใจ เฮอะ เมื่อก่อนล่ะสงบเสงี่ยมเข้ามาขอทำงานกับคุณป๋า ตำแหน่งอะไรก็ได้ กระชิกๆ ชิส์ แต่ดูตอนนี้สิ พอได้ทำงานเข้าหน่อยก็ทำเป็นเก่งซะไม่มี ฉันไม่ชอบคนแบบนี้เลยจริงๆ แล้วฉันตั้งใจเรียนจะตาย ภาษาฝรั่งเศสคือวิชาโปรดของฉัน แถมตอนนี้ยังต้องเรียนแข่งกับไอ้เอฟโซอีก

 

อาเฟย : ขอตัวนะค่ะ

 

  ฉันโค้งน้อยๆ แล้วเดินออกมา เฟรนด์กับเพอร์เฟ็กก็เดินตามฉันมาด้วย สองคนนี้ตามติดฉันตลอด กลัวจะมีใครมาฉุดฉันหรือยังไงไม่รู้ แหะๆ จริงๆ ไม่ใช่หรอก กลัวจะมีใครมาลอบทำร้ายฉันต่างหาก
 

เฟรนด์ : เหลืออีก 10 นาที เธอจะเข้าไปเรียนต่อหรือป่าว
 

อาเฟย : ไม่ เข้าไปห้องชมรมเลยดีกว่า

 

   ฉันเดินลงจากตึก A ไปยังตึก B อาคารเรียนที่นี่มีอยู่ 3 ตึก ซึ่งเรียงต่อกันเหมือนรูปสี่เหลี่ยมนั่นแหละ แต่อีกด้านเว้นไว้เป็นประตูทางเข้า พื้นที่ว่างตรงกลางเป็นสนามโล่งๆ ตึก A เป็นตึกวิชาการ ตึก B เป็นตึกศิลปะนันทนาการกับพวกชมรมต่างๆ ตึก C เป็นตึกที่ไม่ค่อยใช้เรียนเท่าไหร่ ชั้นแรกเป็นโรงอาหาร ชั้นที่สองเป็นหอประชุม ฉันคุ้นเคยกับที่นี่ดี เพระนี่คือโรงเรียนของคุณป๋านั่นเอง 
 

แอ๊ดดด...
 

อาจารย์ชมรม : อ้าว หนูอาเฟย เฟรนด์ เพอร์เฟ็ก
 

ทั้งสามคน : สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ
 

อาจารย์ชมรม : จ้าๆ ทำไมวันนี้มากันเร็วจังเลยล่ะ
 

เฟรนด์ : อ้อ ปล่อยเร็วนิดหน่อยฮะ

 

  เฟรนด์โกหกอาจารย์อย่างสมจริงสมจัง เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ ชีวิตฉัน เล่นไอซ์สเก็ตสักหน่อยคงจะผ่อนคลายได้บ้าง ใช่แล้วล่ะฉันอยู่ชมรมไอซ์สเก็ตโรงเรียน ไอโซเวอร์อ่ะ แต่ค่าเทอมนี่ไม่แพงมากนะ เพราะคุณป๋าถือว่าทุกคนมีโอกาสเรียนโรงเรียนดีๆ เหมือนกันทุกคน มีเด็กที่สอบเข้าโดยไม่เสียค่าเทอมด้วยนะ
 

  ฉันเล่นไอซ์สเก็ตกับเฟรนด์และเพอร์เฟ็กสักพัก เพื่อนๆที่อยู่ชมรมนี้ก็ทยอยกันกันเข้ามา ฉันเลยเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเองบนอัฒจันทร์ซึ่งอยู่คนล่ะห้องกับลานน้ำแข็ง
 

อาจารย์ : เอาล่ะจ๊ะ นักเรียนทุกคน วันนี้อาจารย์มีข่าวดีมาบอก ก็อย่างที่โรงเรียนของเรามักจะเปิดโอกาศให้นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยต่างๆ เข้ามาทำการเรียนกานสอน วันนี้อาจารย์ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาแนะนำให้รู้จักนะ
 

เจนนี่ : ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ!!
 

อาจารย์ : ผู้ชายจ๊ะ
 

เจนนี่ : อ้าย ผู้ชายอ่ะแก ผู้ชายตัวเป็นๆ
 

อาจารย์ : หล่อด้วยนะทุกคน!!
 

เจนนี่ : กรี๊ด จริงเหรอค้ะ เรียกมาเลยคะ

 

  ทุกๆคนต่างส่งเสียงซุบซิบ นินทา เออนะ นอกจากมือหนึ่งของฉันทั้งเจ็ดคน ฉันก็ไม่เคยมองใครว่าหล่อเลยนะ อยากรู้เหมือนกันว่าจะหล่อจริงมั้ย?

 

แอ๊ดดดด...
 

??? : สวัสดีครับ ผม มาร์แชลล์ ครับ

 

  จอกแจ้กๆ (เสียงซุบซิบ) อาฮะ หล่อจริงๆ แฮะ ผู้ชายตรงหน้า ฉันขอยอมรัยจริงๆว่าหล่อ เขาหรือมาร์แชลล์ตัวสูงมากๆ ท่าทางเหมือนคุณหนูคุณชาย แถมสีผมยังแรงด้วยสีเงินสว่าง ผมยาวๆ ชี้โด่เด่ถูกเสยไปข้างหลังจนหมด ส่วนที่ยาวระต้นคอก็จัดให้ชี้ๆ ดูเท่ไปอีกแบบ ดวงตาสีเข้มมีแววเฉยชาแกมขี้โกงยังไงแปลกๆ คิ้วเข้มเป็นระบียบ จมูกโด่งได้รูปไม่ใช่โด่งมากเกินไป ริมฝีปากรูปกระจับสวยกว่าพวกที่มีริมฝีปากบางๆซะอีก อะฮ้า หล่อจริงๆ จนฉันไม่รู้จะพูดยังไง ขนาดฉันยังชมว่าหล่อขนาดนี้ แล้วเพื่อนๆในห้องล่ะ จะเหลือเหรอ บางคนถึงกับอ่อนระทวย (เวอร์) ไปแล้วด้วยซ้ำ
 

 

มาร์แชลล์ : ผมจะมาทำหน้าที่แทนอาจารย์ระดาวนะครับ ผมมาจากวิทยาลัย Paradise university
 

อ้าวมาจากวิทยาลัยหุ้นส่วนของคุณป๋านี่ 
 

ตืด ตืด ตืด
 

อาเฟย : ฮาโหล
 

เอฟโซ : (อาเฟย มีคนจะลอบทำร้ายเธอ ในเวลา 14 : 15 น. รีบออมาจากตึก B ซะ)
 

อาเฟย : อะไรนะ
 

เอฟโซ : มีเวลาเหลืออีก 3 นาทีเท่านั้น
 

อาเฟย : เฮ้ยๆ เอฟโซๆๆๆ
 

ชิ้ง!! 
 

  เผลอตะโกนดังไปหน่อย ทุกคนเลยหันมามองกันหมดเลย แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเพราะตอนนี้มีหมาลอบกัดบุกเข้ามาในโรงเรียน เอฟโซอยู่คนล่ะโรงเรียนกับฉัน แต่สายของคิลก็วนเวียนอยู่รอบๆทำให้รู้ว่ามีใครคิดจะทำร้ายฉันบ้าง ถ้าฉันออกไปจากที่นี่แล้วรีบตามไปจับมันก็อาจจะทัน เพราะถ้าขืนอยู่ในนี้มีหวังทุกคนก็อาจจะเป็นอันตรายไปด้วย
 

อาเฟย : ขอโทษนะค่ะ ฉันมีธุระด่วน ไปเร็ว เฟ็ก เฟรนด์
 

มาร์แชลล์ : เดี๋ยว!!
 

อาเฟย : ฉันมีธุระด่วน
 

มาร์แลล์ : คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ถ้ายังรู้จักคำว่ามารยาท
 

  กวนโมโหซะมัด โรงเรียนนี้อาจจะถล่มในอีก 1 นาทีข้างหน้าก็ได้นะ แงๆ ไอ้พวกนั้นมันต้องหมายหัวฉันอยู่แน่ๆ

 

อาเฟย : อยากตายหรือไง!!
 

มาร์แชลล์ : เธอพูดกับคนที่มีอายุมากกว่าแบบนี้ได้ยังไง ครอบครัวมีปัญหาเหรอ
 

สะอึก..
 

อาเฟย : ถ้าอยากตายก็รั้งฉันไว้ก็ได้
 

มาร์แชลล์ : พูดอะไรนะ
 

อาเฟย : ก็บอกแล้วไงว่า เฮ้ย!!
 

พูดยังไม่ทันขาดคำ อาวุธบางอย่างก็ลอยเข้ามาผ่านกระจกหน้าต่างห้องมาอย่างรวดเร็ว
 

อาเฟย : ทุกคนระวัง!!
 

วูบ
 

เพล้ง
 

ฉึก
 

  ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองที่กระจกเห็นดาวกระจายอาวุธยอดฮิตทะลุเข้ามาปักที่ไวท์บอร์ด ฉันปล่อยคอเสื้อนายมาแชลล์อะไรนั่น แล้วหันไปมองความเสียหาย แค่กระจกแตก เพื่อนๆ ก็นั่งหลบอยู่ใต้อัฒจันทร์เบียดกันแน่น เออ หลบเร็วดีแฮะ เอาล่ะ ฉันต้องไปจับมันมาให้ได้
 

เฟรนด์ : ไปเร็ว อาเฟย
 

มาร์แชลล์ : เฮ้ เดี๋ยวสิ เดี๋ยวๆ นี่เธอไม่กลัวอันตรายหรือไง
 

  เสียงดังไล่หลังของหมอนั่นทำให้ฉันหันหลังกลับ แต่มันทำให้ฉันต้องวิ่งและรีบมากขึ้นเพื่อตามจับคนบางคนให้ทัน
 

  แฮกๆๆๆ มันหายไปไหนเร็วจริงๆ อย่าให้รู้นะว่าเป็นใครที่กล้าบุกเข้ามาในโรงเรียน ฉันเดินเข้าไปหาคนรักษาความปลอดภัยของตึก B ที่ยืนทำหน้าสำนึกผิดอยู่
 

อาเฟย : คราวหลังดูแลให้ดีกว่านี้นะ ถ้ามีครั้งต่อไปล่ะก็ หึหึ!! 

CR.SQW