คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เร่าร้อนรุนแรง
บทที่ 12
ภามวาภาพิมลลบนเียไม้ไผ่อย่าอ่อนโยน เมื่อแผ่นหลัสัมผัสที่นอน สิอภาพิมลเริ่มลับืนมา เธอรอัวมาเือบยี่สิบห้าปี ะมาเสียวามสาว่ายๆ อย่านี้หรือ ไม่! ้อไม่ใ่แบบนี้ เธออยาไ้ยินำบอรั อยาให้วามสัมพันธ์่อยเป็น่อยไป พอิไ้ หิสาวึพยายามลุึ้น แ่ภามโถมทับเ้ามาทั้ัว
“อย่า่ะ! ปล่อยนะ!”
อารม์หวามเลือนหาย ภาพิมลทั้ิ้นทั้ถีบ ภามะถอย็หาไม่ เาะโบมูบุไ้หนัหน่ว ผิวสาวาวเนียนนุ่มน่าหลใหล ลิ่นายสาวหอมละมุนื่นใ เาไม่เยิเลยว่าเรือนร่าอผู้หิะน่าหลใหลนานี้
“ปล่อยัน! บอให้ปล่อย!”
ภาพิมลร้อเรี้ยวรา เธอยอมรับว่าอบเา แ่ยัไม่พร้อมที่ะมอบายถวายัว ถ้าเาหัหาน้ำใ มันะเป็นาร่มืน าร่อ้านอเธอทำให้ภามหยุะั แม้ไม่เยมีประสบาร์รับผู้หิมา่อน แ่ธรรมาิอวามเป็นาย็เ็มเปี่ยม ัวเาศึษามาไม่ใ่น้อย ทั้าหนัสือ าอินเทอร์เน็ าลิปวิีโอทั้หลาย
เารู้ภาทฤษีเินร้อยทุั้นอน แ่ปมปริศนาในีวิทำให้ไม่ล้าปิบัิริับสาวใ เมื่อเาพบภาพิมลเหุผลทั้หลาย็ไร้วามหมาย แ่ารหัหาใ้ับเธอไม่ไ้ผล เา้อใ้ไม้อ่อนละลายาร่อ้าน ภามมอสบาภาพิมล เาเห็นแววหวาหวั่นอยู่ในนั้น
“ผมอโทษ”
เาพูพร้อมับถอยห่า หิสาวึลุึ้นนั่ ุระโปรอเธอหลุลุ่ยไปถึไหน่อไหน ยัีที่เายอมปล่อยเธอ
“เราออไปอยู่้านอไ้ไหมะ”
เธอแทบไม่เหลือวามไว้ใ ภามึแย้มหน้า่าบานเล็ให้เธอู ภาพิมลหน้าเสีย เมื่อเห็นสายฝนเทระหน่ำอยู่้านอ
“ไม่ไ้ อนนี้ฝนสาเปียหมแล้ว”
“ั้นเบาะโฟา็เปียหมสิ”
เธอพูถึเบาะรอที่วาอยู่บนโฟาไม้ไผ่
“่ามันเถอะ! เปีย็เปลี่ยนใหม่ไ้”
เาอบเสียุ ภาพิมลรู้สึอึอั เาโรธเธอใ่ไหม ทำไม้อโรธ้วย ถ้าเาอบเธอริ้อให้เวลาเธอบ้า ไม่ใู่่ๆ ็...วามิอหิสาวาหาย เมื่อฟ้าฟาเปรี้ยลใล้ๆ เสียฟ้าผ่าัสนั่นหวั่นไหว ภาพิมลในโผเ้าอายหนุ่ม ภามออบพลาระิบปลอบอย่าอ่อนโยน
“พราวไม่้อลัว ผมะูแลพราวเอ”
เธอเยหน้ามอเา ภามมออบอย่าอ่อนหวาน วาอเาหวานเยิ้มนเธอไม่อา้านทาน ภาพิมลหลับาล้าๆ ใบหน้ามเ้ม้มลมาใล้ ปลายมูมถูไถปลายมูสวย หัวใอภาพิมลเ้นระหน่ำ มูและปาอภามเลื่อนไปามแ้มนวลาม หน้าผานวลผ่อ แล้วเลื่อนไล้ลมาหาริมฝีปารูประับสีมพูแมแ
รั้แรปาไ้รูปแะไล้แล้วถอยห่า ภาพิมลหายใแร้วยวามาหวั รั้สอเาบลึ้าๆ ไม่มีเสีย่อ้านเล็ลอมา มีแ่เสียหายใหอบแร รั้ที่สามภาพิมลเริ่มเผยอปารับ วามยับยั้ั่ใเลือนหาย วามอยารู้อยาลอมาแทนที่ เธอปล่อยให้ปลายลิ้นหนาล่วล้ำเ้ามาในปานุ่ม ลิ้นหนาวาไล้ไปทั่วปลายลิ้นสีมพู ภาพิมลสะท้านไปทั้ัว วามร้อนที่ไม่รู้ัพุ่ปราไปทั่วาย
ลิ้นร้ายโรมรันรุเร้า ลิ้นสีมพูนุ่มส่ายหนี ลิ้นหนาามราวีไม่หยุหย่อน เาามวัรัรึนเธอหวามไหวไปทั้ัว ราวนี้ลิ้นหนาับลิ้นนุ่มโรมรันพันูอย่าวาบหวาม ธรรมาิสอนให้เาและเธอรู้ัอบสนอึ่ันและัน ปาเธอหอมหวานเหมือนน้ำาลเมือเพร ภามลอลิ้มิมรสนภาพิมลอ่อนระทวยไปทั้ัว
ุแม็ี่เรสัวสวยหลุออไปอนไหนไม่ทราบ ภาพิมลไร้เรี่ยวแระัืน เธอนอนระทวยอยู่บนเียไม้ไผ่ ภามหายใหอบระเส่า มืออเาสั่นเทา ะลูบไล้ไปามุั้นในลูไม้สีาว เพียแ่เาลูบไล้ ภาพิมลสั่นสะท้านไปทั้าย เธอวาบหวามหวิวไหวเหมือนใะา
“พราว...ภามอนะ”
เสียวอนอนุ่มราวำมะหยี่ ภาพิมลิอะไรไม่ออ ฝ่ามือให่ลูบไล้ล่ำ ปลายนิ้วแร่รีไล้….สาวราวับเาสัมผัสเนื้อแท้ ร่าามสะท้านไหว ภาพิมลรวราทั้สะอื้น แ่เธอไม่ยอมอบำถามแสนอ่อนไหว
“พราว๋า! ภามอไ้ไหม”
เสียวอนอแทบใละลายมาอีแล้ว ะที่นิ้วแร่สอเ้าไปใ้าเั้นในลูไม้สีาวแล้ว…. ร่าามสั่นสะท้าน้วยวามเสียว่าน นาทีนี้ภาพิมลยอมำนนนหมสิ้น
“่ะ...่ะ...”
เสียอบสั่นระรัว ราวับเสียสวรร์ ภามลุึ้นมาสะบัเสื้อผ้าออาาย ร่าสูให่เปลือยเปล่ายืนอยู่้าเียไม้ไผ่ ายหนุ่มหอบหายใ ะที่ปลุั้นในาร่าาม
“สวย...สวยมา...สวยที่สุ”
เสียมแหบพร่า เมื่ออเ่ึอวบามปราโม่อสายา อเ่ึลมลึอเธอาวอมมพู ยออเป็นสีมพูเ้ม เพียแ่ภาม้อมอ ยออสีมพู็ูันรับสัมผัส ลมหายใอภามิั เมื่อเห็นวามามเ่นัเ็มสอา
สวย...เธอสวยอะไรอย่านี้ ายหนุ่มเลื่อนสายาลมาถึหน้าท้อเนียนาม …แสนสวยอเธอทำให้ร่าสูให่สั่นสะท้าน อาวุธร้ายอเาื่นัวนน่าลัว
“ุภาม...”
เธอเรียเาเสียแผ่วพร่า อาาร่อ้านไม่มีเหลือ ภามโถมเ้าหา ร่าสูให่แทรลลาาเรียวาม ภาพิมลร้อนผ่าวไปทั้ัว เมื่อสัมผัสอาวุธร้ายที่ื่นัวเ็มพิั
ิามวามร้อนแรระับ 20 + ไ้ในอีบุ๊ มีทั้นิยายธรรมาและนิยายเสีย ฝา้วยนะะ อบุมาๆ ่ะ
อีบุ๊นิยายเสียที่มีแ่เสียื่นมลิที่นี่่ะ
ความคิดเห็น