อลวนวุุ่นนัก ตกหลุมรักนายจอมเถื่อน

บทนำ

     เมืองเอเดนลา
     ฉันนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง สายตามองคนในกระจกอย่างดหม่อลอย  ผู้หญิงสูงศักดิ์สายเลือดสีน้ำเงินสวมใส่ชุดแต่งงานสีขาว สะท้อนอยู่ในกระจก แม้หน้าตาของเธอนั้นจะถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างสวยงาม แต่ก็ไม่อาจปกปิดความเศร้าที่ฉายออกมาทางดวงตาของเธอได้เลย


   "ลูนีเชีย"  น้ำเสียงที่อ่อนหวานนั้นปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์

   "ค่ะ แม่"  แม้ว่าเธอจะเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งเมืองเอเดนล่าผู้สูงศักดิ์ แต่เธอก็ชอบที่จะเรียกแม่ของเธอว่า"แม่" มากกว่าที่จะเรียกว่า "ท่านแม่" เพราะมันดูห่างเหินเกินไป

   "เป็นอะไรไปลูก วันนี้วันดี วันแต่งงานของลูกกับkingฮาวด์เวิดร์เลยนะ"  ราชินีเฮนล่า ราชินีแห่งเอเดนล่าผู้ที่ใครๆก็ต่างสรรเสริญว่าเป็นราชินีแห่งความเมตตรา แต่ไยท่านจึงไม่เมตตราลูกสาวของของท่านบ้าง

   "ดูสิ ลูนีเชีย ประชาชนที่น่ารักของพวกเราต่างจัดงานรื่นเริงสนุกสนานกันใหญ่เลย

   "ฉันเกลียดประชาชนพวกนั้น" ฉันพึมพำพูดอยู่คนเดียว

   "ลูกพูดว่าอะไรนะ?" ฮะ!นี่แม่ฉันจะหูดีเกินไปแล้ว
   
และสุดท้ายฉันก็ต้องมานั่งฟังแม่พรรณนาถึงkingฮาวด์เวิดอีกตามเคย.....