ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 : วันกวนประสาท
-วันศุกร์ –
หลังจากวันอังคารที่ฉันโดนประทุษร้าย ฉันก็ต้องไปเลียความเรียบร้อยของโรงเรียน นี่เป็นครั้งที่สิบของการเรียนที่นี่ ตลอดสามปีที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เพราะจริงๆแล้ว โรงเรียนมีหน่วยความรักษาความปลอดภัยที่ดี ไหนจะคนของฉันที่ซุ่มอยู่ใกล้ๆโรงเรียน เมื่อวานที่เรียนกับนายมาร์แชลล์ (ไม่อยากจะเรียกพี่) อีกครั้ง เขาซักไซ้ประวัติฉันรละเอียดยิบ ไม่รู้จะสงสัยอะไรนักหนา แต่คำตอบที่ฉันให้ไปก็มีแต่คำว่า ไม่รู้ ไม่บอก ใช่และไม่ใช่ แค่นี้เอง สัปดาห์หนึ่งที่เรียนกัยนายมาร์แชลล์ (คนอะไรชื่อแปลก) สองครั้ง แค่นี้ก็ปวดประสาทจะแย่
ตึ่ง ตึง ตึง ตื๊ง
วู้...หมดเวลาสำหรับวันนี้แล้ว ตอนค่ำๆ แก็งบลีสกับแก็งลูสนัดประลองกันที่ใต้ลานจอดรถชั้นใต้ดินที่ตึกร้าง ฉันจะต้องไปสักหน่อย อีกอย่างไอ้พวกมังกรดำคู่อริสามปีซ้อนก็ไปงานนี้ด้วย ฮึ่ม ถ้าครั้งนี้คิลแพ้ล่ะก็ ฉันจะลงโทษไอ้พวกลูกลิงทั้งเจ็ดของฉันให้สาสมเลยคอยดู!!
เฟรนด์ : อาเฟย วันนี้จะไปลานประลองหรือป่าว
อาเฟย : จะเหลือเหรอ
เฟรนด์ : เออเนอะ น่าสนุกอ่ะ
ไอ้เฟรนด์หัวเราะ คิกๆ แล้วเลียไอศกรีมที่ฉันพึ่งซื้อมาเมื่อกี้
อาเฟย : เฟ็ก เอาไอติมแกมานี่ดิ๊
เฟ็กยื่นมาให้โดยไม่มีปากเสียงอะไรราวกับคนเป็นใบ้ หึๆ ไอ้เฟรนด์ แกบังอาจมาแย่งไอศกรีมรสมะนาวเชอร์เบตสุดโปรดของฉันไป
เฟรนด์ : อร่อยเนอะอาเฟยเนอะ คิกๆ
อาเฟย : อืม อร่อย หึหึ
อาเฟย : เฟรนด์
เฟรนด์ : ฉัน ให้ แก !
เฟรนด์ : อะไร
ฟุบ ไอศกรีมสีเขียวบนหน้าคนหล่อ
เฟรนด์ : อ๊ากกกก ไอ้เฟย!!
ไอ้หมาบ้าเฟรนด์รีบเช็ดหน้าตัวเองแรงๆ เพราะกลัวว่าสาวๆ จะเดินผ่านมาเห็นความสกปรกของมันตอนนี้ ฮ่าๆๆๆ
เฟรนด์ : งึกๆๆๆ ใจร้ายที่สุด!!
อาเฟย : เลิกคร่ำครวญสักทีแล้วเอาของฉันมานี่
ฉันแย่งไอศกรีมมาจากมือมัน ในขณะที่คนโดนกระทำก็เอาแต่เช็ดหน้าแล้วร้อง งุงิๆ โชคดีนะที่เดินออกมาจากนอกโรงเรียนแล้ว ไม่งั้นมันได้อับอายสาวๆแน่
อาเฟย : เฟ็ก เอาน้ำเปล่ามาให้ฉันหน่อย
เฟ็ก : อืม
เฟรนด์ : น้ำอะ น้ำๆ
ขอน้ำเหรอ อย่าหวัง ฉันส่งซิกให้เฟ็กไม่ให้เอาน้ำให้เฟรนด์ ซึ่งเฟ็กก็เชื่อฟังแต่โดยดี (อะไรจะไร้อารมณ์ขนาดนี้นะคนเรา)
เพอร์เฟ็ก : ไม่มี
เฟรนด์ : เอ๋...
อาเฟย : คิกๆๆๆ
เฟรนด์ : งือ อาเฟย เธอสั่งไม่ให้เฟ็กเอาน้ำมาให้ฉัน
อาเฟย : รำคาญ...
เฟรนด์ : อะไรนะ
อาเฟย : หุบปากไป แค่วันนี้ไม่ได้เอารถมาโรงเรียนฉันก็หงุดหงิดพอแล้วนะ
เฟรนด์ : จำไว้เล้ย!!
เฟรนด์นี่มันกวนประสาทฉันได้ทุกวัน ถ้าไม่ทำสักวัน จะตายไหมล่ะนี่ เฟรนด์เอ๋ย
นายเฟรนด์เดินเชิดหน้าปึกปังๆไปที่ร้านน้ำ ในขณะที่เฟ็กโบกแท็กซี่ ยึกๆ ยักๆ อ่า ได้อยู่กับเพื่อนๆแบบนี้แล้วรู้สึกดีจังเลย ถึงแม้บางครั้งจะมีเหงาๆไปบางแต่พอมีไอ้พวกนี้อยู่ด้วย ความเหงาก็หายไปทันที เพราะไม่มีคุณแม่อีกต่อไปแล้ว แม้กระทั่งพี่เคลตอนนี้ก็ต้องทำงานทุกวัน ไม่มีใครสนใจฉันอีกแล้วล่ะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น