บท(จะ)รัก

บท(จะ)รัก

ซ่อนกล

   มีคำถามเกิดขึ้น ว่าอะไรทำให้คนรักกันได้ ไม่มีคำตอบตายตัวสำหรับคำถามข้อนี้ ถึงบทที่มันจะรัก มันดันรักขึ้นมาเอง

   "คุณเคยตกหลุมรักคนเดิมซ้ำๆไหม" ชายหนุ่มถามหญิงสาวตรงหน้าที่เอาแต่อ่านหนังสือในมือ

"เคยสิ ใครก็ต้องเคยตกหลุมรักกันทั้งนั้น" เธอว่า แต่ตายังจ้องหนังสือในมือ

"แล้วคุณรู้สึกยังไง ตอนตกหลุมรัก" เขาถามกลับ

เธอหันมายิ้มให้เขาเล็กๆ พับเก็บหนังสือในมือก่อนจะทอดสายตาออกไปนอกร้าน ที่ตอนนี้สายฝนกำลังกระหน่ำเทลงมา

"บางครั้งฉันก็เจ็บ บางครั้งก็เศร้า แต่บางครั้งก็มีความสุข" เธอว่า

ชายหนุ่มงุนงงกับคำตอบของหญิงสาวตรงหน้า คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

"ยังไง" เขาถามกลับ

"บางครั้งที่เศร้า เพราะเรารู้ว่าเราตกหลุมรักคนที่เป็นไปไม่ได้ แต่บางครั้งที่มีความสุขเพราะเราลืมคิดถึงตอนตกหลุมรักครั้งที่เศร้ายังไงละ" เธอตอบเขาทั้งที่ตายังมองไปที่ฝน

เขาสับสน ไม่ค่อยเข้าใจกับคำอธิบายจองเธอสักเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ

เขามองตามสายตาเธอออกไปนอกร้าน สองหญิงชายที่ยืนหลบฝนที่ป้ายรถเมล์นั้นคงเป็นจุดสนใจของเธอสินะ

"สองคนนั้นถ้าจะเข้ามาหลบฝนที่ร้านนี้ก็ได้ แค่วิ่งข้ามมาคงไม่เปียกเท่าไหร่ แต่พวกเขาเลือกที่จะยืนเงียบๆใกล้ๆกันก็พอ" เธอบอกเขา

"เขาเป็นเนื้อคู่กันหรอ" เขาถามด้วยสงสัย

"คงใช่ แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา" เธอตอบยิ้มๆ

หญิงสาวเป็นคนที่แค่มองหน้าก็รู้ถึงอนาคตและอดีตได้ แต่เธอเลือกที่จะเป็นสาวออฟฟิศแทนการเป็นหมอดู เธอบอกว่า รู้ไปก็หาประโยชน์อะไรไม่ได้ เพราะแก้อะไรไม่ได้อยู่ดี

"คุณดูให้ผมบ้างสิ ผมจะไร้คู่หรือเปล่า ตอนนี้ผม35แล้วนะ ไม่มีวี่แววของเนื้อคู่เลย" เขาบอกพร้อมกับทำหน้าเศร้า

หญิงสาวหัวเราะเบาๆกับการกระทำของเพื่อนร่วมงาน

"คุณเชื่อฉันเถอะ พระเจ้าไม่สร้างให้เรามาอยู่เหงาๆคนเดียวหรอก" เธอว่า

"แล้วเมื่อไหร่แฟนผมจะมาสักที" เขาถามอย่างกระตือรือร้น

เธอหัวเราะเบาให้กับความกระตือรือร้นของเพื่อน

"ไม่ได้สร้างมาให้อยู่คนเดียวก็จริง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเป็นแฟนคุณสักหน่อย เป็นเพื่อนหรือครอบครัวไง" เธอบอกขำๆ

"หมายความว่าไงเนี่ย"

.

.

.

.

   ฝากนักอ่านทุกท่านเอ็นดู น้องนริน กับ คุณกิต ด้วยนะคะ ไรท์จะพยายามมาอัปเรื่อย ๆ (ถ้าไม่ติดงานมากค่ะ^^` )