ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love hot รักร้อนเหลือร้าย ป่วนใจยัยจอมซ่า

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : สืบทอดกิจการ

    • อัปเดตล่าสุด 14 เม.ย. 58


    อาเฟย : โว๊ยๆๆๆๆๆ พี่เคลลำเอียง พี่เคลใจร้าย ฉันเกลียดพี่
     
       พี่ชายของฉันชื่อเคลวิน รักแฟนมากกว่าน้องสาว  ฉันคือ อาเฟย มีพ่อเป็นนักธุรกิจรายใหญ่ ทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ ไม่เคยว่าง ไม่มีเวลาให้ลูกสาว  ลืมบอกไปพี่ชายของฉันเคลวิน เหมือนคุณป๋าทุกประการ ยกเว้นทำงานอยู่ที่ไทยและรักแฟนยิ่งกว่าอะไรดี (จนลืมฉัน) เพราะเป็นแบบนี้ฉันถึงได้ระเห็ดตัวเองออกมาอยู่นอกบ้านที่ใหญ่เหมือนพระราชวัง เพื่อหนีจากพี่ชายตัวร้ายให้พ้น
     
    ??? : นี่ไอ้เฟย แกเลิกสติแตกสักทีเถอะ ฉันรำคาญ
     
    หมับ !!
     
    อาเฟย : แกเป็นเพื่อนฉันจริงๆ ใช่มั้ย?
    ฉันจัดการตะปบยัยเพื่อนตัวดีเอาไว้ หึๆ ถ้าแกตอบไม่ดีนะ ยัยกุหลาบ 
    กุหลาบ : อะ เอ่อ ฉันไม่กล้ารำคาญคนอย่างแกหรอก (แอบกลัวรังสีอมหิตอ่ะ)
    อาเฟย : หรอ?
    กุหลาบ : อะ อืม กินเสร็จแล้วก็ไปโรงเรียนกันเถอะ
    ยัยกุหลาบแกะมือฉันออกแล้วหัวเราะแห้งๆ มันจะพูดติดๆ ขัดๆ ทำไม ฉันไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย (แค่โหดร้ายทารุณสุดๆ)
     
    โป๊ก!!
     
    ??? : ว่าไง ยัยคุณหนู
    อาเฟย : โอ๊ย ไอ้เฟรนด์
    เฟรนด์ : คิกๆ เฟรนด์สุดหล่อต่างหาก (เสียงหัวเราะแด๊ะแด๋มาก ว่าแต่แด๊ะแด๋คืออะไร?)
    อาเฟย : ไอ้หลงตัวเองงงง
    ฉันหันหลังไปหาเพื่อนที่สนิทมากๆๆๆ แล้วเบ้ปาก จริงๆมันก็หล่อนะ แต่ชมมันไม่ลงจริง ดูดู๊ มันเอาก้อนหินมาปาใส่หัวฉัน เลวมาก อีโมติคอน squint
    เฟรนด์ : ไปโรงเรียนกันเหอะ
    อาเฟย : เออ แกนั่นแหละ ทำให้ฉันเสียเวลา
    ฉันหันไปหาไอ้เฟรนด์แล้งตบกะโหลกมันทีนึง คริๆ แอบสะใจ
    เฟรนด์ : อะไรว่ะ ไอ้เฟ็กต่างหากมัวแต่ห้ามนู่นห้ามนี่
    อาเฟย : ห้ามอะไร
    เฟรนด์ : แก๊งบรีส กับ แก๊งลูส นัดประลองกันใต้ลาน k เย็นนี้นะสิ
    อาเฟย : หึๆ ได้เวลาสนุกของยากูซ่าแล้ว
    ??? : ฉันไม่ให้เธอไปนะ อาเฟย
     
    (เพอร์เฟ็ก คนที่เดินเข้ามาตอนไหนไม่รู้)
     
    อาเฟย : ฉันจะไป
    เพอร์เฟ็ก : มันอันตรายเกินไป
    อาเฟย : แล้วที่ผ่านมามันไม่อันตรายรึไง
    เพอร์เฟ็ก : อาเฟย เธอจะเจอกับแก๊งวูฟก็ได้นะ
    อาเฟย : หึ ยากูซ่าก็คือยากูซ่า นายกลัวหรอเฟ็ก การนำเนินชีวิตของฉันก็มีแค่นี้ กิน นอน เรียน และต่อสู้ แค่นั้นเอง
    เพอร์เฟ็ก : อาเฟย!!
     
        ทุกคนคงจะงงใช่มั้ยว่าฉันเป็นใครกันแน่ และมาเสนอหน้าทำไมตอนนี้ ก็อย่างที่บอกแหละฉันชื่ออาเฟย เป็นยากูซ่า ที่อยู่ตามทะเบียนบ้านก็คฤหาสน์แถวๆ ไหนแถวๆ หนึ่งนี่แหละ ส่วนที่อยู่ปัจจุบันก็คือบ้านเพื่อนสนิทอย่างยัยกุหลาบที่คบกันมาได้หลายปี แล้วที่อยู่ที่เรียกว่าเป็นที่สิงสถิตก็คือ ตึกร้างย่านยากูซ่า ที่นี่เป็นที่ซ่องสุมของยากูซ่าทั้งหลายแหล่ เป็นย่านใหญ่ที่คนปกติเค้าไม่เดินผ่านกัน คนที่จะอยู่ที่นี่ได้อย่างน้อยๆ ต้องรู้จักการต่อสู้กันทั้งนั้น จริงๆฉันก็ไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องเมื่องสองปีก่อนทั้งๆที่เป็นคุณหนูลูกเจ้าของธุรกิจรายใหญ่แท้ๆ เรื่องราวมันเป็นยังไงนะหรอ ก็อย่างนี้ไง...


                                 . . . . . .


       ภายในบ้าน (คฤหาสน์)หลังใหญ่ที่ชายวัย 40 กว่าๆ กำลังนั่งหน้าเคลียดท่ามกลางลูกชายและลูกสาวของตัวเอง เขาคือ “อราเชนท์ อำนาจฤทธี” นักธุรกิจเจ้าพ่อวงการมืด ที่มีลูกน้องนับร้อยคน
     
    เคลวิน : คุณพ่อจะให้ผมบรหารงานงานที่ไทยจริงๆหรอครับ
    (เคลวิน หรือ คฑา ชายหนุ่มวัย 20 ที่พึ่งจบปริญญาตรีมาหมาดๆ ถามพ่อของตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าของเขาบ่งบอกถึงความสับสนและมึนงง)
    อาเฟย : แล้วคุณป๋าจะสลายแก๊งที่เป็นหัวหน้ามาตั้งหลายปี เพื่อหันไปทำธุรกิจที่ขาวสะอาดที่ต่างประเทศ?
    (แล้วนี่คือเสียงลูกสาวของเขา อาเฟย หรือ คีตามาลย์ อราเชนท์พยักหน้าน้อยๆ เขาคิดมาอย่างดีแล้วในสิ่งที่พูดมาในวันนี้ การเป็นยากูซ่าที่คลุกคลีกับการต่อสู้การฆ่าฟันไม่เป็นผลดีต่อตนเองและลูกๆของเขาเป็นแน่ ทาเดียวที่จะจัดการเนื่องนี้ได้ก็คือต้องเลิกล้มแก๊งยากูซ่านี่ซะ แล้วมาทำงานใช้ชีวิตอย่างคนปกติ)
    อราเชนท์ : พ่อคิดดีแล้ว เคลเองก็จบปริญญาแล้วนี่ คงจะช่วยพ่อทำงานใหม่ได้นี่ ส่วนอาเฟย ลูกไม่ต้องกลัวกับฝูงคนที่มาตามทำร้ายลูกอีกแล้วนะ
    อาเฟย : แต่หนูไม่เคยพวกมันนี่ค้ะคุณป๋า แล้วคุณป๋าไม่เสียใจเหรอ ที่อยู่กับคนพวกนั้นมาตั้งหลายปี เสี่ยงตายด้วยกันมาก็ตั้งมากมาย คุณป๋าจะทิ้งพวกเขาเหรอค้ะ?
    อราเชนท์ : ป๋าเองก็เสียใจนะ แต่จะทำยังไงได้ป๋าไม่มีทางเลือกมากนัก แล้วป๋าก็คิดว่านี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว
    อาเฟยส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ เด็กสาวคลุกคลลีกับพ่อตัวเองมาตั้งแต่ยังเด็กเพราะต้องเรียนการต่อสู้กับคนเหล่านั้นทุกๆวัน เท่าที่จำได้ก็ตั้งแต่อายุ 5 ขวบเท่านั้น แล้วพวกเขาก็ยังชอบพาอาเฟยวิ่งแข่งกันอีกด้วย 
    อราเชนท์ : เอาล่ะๆ ลูกคงเข้าใจพ่อเคลวินดูแลน้องด้วยแล้วกัน พรุ่งนี้พ่อก็จะต้องบินไปดูงานที่ญี่ปุ่นแล้ว อย่าดื้อกับพี่เคลนะอาเฟย
    อราเชนท์ทำท่าจะลุกขึ้นเดินออกไป แต่ทว่าเสียงเล็กๆของลูกสาวนั้นได้รั้งเขาเอาไว้ และคำพูดที่ออกมาจากปากนั้นก็ได้เปลี่ยนชีวิตของเด็กสาวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
     
    อาเฟย : หนูจะดูแลแก๊งแทนคุณพ่อเอง คิลที่แสนยิ่งใหญ่จะไม่มีวันสิ้นชื่ออย่างเด็ดขาด!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×