ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love hot รักร้อนเหลือร้าย ป่วนใจยัยจอมซ่า

    ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9 : Have a nice day

    • อัปเดตล่าสุด 14 พ.ค. 58


    ตืด ตืด ตืด
     
    ฮ้าว ใครโทรมาแต่เช้ากันนะ
     
    มาร์เซลล่า ยัยน้องสาวตัวดีของผมนี่เอง
     
    มาร์แชลล์ : ว่าไงครับ
     
    (พี่มาร์ คิดถึงจังเล้ยยย)
     
    เสียงแหลมๆ ดังมาตามสาย คิดถึงครอบครัวจัง อยู่คนเดียวนี่เหงาชะมัด
     
    มาร์แชลล์ : จะกลับวันไหนล่ะเรา
     
    (ฮั่นแน่ ถามแบบนี้คิดถึงเซลล่าใช้ม้า)
     
    มาร์แชลล์ : ใครจะคิดถึงเด็กดื้อแบบเรากัน
     
    (พี่มาร์อ่า)
     
    มาร์แชลล์ : ฮะๆ จริงๆแล้วพี่คิดถึงเรามากเลยนะ
     
    (ฮี่ๆอย่างนี้ค่อยน่าคุยด้วยหน่อย)
     
    มาร์แชลล์ : ครับ แล้วโทรมามีอะไรรึป่าวครับ
     
    (อ้อ พวกเราจะกลับบ้านวันอาทิตย์นี้น่ะค่ะ)
     
    มาร์แชลล์ : จริงหรอ
     
    (จริงสิค่ะ)
     
    มาร์แชลล์ : ครับ รีบๆมานะ
     
    (ค่ะ เอ้อ แค่นี้ก่อนน่ะค่ะ คุณแม่เรียกแล้ว)
     
    มาร์แชลล์ : ครับผม บาย
     
      วันนี้ก็วันพุธแล้วผ่านไปเร็วจริงๆ เมื่อวานผมก็ไปสอนที่ไฮสคูลอีกครั้ง และอาเฟยก็พูดกับผมดีขึ้นมาหน่อย ไปอาบน้ำดีกว่าหิวข้าวแล้วด้วย เง้อ ต้องทำกินเองอีกแล้ว ก็ผมอยู่คนเดียวนี่นา บ้านก็หลังใหญ่เบ้อเริ่มเลย ถึงผมจะมีแม่บ้าน แต่ก็ไม่ให้มายุ่งซักเท่าไหร่
     
    10.00 น. บ้านโปรแกรม
     
    โปรแกรม : มาแล้วหรอ ไอ้มาร์
     
    มาร์แชลล์ : เออ
     
    ขิง : อ้าว พี่มาร์หวัดดีค่ะ
     
    มาร์แชลล์ : จ้า น้องขิง
     
      ผมยิ้มให้น้องขิง สองคนนี้รักกันดีจริงๆ เห็นแล้วอิจฉา วันๆผมวุ่นวายกันสาวๆ ทั้งหลาย ผมไม่ได้เจ้าชู้นะ ก็ชอบมาตอแยผมเองนี่นา แล้วผมก็ไม่ชอบให้ใครมาเสียใจเพราะคำพูดของผมด้วยสิ ผมเลยต้องเทคแคร์พวกหล่อนๆให้ดี
     
    โปรแกรม : ไอ้มาร์ หุบยิ้มของแกเลย เดี๋ยวน้องขิงเกิดหลงรักรอยยิ้มของแกขึ้นมาจะทำไง
     
    มาร์แชลล์ : เฮ้อ โดนต่อยสักหน่อยดีมั้ยแกน่ะ
     
    โปรแกรม : ใจร้ายจริงๆเลยแกนี่
     
    มาร์แชลล์ : อย่านอกเรื่องโทร.ตามฉันมามีอะไร
     
    โปรแกรม : เปล่า ก็จะชวนไปร้านหนังสือ
     
    มาร์แชลล์ : แกหรอจะไปร้านหนังสือ
     
      เป็นไปได้แฮะ ก็ไอ้แกรมน่ะ นานทีปีหนไม่เคยสนใจเรื่องหนังสือเลยสักนิด ถ้าพูดถึงเรื่องเรียนมัรก็ลอกผมตั้งแต่ประถมยันมหาวิทยาลัย เกิดเพี้ยนขึ้นมารึป่าวเนี่ย
     
    ขิง : คิกๆ ตอนพี่แกรมบอกขิง ขิงอึ้งไปเป็นชั่วโมงเลย
     
    โปรแกรม : ขิงอ่า
     
    เห็นสองคนนี้แล้วอิจฉาจริงๆ ทำเอาผมเหงาไปเลยล่ะ
     
    มาร์แชลล์ : ตกลงจะไปมั้ย?
     
    โปรแกรม : ไปก็ได้ๆ
     
    ขิง : งั้นก็ไปเลยน่ะค่ะ
     
    โปรแกรม : ครับๆ ^___^
     
    บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...

                                              . . . . .


    อาเฟย PART
     
      วันนี้วันพุธสุดหฤหรรษ์ ซึ่งฉันก็ไม่ได้ไปโรงเรียน อาทิตย์นี้ฉันพึ่งขาดวันนี้วันเดียวเองนะ อาทิตย์ก่อนก็แค่วันเดียว ไม่มีปีไหนที่ฉันไปครบอาทิตย์สักครั้ง อยู่ที่นี่สบายดีออก อยู่บ้านก็ไม่มีใครอยู่แล้วนี่ น่าเบื่อ วันนี้ลูกน้องในแก๊งส่วนมาก ไปโรงเรียนกันหมดเหลือเพียงไม่กี่สิบคน แต่สุดหล่อทั้งเจ็ดก็ยังอยู่ครบ อิอิ
     
    เอฟโซ : เฮ้ย ชนะได้ไงว่ะ
     
    ลูกน้อง : อะ อะไรกันครับลูกพี่
     
    เอฟโซ : ไม่มีใครเคยชนะฉันนี่หว่า ลุกขึ้นดิ๊
     
    ลูกน้อง : เอ่อ ลูกพี่ครับ
     
    เอฟโซ : ก็บอกให้ลุกขึ้นไง
     
    พรึ่บบบ!!
     
    เอฟโซ : แกโกงนี่หว่า
     
    ลูกน้อง : แง ทีลูกพี่ยังโกงเลย
     
    เอฟโซ : เถียงเหรอ ไปไกลๆเลย แกนี่ บ้าเอ้ยย
     
    ลูกน้อง : แงงงงงงงงงงง เจ๊ช่วยผมด้วย!!
     
    อาเฟย : โอ๊ย อะไรกันเนี่ย แกจะไปด่ามันทำไม ทีแกโกงยังไม่มีใครว่าเลยนะ เลิกเล่นๆ แกอ่ะ ไปได้แล้ว
     
    ลูกน้อง : ขอบคุณคร้าบบบบ
     
      แล้วลูกน้องในแก๊งก็เผ่นแนบไป เหอะๆ เวลาเอฟโซมันจับได้ว่าใครโกงไพ่ คนๆนั้นซวยแน่ๆ แต่พอตัวเองโกงกกลับไม่ยักจะทำโทษตัวเองแฮะ
     
    อาเฟย : วุ่นวายกันจริงๆ วันๆนึงน่ะ
     
    เอฟโซ : เลิกบ่นไปเลย ไปฝึกเล่นสเก็ตบอร์ดไป ยัยซื่อบื้อ
     
    อาเฟย : อ้ายยย ไอ้โซปากสุนัข
     
    ไฮโล : ฮ่าๆๆๆ เอฟโซ แกพูดถูกใจฉันมาก
     
    อาเฟย : ไฮโล หุบปากไปเลยนะ
     
    ไอ้พวกนี้มันรังแกฉันด้วยคำพูดอีกแล้ว เฟอร์เฟ็กอยู่ไหนมาช่วยฉันด้วย งือออ
     
    เอฟโซ : ต้อนนี้ไอ้เฟ็กๆปซื้อข้าว ไม่มีใครช่วยเธอได้แน่ๆ ฮ่าๆๆ
     
    อาเฟย : แกรอจังหวะที่จะแกล้งฉันใช่มั้ย
     
    เอฟโซ : คิกๆ ถูกต้องคร้าบ...
     
    กิล : ไอ้เฟย เสร็จแน่ ฮ่าๆๆๆ
     
    กิลโก่งคอหัวเราะ ก่อนที่เอฟโซจะหยิบหมอนที่อยู่บนโซฟามาปาใส่หน้าฉันเต็มๆ
     
    อึก ไม่เจ็บนะ แต่มันแค้น!!!
     
    อาเฟญ : แก เอฟโซ
     
      ว่าแล้วฉันก็เอาหมอนมาไล่ปาเอฟโซทั่วห้อง เพราะมันวิ่งหลบเก่ง และจังหวะนั้น หมอนที่ฉันปาไปหาเอฟโซมันก็โดนไฮโลเข้าเต็มๆ
     
    ปึก
     
    ไฮโล : อาเฟย เธอไม่รอดแน่
     
    อาเฟย : อ้าย อย่านะๆ
     
      กิลกับอาร์โนลจับแขนฉันไว้ส่วนเอฟโซเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วระดมปาหมอนใส่ฉันทามกลางเสียงหัวเราะของผู้ชายหลายๆคน จากนั้นฟิวส์ก็เดินมาข้างหลังแล้วจี้เอวฉันอย่างมันมือ แง้ ฉันบ้าจี้นะไอ้พวกบ้า
     
    อาเฟย : อะ เอฟโซ ยอมแล้วๆ
     
    เอฟโซ : ไม่มีวันหรอกยัยบ้า เอานี่ไป พลังคลื่นเต่า ฮ่าๆๆๆ
     
    ฟิวส์ : จี้ๆๆๆ เฟยเป็นไง จี้ป่าว ฮ้าๆ โงกุนมาแล้ว วู้ๆๆๆ
     
    นี่ก็ เอ่อ... -__-
     
    เอฟโซ : จับอาเฟยไว้ดีๆ สุดหล่อมาแว้วววว
     
    อาเฟย : โอ๊ย ไอ้พวกปัญญาอ่อน
     
      ดูเอาเหอะ ฉันต้องอยู่กับไอ้พวกนี้ทุกวัน เล่นอะไรกันเนี่ยไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาหล่อๆ ไม่ส่งผลให้นิสัยมันหล่อขึ้นสักนิด กิลกับอาร์โนลปล่อยแขนฉันแล้วทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา แต่ก็ไม่วายหัวเราะคิกคัก เหอะ ตลกตายแหละ
     
    อาเฟย : เลิกเล่นไปเลย เอฟโซไอ้พลังคลื่นเต่า แกเก็บห้องเลยนะ
     
    เอฟโซ : โห่ๆ อะไรเล่า
     
    อาเฟย : อย่าเถียง
     
    เอฟโซทำหน้ามุ้ย แต่ก็ยอมเก็บห้องแต่โดยดี คิกๆ ใครจะกล้าขัดคำสั่งอาเฟยกัน ไม่มี้ ไม่มี
     
    อาเฟย : ส่วนแกนะ ฟิวส์ไอ้โงกุนติ๊งต๊อง ไปเอาไม้กวาดไม้ถูมา 
     
    ฟิวส์ : หา ฉันเป็นหนุ่มหล่อ จะให้มาทำงานบ้านทำไมกัน
     
    อาเฟย : จะไม่ทำหรอออออ
     
    ฟิวส์ : ชิ๊ส์ ก็ได้
     
    อาเฟย : ดีมาก เอาล่ะไฮโล แกไปตามพวกที่ไม่ได้ไปไหนออกไปฝึกนอกสถานที่
     
    ไฮโล : อะไรนะ ฉันคนเดียวหรอ
     
    อาเฟย : แกนั่นแหละ ไอ้คนหล่อออออ
     
    ไฮโล : ชมกันงี้ก็เขินแย่ดิ เดี๋ยวไปทำให้ครับ คนสวย
     
    ไฮโลว่าแล้วโค้งตัวให้ฉัน นี่แหละนิสัยแบบนี้ไง สาวๆ ถึงได้ติดตรึม ไฮโลเอ๊ย คุณชายชัดๆเลยนะ
     
    อาเฟย : ส่วนพวกแกสองคน กิล อาร์โนล หึหึ
     
    กิล : งือ อาเฟยคร้าบ อย่าหัวเราะแบบนั้นสิ
     
    อาเฟย : หึๆ แกสองคนไปอยู่ที่ ค่าย ดัด สัน ดาน สาม วัน !!
     
    อาร์โนล : หา สามวัน
     
    อาเฟย : ใช่แล้ว นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป
     
    กิล : โฮ้ อาเฟยคนสวย
     
    อาร์โนล : อาเฟยคนน่ารักมิมีใครเทียม
     
    กิล : อ้าก อย่าทำแบบนี้กับผมเลยนะ
     
    อาเฟย : รำคาญ!!
     
    ตืด ตืด ตืด
    ใครโทรน่ะ ร้อยวันพันปีแทบจะไม่มีใครโทรหา
     
    อาเฟย : ฮัลโหล
     
    (คิลใช่มั้ย)
     
    อาเฟย : ใช่ มีอะไร
     
    (ก็ไม่มีอะไรหรอก)
     
    อาเฟย : ไม่มีอะไรแล้วโทร.มาทำแป๊ะอะไร รีบๆพูดได้มั้ย
     
    (ฮ้ะๆ ใจร้อนจริงๆเลยนะ)
     
    อาเฟย : อยากตายรึไงว่ะ

    เฟอร์เฟ็ก : ใครโทร.มาน่ะ อาเฟย
     
      เฟอร์เฟ็กที่เดินออกไปซื้อข้าวกับเฟรนด์เข้ามาพอดี เพราะยัยกุหลาบไปทำงานพิเศษเลยไม่มีคนคอยส่งอาหารให้ ทุกคนมองมาที่ฉันอย่างต้องการคำตอบซึ่งฉันก็ตอบได้แค่การส่ายหน้าเบาๆ
     
    (ออกมาเจอกันหน่อยเป็นไง ที่ซอย A)
     
    อาเฟย : แล้วทำไมฉันต้องไปด้วย
     
    (คิลกับมังกรดำคิดว่ามันจะจบง่ายๆ รึไง?)
     
    อาเฟย : มังกรดำ
     
    (ใช่ แล้วเจอกัน ถ้าเธอกล้าพอ อ้อ มาคนเดียวนะ ขอแค่เธอคนเดียว)
     
    อาเฟย : บ้าเอ๊ย!!
     
    ตื้ดดดๆๆๆ
     
    เกี่ยวอะไรกับพวกมังกรดำอ่ะ
     
    อาเฟย : มันให้ฉันไปเจอกับมันที่ซอย A อ่ะ ใครจะไปกับฉันคนนึงตามมา
     
    เพอร์เฟ็ก : ฉันเองๆ
     
    อาเฟย : อ่า เฟ็กหรอ
     
    เพอร์เฟ็ก : อือ
    CR.SQW

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×