ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9 : Have a nice day
ตืด ตืด ตืด
ฮ้าว ใครโทรมาแต่เช้ากันนะ
มาร์เซลล่า ยัยน้องสาวตัวดีของผมนี่เอง
มาร์แชลล์ : ว่าไงครับ
(พี่มาร์ คิดถึงจังเล้ยยย)
เสียงแหลมๆ ดังมาตามสาย คิดถึงครอบครัวจัง อยู่คนเดียวนี่เหงาชะมัด
มาร์แชลล์ : จะกลับวันไหนล่ะเรา
(ฮั่นแน่ ถามแบบนี้คิดถึงเซลล่าใช้ม้า)
มาร์แชลล์ : ใครจะคิดถึงเด็กดื้อแบบเรากัน
(พี่มาร์อ่า)
มาร์แชลล์ : ฮะๆ จริงๆแล้วพี่คิดถึงเรามากเลยนะ
(ฮี่ๆอย่างนี้ค่อยน่าคุยด้วยหน่อย)
มาร์แชลล์ : ครับ แล้วโทรมามีอะไรรึป่าวครับ
(อ้อ พวกเราจะกลับบ้านวันอาทิตย์นี้น่ะค่ะ)
มาร์แชลล์ : จริงหรอ
(จริงสิค่ะ)
มาร์แชลล์ : ครับ รีบๆมานะ
(ค่ะ เอ้อ แค่นี้ก่อนน่ะค่ะ คุณแม่เรียกแล้ว)
มาร์แชลล์ : ครับผม บาย
วันนี้ก็วันพุธแล้วผ่านไปเร็วจริงๆ เมื่อวานผมก็ไปสอนที่ไฮสคูลอีกครั้ง และอาเฟยก็พูดกับผมดีขึ้นมาหน่อย ไปอาบน้ำดีกว่าหิวข้าวแล้วด้วย เง้อ ต้องทำกินเองอีกแล้ว ก็ผมอยู่คนเดียวนี่นา บ้านก็หลังใหญ่เบ้อเริ่มเลย ถึงผมจะมีแม่บ้าน แต่ก็ไม่ให้มายุ่งซักเท่าไหร่
10.00 น. บ้านโปรแกรม
โปรแกรม : มาแล้วหรอ ไอ้มาร์
มาร์แชลล์ : เออ
ขิง : อ้าว พี่มาร์หวัดดีค่ะ
มาร์แชลล์ : จ้า น้องขิง
ผมยิ้มให้น้องขิง สองคนนี้รักกันดีจริงๆ เห็นแล้วอิจฉา วันๆผมวุ่นวายกันสาวๆ ทั้งหลาย ผมไม่ได้เจ้าชู้นะ ก็ชอบมาตอแยผมเองนี่นา แล้วผมก็ไม่ชอบให้ใครมาเสียใจเพราะคำพูดของผมด้วยสิ ผมเลยต้องเทคแคร์พวกหล่อนๆให้ดี
โปรแกรม : ไอ้มาร์ หุบยิ้มของแกเลย เดี๋ยวน้องขิงเกิดหลงรักรอยยิ้มของแกขึ้นมาจะทำไง
มาร์แชลล์ : เฮ้อ โดนต่อยสักหน่อยดีมั้ยแกน่ะ
โปรแกรม : ใจร้ายจริงๆเลยแกนี่
มาร์แชลล์ : อย่านอกเรื่องโทร.ตามฉันมามีอะไร
โปรแกรม : เปล่า ก็จะชวนไปร้านหนังสือ
มาร์แชลล์ : แกหรอจะไปร้านหนังสือ
เป็นไปได้แฮะ ก็ไอ้แกรมน่ะ นานทีปีหนไม่เคยสนใจเรื่องหนังสือเลยสักนิด ถ้าพูดถึงเรื่องเรียนมัรก็ลอกผมตั้งแต่ประถมยันมหาวิทยาลัย เกิดเพี้ยนขึ้นมารึป่าวเนี่ย
ขิง : คิกๆ ตอนพี่แกรมบอกขิง ขิงอึ้งไปเป็นชั่วโมงเลย
โปรแกรม : ขิงอ่า
เห็นสองคนนี้แล้วอิจฉาจริงๆ ทำเอาผมเหงาไปเลยล่ะ
มาร์แชลล์ : ตกลงจะไปมั้ย?
โปรแกรม : ไปก็ได้ๆ
ขิง : งั้นก็ไปเลยน่ะค่ะ
โปรแกรม : ครับๆ ^___^
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...
. . . . .
. . . . .
อาเฟย PART
วันนี้วันพุธสุดหฤหรรษ์ ซึ่งฉันก็ไม่ได้ไปโรงเรียน อาทิตย์นี้ฉันพึ่งขาดวันนี้วันเดียวเองนะ อาทิตย์ก่อนก็แค่วันเดียว ไม่มีปีไหนที่ฉันไปครบอาทิตย์สักครั้ง อยู่ที่นี่สบายดีออก อยู่บ้านก็ไม่มีใครอยู่แล้วนี่ น่าเบื่อ วันนี้ลูกน้องในแก๊งส่วนมาก ไปโรงเรียนกันหมดเหลือเพียงไม่กี่สิบคน แต่สุดหล่อทั้งเจ็ดก็ยังอยู่ครบ อิอิ
เอฟโซ : เฮ้ย ชนะได้ไงว่ะ
ลูกน้อง : อะ อะไรกันครับลูกพี่
เอฟโซ : ไม่มีใครเคยชนะฉันนี่หว่า ลุกขึ้นดิ๊
ลูกน้อง : เอ่อ ลูกพี่ครับ
เอฟโซ : ก็บอกให้ลุกขึ้นไง
พรึ่บบบ!!
เอฟโซ : แกโกงนี่หว่า
ลูกน้อง : แง ทีลูกพี่ยังโกงเลย
เอฟโซ : เถียงเหรอ ไปไกลๆเลย แกนี่ บ้าเอ้ยย
ลูกน้อง : แงงงงงงงงงงง เจ๊ช่วยผมด้วย!!
อาเฟย : โอ๊ย อะไรกันเนี่ย แกจะไปด่ามันทำไม ทีแกโกงยังไม่มีใครว่าเลยนะ เลิกเล่นๆ แกอ่ะ ไปได้แล้ว
ลูกน้อง : ขอบคุณคร้าบบบบ
แล้วลูกน้องในแก๊งก็เผ่นแนบไป เหอะๆ เวลาเอฟโซมันจับได้ว่าใครโกงไพ่ คนๆนั้นซวยแน่ๆ แต่พอตัวเองโกงกกลับไม่ยักจะทำโทษตัวเองแฮะ
อาเฟย : วุ่นวายกันจริงๆ วันๆนึงน่ะ
เอฟโซ : เลิกบ่นไปเลย ไปฝึกเล่นสเก็ตบอร์ดไป ยัยซื่อบื้อ
อาเฟย : อ้ายยย ไอ้โซปากสุนัข
ไฮโล : ฮ่าๆๆๆ เอฟโซ แกพูดถูกใจฉันมาก
อาเฟย : ไฮโล หุบปากไปเลยนะ
ไอ้พวกนี้มันรังแกฉันด้วยคำพูดอีกแล้ว เฟอร์เฟ็กอยู่ไหนมาช่วยฉันด้วย งือออ
เอฟโซ : ต้อนนี้ไอ้เฟ็กๆปซื้อข้าว ไม่มีใครช่วยเธอได้แน่ๆ ฮ่าๆๆ
อาเฟย : แกรอจังหวะที่จะแกล้งฉันใช่มั้ย
เอฟโซ : คิกๆ ถูกต้องคร้าบ...
กิล : ไอ้เฟย เสร็จแน่ ฮ่าๆๆๆ
กิลโก่งคอหัวเราะ ก่อนที่เอฟโซจะหยิบหมอนที่อยู่บนโซฟามาปาใส่หน้าฉันเต็มๆ
อึก ไม่เจ็บนะ แต่มันแค้น!!!
อาเฟญ : แก เอฟโซ
ว่าแล้วฉันก็เอาหมอนมาไล่ปาเอฟโซทั่วห้อง เพราะมันวิ่งหลบเก่ง และจังหวะนั้น หมอนที่ฉันปาไปหาเอฟโซมันก็โดนไฮโลเข้าเต็มๆ
ปึก
ไฮโล : อาเฟย เธอไม่รอดแน่
อาเฟย : อ้าย อย่านะๆ
กิลกับอาร์โนลจับแขนฉันไว้ส่วนเอฟโซเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วระดมปาหมอนใส่ฉันทามกลางเสียงหัวเราะของผู้ชายหลายๆคน จากนั้นฟิวส์ก็เดินมาข้างหลังแล้วจี้เอวฉันอย่างมันมือ แง้ ฉันบ้าจี้นะไอ้พวกบ้า
อาเฟย : อะ เอฟโซ ยอมแล้วๆ
เอฟโซ : ไม่มีวันหรอกยัยบ้า เอานี่ไป พลังคลื่นเต่า ฮ่าๆๆๆ
ฟิวส์ : จี้ๆๆๆ เฟยเป็นไง จี้ป่าว ฮ้าๆ โงกุนมาแล้ว วู้ๆๆๆ
นี่ก็ เอ่อ... -__-
เอฟโซ : จับอาเฟยไว้ดีๆ สุดหล่อมาแว้วววว
อาเฟย : โอ๊ย ไอ้พวกปัญญาอ่อน
ดูเอาเหอะ ฉันต้องอยู่กับไอ้พวกนี้ทุกวัน เล่นอะไรกันเนี่ยไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาหล่อๆ ไม่ส่งผลให้นิสัยมันหล่อขึ้นสักนิด กิลกับอาร์โนลปล่อยแขนฉันแล้วทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา แต่ก็ไม่วายหัวเราะคิกคัก เหอะ ตลกตายแหละ
อาเฟย : เลิกเล่นไปเลย เอฟโซไอ้พลังคลื่นเต่า แกเก็บห้องเลยนะ
เอฟโซ : โห่ๆ อะไรเล่า
อาเฟย : อย่าเถียง
เอฟโซทำหน้ามุ้ย แต่ก็ยอมเก็บห้องแต่โดยดี คิกๆ ใครจะกล้าขัดคำสั่งอาเฟยกัน ไม่มี้ ไม่มี
อาเฟย : ส่วนแกนะ ฟิวส์ไอ้โงกุนติ๊งต๊อง ไปเอาไม้กวาดไม้ถูมา
ฟิวส์ : หา ฉันเป็นหนุ่มหล่อ จะให้มาทำงานบ้านทำไมกัน
อาเฟย : จะไม่ทำหรอออออ
ฟิวส์ : ชิ๊ส์ ก็ได้
อาเฟย : ดีมาก เอาล่ะไฮโล แกไปตามพวกที่ไม่ได้ไปไหนออกไปฝึกนอกสถานที่
ไฮโล : อะไรนะ ฉันคนเดียวหรอ
อาเฟย : แกนั่นแหละ ไอ้คนหล่อออออ
ไฮโล : ชมกันงี้ก็เขินแย่ดิ เดี๋ยวไปทำให้ครับ คนสวย
ไฮโลว่าแล้วโค้งตัวให้ฉัน นี่แหละนิสัยแบบนี้ไง สาวๆ ถึงได้ติดตรึม ไฮโลเอ๊ย คุณชายชัดๆเลยนะ
อาเฟย : ส่วนพวกแกสองคน กิล อาร์โนล หึหึ
กิล : งือ อาเฟยคร้าบ อย่าหัวเราะแบบนั้นสิ
อาเฟย : หึๆ แกสองคนไปอยู่ที่ ค่าย ดัด สัน ดาน สาม วัน !!
อาร์โนล : หา สามวัน
อาเฟย : ใช่แล้ว นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป
กิล : โฮ้ อาเฟยคนสวย
อาร์โนล : อาเฟยคนน่ารักมิมีใครเทียม
กิล : อ้าก อย่าทำแบบนี้กับผมเลยนะ
อาเฟย : รำคาญ!!
ตืด ตืด ตืด
ใครโทรน่ะ ร้อยวันพันปีแทบจะไม่มีใครโทรหา
อาเฟย : ฮัลโหล
(คิลใช่มั้ย)
อาเฟย : ใช่ มีอะไร
(ก็ไม่มีอะไรหรอก)
อาเฟย : ไม่มีอะไรแล้วโทร.มาทำแป๊ะอะไร รีบๆพูดได้มั้ย
(ฮ้ะๆ ใจร้อนจริงๆเลยนะ)
อาเฟย : อยากตายรึไงว่ะ
เฟอร์เฟ็ก : ใครโทร.มาน่ะ อาเฟย
เฟอร์เฟ็ก : ใครโทร.มาน่ะ อาเฟย
เฟอร์เฟ็กที่เดินออกไปซื้อข้าวกับเฟรนด์เข้ามาพอดี เพราะยัยกุหลาบไปทำงานพิเศษเลยไม่มีคนคอยส่งอาหารให้ ทุกคนมองมาที่ฉันอย่างต้องการคำตอบซึ่งฉันก็ตอบได้แค่การส่ายหน้าเบาๆ
(ออกมาเจอกันหน่อยเป็นไง ที่ซอย A)
อาเฟย : แล้วทำไมฉันต้องไปด้วย
(คิลกับมังกรดำคิดว่ามันจะจบง่ายๆ รึไง?)
อาเฟย : มังกรดำ
(ใช่ แล้วเจอกัน ถ้าเธอกล้าพอ อ้อ มาคนเดียวนะ ขอแค่เธอคนเดียว)
อาเฟย : บ้าเอ๊ย!!
ตื้ดดดๆๆๆ
เกี่ยวอะไรกับพวกมังกรดำอ่ะ
อาเฟย : มันให้ฉันไปเจอกับมันที่ซอย A อ่ะ ใครจะไปกับฉันคนนึงตามมา
เพอร์เฟ็ก : ฉันเองๆ
อาเฟย : อ่า เฟ็กหรอ
เพอร์เฟ็ก : อือ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น